Building your own windscreen ---- or not |
|
Na het "kuiperijen verhaal" in Nijmegen zat ik nog steeds zonder kuip of scherm.
Dus heb ik nog steeds een probleem. Of beter gezegt, een uitdaging! Op het forum van de Dutch Honda CX-500 club kwam juist een vraag van Rien binnen. Over een windschermpje. Dat is dat kleine cockpitruitje dat op de CX 500 B over het koplomphuis heen zit. Vanwege de toegepaste weekmakers zijn de meeste ruitjes al gesneuveld, nieuwe zijn er niet, en tweedehands zijn ze moeilijk te vinden. Jammer, maar het is niet anders. Maar, zo dacht ik, is er dan niemand die ze maakt ? En zo niet, zou ik........ Gelukkig hadden we net de bijkeuken opgeruimd, en daar had ik, van jaren terug, een dun stuk perspex/plexiglas(?) van plus-minus 50cm lang en 45 cm breed gevonden. Ongekrast, 2 mm dik. Verder had ik nog een brandertje, en een zaagmachine, en restjes hout. Een schaar, potlood en een groot stuk karton werden opgezocht, en zo begon het avontuur van het schermpje. De hoes werd van de voorzijde van de motor verwijderd, en ik ging aan het werk. Ten eerste werd een ruwe vorm over het koplamphuis gemaakt, de deel-cirkel van de koplamp werd uitgeknipt, en langzaam aan, als een kapper die het teveel aan haar wegknipt en een model knipt, knipte ik hier wat weg, daar wat weg, een ronding, een gaatje. Ja, zo moest het ongeveer worden. |
  |
|
Dat stuk karton op de motor zag er helemaal niet goed uit. Maar ik keek
wat verder, en zag hoe het zou kunnen worden. En dat was helemaal niet
gek. Hoe nu verder ? In de eerste plaats werd nu het karton op het perspex gelegd, en met een viltstift werd de omtrek van het karton afgetekend op het perspex. Dat was niet moeilijk. Nu had ik een redelijk naukeurige tekening van datgene dat straks mijn windschermpje zou moeten zijn.  |
Een stuk spaanplaat werd op de tellers gelegd, en aan de onderzijde met
potlood afgetekend. Zo kreeg ik de vorm die het nu nog vlakke stuk perspex
straks zou moeten krijgen. De vorm werd twee maal uitgezaagd, de eerste keer
als onderkant, de tweede keer als bovenrand-tellers. Nu had ik een soort
van frame-pje met de vorm van het koplamphuis. Als ik het karton
er over legde leek het heel wat te worden. Toen het volgende gedeelte.
 |
|
Een oude handdoek werd in tweeën gescheurd, en op de workmate gelegd. Op
de voet van de decoupeerzaag werd een stukje plakvilt geplakt, tegen het
krassen in het perspex. En toen werd heel voorzichting de afgetekende
vorm, zoals die gevonden was met het karton, uitgezaagd. En als je denkt
dat dat makkelijk is, weggeet dat maar!. Ondanks alle geduld dat ik kon
opbrengen sprongen er toch twee, drie barstjes in het materiaal. En de zaagsnede
smolt dicht achter de zaag. Ik begon in te zien dat ik of het verkeerde
materiaal, of het verkeerde gereedschap had. Of, en dat is het
waarschijnlijkste, mezelf een beetje overschat had. Ook al zag ik wel
in dat het resultaat niet zo mooi zou worden als ik hoopte, toch ging ik
door. Goed opletten, en wat er nu fout gaat, daarvan leren. Het uitgezaagde
stuk perspex dat ik overhield was vrij teleurstellend. Lelijke randen,
barstjes en een vorm die nergens op leek. Maar toch, doorgaan, en nu eens
kijken of dat spul inderdaad "thermo-plastisch" is. In een beschut
hoekje achter het huis, ver van benzine en brandgevaar werd het
gas-brandertje aangestoken. Omhoog en omlaag, op, neer. Rustig liet ik de
vlam over het perspex glijden, ervoor zorgend dat ik niet te lang op
één plaats met de vlam bleef. Maar het was al te laat. Plots verschenen
er belletjes in het eerst zo heldere materiaal. Geschrokken bestudeerde
ik de plek. Nee, dat kon ik wel vergeten. Toch ging ik door, en met
behulp van het houten koplampframe-pje probeerde ik het zachter geworden
perspex in de juiste vorm te buigen. Zo goed en zo kwaad al het ging had
ik tenslotte een redelijke benadering van het cockpit-schermpje. Toen
ik het op de CX zette, bleek dat er nog heel veel anders
gedaan moest worden, want de pas-vorm was niet echt goed. Toch
gaf het al een aardig idee van hoe het zou moeten zijn.
Het doel, zelf een cockpitschermpje maken, is niet bereikt, want het
resultaat is op z'n best gezegd matig. Toch, ik heb een hoop geleerd, en
als ik weer een een stukje perspex over heb zal ik het zeker nog
eens proberen.
|
  |