A CX marriage | |
|
Het gebeurt niet elke dag, gelukkig, dat de voorzitter van de
Dutch Honda CX-500 club trouwt.
Maar 20 juli 2007 is de dag dat het wel gebeurt, en Coen trouwt met zijn Lieke.
Van te voren heeft Lieke motorvrienden van de CX-club
opgeroepen om Coen een gedenkwaardige reis van af Ede naar Linschoten te
geven. En natuurlijk geven velen daaraan gehoor.
De "Rode Rakker" en ik zijn ook van de partij. Immers, Ede is mijn woonplaats, maar ook als het verder weg zou zijn geweest, had ik me de kans om Coen te verrassen niet laten ontzeggen. | |
 ... "Honda CX V-club" ... | |
|
Om 9:30 uiterlijk verzamelen bij het bekende Edese verzamelpunt,
tankstation De Haan aan de N224, dat is de afspraak. En zo rij ik om
ongeveer 9:15 het tankstation op. Ik ben niet de eerste, maar zeker
ook niet de laatste. Koffie en een saucijse-broodje worden aangeboden,
en iedere CX-er krijgt een hesje met "Honda CX V-club 2007" van
meneer Roes, de vader van Lieke, die ter plekke het ontvangstcommitee is.
Meer en meer CX-en rijden het terrein op. Henk, Erik, Beussie, OuweJan, Terry, Werner en zeker niet te vergeten Grietje, die net twee dagen tevoren eindelijk haar motorrijbewijs heeft gehaalt. Trots rijdt ze op haar blauwe CX "Hans" bij het tankstation het terrein op. Een aantal CX-ers heeft op een camping in de buurt van Linschoten overnacht, en zij zijn vanmorgen uit Linschoten gekomen, om nu Coen in Ede op te halen. | |
 ... Cx-en ... |
 ... Grietje ... |
|
Alle CX-ers wordelijk welkom geheten, en de sfeer is opperbest. Ik
zie mensen die ik nog ken van dat onvergetelijke Vechta-weekend, maar
ook een aantal die ik nog niet eerder heb ontmoet. Maar we zijn, en dat
is duidelijk aan het steeds grotere aantal gele hesjes, allemaal CX-rijder.
| |
 ... welcome ... |
 ... gele hesjes ... |
|
Dan komt eindelijk ook de laatste deelnemer aan de stoet aan. Bestuurd door
Carolien rijdt een glimmende, vrijwel nagelnieuwe, Mercedes het terrein op.
Het is de trouwauto voor Coen en Lieke. Nu zijn we compleet. Vooraf
gegaan door meneer Roes vertrekken we naar het adres waar Coen heeft
overnacht, en waar hij nu, nagelbijtend, de komst van de trouwauto afwacht.
Als ik, halverwege in de rij, zie welke route door Ede genomen wordt
denk ik even : Wat doet 'ie nou ? maar dan snap ik het. Als we zo en
zo rijden, dan komen we netjes achter elkaar aan bij Coen. Hij moet het
horen, maar kennelijk slaagt Michael erin om hem binnen te houden totdat
de hele stoet voor de deur staat.
Lieke's verrassing is geslaagt, want Coen weet niet wat hem overkomt. Zeventien motoren staan er voor de deur, allemaal CX-ers. Hij is duidelijk aangedaan. "Jongens toch.....". Coen wordt omringt door lachende CX-ers, en weet even niet hoe hij het heeft..... | |
 ... voor de deur ... | |
|
Dan is het tijd om verder te rijden, naar Linschoten, waar een Bruid
zit te wachten op haar Bruidegom. En ook natuurlijk om Coen van dat bosje
bloemen te verlossen, want, zegt hij zelf : "Ik voel me een beetje voor
l.. staan met die bloemen"
Dat kan natuurlijk niet, een voorzitter die zich ongemakkelijk voelt. Michael gaat met Robin in de auto voorop. Daarachter 10 CX-en, dan Coen in de Mercedes en dan de overige motoren. Het komt zo uit dat ik bijna achteraan rij, alleen Ouwe Jan en Beussie, die er op zijn CX500 turbo uitziet als een motor-agent, rijden achter me. We verlaten Ede langs de A30, waar een autotje bij het uitvoegen bijna de motor voor me schept. De motorrijder weet de auto te ontwijken, maar ik kan van achter zien dat hij er niet echt vrolijk van geworden is. Bij Ouderijn raak ik, tussen alle vrachtwagens door, even het contact met de stoet kwijt. Geen probleem denk ik, want als ze deze afslag niet nemen, dan de volgende. Het is inderdaad de volgende afslag. Vlug even het gas erop, en na een knikje van Beussie, die me helemaal kwijt was, neem ik mijn plaats achter aan de rij weer in. Ook in Linschoten wordt een andere route dan in verwacht genomen. Maar als we nabij onze bestemming komen zie ik waarom. Doordat de weg hier over een klein bruggetje gaat kan Lieke, vanuit het huis, de hele stoet zien langskomen. Ik zie haar, heel even, in de deur opening staan kijken, maar moet dan mijn aandacht weer bij het rijden houden. Maar goed, we zijn er. Coen stapt uit, voor de deur van zijn eigen huis. Maar hij mag niet naar binnen ! Nee, de deur wordt voor zijn neus dichtgedaan. Dus belt hij aan. Dan wordt er opengedaan. De hele motorclub staat reikhalzend te kijken maar er zijn er naar weinigen die een glimp van de Bruid kunnen opvangen. | |
 ... de bruid ... | |
|
Dan is het moment daar. Lieke stapt naar voren. Maar het is een heel
andere verschijning dan de vrouw die een paar weken terug moeiteloos
een zware motor met zijspan naar Vechta en terug reed.
Bewondering alom, en ik geloof dat ik Coen ook een beetje zie stralen.
Zelfs de mededeling dat er binnen koffie staat, is niet voldoende om
de CX-ers in beweging te krijgen. Ze moeten eerst een foto van Lieke
hebben. Camera's klikken en knippen, en er moet een groepsfoto komen van
al die zwaar verpakte motorrijders met de stralende bruid in het midden.
| |
 ... admiration ... |
 ... camera's klikken ... |
 ... bride ... | |
|
Even later is dan toch iedereen aan de koffie. Het duurt nog eventjes,
voordat we naar Montfoort moeten vertrekken. Het blijft gelukkig droog,
op een paar plagerige spatjes na. Dan vertrekken we naar Montfoort. Weer
wordt de auto, nu met het bruidspaar, in het midden van de motorgroep
genomen. Op
de eerste rotonde blijkt al, dat de stoet aardig uiteen kan vallen. Bij
de volgende rotonde plaatsen een paar motoren zich dwars voor het aankomende
verkeer, totdat de laatste motor voorbij is. Ook een verkeerslicht wordt
straal genegeerd, terwijl Werner de weg voor een bus blokkeert. Zo komen
we in Montfoort. Voor de motoren is een parkeerplaats vlakbij
"het oude Stadhuis", waar ook de plechtigheid zal plaatsvinden, geregeld.
Het is niet te missen, dat de CX-club hier is. Het spandoek wat straks
in Sint Jansklooster zal hangen, hangt nu al hier aan de trap. Ik wordt
aangesproken door iemand, die journalist blijkt te zijn. Wat de club is,
wat een CX500 is, hoelang de club bestaat, hoelang Coen voorzitter is,
hoeveel leden de club heeft, etc.
Ik heb niet op alles een antwoord, maar anderen weten de meeste
vragen te wel beantwoorden.
| |
| Dan arriveren Bruid en Bruidegom. Onder algemene belangstelling lopen ze naar "het oude stadhuis". Als de bruid en bruidegom, en de naaste familie binnen zijn gaat ook de CX-familie, naar binnen. Het is even passen en meten voordat iedereen een plaatsje heeft. | |
 ... algemene belangstelling ... | |
 ... spandoek ... | |
|
De vader van de bruid neemt als eerste het woord. Een korte toespraak,
die afgesloten wordt met de vraag aan Robin, Stèphanie en Kaithlyn of
zij het er mee eens zijn, dat hun moeder met Coen trouwt. Als er met
verschillende gradaties van enthousiasme 'ja' wordt geantwoord, is het
woord aan de ambtenaar van de burgelijke stand, voor het meer officiele
gedeelte.
Coen antwoord, op de vraag of hij Lieke tot wettige echtgenote aanneemt, van harte 'JA' en Lieke kan haar beurt niet afwachten, en zegt, voordat ze aan de beurt is, ook 'JA' , maar dat moet even over, want de ambtenaar was nog niet zover. Maar dan zijn Coen en Lieke getrouwd, en leven ze nog lang en gelukkig. | |
 ... Coen en Lieke ... | |
|
Nu het officiële gedeelte is afgelopen, rest het bruidspaar
nog één taak. Het aansnijden van de bruidstaart. Gezamelijk wordt
het mes ter hand genomen, en het eerste stukje taart geproeft.
Vanavond, om 8 uur, is er feest in Montfoort, maar tot die tijd ....
| |
 ... together ... | |
|
Het regent een beetje, en ik voel er niet veel voor om, hoe prettig
het gezelschap ook kan zijn, in een tentje op de camping te blijven.
Dus trek ik mijn pak aan, en start de "Rakker". Dat heeft even wat voeten
in de aarde, maar na het verwijderen en terugplaatsen van de bougies
(verse lucht nodig?)
doet 'ie het goed. Nu naar huis, hapje eten, en vanavond met de auto
weer naar Montfoort. Ja, makkelijker gezegt dan gedaan. Bij Utrecht sta
ik direct al in een file. En dat is de eerste keer sinds ik her-opgestapt
ben. Er tussen door? Nog nooit eerder gedaan, maar toch eens even een
stukje proberen. Want stilstaan in de regen, op je motor, dat is ook niks.
Zo schuif ik, elke keer als ik voldoende ruimte zie, stukje bij beetje
in de file op. Bij Bunnik is de file weg, maar bij Maarsbergen staat
er weer eentje. Weer schuif ik langzaam verder, tussen de twee rijen
door. Af en toe komt er een motorrijder voorbij, die al veel en veel
vaker file-gereden heeft. Het is te merken aan de snelheid. Maar waar
het mij te smal wordt, haal ik niet in. Toch duurt het minder lang
dan met de auto, voordat ik aan de kop van de file ben. Als ik de plaats
passeer waar een vrachtauto uit de berm getakeld wordt, is de file
ook weg. De regen niet, die blijft totdat ik thuis kom.
| |
 ...... | |
|
's Avonds ben ik, met de auto, rond 7 uur op de camping. Met Cosmar,
Grietje en Werner, en natuurlijk Roy, rijden we, gevolgd door drie motoren
over de smalle weg langs de Hollandse IJsel. Het gaat goed, zelfs
als we een gigantische trekker moeten passeren, en er maar net genoeg
weg over is. Grietje vind het maar niets, maar ik heb aan de ene
kant 2cm , en aan de andere kant wel 10cm over, dus het gaat allemaal
goed. Toch zou het per motor makkelijker zijn geweest. Zonder problemen
bereiken we Montfoort weer, "het oude Stadhuis". Tot laat in de avond is
hier feest. Gelukkig is Edward zo vriendelijk om mijn passagiers naar
de camping terug te rijden, want om half twaalf vind ik het genoeg
voor vandaag. Ik neem afscheid van de CX-ers, en van Coen en Lieke.
Terug rijdend denk ik nog even aan al de hoogte punten van de dag: de ontvangst bij het tankstation; Coen, als hij doorkrijgt wat er aan de hand is; Lieke, de stralende bruid; haar vader, als hij zijn dochter aan Coen geeft. En natuurlijk de eerste dans van de avond, Coen en Lieke, blij en gelukkig samen. Mooi toch ? Het was een bijzondere dag. | |
|
| |