Het Woerdense Veteranen-treffen 2011 |
|
In september is er elk jaar in Woerden een treffen. Maar niet zo maar
een treffen voor een merk of type. Nee, een veteranentreffen. Voor
motoren en bromfietsen ouder dan 25 jaar en hun berijders. In 2007
was ik daar met de 'Blauwe Engel', want de 'Rode Rakker' stond met
stator-moeheid te wachten op een grote stator-transplantatie.
In de tussenliggende jaren was er steeds het een of ander, zoals
een Twentse toertocht door Norbert, of een verjaardag van een schoonzus,
waardoor het afrijden naar Woerden niet mogelijk was. Maar dit jaar was
de kalender op die dag nog helemaal leeg. Dus werd de CX afgetankt, de
TomTom nagekeken, en alle accu's van navigatie en telefoons opgeladen.
Vroeger kon je opstappen en wegrijden, maar vandaag de dag, met al die
extra technische snufjes, is er heel wat wat je kunt vergeten.
| |
 ... veteranentreffen ... | |
|
Ik had nog geen exacte vertrek-tijd in gedachten, alleen een vaag idee 'ergens in de middag'.
Dus vooraf een afspraak maken om samen op te rijden, nee, dat ging niet.
Het was, op die mooie zaterdag, na een uurtje lekker uitslapen, de
bedoeling om tegen 12:45 eens te vertrekken. En toen er van Micheal
een SMS-je kwam, dat hij ook rond die tijd zou vertrekken, en wat mijn plannen waren, werd er snel
toch nog een 'samen-naar-woerden-rijden' plan in elkaar gezet. Zodoende kwam
ik om 13:00 bij Mike voor de deur, die net bezig was om de Silverwing
klaar te zetten. Opstappen, en wegrijden, en op weg waren we.
Ede uit koste best wat moeite, met alle verkeerslichten, maar eenmaal op
de A12 ging het gas erop. 100, 110, 120, het ging allemaal zonder problemen.
Totaan Veenendaal natuurlijk, want de A12 krijgt een grote opknapbeurt. En
dat betekende dat het tot na de afrit Vleuten voorlopig een 100km/u weg was geworden.
Maar ook met 100 was het lekker opschieten, helemaal als de weg voor je
over een paar honderd meter helemaal leeg is, en alleen in de verte een paar auto's rijden.
Helaas duurde dat niet langer als een minuut of vijf, en daarna was het weer een stuk drukker.
Maar ook merkte ik dat een flink aantal bestuurders dacht dat het vandaag 'afsnij-dag' was. Zonder richting aan te geven werd er van rijstrook gewisseld, ingehaald, en dan zo kort mogelijk weer invoegen, en die motorrijders die passen wel op, zo leek de algemene gedachte te zijn. Maar rem en gas van onze Honda's waren perfect in orde en zo wisten we, ondanks de voorzichtige pogingen van de automobilisten om dat te verhinderen, toch de afrit Woerden te bereiken. Daar stond het Veteranentreffen al bewegwijzerd. Achter de bepijlde borden aanrijdend kwamen we bij het exercitie terrein, waar ik ineens een bekende blauwe CX zag staan: Carnax. Stom genoeg was ik daardoor even in zoverre afgeleid dat ik de inrit voorbij reed. Dus, omdraaien, en zo kwamen we tegen de rijrichting in toch bij de ingang uit. Amper op de oprijlaan of daar kwamen we Joost en Antoon tegen, die alweer op de terugweg waren. Een kort praatje later reden wij verder het terrein op. Op het midden-terrein werd een parkeerplaatsje werd gevonden, en toen waren we er. Motor op de bok, dikke pak uit, en wat nu? | |
 ... een parkeerplaatsje ... | |
|
Nadat ik het pak in de zijkoffers had gepropt, controleerde ik de instellingen
van mijn 'stressmeter', een apparaatje wat ik op proef mee had. Alles leek in orde.
Terwijl ik daar mee bezig was werd er natuurlijk al rondgekeken naar bekende motoren, en zoals later bleek, had ik dat beter niet kunnen doen. Maar dat merkte ik veel later pas.
Nu zag ik dat ik naast een zilveren Silverwing geparkeerd had, en ik had het idee dat ik die kende.
Mike had al een CX-Turbo gespot. Er zijn er niet veel van in Nederland,
en deze moest haast wel van een lid van de
Dutch Honda CX-V club zijn.
Aan een aantal dingen konden we zien dat het de Turbo van Henk 'Honkie Tonkie'
moest zijn. Helm, tassen, en als duidelijkste kenmerk een montage-steun
voor een camera. Geen twijfel mogelijk. Henk zelf was nergens te vinden.
Wat er wel te vinden was waren de talloze kramen met handelaren en handelaartjes.
Het Veteranentreffen is een treffen voor motoren en vooral ook bromfietsen, en
de grote en kleine handel maakt dankbaar gebruik van een zo groot aanbod van
potentiele clienten geconcentreerd op één plek. Tientallen kramen stonden langs de
rand van het veld, maar de meesten leken eerder op bromfietsen als motoren gericht
te zijn. Maar er was een massa mensen, voor zowel motoren als brommers, en de
mensen massa was voornamelijk aanwezig op het midden van het veld, voor het podium.
| |
 ... mensen massa ... | |
|
Een mooie blauwe CX-met-zijspan combinatie trok onze aandacht, en de eigenaar kwam
een praatje maken. De combinatie was, compleet met koffers en al, te koop. Maar
ik was niet naar Woerden gekomen om een CX, hoe mooi ook, te kopen, maar gewoon,
om veteranen-brommers en motoren te bekijken.
En die waren er ook:
Aprila, Dresch, Enfield, Honda, Indian, Kreidler, Laverda, Moyet-Goyon,
Norton, Puch, Suzuki, Triumph, Vespa, Zundapp, ja, bijna het complete alfabet aan
motoren en brommers stond hier uitgestald, de een nog mooier als de andere. Vergeleken
met sommige vervoermiddelen waren onze CX-en eigenlijk nog vrees'lijk nieuw,
moderne klassiekers, zeg maar. En er was van alles te zien, van groot tot klein, en daar tussenin.
| |
 ... moderne klassieker ... | |
|
Ineens wees Michael naar de al eerder gespotte Turbo, en ja hoor, daar stond Henk,
bezig met jas aandoen en helm pakken. Nog even een praatje maken, en kijk, daar kwam
ook Edward aan, met zijn kinderen. De kleine Leon mocht op de grote motor zitten, maar
hij vond het, ondanks het toeziend oog van papa, toch wel een beetje eng, zo'n
groot en hoog en vreemd uitziend klimrek.
| |
 ... groot en vreemd ... | |
|
Na Henk te hebben uitgezwaaid liepen we nog wat rond tussen al dat ongesorteerde moois.
Van alles was er te zien, daar tussen de uitgestalde Nederlandse brom- en motorfiets geschiedenis.
Er was een oude motor met een halve meter aan meters op het stuur, een hele oude
brom-of motorfiets met ingebouwde drankkast, en natuurlijk ook af en toe
een fraaie CX, een aparte motor of een heel erg mooi klassiek zijspan. Ook oude scooters, Vespa's en Heinkels,
waren in ruime mate aanwezig en bij de Vespa stand werd door Michael een model-Vespa gekocht, een
cadeautje voor Lieke. Dat moesten we nog wel naar Linschoten brengen, maar dat was van later zorg.
Eerst maar eens kijken of er koffie te krijgen was. Dat was er, maar dan
moesten we eerst een muntje kopen. In de rij voor een muntje, en terug naar de tent
waar 'koffie en broodjes' boven stond. Daar bleek weer eens dat je niet alles moet geloven wat er geschreven
staat, want er was was alleen koffie, de broodjes waren aan de overkant van het veld.
Ook daar weer in de rij maar eindelijk hadden we dan een plekje om te zitten, koffie,
en een broodje. Even een beetje bijkomen.
| |
 ... zijspan ... |
 ... drank voorraad ... |
 ... meters ... |
 ... scooters ... |
 ... aparte motor ... |
 ... dresch ... |
 ... klassiek ... |
|
Het werd langzaamaan tijd om terug te gaan. En terwijl Michael en ik naar onze
motoren liepen, bedacht ik me dat mijn 'stressmeter' helemaal niet was afgegaan,
ondanks drukte en lawaai en mensenmassa. Bij de motor aangekomen bleek ook waarom dat zo
was, want de gloednieuwe Motorola Milestone telefoon, die het hart van de stressmeter vormt,
lag netjes boven op mijn rechterzijkoffer te glimmen in de zon. Die had daar dus anderhalf
uur onbeheerd gelegen. En daar schrok ik toch wel even van!
| |
|
We reden van het terrein af, op weg uit Woerden. Op de TomTom had ik 'Thuis' als doel
ingetikt, want dan kwamen we in elk geval bij de A12 uit, het punt waar we ook langs
moesten komen op weg naar Linschoten. En dat lukte prima. Eenmaal op een bekend
punt werd de TomTom weer uitgezet, en wisten we Linschoten zonder de navigatie te vinden.
Bochtje, rotonde, en daar was de woning van Coen en Lieke al. Die waren niet thuis, maar
Mike plaatste het cadeautje in een klomp, zette die tegen de deur, en dan zouden ze het
vandaag of morgen wel vinden, dachten we.
| |
|
Terug naar Ede nu, Linschoten uit, richting de snelweg.
Bij de A12 werd weer de snelweg opgereden. Juiste baan kiezen, en naar de
120km/u, geen enkel probleem. Bij Utrecht werd dat teruggebracht naar de wettelijk voorgeschreven
100km/u en daar kwamen we erachter dat het vandaag toch echt'afsnij-dag' was en dat degenen
die het in de ochtend nog niet hadden gedaan, de schade in de middag toch wilden inhalen.
Een blauwe auto maakte het voor Veenendaal wel erg bont, door amper anderhalve meter na
het inhalen al weer naar rechts te gaan, vlak voor mijn voorwiel. Ik heb toen wel even
een paar minder welvoeglijke woorden gezegd, maar de bestuurder heeft het vast niet gehoord.
| |
|
Afslag Ede, en enige verkeerslichten later kwamen we bij mijn huis aan. De "Rode Rakker"
werd meteen op zijn plekje teruggezet, en de dag werd afgesloten met een kop koffie, en een beetje bijpraten.
| |
|
| |
Terug naar de Motorpagina