Terug naar de Motor-pagina



De Grubbenvorster Motorzegening 2012

Vlak boven Venlo, in het Limburgse land, ligt het kleine dorpje Grubbenvorst. En het is niet wat je zou verwachtten, het zoveelste slaperige dorpje langs de vreedzaam langsstromende rivier de Maas. Nee, in het geheel niet. En ook de dorpen in de omgeving hebben zo nu en dan een uitbarsting van levendigheid, van drukte, en van evenementen.

15 April 2012 is het alweer de 26ste keer dat MC 't Murke een motorzegening houdt. De plaatselijke pastoor houdt een korte dienst op het dorpsplein, en de verzamelde motoren, en hun bestuurders ontvangen een zegen voor het komende jaar motorrijden. Een feestelijke gebeurtenis, waar vele honderden motorrijders op af komen, de een voor het samenzijn, een ander om 'brommerts te kijken' en een derde voor nog weer een andere reden.

En ik ? Ik ben druk met mijn voorbereidingen voor de derde keer naar Santiago. Een katholiek bedevaartoord in het uiterste westen van Spanje. Als daar een beetje zegen bij kan, dan graag, want dat kan ik best gebruiken.

Via de site van de 'Dutch Honda CX-V club' was er van Coen een oproep geweest, met de vraagt wie er naar Grubbenvorst zou gaan. Maar behalve mijn eigen reactie bleef het daar erg stil. Het zou wel aan het weer liggen, want voor de 15de werd regen en wind voorspelt, in onaangename hoeveelheden. Dus was de vraag: gaan of niet gaan? Natuurlijk wel, maar wel met een extra groot stuk plastic in de zijkoffer, want als het gaat regenen dan zit ik toch graag een beetje droog, en er is niet zo heel veel beschutting te vinden op het Pastoor Vullingsplein, in het kleine Grubbenvorst.

De zondag begon goed. Wel koud, maar droog, en niet de voorspelde hoeveelheid wind. De wind die er was kwam vrij strak uit het noorden, en dat beloofde op de heenreis een windje in de rug, en voor de terugreis een wind recht van voren. Ik besloot dat het goed te doen was, dat ik vrij was om te gaan en te staan waar ik wilde, en dat ik het verder wel zou zien.

Om tien voor tien werd de “Rode Rakker” gestart. Eerst wilde de CX eigenlijk niet, maar een draai aan de gashandel bracht wat leven in de brouwerij, en in het blok. Warmdraaien, TomTom plaatsen, dikke pak aan, en op weg. Binnendoor, of toch over de snelweg?

Richting Wageningen ging het eerst. Daar naar links, verder in de richting Oosterbeek/Doorwerth. Maar vlak voordat ik daar aankwam was er de recentelijk verbrede A50, die met behulp van een eveneens verbrede brug, de Nader-Rijn overstak. Laten we maar eens een stukje snelweg proberen.......

Het eerste stukje snelweg na een lange tijd is altijd weer spannend, vind ik. Doet de motor het nog, met die snelheden, spoort de zaak nog een beetje, wiebelt en rammelt er niet iets na een winter van min of meer gedwongen in-activiteit. Maar nee, het was een CX, en die doet het gewoon, wanneer je er een beetje netjes voor zorgt. Zodoende reed ik over de snelweg met een rustig vaartje van een 100-105 km/uur, met een fris en bleek lentezonnetje erbij, rustig verder in de richting van Grubbenvorst.

Vorige jaren was ik, na de bruggen over de Waal en de Maas, bij Ravenstein van de A50 afgegaan, en verder binnendoor, over de N277, de oude middenpeel-route. Maar iemand heeft er voor gezorgd, door om de zoveel kilometer een rotonde neer te leggen, dat die rustig rijdende weg veranderde is een een erg onrustig stuk. De laatste keer dat ik daar reed was niet echt eenvoudig of plezierig. Als ik nu eens......

Voorbij Nijmenen is de A73 over het algemeen een mooi stuk snelweg. En met de wind in de rug en de weg lang niet zo druk als de A12 in de spits, was het rijden met ruim 100 km/uur plezierig en rustig. Bij Horst gaf de TomTom de afrit voor Grubbenvorst aan, en op een rotonde stonde verkeers regelaars. Voor de Motorzegening bewegwijzering? Later bleek van niet, maar dat merkten we later pas......

Grubbenvorst. TomTom volgend reed ik zonder problemen op het Pastoor Vullingsplein af. Bij de toegang herkende ik Harald, de EHBO-er die me in 2009, bij mijn eerste bezoek aan de Motorzegening, had opgevangen tijdens een paniek-aanval. Hij herkende mij ook, en da's toch wel leuk, als ik maar 1x per jaar langs kom.

De parkeer-aanwijzers van 't Murcke wilden mijn CX op het grote midden terrein hebben. Maar dat was niet naar mijn zin. Dan zou de motor snel ingebouwd kunnen zijn, en dan zou ik geen mogelijkheid hebben om, in geval van problemen in mijn hoofd, weg te kunnen rijden. In plaats daarvan koos ik een plekje voor 'De Zwaan' amper een meter of twee, drie van de plek van vorig jaar. Zij standaard uit, afstappen, opbokken. Klaar. Ik ben er.

betrekkelijk rustig
... betrekkelijk rustig ...

Om elf uur was het nog betrekkelijk rustig, en dat had ik niet verwacht. Klaarblijkelijk had de slechte weersverwachting velen doen besluiten om maar eens een keertje niet naar Limburg te reizen. Ik liep wat rond, zag nergens een CX of Silverwing staan, en besloot na een drie kwartier om een plekje in de zon te zoeken. Bij het standbeeld van een boer, op een pleintje in een hoekje langs één van de toegangswegen, waren twee bankje geplaatst. Een perfect plekje voor een uitkijkpost.

Nog geen kwartier later zag ik in de verte een bekende verschijning. Hoewel ik er op gerekend had dat Coen per CX zou komen, herkende ik toch de witte Deauville, met daarachter een groene CX500-c en weer daarachter reed een donkerrode Silverwing. De begroeting met de Linschoters en Michael was als vanouds allerhartelijkst. En hoe koud het was, en dat het zo rustig was en dat Coen's 'Ouwe Rooie' waarschijnlijk een lager probleem had, en waar ik stond en hoe lang ik er als was.

Nadat alle vragen min of meer waren beantwoord, werd er in de richting van het plein gelopen. En hoe het kwam, kwam het, maar er bleek nog een plekje naast mijn CX vrij te zijn, en Lieke's “Groene Draeck” werd daar geplaatst, de motoren van Coen en Michael werden ook verder naar voren gehaald, en even later naast de twee CX-en gezet. We hadden een 'Dutch CX-V' club verzamelpunt.

een plekje vrij naast mijn CX
... een plekje vrij ...

Voorlopig waren er niet zo heel veel Dutch-CX-ers te zien, dus we vermaakten ons met kijken naar anderen, de gratis koffie, en de verhalen over en weer. De enige Dutch CX-er die langskwam was was Jan, en verder was het rustig wat betreft CX-ers. Totdat daar ineens Chantal, Werner, Cosmar en Joep, de vader van laatstgenoemde, verschenen, in gezelschap van twee honden.

Met alle drukte en het heen en weer geloop was ik eerlijk gezegt wel toe aan een rustig plekje voor, al was het maar heel kort, een middagdutje. Maar nergens een rustig plekje te vinden vandaag in Grubbenvorst. Wel scheen de zon op de motoren. Dus werd de tas op het kofferrek geplaatst, ikzelf nam plaats op het zadel, leunde achterover, en wat mij betreft was ik er even niet. Op mijn rug liggend was het meeste van de omgeving niet te zien, en wat ik wel zag waren wat kleine witte wolkjes in de blauwe lucht, tussen de nog kale takken van de bomen om het plein door. Het geluid kom ik niet helemaal 'skippen' maar voldoende om toch, met de ogen dicht, een kwartiertje rust te krijgen, voordat de pastoor met zijn verhaal zou beginnen.

pastoor
... de pastoor ...

Had ik geslapen? Waarschijnlijk niet, maar wel werd ik een stuk uitgeruster 'wakker'. Nog even een boterhammetje, en dan is het al weer tijd om te luisteren wat de pastoor te vertellen heeft. Duidelijk is wel dat er veel minder mensen zijn als het vorige jaar, want ook op het middenterrein is er heel wat ruimte over. Nadat de pastoor uitgepraat was, was het tijd om gezegend te worden, en dus werden overal motoren gestart, en het grote dringen begon. Kaithlyn wilde graag de CX-ers op de film krijgen, dus die nam plaats ergens bij de pastoor in de buurt, en wij, vier motoren sterk, probeerden een plaatsje in de rij te krijgen. Dat ging redelijk goed, en zo rolden we langzaam maar zeker voorwaarts, richting zegening.

in de rij
... een plaatsje in de rij ...

Een redelijke hoeveelheid wijwater bereikte mijn CX, en dat was dat. Aan het einde van de straat moesten we even wachten op Kaihtlyn, die het zegening-filmpje had gemaakt, en daarna vertrokken we, naar Lottum, waar we ook het vorige jaar op het terras nog wat hadden nagepraat.

Maar dat ging niet zomaar, want in het naastgelegen Horst was er de zoveelste 'truck-run' aan de gang, en die jongens met hun grote trucks blokkeerden effectief de weg naar Lottum. Wat nu? Omdraaien? Het leek de beste oplossing. Terug maar weer, in de richting van Grubbenvorst. Maar omdat we niet de enigen waren die dat goede idee hadden gehad, stond het ook daar aardig vast. Ondertussen zocht ik even een plek om te parkeren, want onze fotografe had maar een half motorpak aan, en dat kon best eens koud aanvoelen.

Op het parkeerplekje wat ik vond zag ik alleen Lieke's "Groene Draeck" naast me stoppen. Het bleek dat Michael's GL650 een storing had, en niet meer wilde starten. Snel overleg, en Lieke zou blijven waar ze was, terwijl terug zou rijden om Michael te helpen. Ik probeerde een gaatje te vinden door de verkeersstroom heen, om terug te kunnen rijden, en dat lukte wonderwel goed. Terug, weer draaien, alarmknippers aan, en nu eens kijken wat er aan de hand is.

Algehele stroomuitval, en dat ineens. Meestal duidt dat op een groot probleem, of juist op een klein rottig, bijna niet te vinden probleem. Maar de hoofdzekering van 30 Amp was door, en een tweede, uit de reserve doos, deed ook direct "plof". Totale sluiting dus, maar waar dan? Een derde zekering, geplaatst na het frutsen aan diverse kabels, onderging hetzelfde lot. Maar Mike had een idee. Terwijl Coen doorreed naar de in de verte wachtende vrouw en kinders opende Michael het zekering kastje boven op het stuur.

Duizenden kilometers had het daar gelegen, een klein stukje draad, voorzien van drie connectoren, een overbrugginkje voor de een of andere verbinding. En nu, net na de zegening, was dat stukje draad iets gaan schuiven, had met één blank contactje verbinding gemaakt met de bovenkant van de zekeringen, waar 12 Volt rechtstreeks vanaf de hoofdzekering staat, en met een ander contactje verbinding gevonden naar massa. Resultaat was een doeltreffende en consequente "plof" van de hoofd-zekering.

Nadat dat probleem was opgelost, en de GL weer helemaal in elkaar zat, reden Michael en ik naar Coen en Lieke, waar bleek dat er toch gevaren aan het tweeling-schap zijn verbonden. Heeft de ene van de tweeling een defecte zekering, wil de ander niet achterblijven. Ook Lieke's CX had totaal geen stroom. Dit keer was het sneller op gelost, omdat Coen en ik direct zagen waar het probleem zat. Een dikke druppel soldeertin hing aan het bovenste kapje van de glaszekering. Met wat draaien en voorzichtig proberen was er weer contact, maar het bleef een geval van snel vervangen.

Zodoende konden we toch weer op weg, en nu al die vrachtwagens vast al weg waren werd wederom de tocht naar Lottum aangevangen, waar we een kleine tien minuten later aankwamen. Het restaurantje/snackbar geval was open, en dus was het tijd voor koffie, en voor wie dat wilde ook een hapje te eten.

Volgens de vaste route-voor-de-terugreis werd er later weer verder gereden. Aan de overkant van de Maas, in Well, werd er gestopt voor een tankbeurt, en daarna ging het verder, door het fraaie Limburgse land. Afferden, Gennep, Groesbeek, en dan de A73 op. En direct werd me duidelijk dat er toch echt wel meer wind stond als in de ochtend. Wel overwegend van voren, en niet dwars, maar toch wel veel. Alle vier waren we voorzien van fraaie windvangers in de vorm van grote kuipen, en dat merk je echt wel.

A73, A15, A50, over de Waal, en dan over de Neder-Rijn, de laatste rivier voordat we richting Ede gaan. En nu, hoe nu verder? Ik keek eens in de spiegels naar achter, ik keek eens naar mezelf, en alles bij elkaar opgeteld was het resultaat: nu van de snelweg af, en de rest binnendoor. Via Wageningen werd er dus verder gereden, tot aan Ede, waar Lieke's “draakje” een nieuwe zekeringhouder en zekering kreeg, en waar ik, na een uitgebreid afscheid, de laatste kilometers naar huis reed.

Het was een dag vol belevenissen, deze motorzegening 2012.




Terug naar de Motorpagina