Nieuwe achtervering |
|
Al loopt 2009 ook bijna ten einde, en al huilt de wind soms guur
om het huis, toch zijn er nog genoeg mooie dagen om met de CX op stap te
gaan. Winterstalling hoeft nog niet, en met de kou valt het ook erg mee.
Maar de achterkant, die lijkt soms wel een beetje te kwispelen, juist
als ik over die verdr@#$de op de weg gespoten pijlen rij. Waar het aan
ligt? Geen idee. Maar volgens het handboek van Peters is er een
mogelijkheid dat het aan de schokbrekers ligt. Zolang het niet echt
rottig rijd, en niet gevaarlijk aanvoelt, laat ik het maar even zo, want
nieuwe schokbrekers zijn dure dingen.
Op een goede dag bracht ik een bezoekje aan Teus Heufkens, voor een praatje over Motoren en Meer , een kopje koffie enzovoorts. Teus had een project, zo liet hij me zien. Hij was begonnen om een oude CX500 om te bouwen. Diverse zaken waren verwijderd, en het frame was op een andere manier in elkaar gelast. Andere uitlaten zouden erop komen, een ander zadel misschien een aparte manier voor de koppeling, en kabels en dergelijke moesten allemaal weggewerkt worden binnen de bestaande buizen. Een flink projectje dus. Tussen de losgehaalde dingen lagen ook twee bijna nieuwe Hagon schokbrekers, waar ik direct mijn begerige oog op liet vallen. Omdat deze project-CX op een andere manier geveerd gaat worden waren de schokbrekers overbodig geworden. Ik noemde een prijs, hij noemde een prijs, en zo werd ik uiteindelijk de eigenaar van twee vrijwel nieuwe Hagons. | |
|
Op een mooie vrijdag middag besloot ik maar eens te kijken of ik die
dingen op mijn trouwe "Rode Rakker" zou kunnen plaatsen. Gereedschap bij
elkaar zoeken, de nieuwe schokbrekers pakken, en dan maar eens beginnen.
Eerst eens kijken of het op de makkelijke manier gaat, de luie manier,
de schokbreker aan de linkerzijde losmaken van de achterbrug, zonder
de uitlaat te verwijderen. Losmaken, ja, dat gaat. Maar het lukt
niet om de bout los te trekken, daarvoor is er te weinig ruimte over.
| |
 ... de linkerzijde loshalen ... |
|
|
Dus moet ik toch
de uitlaat er afhalen. En als ik dat eerder had gedaan, had ik heel wat
eenvoudiger bij de bout van de schokbreker bevestiging kunnen komen.
Al doende leert men......
Nadat ik de linker-uitlaat had verwijderd kon ik bij de schokbreker. Maar eerst werd ook de rechter uitlaat er afgehaald, ik was toch bezig. Nu was het de beurt aan de schokbrekers, eerst ging ik verder met de linker, die was al half los. Ook de bovenste bevestiging werd nu losgehaald, en de schokbreker was eraf. Na heel wat passen en meten kwam ik erachter welke van de twee nieuwe nu op deze plaats gemonteerd moest worden. Er is een verschil in het onderste ophangoog, waarbij het montage gat van de linker schokbreker kleiner is dan het montage gat van de rechter schokbreker. En toen ik dat eenmaal doorhad, werd de juiste Hagon bovenaan vastgezet, en daarna werd de onderste bout vast gezet. | |
 ... de schokbreker was eraf ... |
|
|
Maar wacht eens... dat pastte niet. Er bleek een ruimte van een millimeter of anderhalf over te blijven bij het bevestigingspunt op de achterbrug. Stevig aandraaien van de bout zou kunnen helpen, maar daar verfrommeld het metaal zou van. Wat nu? Ik maakte de hele boel weer los, en ging de zaak eens opmeten met een schuifmaat. De schuifmaat bevestigde mijn eerste waarneming, de dikte van het ophangoog van de Hagon was minder dan de dikte van het ophangoog van de Koni. Ik monteerde de oude schokbrekers en de uitlaten weer op hun plaats en ging eens nadenken. Was er wat fout? Ik besloot het te vragen aan mijn mede CX-ers van HET forum voor de CX, op de site van de Dutch Honda CX-500 club. Al snel waren de antwoorden binnen, en het bleek heel simpel te zijn. Klaarblijkelijk waren deze Hagon-schokbrekers niet speciaal voor een Honda CX500 ontworpen, een grote tekortkoming vond ik, en moest er een opvulring gebruikt worden. Dat moest niet al te moeilijk zijn. | |
|
Twee dagen later, op een stralende zondagmiddag, ging ik weer verder met
de Hagon-veren. Wat moest ik ook al weer zoeken? O ja, een ringetje,
makkelijk zat toch? Tien bakjes en een drietal dozen verder vond ik dat het toch wel moeilijk was, zo'n passend ringetje of twee vinden. Maar uiteindelijk, in de oude schoenendoos met fietsonderdelen, daar bleken wel drie ringen in te zitten met de juiste gat maat, en groot genoeg ook. Gereedschap, de nieuwe veren, en daar ging ik weer. Uitlaat eraf, schokbreker eraf. En goed begin, juist..... De oude en nieuwe schokbreker naast elkaar liet wel een flink verschil zien. Niet in de lengte of zo, maar gewoon, het uiterlijk. Als de rij-eigenschappen net zo veel verbeterden als het uiterlijk..... | |
 ... oude en nieuwe schokbreker naast elkaar ... |
|
|
De nieuwe schokbreker werd geplaatst, met een zorgvuldig uitgezochte ring
naast het ophangoog. Bout erin, vastdraaien, en dat was één. Tot slot werd
de uitlaat weer gemonteerd, en dat zag er direct al erg goed uit.
Toen de andere kant. Ook daar ging de uitlaat makkelijk er af. Ook de oude
Koni liet zich redelijk simpel verwijderen. Maar het plaatsen van de
Hagon was iets minder eenvoudig.
Het leek erop dat de lengte van de schokbreker groter was dan van zijn
maatje aan de linkerkant. Ongeveer een millimetertje of anderhalf. Het
wiel werd iets naar onderen geduwd, en met zachte aandrang kwam de
schokbreker toch op de juiste plaats. Vast draaien boven, daarna onder,
de uitlaat er weer op en klaar.
Het zag er allemaal erg mooi uit, zowel de linker- als de rechterzijkant. Het chroom glom me tegemoet. Maar toch is het uiterlijk niet alles. Rijden, daar gaat het om bij motoren. Dus moest er, voor ik helemaal tevreden kom zijn, eerst een proefritje komen. | |
 ... het chroom glom ... |
|
|
Het proefritje moest heel even wachtten, maar het kwam er toch nog van.
En vooral bij het rijden over die lastige opgespoten pijlen op het
wegdek leek het alsof de CX veel minder gevoelig was, veel minder
'kwispel'-neigingen bezat.
En dat is toch wel weer erg fijn...... | |
|
|