De Elfstedentocht voor motoren 2009 |
|
Om 07:00 ben ik weer op Camping "Hiddema state". Bij de motorrijders
is alles in rep en roep om de laatste zaken op te laden en in te pakken
en luidsprekers en intercom's aan te sluiten waar nodig. Maar uiteindelijk
is iedereen klaar voor vertrek naar het startpunt.
| |
 ... hiddemastate ... | |
|
Bij het startpunt is het een hele drukte van al die motoren die deze editie van de elfstedentocht gaan rijden. Ondanks het vrij vroege tijdstip van 07:30 is het al aardig druk aan het worden op het terrein van het FEC/WTC. Tussen alle aanwezigen is ook Yvonne, de fotografe van de vorige avond. En natuurlijk wordt Werner's "Rat" nogmaals gefotografeert, nu officieel als deelnemer aan deze 74ste elfstedentocht. Pas hier krijg ik mijn inschrijfkaart van Grietje, en na inlevering daarvan de startkaart. Ook een klein stickertje, een wimpel, en een route-beschrijving. Werner draait zorgvuldig de route beschrijving in de route-rol. De Friese Motor Club heeft de route ook voor de Garmin klaar, en een aantal laadt de route beschijving in zijn Garmin. Voor de TomTom is er niets, jammer dan. Het kleine stickertje moet voorop de motor geplakt worden, maar daar ben ik het totaal niet mee eens, het kost me al moeite genoeg om de "Rakker" er een beetje 'normaal' uit te laten zien, en dan zo'n k**-sticker erop? Belachelijk, dat is het. | |
 ... al aardig druk ... | |
|
Alles rijd mee.
Snelle Suzuki's, Knetterende Kawasaki's, Gouden Goldwing's, Driftige Ducati's, Jachtige Yamaha's, Buikige Buell's, Mooie Moto-Guzzi's, Agresieve Aprilla's, Humeurige Harley's, Trotse Triumph's, Brede BMW's, Gretige Gilera's, Heftige Honda's. Daartussen lijkt mijn eigenste "Rode Rakker" maar een uitermate gewoon motortje, helemaal niets bijzonders. Maar hij draait wel rustig het rondje mee. Off-the Road, Tour, Supersport, Naked, all-Road, Quad, alle soorten en merken motoren rijden door en achter elkaar, allemaal op weg naar Leeuwarden, slingerend over het Friese land in een tientallen kilometers lang lint. Bij Sneek, vlak voor de stempelpost daar, gaat de route over een stukje A7, over de noordelijke rijbaan, die op zijn beurt weer onder een aquaduct en een spoorlijn gaat. Dan het industrie terrein op, en in een lange file wachten totdat we, steeds iets opschuivend, toch ons eerste stempeltje kunnen veroveren. Een paar honderd meter verder is er een gedwongen rust, omdat één der CX-en toch een beetje warm gelopen is, voornamelijk van het langzaam opschuiven in de stempeltjes-file. | |
 ... gedwongen rust ... | |
|
Meerdere
rijders hebben dit punt uitgekozen om eventjes uit te rusten na de
eerste 33 kilometer van de tocht. Wanneer we weer verder gaan
rijden we een klein eindje verder plots weer naast de A7,
waar we de ene na de andere elfstedentochtrijder ons tegemoet zien komen.
We steken parallel aan de spoorweg de A7 over, en rijden dan weer
een klein stukje naast de A7. Het ontbreekt er net nog aan dat de de
route ook over de zuidelijke baan van de A7 gaat, anders was het
vier rijstroken heen en weer met elfsteden rijders geweest.
| |
 ... uit te rusten ... | |
|
Sneek uit, via Osingahuizen naar Hommerts, waar een tweede stop, nu
voor een kopje koffie, gemaakt wordt. Als we weer proberen in te
voegen zie ik in een flits een CX-achtige met daarboven een gele
helm. Volgens mij schiet Henk "Honkie Tonkie" T. ons voorbij. Later,
op het prikbord, lees ik dat inderdaad op dat punt Sieds, waar Henk
mee meerijdt,
Werner zag staan. Toch wel makkelijk, zo'n motor die overal opvalt.
Voor Sloten komt een politiewagen tegemoet, keert, en voegt in vlak voor ons, waar twee snelle jongens in strak leer gekleed, zich net na een erg snelle inhaal manouvre tussen de anderden hebben gewrongen. Met een rustig vaartje van rond de 80 km/h gaat het nu verder naar Sloten. Voor me zie ik de twee tegen elkaar gebaren, en dan gaat ééntje toch de polite voorbij, maar heel kalmpjes. Voordat de tweede hetzelfde kan doen zijn we in Sloten. De snelheid gaat omlaag, en dan, bij een brug, is het stop. Slagbomen gaan dicht, en de hele elfsteden karavaan, politie incluis, moet wachten voor de brug. De motoren worden uitgezet, want dat bruggetje, dat kan nog wel even duren. Tijd om bij te kletsen, en eens rond te kijken. Vlak achter ons ontdekken we een Silverwing, en die zit al geruime tijd achter ons, maar geen lid van de CX-club. En weer wijzen de tientallen toeschouwers naar de "Rat" van Werner, en naar het parmantig over het stuur kijkende kopje van Roy. Deze keer ontlokt het me de uitspraak dat, al zou ik naakt op de motor rondrijden, vlak achter Werner en Roy, dat niemand het zou merken. Maar ik neem de proef niet op de som, dat gaat net iets te ver. Via plaatsen als Sondel, Oudemirdum en Rijs komen we bij het IJsselmeer, waar we een aantal kilometers over de dijk rijden, met een adembenemend uitzicht over het water, blauwe lucht versiert met spikkels wit en bruin van rustig voortglijdende schepen en scheepjes over een iets minder blauw Ijsselmeer. Dan, scherp rechts en direct is alle vaart er weer uit. De volgende stempelpost, Stavoren, is hier. Ook hier een lange rij elfstedenrijders, voor en achter ons die hun stempeltje willen halen. Sommigen zijn zo belust op het stempeltje dat ze de hele rij stilstaande motoren voorbij rijden, om toch maar vooral, voordat de inkt op is, een stempel te halen. | |
 ... lange rij motorrijders voor... | |
|
| |
 ... lange rij motorrijders achter... | |
|
De volgende stempel moet uit Workum komen. Dus rijden we de Middelweg
verder af, op weg naar het schilderachtige Warns waar de brug open staat
zodat de hele straat volstaat met motoren. Maar dat is slechts een
klein omgemak, en even later rijden we al weer verder naar
Koudum en It Heidenskip,
over smalle maar bekoorlijke Friese landweggetjes, waar in de verte
zeilen boven de groene velden drijven.
| |
 ... schilderachtig Warns... |
 ... de brug open ... |
|
In Koudum is er weer een noodzakelijke stop. Van diverse motoren
uit de groep is het brandstof peil zo ver gezakt, dat er langzaam
gedacht moet gaan worden aan verse benzine in de tank.
Normaal zet je de motor bij de pomp, tankt rustig vol, rekent af en gaat
weer verder. Maar het lijkt nu of de helft van alle 3700 motoren
hier en nu willen tanken. Maar ook de Rakker heeft nieuwe benzine
nodig, dus ik sluit me aan in de rij bij de pomp van Brandoil H.Smit
in Koudum. Als ik aan de beurt ben wordt
er een straal benzine in de tank gespoten, en ver voordat er ook
maar aan vol gedacht kan worden, trekt de pomp bediende de slang
al weer terug. Ho! dat gaat zo maar niet, want vol moet 'ie. Ik
geeft aan dat er echt meer in moet, en met duidelijke tegenzin wordt
er aan mijn verzoek gehoor gegeven. Als de tank vol genoeg is
naar mijn zin, krijg ik nog een extra scheutje over de tank, en
bijna over het motorpak heen, extra. Óf de bediende heeft een
rothumeur, óf hij heeft al een lange dag achter de rug. Het zal het
laatste wel zijn.
| |
 ... de rij bij de pomp... | |
|
Nadat anderen ook hun motortank hebben gevuld rijden we weer verder.
Dan, al vrij snel, een
spoorlijn over en linksaf, richting station. Daar moet een grote touringcar
gepasseerd worden, uit Duitsland. En kijk nu eens, de eerste letters
van het Duitse kenteken zijn VEC. Deze bus komt uit de buurt van Vechta,
waar binnen twee weken vanaf nu één van de grootste CX-evenementen
van het jaar plaatsvindt, het Güllepumpentreffen. Leuk toeval.
Na het verkrijgen van het stempel wordt er halt gehouden. Beetje
bijkomen, een broodje etc. Jammer dat er geen schaduwplekje is, maar zo'n
grote kuip heeft toch wel een voordeel, er is namelijk net genoeg
schaduw om in te gaan zitten.
Tijdens de pauze kijken we naar de steeds maar weer langsrijdende motoren. En daar gaat er ergens wat mis. De een of andere voorrijder is de tel kwijtgeraakt, en daarmee ook de weg, en gaat op de rotonde rechtdoor, in plaats van rechtsaf. En gedurende enige tijd volgen de na hem komende motoren, gehoorzaam aan de kuddegeest, netjes de verkeerde weg. Totdat er weer iemand is die zelf nadenkt, en wel de goede weg neemt. Even lijkt het erop dat er wat verwarring ontstaat, 'wie moeten we nu volgen', maar dan lijkt alles weer goed te gaan. Ook wij gaan weer. Spullen pakken, motor op, wachten totdat iedereen weer zit en op weg. Helaas is de eerstvolgende brug open, het is tenslotte Friesland, dus moeten we even wachten, wat net voldoende tijd geeft om vergeten oordopjes in te doen. Brug over, links, en doorgaan maar weer langs onbekende, maar niet minder fraai-ogende plaatsen als Ferwoude, Schraard en Witmarsum, totdat we uiteindelijk in de verte Harlingen zien liggen, waar het volgende stempel al op ons staat te wachten. Als we voorbij de Harlingse stempelpost zijn gekomen is het tijd voor de volgende rustpauze. | |
 ... Harlingens stempelpost ... | |
|
Maar al die rustpauzes worden mij een beetje teveel. Na wat
onduidelijke uitleg aan Werner en Grietje ga ik weer, nu alleen,
verder op de lange weg naar Leeuwarden.
Achter de voorligger aan, met een half oog
op de route die op de tanktas ligt. Ik weet aansluiting te krijgen bij
een vijf- of zestal motoren, die niet te hard, maar ook niet echt langzaam
doorrijden. Toch worden we nog ingehaald door een drietal echt
snelle motoren, die schijnbaar veel haast hebben.
De rit over het platteland, met veel bochtjes en een ontzettend ruim
uitzicht eindigt als we de brug bij Kysterzijl oversteken: Franeker.
Gek genoeg aarzelen de voorste motoren, maar ik denk te weten waar
ik heen moet. En ja hoor, al spoedig is daar de volgende controle post.
Weer een stempeltje dichter bij het einde.
Dokkum is het volgende en tevens laatste plekje waar een stempel gehaald moet worden. En nu moet ik even goed opletten, maar RTD betekend rotonde, Ls WW Re betekend dat er links een wegwijzer staat waar ik rechtsaf moet, en langzaamaan begin ik de aanwijzingen op de route een beetje te snappen. Lang heb ik dat niet nodig. Op de een of andere manier vind ik aansluiting bij een grote groep van zo'n 75 motoren die ook mijn kant uitgaan. Achter me sluiten zich nog meer elfstedenrijders aan zodat er een flinke rij motoren uiteindelijk Dokkum binnenrijd, feestelijk onthaald door honderden toeschouwers. Nu mijn laatste stempeltje binnen is, is het even zoeken hoe de weg verder gaat. De luxe van "volg de voorste" is weg, want ik ben de voorste, ja, bijna de enige. Heel in de verte zie ik twee motoren, en ver achter me zijn er nog één of twee. Door een toeschouwer wordt ik op de juiste richting gewezen, en daar gaat 'ie weer. Ook als je als eerste of alleen rijd is het niet zo heel moeilijk de juiste route te volgen. Niet alleen andere motoren (als die er zijn) maar ook de route en natuurlijk de tientallen, ja zelfs honderden toeschouwers langs de kant van de weg geven aan dat ik op de goede route zit. Als er een stuk komt zonder toeschouwers begin ik te twijfelen aan de route, maar kijk, daar wordt alweer gezwaaid, dus ik zit nog goed. Nu nader ik Leeuwarden alweer. Een kort stukje snelweg, en dan ben ik bij het Europa plein. Het Europa plein is een rotonde, waar ik de tweede afslag moet hebben. Ongelukkigerwijze is die tweede afslag een klein weggetje wat bijna niet opvalt, en prompt zit ik dan ook op de verkeerde plek in Leeuwarden. Terug dan maar, en het nog eens proberen. Nu zie ik dat kleine weggetje wel, en ook de levensgrote ANWB borden. Dan is het de tweede weg rechts, waar ik door een behulpzame verkeersregelaar heen wordt gewezen, terwijl hij me vrolijk toeroept : "Heb je nergens gestopt of zo?" Het is rond 15:00 als ik het terrein oprij, en de CX parkeer. Het grote terrein is nog vrij leeg, de meeste tourritters zijn er nog niet. Hooguit een kleine tweehonderd motor-rijders zijn al terug, schat ik. Nu eerst die stempelkaart inleveren. | |
 ... nog vrij leeg ... | |
|
Na controle wordt mijn volle stempelkaart van een paraafje voorzien en
mag ik dan eindelijk een
elfsteden plakkette in ontvangst nemen. Mooi, dat is dan dat. Weer
buiten zoek ik een plekje in de schaduw, en ga eerst eens een
broodje eten, en wat drinken. Dan een SMS-je naar Werner dat ik
klaar ben met de rit, en een telefoontje naar huis dat ik er weer
aankom, over een uurtje of twee.
| |
 ... volle stempelkaart ... | |
|
De TomTom brengt me snel weer op de weg naar huis, maar in plaats
van richting Zwolle, neem ik weer de weg door de polder, via
Emmeloord en de N50.
Maar op de N50 is een ongeluk gebeurt, juist op het stuk waar passeren bijna onmogelijk is. Een behulpzame caravanner heeft zijn combinatie stil gezet om daarvoor wat veiligheid te scheppen, maar dat levert me wel een 10 minuten file in de zon op, terwijl de temperatuur van mijn Rakkertje steeds verder oploopt. Als ik er uiteindelijk langs rij, even een snelle blik naar rechts: kennelijk veel blikschade, maar nergens plassen bloed, en iedereen staat nog, een geluk bij een ongeluk. Nu ik rij daalt de temperatuur weer snel naar normale waarden, ondanks dat het erg warm blijft. Bij Apeldoorn stop ik even om wat te drinken. En kijk nou eens, op de parkeerplaats liggen plassen, het heeft hier geregend. Het rook al aanmerkelijk frisser, maar laten we hopen dat het tot aan Ede droog blijft. De A50 en later ook de A12 zijn wel vochtig, maar regen valt er niet. De tien of twintig spettertjes die vlak voor Ede op mijn vizier vallen stellen niets voor. Dan rij ik de CX achter het huis, en trek zo snel mogelijk dat warme en zweterige motorpak uit. Nu eerst een flinke douche en dan ben ik pas echt thuis, met veel verhalen, een elfstedenplak en een bijzondere ervaring rijker. | |
|
Terug naar Deel 1 | |