nijmegen

Een ritje in de Betuwe

Omdat het een mooie dag is, en omdat ik wil weten of ik zoon Roelof op z'n scooter kan begeleiden als hij weer eens naar Nijmegen wil wordt de CX weer gestart. Het is deze week wel raak. Niet alleen deze rit, maar ook de dagelijkse ritten naar Doorwerth worden met de CX ondernomen. En eigenlijk was dat niet de bedoeling bij de aanschaf. Maar het is zo leuk!

Richting Nijmegen dus, binnendoor. Met behulp van de recentelijk bijgewerkte foto's van Google Earth heb ik al een beetje een route uitgestippeld. Dat, en een gewone wegenkaart natuurlijk.
Eerst naar Wageningen, en daar bij Lexkesveer over de Neder-Rijn naar de overkant. Het veer is er niet, en dat geeft mij mooi de gelegenheid een paar plaatjes te schieten. Ik ben niet de enige motorfiets die staat te wachten, twee anderen op een Honda en een Suzuki willen ook naar de overkant, evenals een aantal auto's.

Wanneer het veer aan 'onze' kant is rij ik voorzichting naar beneden, en weer omhoog, de pont op. Achter de laatste auto pas ik niet meer, dus plaats ik de Honda op de meest linkse rijstrook, waar ook de fietsers en bromfietsers staan. Voor een Euro naar de overkant, en rustig ook nog. Tegen de tijd dat het veer de overkant bereikt zit ik alweer op de motor. De beide andere motorrijders hebben wat moeite met hun moderne machines, want het lukt ze niet op met één druk op de knop te starten. Ik hou m'n adem in, doe een schietgebedje en druk heel even op de startknop. Onmiddellijk klinkt het vertrouwde Vroem! daar. Ik kan het niet nalaten even te grijnzen. Ja, moderne techniek...

Wanneer de pont de andere oever bereikt is er even een moment van schrik. De pont vaart met rest-snelheid tegen de over op, wat een schokje geeft. Daar was ik even niet op bedacht, en de CX schuift iets naar voren toe, voordat ik rem. Ik maak een notitie in mijn hoofd: Pont : op tijd zitten en remmen. Aan de overkant gekomen weet ik al waar ik heen wil. Richting Zetten, dat is boven aan de dijk een beetje linksaf. Rustig verlaat ik de pont en ga de Veerweg af, langs een heel leuke cafetaria/cafe-tje aan de Randwijkse kant. De twee andere motoren zijn al heel gauw weg, maar ik heb geen haast, en tuf met zo'n 60, 70 Km/h naar de dijk. In m'n spiegel zie ik dat een scootertje vlak achter me zit. Heftig opgevoerd waarschijnlijk. De weg naar Zetten is opgebroken, en wordt zo te zien stevig onder handen genomen, er is slechts 1 rijbaan beschikbaar. Ook is er een maximum snelheid ingesteld van 50 Km/h. Nou, vooruit dan maar. Ik rem een beetje af, en zie op dat moment vlak achter me dat domme scooter-geval weer, die net optrekt. Gloeiende hier en daar! Dat geval zit bijna op m'n spatbord !. Hij vind het ook genoeg, en met een air van 'ik kan het beter, 50 geldt niet voor mij' wordt ik gepasseert. Mij best. Sommige weggebruikers heb ik liever voor me, als achter me. Vanwege de stoffige weg hou ik mijn vizier dicht, hoewel de temperatuur uitnodigt om met open klep te rijden. x-weg

Een scherpe 'tik' op het vizier herinnert me eraan dat er tweede reden is om je klep dicht te houden, vliegen en andere beestjes wijken niet uit voor een motor, zelfs niet voor een CX. Het is oogsttijd in de Betuwe. Langs de kant van de weg zie ik appelbomen, grote kisten met appels, en appelplukkers. Toch even uitkijken, want anders rij ik de Honda letterlijk in de (appel)moes. Ik nader Hervelt. En nu opletten. De weg heeft hier, volgens de foto van Google Earth ergens een kruispunt, met een duidelijke 'X' vorm. En ja hoor, daar is het al. Rechtsaf hier, en dan... Ik gok op weer rechts, en wordt beloond met een prachtig uitzicht op het kerkje van Herveld. Een vrouw in boerendracht fietst voorbij, en de totale omgeving is zo, dat ik in mijn gedachten Wim Sonneveld hoor, met "Het Dorp". Haast niet te geloven dat een kilometer of twee, drie verderop de A50 ligt, een van de drukste punten van Gelderland.

Verder gaat het weer, want ik wil bij de brug over de Waal uitkomen. Bij een kruispunt ben ik even de weg kwijt. Linksaf ? Volgens mij kom ik dan verkeerd uit. Rechts ? Dat zou ik willen, maar dat mag niet : Alleen fietsers, brommers en ontheffinghouders. Rechtdoor dan maar. Onder een viaduct door, en weer een kruising. Links lijkt nog steeds niets, rechts is verboden in te rijden, dus weer rechtdoor. Deze weg leidt de Waaldijk op. Met een prachtig uitzicht op de Waalbrug en de rivier. Op de dijk rechtsaf, onder de A50 door. Dan direct weer rechts, een weggetje naast de A50. En zo kom ik weer in Andelst. Nog een keer proberen dan maar. Rechtsaf, X-kruising ook rechts, maar nu rechtdoor aanhouden, en achter het pittoreske kerkje langs. Einde weg en T-splitsing. Langzaam bekruipt me een gevoel van deja-vu, en als ik, na rechts te zijn gegaan weer op dezelfde kruising sta, pak ik de kaart erbij. Even later ben ik eruit. Het is helemaal niet mogelijk om op de naast de A50 liggende weg over de brug te komen. Auto's en motoren worden geacht over de A50 te gaan, en verder geen gezeur. Het fietspad/weg voor ontheffinghouders is de weg die ik zoek. Maar ik mag daar met de motor niet rijden. Best een beetje balen. Vooruit dan maar, ik ga terug. Maar wel over de dijk. Op de dijk is een plek waar vermoeide fietsers of wandelaars even kunen uitrusten. Ik ben noch het een, noch het ander, maar rust toch even uit. Nederland heeft toch een hoop mooie plekjes, als je de snelweg maar even achter je laat. En deze wegen zijn typisch die wegen waar ik met een auto niet zo snel zou komen.

landweggetje

Opstappen, starten,...en de CX wil even niet. Heeft 'ie last van de warmte? Doe ik wat fout ? Geen idee, na nog even doorstarten komen er een paar plofjes, en dan is er het vertrouwde VroemVroem. Een zucht van verlichting, een korte beweging van de linkervoet, en ik ben weer op weg. De weg bij Zetten is opgebroken, dus neem ik een alternatieve route. Die zijn vaak ook veel leuker. Ik neem me voor onm de eerste de beste appelboomgaard op de foto te zetten, voor het motor-logboek. Richting Dodewaard, over de dijk. Voorbij de kern-centrale ga ik van de dijk af en kom in het dorpje Wely. Nooit van gehoord. Hier krijg ik de kans

peren bomen

om een foto te maken. Niet van een appelboomgaard (die zie ik de rest van de reis ook niet meer) maar van een perenboomgaard. De weg leidt mij weer naar de dijk toe, en even later kom ik in Dodewaard. Door Dodewaard heen volg ik de bordjes Opheusden, ga over de A15 heen, door twee hele grote bochten, en ben al bijna in Opheusden. Daar weer de dijk op, richting Wageningen.

Ondanks mijn voornemens om 'netjes' te rijden merk ik dat het vrijwel ondoenlijk is om met een motorfiets op een bochtige dijk aan de 'goede kant' van de weg te blijven. Dus worden bochten meer en meer met meenemen van de verkeerde weghelft uitgevoerd. Gek genoeg geeft dat een veiliger gevoel dan het angstvallig op de eigen weghelft blijven. Ik denk dat het te maken heeft met de manier waarop een motorrijder de bocht ervaart. Het afremmen en optrekken voor de krappe bochten is onrustiger dan het kalm over de 'verkeerde' weghelft de bocht nemen. Als de ruimte er is, natuurlijk, anders is het levensgevaarlijk!

Twee reusachtige landbouwvoertuigen gaan vriendelijk zo veel mogelijk aan de kant, wanneer ze mij zien. De derde ook, maar dat hoeft al niet meer. Ik ga links, naar het Lexkesveer. Daar ben ik zo'n beetje de laatste die aan boord gaat, en weg zijn we. Een fietser staat naar de CX te kijken, en informeert of het lucht of waterkoeling is. Wanneer hij hoort dat de vloeistof gekoelde Honda al 27 jaar oud is kijkt hij op. Vijftien jaar had hij geschat, maar nu blijkt het bijna het dubbele te zijn. Aan de overkant ben ik al weer bijna thuis. De laatste kilometers zijn vlug verreden, en om ongeveer half vijf zet ik de motor af. Leuk ritje, jammer van dat ene weggetje.....

Terug naar de Motorpagina