Motorzegening te Grubbenvorst |
|
Op 20 maart 2008 stond ik klaar om naar het Limburgse Grubbenvorst af
te reizen, alwaar de pastoor voor de 22ste keer een motorzegening zou
houden. Maar de gaskabel brak, nog voor ik kon vertrekken. Maar ik had
het goede voornemen gemaakt om dan ik elk geval het volgende jaar, 2009,
mijn "Rode Rakker" toch even te laten zegenen.
Nu was het dan zover. 't Murcke', de motorclub van Grubbenvorst en omstreken, had laten weten dat de motorzegening van 2009 op 19 April zou plaatsvinden. In aansluiting daarop had Cosmar een uitnodiging geplaats om te komen kamperen, barbequen en de volgende morgen vanuit Well, 20 km van Grubbenvorst verwijderd, te vertrekken. Wegens andere afspraken ging het kamperen voor mij niet lukken, maar wel wilde ik om 09:00 bij Cosmar aankomen, om toch gezamelijk te vertrekken. | |
|
Vroeg in de morgen liep de wekker af, op een voor de zondag onchristelijk
tijdstip van zeven uur. Ontbijtje, en dan de motor eventjes inspecteren.
Nu, daar was niets mis mee. Het enige wat moest gebeuren was het benzine
nivo een beetje op peil brengen. En zo vertrok ik, na een tankbeurt, naar
Grubbenvorst.
Op zondagmorgen vroeg is er weinig verkeer. Ik had de A12 vanaf Ede tot aan de aansluing met de A50 vrijwel voor me alleen. En dan valt het op hoeveel wind-vervelingen het overige verkeer veroorzaakt. Rustig en kalm bereikte ik de A50, waar ik direct het verschil merkte. Maar goed, de zon scheen, het was een klein beetje fris, maar dat zou wel overgaan op deze prachtige zondagmorgen. Koffie bij Cosmar waar ik natuurlijk veels te vroeg aankwam. Mijn planning mikte tussen 9:00 en 9:15, maar uiteindelijk ws ik er al om 8:50. De koffie was al bijna klaar, en we zouden nog wachten op twee andere motoren, die ook vanaf Well naar Grubbenvorst zouden gaan. Joost en Margrit op een CX, en een collega van Cosmar met een Diversion. | |
|
In de tussentijd keek ik nog even naar Cosmars' blauwe Cx, die na
Denenmarken 2008 zo plots de geest had gegeven. Met een Ignitech CDI-box
erop liep de CX wel weer, maar opladen van de accu zat er niet meer
in. Conclusie: Stator defect. En ik vermoed dat de rotor de voedingsdraden
(geel) heeft doorgesleten, maar dat is iets waar we pas achter zullen komen
als het motorblok openligt.
Nadat Joost nog een andere benzinekraan plus slang had geplaatst vertrokken we gevieren naar Grubbenvorst. De Maas over, en via binnenweggetjes, door schilderachtige maasdorpjes, langs een landschap wat in de morgenzon één en al vriendelijkheid uitstraalde. In Grubbenvorst waren we niet de eersten, en we werden door de organisatie een plaats aangewezen om de de motoren neer te zetten. De jas werd in de top-koffer gedaan, en de helm op de tank gelegd. We waren in Grubbenvorst. | |
 ... motoren neer te zetten ... | |
|
Henk "Honkie Tonkie" was er al, en begroette ons hartelijk. Ook de
koffieplek was snel gevonden, dus nu was de eerste prioriteit de koffie.
Dat de koffie gratis was was duidelijk: er ontstond snel
een vrij lange rij. Maar omdat we nog vrij vroeg waren hadden we van
die rij nog niet zo'n last, en al gauw zaten we allemaal in een hoekje,
op een bankje in de zon.
| |
 ... in een hoekje op een bankje ... | |
|
Terwijl de tijd rustig vergleed was het met de omgeving iets anders
gesteld. Steeds meer en meer motoren en hun berijders bereikten
Grubbenvorst, waar de muziek zijn best deed om boven het lawaai van de
motoren uit tekomen. Dat lukte wel, maar ook maar net. Helaas, niet
helemaal mijn soort muziek. Maar de meeste motorrijders stoorden zich
er niet aan, en er bleven er steeds meer komen. Jonge motoren met
oudere berijders, oude motoren met jonge knullen, en alles er tussenin.
Een hele drukte.
Op een gegeven moment vond ik mezelf een beetje alleen zitten, en ging maar eens kijken wat er voor de rest aan motoren op 't pleintje stond, en of ik nog wat bekenden tegen zou komen. Motoren, in alle mogelijke vorm en maat, hele oude, en hele nieuwe, vulden de het plein en de omliggende straten. | |
 ... het plein... |
 ... omliggende straten ... |
|
Ik vroeg me af hoe ik mijn CX-je ooit weer tussen al deze motoren uit zou moeten krijgen, hoe ik het lawaai en de drukte zou kunnen ontvluchten, al was het maar voor een kwartiertje. Dat had ik niet moeten doen, want amper een kwartier later zat ik ergens, in een zijstraatje, en wist ik niet meer hoe nu verder te gaan. Op zo'n moment doe ik niets meer, en denk ik alleen nog maar in cirkeltjes die zeggen, hoe kom ik hier weg...... Je zal maar zo'n hoofd hebben...... | |
|
Een tijd later, en ik weet echt niet hoeveel later, stopte er iemand
en werd er een EHBO-er bijgehaald. met horten en stoten, kon ik m'n
verhaal een beetje doen, maar de paniek was erg groot. Harald S. de
EHBO-er, wist me wat rustig te krijgen, en Cosmar werd gebeld. Met
Cosmar mee kwam Lieke, en even later verschenen Coen en Michael en
Maria ook. Cosmar wist mijn motor te staan, en bracht die naar me toe,
de anderen konden de paniek een beetje wegkrijgen. Maar ik moest beloven
geen 'gekke dingen' te doen, en rustig te wachten totdat de anderen terug
kwamen van de zegening.
Met mijn motor onder handbereik, mijn warme jas weer aan, en een glas water werd de rust in mijn hoofd weer hersteld. Maar het duurde toch wel een tijdje voordat de motoren van Coen, Lieke en Michael bij de pastoor langs gegaan waren, en in de tussentijd kwam Harald regelmatig even kijken. Als een van de laatsten reden de "Rode Rakker" en ik langs de pastoor, en gezegend en al keerden we terug naar de plek waar de anderen op ons stonden te wachtten. Daarmee vond ik het tijd om de thuisreis aan te vangen. Een hartelijk afscheid, bedankjes voor de goede zorgen, en weg was ik, richting Ede. Ik was nog niet helemaal helder, merkte ik, toen ik de verkeerde afslag op de A67 nam. Gelukkig kon ik een kilometer of twee verder een draai maken, zodat ik de goede kant uit reed, maar toch een kleine waarschuwing. Ik hield de snelheid daarom wat laag, geen risico's en liever wat later thuis, dan een ongeluk, gezegend of niet. Zodoende rolde de CX pas na vieren weer achter het huis. Hondsmoe van de doorstane emotie's was ik, dat wel. Maar toch ook de voldoening dat ik weer wat nieuws had gedaan, de dag gewoon had afgemaakt, en weer een ervaring rijker ben. | |
|
| |