rotterdam

Naar Rotterdam..en terug

2 September is weer een zaterdag. De buienradar geeft aan dat er geen regen in de buurt is, en de weers-vooruitzichten geven ook aan dat het geen onaardige dag kan worden. Ik heb voldoende om een tankje benzine er door te jagen, dus, waarom niet ? Nu zijn er natuurlijk genoeg redenen te bedenken om het 'waarom niet' een goede invulling te geven, maar daar tegenover staat : motorrijden is leuk. Toch ? Dus worden de laarzen opgepoetst, de helm gepakt en de handschoenen opgezocht, en wordt de hoes van de CX gehaald. Sleutel in het contact en ..... niets. De motor gaat rond en rond en rond, maar geen plofje, en helemaal geen duidelijk vroemmmmm!. Dit is niet leuk. Nattigheid ? Opstijgend vocht vanonder de motor, onder het dekzeil door ? Mogelijk, want de handvaten voelen sponzig aan. Wat te doen. Nog eens proberen, maar ook een tweede, derde en vierde keer leveren niet het gewenste resultaat op. Ik denk "shit" en de moed zakt me in de laarzen. Wat nu ? Eerst maar eens een kopje koffie zetten. Ga ik weg, dan is de thermos in elk geval klaar, lukt het niet, heb ik toch een lekker kopje koffie. Dan nog eens proberen.

De startmotor trekt dapper door, maar zonder resultaat. Ik begin een vage benzinelucht te ruiken en ik denk 'dat is niet goed' Wat nu te doen ? 'Pijpsleutel 19' is m’n volgende gedachte, en gewapend met nummer 19 en een lap kom ik bij de CX terug. Rechter bougie komt er flink vochtig uit, logisch natuurlijk. De bougie wordt schoongemaakt, en nu ik hem toch vast heb even flink voorgewarmd in mijn hand. Even in de cilinder blazen, wie weet wordt het wat schoner daarbinnen, en dan de bougie er weer in. Aan de linkerzijde wordt de operatie herhaald. Zo, dat is ook weer klaar. Nu voorzichtig, want de ervaring leert me dat mijn CX helemaal niet zo graag met volle choke wil starten. Ergens in het midden lukt wel eens beter. Dus met de choke op standje ergens in het midden wordt de startknop weer ingedrukt. Ik wordt beloond met een paar bemoedigende ploffen. Er zit dus toch leven in. Nog eens , en nu doorgaan.... Luid en duidelijk komt de motor tot leven. Even slaat ‘ie nog af, maar nu is een korte druk op de starter, en een flinke hap choke voldoende om een aantal luidruchtige vroems aan het blok te ontlokken. Nu de CX weer wakker is, is het tijd om hem te drinken te geven. Dus eerst maar even tanken, dan loopt 'ie ook mooi even warm.

Terug van het tanken worden vrouw en kinderen tot ziens gewenst, wordt de tas met het thermosje koffie en een boterhammetje gepakt, en wordt, het blijft een oude motor, ook de trouwe 'nummer 19' met een poetsdoek aan de standaarduitrusting toegevoegd. Beter mee verlegen als om verlegen, vind ik. Het doel van de rit is Rotterdam. Daar moet ik een bezoekje afleggen, maar dat is meer een doel voor de rit, als een reden voor de reis. De echte reden is natuurlijk : lekker met de CX er op uit. Het is warm in Ede, maar voor de zekerheid gaat er een trui mee in de tas.

Omdat de snelste route nu eenmaal over de snelweg gaat, en daar rustig rijden eerder gevaarlijk dan ontspannen is, is er een route bepaald langs de ‘80–kilometer’ wegen. En zo langzamerhand ken ik daar al een heel stuk van, zeker de richting uit die ik nu ga. Alleen heb ik me nu voorgenomen om toch te proberen om verkeersplein Ouderijn te vermijden. Ook al was het de vorige keer goed gegaan, ik wilde nu toch wel eens weten HOE ik nu zonder gebruik te maken van het plein aan de andere kant van de A27 en het A’dam-Rijnkanaal kon komen.

Wageningen, Rhenen, het begint allemaal vertrouwd terrein te worden met de CX. De N225 is eerder gedaan, en ook Elst heeft geen verrassingen. Monter ga ik verder, door Amerongen heen, en door Leersum. De bedoeling is, om in Doorn de N227 te nemen, en dan linksaf op de N229 naar Odijik te rijden en daar te proberen om op de rondweg Houten te komen. Terwijl ik achter drie auto’s bij een verkeerslicht sta, bedenk ik nog eens hoe het moet gaan. Het licht gaat op groen, en wij allemaal trekken op. Eerste versnelling gas erbij en dan ….. De eerste auto moet rechtsaf, een oprit op. De tweede remt hard, de derde ook, en ik, met een meter of vijf tussen ruimte ben ineens weer in Nieuwkoop, een dertig jaar geleden, waar in een vrijwel gelijke situatie mijn MB5 over onvoldoende remvermogen beschikte, en pas naast de voorligger tot stilstand kwam. Even slaat de angst me om het hart, maar net zo snel rem ik. En meneer Honda heeft toch redelijk goede remmen op de CX aangebracht. Reflexmatig stuur ik in de richting van de open ruimte, maar ruim voordat ik die ruimte nodig heb sta ik stil, met meer dan genoeg ruimte tussen het spatbord voor me, en mijn voorwiel. Dat weten we dus ook, een noodstop gaat prima. Opgelucht, en met een diepe zucht, ga ik weer verder. Door de bossen bij Doorn, en Doorn in. Eerste verkeerslicht links, dat gaat, maar eerst even stoppen voor rood. Een overstekende senior kijkt op, maar als ik geen aanstalten maak om hem omver te rijden loopt hij door. Dan wordt het licht groen, en nagestaart door de man, ga ik richting Langbroek. Ik grinnik stil. Op een CX heb je inderdaad veel bekijks, hij was niet de eerste die even bleef staan.

De N227 eindigt, en ik ga de N229 op, richting Odijk/Utrecht. Het gaat lekker, en na een tijdje zie ik een P-plaats. Ook al weet ik best dat de P voor parkeren staat, toch roept de natuur, en moet ik even p.... En nu de motor toch even stilstaat pak ik de trui uit de tas, en trek ik die snel aan. Jas erover heen, en dat is veel beter. Het was toch vrij koud. Verder gaat het weer, op zoek nu naar een afslag N410 of Houten. En ja hoor daar is het al. Een smalle 60km weg naar Houten. Dit is niet de N410, maar wel een mooie, rustige weg. Helaas blijkt het ook een bekende lokale weg te zijn, want ondanks dat het zaterdag is, wordt ik drie keer ingehaald door auto’s die de weg kennelijk heel goed kennen. Dat er ook kinderen op de weg fietsen laat de autobestuurders kennelijk koud.

Zo bereik ik rustig rijdend de rondweg Houten. En nu moet ik goed opletten, want moet ik nu links of rechts om Houten heen. Ik stop bij een info-bord van Houten, en neem de kaart erbij. Ik besluit tot linksom. Net als ik wil wegrijden stopt er een scootertje naast me, en vraagt de bestuurder me of ik de weg naar Schalkwijk weet. Niet zo direct, maar ik heb een kaart. Daarmee lukt het. Nadat ik aan de twee berijders van het scootertje de weg naar Schalkwijk heb gewezen, ga ik weer verder. Na amper twintig meter staat er een groot ANWB bord met onder andere Schalkwijk aangegeven. Zo blind kan een mens dus zijn. Levens grote letters, en toch niets zien.

De rondweg Houten is helemaal niet zoals ik me herinner. Het gaat makkelijk, en ergens parallel aan het A’dam-Rijnkanaal verspringt de teller naar 06000. Weer een mijlpaal bereikt, nu weet ik zeker dat ik meer dan 1000km met de motor heb gereden. Ik nader een driesprong met verkeerslicht. Rechtdoor is ‘centrum/utrecht’ linksaf is ‘Utrecht A2 / ’s Hertogenbosch A2’ Dus rechtdoor. En ja hoor, dit is duidelijk de rondweg zoals ik me die herinner. Veel verkeerslichten, allemaal net niet snel genoeg op elkaar reagerend. Net als ik helemaal stilsta voor rood, wordt het groen. Dan is daar de afslag Nieuwegein, de N409. Dat is de weg die ik volgens de kaart moet hebben, en die neem ik dus. Na een aantal minuten sta ik voor het verkeerslicht van de N408.

Hier ken ik het weer een beetje. Verderop, naar rechts, is de veiling, waar in het begin van de jaren 80 van de vorige eeuw het startpunt was voor een door de KNMV georganiseerde protest-rit naar Den Haag, tegen de afschaffing van een voor motoren voordelige belastingmaatregel. Naar links gaat het naar Nieuwegein, en daar ga ik ook naar toe.

Als het groen wordt gaat het weer verder. Maar dan moet ik kiezen : Nieuwgein Z of O/N Ik weet het even niet, en gok op Zuid. Het blijkt dat de gok niet helemaal goed was, en zo kom ik niet direct op de N210 naar Schoonhoven. In plaats daarvan kom ik weer op de Lekdijk. Bij mijn vorige rit over deze dijk was het mooi weer, em prettig rijden. Nu is het grauw en grijs weer, en is de zon nergens te bekennen. Waar Lopikerkapel staat aangegeven ga ik de dijk af. De weg door Lopikerkapel en Uitweg is hartstikke leuk om te rijden, zo zie je maar, ergens is er altijd wel een mooie weg. Ik vind het jammer dat ik mijn camera weer vergeten ben. Deze weg is uitstekend geschikt om te oefenen in bochten en draaien en wenden en al die dingen die je gewoon af en toe even moet doen om de motor te beheersen. Een hele dikke vrachtwagen die me tegemoet komt zou met een auto niet te passeren zijn, maar de CX heeft er natuurlijk helemaal geen moeite mee. En dan, bij een verkeerslicht is daar de N210. Toch gevonden, denk ik tevreden als ik de CX verder stuur. Rustig, ook al is het wijdse hollanse land zo grauw en mistroostig onder de grijze hemel, ga ik verder met 80 km/u.

Dat niet iedereen rustig aan het rijden is merk ik een kilometer of vijf voor Schoonhoven. Plots zie ik , schijnbaar uit het niets, ineens een grijze bestelbus naast me. Naast me ? Jawel. De dubbele doorgetrokken strepen worden ijverig genegeerd, en de maximale snelheid is ook voor watjes. Hoofdschuddend kijk ik de bus na. De achterdeuren met een touw vastgebonden, die konden net niet meer dicht. Waar deze hele toestand met snel rijden voor nodig was weet ik niet, want even later sta ik achter de bus te wachten, totdat we de rotonde vlak voor Schoonhaven over kunnen. Even krijg ik de neiging om de knoop uit het touw te halen. De effecten zouden wel eens heel ... verrassend ... kunnen zijn. Mijn goede opvoeding wint het, maar toch jammer van de effecten.

Rechts af, en de bus gaat links. Mooi, weer een probleem minder. De N210 tussen Schoonhoven en Krimpen a/d IJssel is een bobbelige toestand. Als iemand ooit eens zijn of haar schokdempers wil testen, dan kan het daar. Mensen wat een toestand. De ene bobbel na de andere, en aan het einde heb ik het gevoel dat mijn ingewanden nogal door elkaar geschud zijn, en dat mijn ruggegraat 10 centimer korter is geworden. In Krimpen steekt de weg de Hollandse IJssel over, en zo rij ik al gauw door Capelle aan den IJssel. Hier is bijna het einde van de N210, en op een rotonde denk ik : okee, nu ben ik er. Maar nee, ik doe het fout. Ik neem aan afslag te vroeg rij Pr. Alexander binnen. Ik merk dat ik fout zit, maar ik heb geen idee hoe en wat. Even maar verder, want er komt vast wel een hoofd-weg naar links, en dan zal ik wel een bekend punt zien. Ik zie inderdaad een bekend punt, een opvallende koepel die ik vanaf de A20 vaak zie. Terwijl ik onder de A20 doorga kijk ik steeds beter uit naar die hoofdweg naar links. Daar is 'ie nu naar...rechts? Afgesloten ? Gloeiende hier en daar! Wat is DAT nu weer. Stoppen en de kaart erbij. Die geeft geen uitsluitsel, maar een bord met A20 wel. Toch maar ? Ik kom dan wel waar ik wil wezen. En zo ga ik de A20 op, en direct blijf ik op de afslag naar de A16. Deze weg ken ik wel, geen probleem. Voorzichtig schuif ik rijbaan voor rijbaan naar rechts, om de afslag nummer 25 niet te missen. Nu nog, langs daar en dan langs dat. In mijn hoofd ga ik snel even de route na die ik moet nemen na het verkeerslicht. Maar dat staat op ROOD. Stopppen !! Voor de tweede keer die dag worden de remmen van de Honda beproefd, en ook nu sta ik, ondanks een licht gezwabber van de motor, op tijd stil. Ik neem me voor om beter uit te kijken.

Ik rij Rotterdam binnen en daar blijken de Wereldhavendagen bezig te zijn. Tussen de drukte door ga ik naar de kop van Katendrecht, waar ik de motor op de stoep neerzet. Zo. Dat was dat. Ik ben blij dat ik niet met de auto ben gekomen, want dan was er niet te parkeren.

Een uurtje later stap ik weer op. Weer over de Erasmus brug, en terwijl ik voor het verkeerslicht daar sta te wachtten kijk ik naar de brug. Het lijkt toch echt op een man die z’n knieën tegen elkaar drukt omdat hij zonodig moet. Op de brug wil een auto me inhalen. Maar er is echt geen ruimte en hij moet iets terugzakken. Ik haal inwendig mijn schouders op, en ga over de Boompjes en de Maasboulevard terug. Op het verkeersplein onder de A16 weet ik nu de goede weg te vinden, en kom ik netjes op de N210 uit. Capelle, dan het verkeersplein waar ik de fout in ging, en dan de IJssel over. Het gaat goed, alleen die donkere lucht. Als ik het maar droog houdt. Tot Schoonhoven gaat het lekker, over de bobbelweg. Ik moet iets rustiger aandoen, want de Honda doet af en toe 90. Wind in de rug, denk ik, terwijl ik verder ga. Het gaat heel lekker, zo lekker dat ik een liedje zing. Gelukkig hoort niemand het, want het zal best vals zijn geweest.

Als ik langs Lopik rij zie ik een paar hele dikke druppels vallen. Dan niets meer. Rij ik de regen mis ? Ik hoop het. Bij een verkeerslicht voor Nieuwegein zie ik voor me een groepje motoren staan. Harley-Davidson staat er op de jassen van de bestuurders. Er is ook een Goldwing bij, en nog wat anders. En even later gaat de hele groep, net als ik, over de A27. Meestal weet ik op zo’n moment waar ik ben, maar nu even niet. En in Nieuwegein neem ik weer de verkeerde afslag, deze keer naar Noord, terwijl ik, blijkt later, Oost had moeten nemen. Ook de Harley’s gaan Noord, en zo rij ik met de groep mee. Voor een (alweer) verkeerslicht staan een aantal van die motoren naast en achter me. Ik dacht dat de Honda een luide motor had, maar het geluid van mijn CX is een veel beschaafder dan het geluid van die Harley’s. Er zal wel een toertocht zijn geweest, want alle andere motoren gaan op een gegeven moment rechtsaf. Ik niet, ik weet nu wel waar ik ga uitkomen, namelijk bij de A12. En ja hoor, even later is daar de afslag A12 naar Arnhem. Dan toch maar weer de snelweg op. De minister had een tijd geleden besloten dat op sommige stukken snelweg de snelheid omlaag moest, en de parallel banen rond Utrecht hebben sindsdien een maximale toegestane snelheid van 80 km/h. Hoewel het niet speciaal voor mij is gedaan, ben ik er toch blij mee.

En dan kom ik op de echte A12, en hier is de max. 100. Laten we eens kijken hoe dat gaat. Langzaam draai ik het gas verder open. 80, 90, 95. De Honda bromt tevreden, nog iets verder dan. 100 Geeft de teller aan, en dat is even genoeg voor me. Dit gaat niet slecht, dit gaat goed zelfs. Voordat ik bij Driebergen de afrit kies, draai ik even naar 110. De CX trekt zich er niets van aan. Die vind het best. Goed om te weten, denk ik, en onderaan de afrit ga ik rechts. Weer een keuze te maken : Austerlitz of Arnhem. Als ik in de rij voor Austerlitz sta, denk ik aan de weg bij Woudenberg, Scherpenzeel en Renswoude. Nee, dat is niets. Naast me gaat het licht op groen, en als de laatste auto voorbij is, ga ik ook. Zonder verdere noemenswaardigheden kom ik in Doorn, en daar moet er wel even getankt worden. Ik reken even uit het hoofd uit, 200 km en 11 liter, dat is ongeveer 1:18. Dat moet beter kunnen. Alhoewel, er zitten wel heel erg veel binnendoor-weggetjes in mijn ritten. In Amerongen vind een bestuurder het nodig om met de auto achteruit de weg op te komen, vanaf de overkant van de weg. En daarna is de vaart er helemaal uit. Deze bestuurder rijd 30 waar 50 mag, en 65 waar 80 mag. Ik rij ook vaak rustig, maar dit is wel erg kalm. In Elst ga ik richting Veenendaal, en de auto voor me ook. Mijn laatste hoop op een vlotte reis vervliegt als ook de laatse afslag binnen Elst gepasseerd wordt. Dus als zij bij Veenendaal naar links gaat, ga ik naar rechts, de N233 op. Voordat ik bij de nieuwe rondweg om Veenendaal ben komt een stoere motorrijder nog even laten zien dat het best wel gaaf en geweldig is, om met een klein kind achterop vijf, zes auto's in te halen, ook als er al een tegenligger aankomt....
Via de nieuwe rondweg kom ik snel in de buurt van Ede. Dan door het Heestereng, waar nog een paar spatjes regen vallen, maar dat is amper noemenswaardig. En zo kom ik weer Ede binnen.

Ik parkeer op het terrein bij de KVV Fortisimo. Hier speelt de DTS A2 met Martin een bekerwedstrijd. Het tochtje heeft veel meer tijd gekost dan ik van tevoren had bedacht, en ik ben pas gedurende de laatste 15 minuten aanwezig. DTS wint met 3-1, en na Martin en het team te hebben gefeliciteerd met de overwinning ga ik naar huis. Nu regent het een klein beetje, maar ik ben toch bijna thuis. En zo zet ik de CX weer op zijn vertrouwde plek achter het huis. Mooie rit, ondanks het niet al te beste weer. Misschien krijgen we nog een echte na-zomer!

Terug naar de Motorpagina