Nieuwjaarsreceptie 2009 |
|
|
|
 ... een agendapunt ... | |
|
Daar zaten we op te wachten, en nu is het daar. Met Theo J. maak ik, na
de bezichtiging van een Silverwing, de afspraak om samen naar Boekel te
gaan, en als het even meezit, per CX. De weersvooruitzichten zijn niet
slecht, alleen zou de wind nog wat roet in het eten kunnen gooien. Maar
de windvooruitzichten worden steeds beter, en op zondagmorgen ziet het
er helemaal niet slecht uit, op de windkaarten van het KNMI. De wind
loopt nog wel iets op, maar de vooruitzichten zijn gunstig, het blijft
een krappe windkracht 4, met het vooruitzicht op een dalende trent. Dat
ziet er heel goed uit.
| |
 ... windkaarten van het KMNI ... | |
|
Het is ook goed. Als ik van Ede naar Bennekom rij, waar ik met Theo J.
heb afgesproken, is de wind nauwelijks van belang, en ook de temparatuur
van amper 5 graden is niet in staat het plezier van dit ritje te bederven.
Theo heeft z'n CX uit de schuur gereden, en heeft net z'n motorpak
aangetrokken als ik aankom. Goeie timing dus. Even lijkt het erop dat
er een probleem is, want zijn CX heeft al een paar maanden niet gedraait.
Maar dan, het is een CX, dus hij doet het wel....
De zon staat laag, de wind is amper voelbaar en het is gewoon een mooie hollandse winterdag, ideaal voor een motorritje. Achter mijn brede Polarisruit voel ik zowel wind als kou niet. Het enige wat een probleempje is, is de kilometerteller. Bij een testritje, de vorige dag, is 10 kilometer voor Ede mijn kilometertellerkabel gebroken. De kilometerteller deed ineens niets meer en bij inspectie, terug thuis, kon de onderste 20 centimeter van de binnenkabel eruit gehaald worden. Nu bepaal ik (weer) mijn snelheid aan de hand van de toerenteller en stand van de versnelling. Met een vaartje van +/- 5000 toeren, ong 100-105 km/h rijden we over de A50 naar het zuiden, naar Boekel. Maar eenmaal over de Maas, bij Ravenstijn, ga ik de snelweg af, en kies de N277. De TomTom is een goed hulpmiddel bij het bepalen van de snelheid. Alleen is de zon een beetje een probleempje, want omdat het een auto-TomTom is, ligt het apparaat gewoon onder de kaarthoes van mijn tanktas, en is daar moeilijk af te lezen. Af en toe maak ik met de linkerhand even een schaduwplekje, kijk naar beneden, lees de o-zo-kleine cijfertjes af, en concentreer me dan weer op de weg. In de derde versnelling is 50km/h ongeveer 4000 toeren, en in de vijfde is 80km/h ongeveer 4000 toeren, terwijl vierde versnelling bij 5000 toeren ook ergens rond de 80km/h uitkomt. Ondanks de snelheids-onzekerheden komen we toch gestaag dichter in de buurt van Boekel. Over het industrieterrein van Uden heen, en dan door Volkel. Daar raak ik even in verwarring, omdat ik het display van de TomTom niet direct kan aflezen, maar na een korte stop van een halve minuut zijn we weer op de goede weg. Door Volkel naar Boekel is leuk rijden. Het wegdek is minder, maar de omgeving maakt een hoop goed. Na het moderne, strakke industrieterrein bij Uden rijden we nu langs knusse huisjes, oude boerderijen, en wijdse landerijen. En dan, Boekel. Nog een klein eindje, en bijna rij ik er voorbij, daar is de zijstraat. Een paar honderd meter verder, en we zijn er. | |
|
Begroetingen, koffie met cake, en nog meer begroetingen nog voordat
ik m'n motorpak uithad. Druk was het niet, maar wel gezellig. Van Joost
kreeg ik ook direct een knipperlicht-relais in mijn handen gedrukt.
En van diverse kanten werd gevraagt wat ik daar nou eigenlijk mee
wilde doen? Slopen natuurlijk, kijken hoe het werkt, en waarom het werkt zoals het werkt. Die opmerking monde natuurlijk uit in een uitgebreid debat over de werking van zo'n knipperding, en waarom het nou werkt. Maar daar wisten de meeste geen antwoord op, en TvU, ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat een relais aangetrokken blijft, ook al is de voedingsspanning eraf.... Het was reuze gezellig, maar veel minder druk dan verwacht. Naast leden van de 'harde kern' van de CX-club was er ook een nieuw gezicht, en dat gebeurt ook niet zo vaak. | |
 ... leden van de cx-club ... |
 ... gezellig ... |
|
Ondanks dat er van de bekenden toch een flink aantal ontbraken, en
het dus niet zo druk was als verwacht, was het niet minder gezellig.
Ook de garage werd bezocht, waar ik foute voorlichting gaf door te
vermelden dat Theo's CXCX twee maal een 650 blok had. Nee, het is toch
echt een dual 500, dus een CX1000, verzekerde Theo me. Maar de
voltooing van dat mega project zal nog wel een tijdje op zich laten
wachtten, zo vervolgde hij. Eerst nog dit, dan dat en dan....
Worstenbroodjes en diverse soepen werden opgewarmd om al die CX-ers die verwacht waren te voeden. Maar er was voor wel twee weeshuizen soep gemaakt, en hoewel we met z'n allen toch flink ons best deden, bleef er een hoop over. Ik vrees dat ze bij Huize van Uden nog dagen lang de restanten eten. Theo J. en ik hadden afgesproken om ergens tussen 16:00 en 16:30 weer op huis aan te gaan. Maar vlak voordat we aanstalten maakten om te vertrekken kwam de mededeling dat Coen, de voorzitter, nog wat te melden had. Een echte nieuwjaars-speech, waarin het afgelopen jaar kort belicht werd, het vertrekkende bestuurslid geprezen, een oproep voor een nieuw bestuurslid werd gedaan, en de verzekering gegeven dat er toch echt een onderdelenbeurs gehouden zou worden, al was het dan niet op de oude locatie. Maar toen was het voor Theo J. en mijzelf toch echt tijd om te vertrekken. | |
 ... een echte nieuwjaars speech ... | |
|
Bij het vertrek in Ede was me al duidelijk geworden dat ik in de
afgelopen winter toch een tikje ben aangekomen, of mijn motorpak
was gekrompen. Maar nu, na de heerlijke soep-met-broodjes van Diane, koste
het me toch wat moeite om de rits dicht te krijgen. De prijs van een
losbandig leven..... Het was direct duidelijk dat het best wel wat kouder geworden was. Maar, dik in 't pak, en ik had ook nog de Polaris, dus het zou wel gaan. Daar gingen we weer, Boekel uit, maar nu richting Venhorst, en vandaar de N277 weer op. In het verleden had ik vaak, voor service ritten en dergelijke, over de N277 naar het zuiden gereden, Maar dat was lang geleden. In de tussentijd was de weg verandert, en nu lagen er talloze rotondes. Niet alles was herkenbaar uit het verre verleden, maar het was wel een stuk rustiger dan ik me herinnerde. Bij Ravenstijn werd de A50 weer genomen. Het schoot lekker op, dat wel, maar ik vond het toch wel een beetje frisjes worden, zo op de motor. En Theo J., achter me, had geen kuip, zelfs geen windscherm, die moest nog meer last van de kou hebben als ik. Na drie rivieren overgestoken te zijn verder reden we via de afrit Oosterbeek de A50 weer af, naar Bennekom. Thuis voor Theo, en ik mocht nog een kilometer of vijf. Maar toen was ik er ook weer. Een mooie rit op een winterdag, prettig gezelschap en lekker eten. Wat wil een mens nog meer ? | |
|
| |