Vervangen van de achterbrug | |
|
Na de maandagavond chat op 17 maart, waarin Terry aankondigde dat hij
met een een achterbrug over de brug kon komen, brak een tijd van
gespannen afwachtten aan. Met alle andere zaken die mijn aandacht nodig
hadden was het misschien maar goed ook dat ik die brug niet direct tot
mijn beschikking had. Maar na meer dan twee weken was het eindelijk,
eindelijk zo ver.....
Die donderdagochtend was druk geweest. Dus ik besloot om maar even een middagdutje te gaan doen. Maar net lig ik vijf minuten, of "tringggg" de bel gaat. Wat is dat nu weer? Ik kijk uit het raam wie daar mijn kostbare rust komt verstoren, welke onverlaat heeft dat op z'n gewete...... Buiten staat een rood bestelwagentje van 'Selektvracht'. Dat moet wel het pakketje van Terry zijn, de achterbrug uit Belgie is er! Ik ren de trap af, trek de deurt open en zie daar de chauffeuse met een groot pak staan. Mijn uitroep van "Eindelijk!!!..." moet wat vreemd zijn overgekomen, maar ik grijp vol enthousiasme het pak uit haar handen, bedank even kort, en ga op een holletje met het pakje naar de kamer. Vol van gespannen rust maakt ik het papier los. In een doos zit, stevig ingepakt in pakpapier en bubbeltjes plastic, iets zwaars. Voorzichtig maak ik het papier en het plastic los, en daar is 'ie dan. Een nieuwe achterbrug voor de "Rode Rakker". En hij is nog rood ook! | |
 ... achterbrug voor de "Rode Rakker" ... |
|
|
Ik kan niet direct aan het werk om de nieuwe brug te monteren. Maar een
uurtje of twee later kan ik de verleiding niet langer weerstaad, en
hang de brug, zonder de cardanas, op z'n plaats in het frame. Linkertap
aandraaien, en nu eens kijken. Kan ik zonder moeite deze achterbrug
omhoog en omlaag bewegen ? Op het forum van de
Dutch Honda CX-500 club was
me verteld dat het op- en neerbewegen zonder schokken en glad moest
verlopen, anders : lagers vervangen. Maar ik had geen schokkende
ervaringen met deze brug en deze lagers, en plaatste de brug tijdelijk
aan de linker schokbreker, die nog los aan het frame hing. Morgen,
vrijdag, zou de montage zijn.
| |
 ... tijdelijk aan de linker schokbreker ... |
|
|
Helemaal klaar om met de montage te beginnen stapte ik vrijdagmiddag
de schuur in. En meteen kwam daar het eerste probleem om de hoek kijken.
Ga ik nu wel, of niet de binnenkant van het brugdeel beschermen tegen
vocht, en hoe doen ik dat dan ?. Vullen met afgewerkte olie, en tectyleren
waren met aangeraden als zekere bescherming tegen vocht, en het daaruit
resulterende roest. Als ik nou eens..... Bij mijn auto garage Damink vroeg ik om advies. Damink heeft wel eens een stuk koker in een vroegere auto van me gezet, en die toen ook geprepareerd tegen roest. Zou hij dat bij deze balk ook willen doen?. Het was geen probleem. Het grootste probleem was het terugvinden van de tectyl-dopjes, maar toen die gevonden waren, werd er een keurig gaatje geboord, midden op de brug. Het daarop volgende kwartier was ik aan het schudden en draaien met de achterbrug, om nog zoveel mogelijk van de droge roest die in de balk zat te verwijderen. Na dat kwartier had ik twee lamme armen, en als beloning een klein hoopje roest op de werkbank liggen. Nu werd de binnenkant ingespoten met "ML", een wasachtig goedje waar ik nog nooit van gehoord had. Vervolgens een dopje erop, en klaar. Nu had ik een geconserveerde achterbrug. Vervolgens was het zaak om de brug weer compleet in het frame te krijgen. Volgens "Peters" in de omgekeerde volgorde als de demontage. Maar dan moet je de regels in het boek van achteren naar voren lezen, en dat is best lastig. Dus het boek lag er wel, voor als ik het niet meer wist. Maar ik werkte voor het grootste gedeelte uit het hoofd. De cardanas werd schoongemaakt, gecontroleerd, en opnieuw ingevet. Bijna vergat ik de cardanhoes, die tussen blok en achterbrug hoort te zitten, maar ik dacht er net op tijd aan. De hoes was in goede conditie, dus die hoefde niet vervangen te worden. Voor de tweede keer plaatste ik de achterbrug in het frame. Nu met de cardanas erin. Een beetje friemelen met de as, en die schoof over de uitgaande as van het blok. Na het losjes ophangen aan de linker schokbreker kon ik de linkertap ook eenvoudig indraaien. Ik heb geen momentsleutel, dus werd de linkertap niet precies op 0,8-1,2kgfm vastgezet. Voordat ik nu verder ging wilde ik eerst de zijkant van het Krauserrek verwijderen, om zodoende meer ruimte te hebben voor het plaatsen van het achterwiel. | |
 ... Krauserrek verwijderen ... |
|
|
De cardanklok moet, volgens het boek, vastgezet worden met drie
tapeinden. Maar bij mijn CX is het natuurlijk net weer iets anders, want
daar zitten drie bouten. De cardanas wordt over het zwaar ingevette
aandrijfstuk geschoven, en het huis wordt met de bovenste bevestiging
losjes vastgezet. Daarna de voorste, en de achterste bout. Vervolgens
worden de drie bouten stevig aangedraait. Nu de rechterschokbreker
er weer op. En ook die weer vastzetten.
Het plaatsen van het wiel doe ik fout. Ik vergeet dat ik eerst de achterrem moet plaatsen, en dan pas het wiel erin. Dus past de rem er niet tussen, dus moet het wiel er weer uit, en, nadat de rem geplaatst is, er weer in. Maar vanaf nu gaat het eigenlijk vanzelf. De achteras gaat er, met enige aandrang van een rubber hamer, makkelijk in, en ook de rem laat zich vlot monteren. Alles wordt vastgedraait en gecontroleerd. Dan weer het Krauserrek vastzetten. Klaar. Eerst nu een kopje thee, dan de controle. | |
 ... cardanklok plaatsen ... |
|
|
Omdat Terry een remverankeringsstang met boutjes aan de brug had laten
zitten, heb ik een paar boutjes en ringen over. Als ik, nadat de thee op is,
de bak met overgebleven schroefjes en ringen controleer valt me
een boutje op. Ja hoor, alweer de cardanborging vergeten. Het
cardanrubber wordt opzij geschoven en de bout wordt erin gedraait.
Zo, klaar. Ook een bevestigingspunt van het Krauserrek, maar aan de
kant waar ik niets heb losgehaald, zit los, en wordt ook even
vastgedraait.
De "Rakker" wordt naar buiten gereden. Testrit-tijd. Een kort rondje, dat wel, het is bijna etenstijd. Maar bochtjes maken kan hier in de buurt best, en kleine stukjes rechtdoor ook wel. De test is natuurlijk om, met de handen los, vlak boven het stuur, te kijken of de Rakker rechtuit rijdt. En dat doet 'ie nog steeds. Twee dagen later, zondag, wordt er een langere rit gemaakt, van ongeveer 60km. Halverwege, en na afloop, worden alle punten die volgens mij los zouden kunnen zitten gecontroleerd. Niets los, en de motor rijd soepel. Geen zwiebers of zwabbers. Het is duidelijk: de "Rode Rakker" is weer terug..... | |
 ... de "Rode Rakker" is terug ... |
|
|
|