Keerring vervangen |
|
Na de nieuwjaarskoffieklets in Boekel had ik Theo J. gevraagt of hij
nog tijd kon vinden om me te helpen met het vervangen van m'n
linkervoorpoot-oliekeerring. En jawel, in de tweede week van februari
belde Theo op dat hij in die week tijd had. Maar alsof de duvel d'r
mee speelde, net die week kon ik niet als hij wel kon. Behalve vrijdag,
vrijdag middag. Dat paste ons beiden. Op donderdag kon ik nog net een
vrije ochtend voor vrijdag regelen. Want het nadeel van werken is
natuurlijk wel dat het zoveel vrije tijd kost....... |
|
Het leek er nog even op dat de winter van 2007 roet, of beter gezegt, sneeuw
in het eten zou gooien. Maar de vijf centimeter die op donderdag viel, was
op vrijdag-morgen al helemaal verdwenen. Dus pak aan, helm op en
starten. Tja, dat laatste ging niet helemaal goed. Toch maar weer de
bus met remmenreiniger gegrepen, en een pufje in de luchtinlaat. Dat was
voldoende om de CX tot een luid en bruisend leven te wekken. Op
naar Bennekom ! Een anderhalve graad boven nul was door het pak amper
voelbaar, en dan is een ritje in de kou helemaal niet onprettig.
In Bennekom ging de garagedeur wijd open voor mij en de CX. Ik kon direct naar binnen rijden, en meteen de brug op. Theo heeft een prachtig motorbrugje staan, en die was voor deze dag voor mijn Rode Rakker gereserveerd. En omhoog ging het, totdat de motor op werkhoogte was. Met een extra spanband werd de motor aan de plafond balken vastgemaakt, om te voorkomen dat 'ie straks mischien omvallen. Nu eerst even de motor laten afkoelen, en terwijl de motor afkoelde, gingen wij opwarmen, met een kopje koffie in het huis. |
|
Nadat wij waren opgewarmd was de motor een flink eind afgekoeld. De remmen werden losgehaald en opzij weggehangen. Stukjes hout werden voor de remcilinders geplaatst zodat niet, door het per ongeluk inknijpen van de remhandel, de remcilinders naar buiten zouden schuiven, met alle vervelende gevolgen van dien. De splitpen en moer van de vooras werden losgehaald en, aan de andere zijde, de moeren van vooras-klamp werden losgemaakt. Ondertussen was er een krik onder het motorblok geplaatst, en daarmee werd de CX aan de voorzijde iets opgetilt. De vooras werd verwijdert en toen kon het voorwiel eruit gehaald worden. |
 ..het voorwiel eruit.. |
| Nadat het wiel opzij was gezet werd het tijd voor het echte werk: demontage van de poot. Maar dan moest 'ie natuurlijk wel eerst uitgebouwd worden. Zonder de koplampomhulling los te halen was het erg moeilijk om de moeren van de vorkplaten los te krijgen, maar samenwerkend lukte het toch. De een hield de moer aan de achterzijde met een ringsleutel vast, de ander draaide met een ratel de bout iets los. Zonder veel problemen kon de poot uit de vorkplaten gehaald worden. Theo wees me aan welk gedeelte van de poot langs de keerring glijdt, en dat dit glijvlak schoon was, zonder roestpitten. |
 ..schoon glijvlak.. |
| De poot werd zonder veel plichtplegingen op de werkbank gelegd. Nu moest de inbusbout uit de onderkant van de vorkpoot worden gedraait. Hiervoor plaatste Theo de poot met de remklauw bevestigingsogen in een bankschroef. Met hulp van een opzetstuk kon nu de inbusbout verwijdert worden. Vervolgens werd de poot in een bakje gezet om de overgebleven olie op te vangen. Ook de binnenpoot werd nu losgehaald, en de onderpoot, nu uitgelekt, werd weer op de werkbank geplaatst. Vervolgens werd de circlip boven de oliekeerring verwijderd, en begonnen we aan de klus om de oude keerring te verwijderen. |
 |
Nou, dat was nog een heel werk. Eerst voorzichtig, maar later met steeds meer geweld werd om beurten door Theo en mij op de keerring aangevallen. Maar dat p#kk#ding wilde maar niet van z'n plaats komen. Een grote schroevendraaier besliste tenslotte de strijd in ons voordeel. Langzaam, en enigszins beschadigt kwam de keerring los. Een plastic plaatje onder de steel van de schroevendraaier voorkwam beschadigingen aan de buitenpoot. Enige voorzichtigheid van ons voorkwam dat er krassen kwamen aan de binnenzijde. Eindelijk ! De keerring was los. |
 |
Dat de keerring beschadigd was vonden we geen probleem. We hadden tenslotte
een hele nieuwe, met twee circlips erbij. Maar het was een beetje een
vreemd model, vonden we beiden. Toch, het zat in het zakje waarin ik de
keerringen bij THV had opgehaald. Met een beetje vet werd de
binnenzijde van de ring ingevet, en de ring werd om de poot geplaats.
Dat zag er niet goed uit. Deze ring was vele malen te groot. Hier zou
de olie niet doorsijpelen, nee, hier zou de olie uitstromen.
Er klopte duidelijk iets niet. Dan maar eens kijken in het grote boek. Niet van Sinterklaas, maar van Honda. Het CX500 werkplaatshandboek werd geraadpleegd. En daar stonden naast de bestelnummers ook de waarden van de ring. 33-45-10,5 En dat stond echt niet op de ring die ik had gekregen, want daar stond : 35-61. Er was iets fout gegaan. Daar stonden we dan. Poot eruit, keerring gesloopt, en geen nieuwe. Na een partijtje ernstig hoofdkrabben werd besloten om THV motoren in Veenendaal maar eens te bellen. Gewapend met het handboek en een kop koffie werd de telefoon ter hand genomen. Teus Heufkens nam op en ik legde de situatie uit. Uit Theo's werkplaatshandboek kon ik het juiste nummer achterhalen, en Teus zei dat hij de volgende morgen, de 10de, de juiste keerring wel in huis zou hebben. Ik was van plan de 10de mijn verjaardag te vieren, en niet te sleutelen aan een CX, hoe plezierig dat ook is. Ook had Theo plannen met zijn hefbrugje, anders dan het een vaste plek voor mijn half-gedemonteerde CX te laten zijn. Deze problemen werden voorgelegd aan Teus, en die wist onmiddelijk een oplossing. Hij zou diezelfde dag, ongeveer half in de middag, de juiste keerring bij mij thuis afleveren. Het is goed dat er nog geen beeldtelefoon is, want ik denk dat ik een erg rare uitdrukking op m'n gezicht had bij dat voorstel. Dat was natuurlijk een perfect idee! Waar vind je nog bedrijven die zo ver gaan voor hun klanten ? |
 |
Wij konden dus even niet verder. We maakten af waar we mee bezig waren
(koffiedrinken) en Theo bracht me naar huis. Na een boterhammetje gegeten
te hebben ging ik eens zoeken op internet, waar die AR2050G dan wel zou
passen. Ik kwam uit bij een CB 550 k3 ............ Rond 1982 had ik een CB 550 k3. Fijne motor, alleen van de linker voorpoot was de olie keerring niet goed. Die moest vervangen worden. Eigenlijk wilde ik dat zelf doen, net als het olie verversen, maar hoe ? Toen ik de motor verkocht had ik het nog steeds niet gedaan. En nu had ik door een vergissing de juiste keerring voor die motor in handen. Hoe groot is de kans op zoiets ? Om drie uur stopte een auto voor het huis, en Teus belde aan, met een plastic zakje in zijn hand. Dit was de juiste keerring, zag ik onmiddelijk. Waar hij op korte termijn de juiste keerring vandaan heeft gehaalt is mij een raadsel, maar ik had nu de goede in handen! |
|
Zo, dat wilde ik maar even zeggen |
|
Terug in Bennekom trof ik Theo naast mijn CX aan. Hij had de remmen toch maar even uit elkaar genomen, omdat ze niet zo lekker gingen. Ook ik pakte een poetsdoek en zo zaten we remmen schoon te maken. Toen dat karweitje klaar was haalde ik de keerring te voorschijn. Theo zag het ook direct : Dit was de goede. Met een likje vet aan de binnenzijde werd de ring over de binnenpoot geschoven. Het paste precies. |
 .. het paste precies.. |
| De plek waar de keerring in de buitenpoot moest komen werd ingevet, en vervolgens werd de binnenpoot in de buitenpoot geschoven. Met hulp van de oude keering werd heel voorzichtig de nieuwe op de juiste plaats getikt, en vervolgens werden de circlip er ingeklikt en de stofkap er opgeschoven. Zo, dat zag er weer uit als een complete voorpoot. Het volgende punt was het bijvullen met voorvorkolie. We hadden de topbout van de poot niet losgehaald, omdat montage daarvan nogal lastig kan zijn. Nu gingen we proberen de poot te vullen langs het gat van de inbusbout aan de onderzijde van de poot. Maar daar bleef het bij, proberen. De olie bleef in de spuit staan, en druppelde nauwelijks naar binnen. Druk uitoefenen op de olie in de spuit resulteerde in een hoop olie op de verkeerde plaats, namelijk aan de buitenkant. Dus werd de inbusbout aan de onder zijde geplaatst, en toch maar de topbout verwijdert. Draai voor draai, voorzichtig, werd de topbout losgedraait. Totdat ik ineens de ringsleutel voelde terugveren. De topbout was los, nu kon het vullen van de poot beginnen. |
 .. inbusbout aan de onderzijde geplaatst .. |
| Maar eerst werd (een tip van Floris) een merkteken gezet op de plek waar de schroefdraad van de topbout 'pakt' in de vorkpoot. Zo weet je bij het monteren van de topbout waar je ongeveer moet beginnen. Vervolgens werd er 135 cc voorvorkolie in de poot gegoten, en daarna kon de topbout er weer opgeschroefd worden. Door samenwerking en het merkteken zat de topbout bij de vierde poging goed, en kon er verder opgedraait worden. Handvast, en niet vergeten straks erg vast te draaien. Wat nu ? Da's nogal duidelijk : de voorpoot terugplaatsen. Dit ging verrassend makkelijk. Zonder problemen schoof ik de poot weer op z'n plaats. Samen controleerden we de hoogte van de poot, in vergelijking met de niet gedemonteerde rechterpoot, en tot slot werden de bouten van de vorkplaten weer vastgezet. |
 .. voorpoot terugplaatsen .. |
| Het begon al weer wat te lijken. De balansbrug van het voorwiel was het volgende deel wat weer gemonteerd werd. Daarna werd het voorwiel terug geplaats, waarbij we bijna de opnemer van de kilometerteller vergaten, en werden de remmen gemonteerd. De krik kon, nu het wiel weer in de vorkpoten zat, weggehaald worden. Voor elke bout werd voor het aandraaien gecontroleerd wat het juiste aanhaalmoment was. We hebben het tenslotte wel over het voorwiel, en veiligheid gaat voor alles. En daarom ook werd er een nieuwe splitpen in de vooras gezet. |
 .. juiste aanhaalmoment .. |
|
Tot slot wezen we alle onderdelen aan die los waren geweest, om te
controleren of we ze ook vast hadden gezet. Belangrijk, zo'n controle,
want de topbout en de boutjes van de spatbordbevestiging waren wel 'handvast'
gezet, maar niet na-getrokken. En we hadden geen onderdeeltjes
overgehouden, dus het zou moeten kloppen. De brug werd omlaag gelaten, en
de voorrem nogmaals gecontroleerd. Daarna schoven we gezamelijk de motor van
de middenbok af. Nu langzaam achteruit rijden, van de brug af. Ook nu
werkte de rem uitstekend. Alle spullen die van mij waren verdwenen in
de topkoffer, en ik bedankte Theo hartelijk. Zonder zijn technische kennis
en goede werkplaats was het allemaal veel moeilijker geweest en had het
veel langer geduurt. En toen werd de motor gestart. Op de oprit een paar remproeven, en ik wist meteen dat er wat verandert was. De remmen werkten prima, maar ze piepten niet meer! De weg naar huis, slechts een kleine 5 kilometers, was spannend, maar er gebeurde niets. Remmen goed, vering goed, algehele indruk van de motor goed. Het was weer een leerrijke dag geweest, met veel 'hands-on' ervaring, opmerkelijke momenten, en verrassende gebeurtenissen. En het beste van alles was : Ik had (bijna) zelf de keerring van mijn CX500 vervangen. |
 |
Terug naar de Motorpagina