bruinwit

Weer geen Achterlicht

en andere narigheid

Geheel en al overtuigt van het succes van de zekeringhouders ombouw neem ik de volgende dag de motor om naar het werk te rijden. Wel even controleren, natuurlijk, en ja hoor, het achterlicht werkt normaal. Mooi. Veertien kilometer is een mooi stukje, en een half uurtje later rij ik mijn "Rode Rakker" onder het gebouw, waar een parkeerplekje voor motoren is ontstaan. Links, scherpe bocht naar recht, achteruit stappen, klaar. Ik stap af, maar voordat ik de motor uitzet kijk ik weer even, je weet het maar nooit, naar het achterlicht. En dat......is uit.
Een groot deel van de ochtend gaan mijn gedachten niet naar IP en MAC adresssen, web-filtering en internet accounts, maar dwalen ze af naar het schema van de CX. Wat is er fout? En voor ik naar huis rij kijk ik nog even. Nee, geen achterlicht, wel parkeerlicht. Gek wordt ik er van !!
Dus thuisgekomen, gaat, na een hapje eten en wat heftig gepieker, de kuip eraf. Dan komt het schema erbij, en het schema van het contactslot. Want als het parkeerlicht brandt, maar het achterlicht niet, wat kan dan de oorzaak zijn?
... de kuip eraf ...
Het stuurkuipje, waar de dradenboel in opgeborgen is na het verwijderen van de koplamp, wordt ook losgehaald. Even snel, door de bovenste ophangpunten van het frame los te halen. Dan pak ik de multimeter erbij, en nou gaat het serieus worden. Volgens mij zou het probleem eigenlijk alleen maar bij of in het contactslot kunnen zitten. Dus moet dat ook worden losgehaald. Maar dat is weer een heel ander probleem, want het lukt me bijna niet om bij de twee boutjes te komen die het contactslot tegen de onderkant van de bovenste 'brug' aanhouden. Het duurt bijna even lang als het losmaken van de hele kuip, maar dan valt het slot toch naar beneden. Ziezo, dat is los, vast maken komt de volgende keer wel weer.
Maar eigenlijk hoef ik nu niet meer verder te zoeken. Uit het schema kon ik al aflezen dat het probleem veroorzaakt moest zijn door het contactslot, en nu zie ik dat de bruin/witte draad domweg los hang, en niet meer in de connector zit. Nou ja, dat is snel genoeg hersteld. Connector losmaken van het slot, draad herplaatsen, connector weer vastzetten en de draad controleren. En die zit weer los. Het blijkt, na nog een keertje of twee proberen, dat de witte connector die aansluit op het contactslot de beste tijd heeft gehad. En ik heb geen nieuwe, of een andere oude of zo.
... de bruin/witte draad los hangt ...
Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. De connector wordt aan het slot gestoken, waarbij de bruin/witte draad natuurlijk weer los raakt, en dan wordt de bruin/witte draad apart goed vast in het witte blok geduwd, zodat ik zeker weet dat er contact met het slot gemaakt wordt. Om te voorkomen dat bij de eerste de beste bocht naar rechts alles weer losgetrokken wordt zet ik alle draden aan elkaar vast met een Ty-Wrapje. Hiermee vangen de overige vijf aansluitingen de ene aansluiting op die steeds maar uit het slot wil schieten.
... alle draden aan elkaar vast ...
Langzaam wordt de hele zaak weer opgebouwd. Het plaatsen van het slot gaat moeizaam, maar met een beetje doorzetten lukt het toch. De tellers gaan weer op hun plaats, en ook daar moet ik voorzichtig zijn met de juiste schroeven, en het rechtop monteren. Dan de kuip, maar voordat ik die plaats wordt er nog even gerammeld aan de draden bij het slot. Alles blijft op de voorgeschreven plaats zitten en hangen, en het licht doet ook wat ervan verlangt wordt. Da's mooi, da's heel mooi.
Ja, en dan. Meer dan vijfduizend kilometer geleden zijn de kleppen gecontroleerd, en ondertussen is er naar Spanje, Vechta en Sint Jansklooster gereden. Dat moet ook gecontroleerd worden, voordat ik de beenschermen weer onder de motor hang. De tank wordt losgemaakt, en met een balkje ietsjes opgetild. Ik weet uit ervaring dat 'ietsjes' precies voldoende is om de kleppendeksels te kunnen loshalen. Zowel van de linker als de rechter kleppendeksel worden de kleppendekselboutjes losgedraait. Ook draai ik de beide bougies los, en controleer de kleur: prachtig koffie-bruin, niet vet, precies goed. Dan verwijder ik het rechter kleppendeksel en de dop van het voorste, en het achterste inspectie gat, en dan komt het voelermaatje er aan te pas.
Tot mijn verbazing staan de kleppen precies goed, alsof ze net gisteren zijn afgesteld. Ik draai de krukas nogmaals rond, maar nee, alles is perfect afgesteld. En ik weet dat de laatste afstelling een hele lange tijd geleden is geweest. Ik snap het niet, maar het zal wel goed zijn. Ik wordt er wel zenuwachtig van. Kan de klepspeling zolang goed blijven? Doe ik misschien iets fout, of is er wat mis? Te veel vragen, die resulteren in teveel zenuwen, en ik besluit om niet verder te gaan, maar de motor dicht te schroeven, en morgen of over een paar dagen weer verder te gaan. De doppen gaan weer op de inspectie gaten, het rechterdeksel wordt weer vastgezet, en dan is het de beurt aan het linker kleppendeksel om vastgezet te worden.
De voorste bout laat zich vastzetten, maar de achterste niet. Ik krijg een heel angstig voorgevoel, en als ik de deksel weer verwijder zie ik dat dat juist was. De helicoil, die twee jaar geleden is gezet, heeft losgelaten, en zich nu om de schroefdraad van de dekselbout gewonden.
Ik wordt er paniekerig van, hoewel daar helemaal geen reden voor is. Maar ja, dit is wel de "Rode Rakker", die hier nu met een dolle kop staat en niet een "Zwarte Zwerver". Ik besluit Theo J. te bellen, die, na overleg met Erik vE., zegt dat het best mee zal vallen, en dat hij de volgende dag even langs komt.
De volgende dag staat Theo er inderdaad, met een setje helicoil, en een tapje. Rustig tapt hij het gat schoon, lijmt met loctite een nieuwe heliciol erin, en dan is het wachten, tijdens een kopje koffie, totdat de lijm droog is, en alle vastzit. We besluiten om de beste klepdekselbout, de voorste, nu achter te zetten, en zo gebeurt het. Langzaam wordt het deksel vastgedraait, en als ook de voorste bout vast zit, en de achterste nogmaals is aangedraait, word de motor gestart. Een beetje lekkage wordt bestreden met nog een half slagje aandraaien van de dekselbout, en dan moet het goed zijn. Onder honderdduizend dankzeggingen vertrekt Theo weer naar huis.
Zaterdag's maak ik een ritje, wat meteen ook een proefrondje zal worden. Amper op de A12 probeer ik met de handschoen langs de kop of er olie lekt. En dat doet het, en veel ook. Niet goed, helemaal niet goed. Terug naar huis dan maar, zolang er nog olie uitkomt, zit er nog olie in. Thuis draai ik, heel voorzichtig, de achterste dekselbout weer een slag aan. Niet teveel, heel voorzichtig is de boodschap. En weer op weg, nu even de andere kant uit. Het lekken is wel minder, maar toch nog veel te veel. Strakker durf ik de dekselbout niet aan te draaien, bang dat hij dan weer met draad en al loskomt. Dan maar even langs Theo, misschien dat die raad weet.
... olie lekt ...
Bij Theo is ook Joost, en beide kijken naar het deksel. Theo draait de bout toch nog een paar slagen aan, en dan weer een proefritje. Nu is het lekken gestopt, dat wel, maar we hebben geen idee wat er nu onder het deksel te zien is, hoever de nieuwe helicoil het gehouden heeft.
Na een kort bezoek aan JiMi, die met een lastig los te krijgen nokkenas- dekseltje zit, is het hoog tijd om naar huis te gaan. Tot nu toe blijft het goed gaan, en lekt er geen olie. Maar wat zal de toekomst brengen.........

Terug naar de Motorpagina