Terug naar de Motor-pagina

De 'Vlaamse' van 2012

De agenda van de Dutch Honda CX-V twin club vermelde dat er weer een toertocht zou komen in het Belgische land, voorafgegaan door een reeds legendarisch Pizza festijn bij Jan en Wilma. Zal ik? Of zal ik niet?

Ik was al een beetje laat met aanmelden, maar och, dat was de vorige keer ook geen bezwaar geweest. En ik kreeg een mailtje terug dat ik vanaf drie uur in de middag welkom was op de tijdelijke camping 'Les Deux Pneux' te Balen.

Van Ede naar Balen is niet zo'n hele grote afstand, en nadat ik alles bij elkaar had gepakt en op de "Rode Rakker" had geplaatst werd de reis aangevangen. Deze keer geen gedoe met een TomTom, want ik weet best waar ik langs wil. Ook niet over kleine binnendoor weggetjes, maar gewoon over de A12 en de A50. Voorbij Eindhoven bekijk ik wel wat ik doe. Vanaf Eersel binnendoor, of toch niet. En voor de laatste kilometers staat het adres van Jan en Wilma al in geprogrammeerd in de TomTom. Ik kom er wel.

Het is een mooie dag, de CX loopt als een trein, en er is geen olie lekkage meer te bespeuren. Alles lijkt in orde. De nieuwe helm en oordopjes maken het rijden toch weer een heel stuk rustiger, en ik merk af en toe dat de snelheid omhoog kruipt tot over de 120 heen. De A50 rijd heerlijk, en ik nader Eindhoven. Daar is het wel even opletten, want met het ingewikkelde op- en afritten gedoe rond Eindhoven is een vergissing zo gemaakt. De afritten liggen dicht op elkaar, en als je eenmaal verkeerd zit, kost het moeite om weer op de juiste baan te komen.

Maar ik kom zonder problemen op de A67 terecht, en daar is het sinds kort een snelheid van 130km/u toegestaan. Zal ik? Waarom niet? Dus het gas gaat open, en langzaam klimt de snelheid omhoog, 100, 110, 120, en ik rij al bijna 130 als er ergens iets niet meer klopt, voor me op de weg. Remlichten flitsen op, en de snelheid ligt er in één keer helemaal uit. Gelukkig beschikt de 'Rode Rakker” over goede remmen, want ik moet wel snel van bijna 130km/u naar 15km/u. Ik sta in de file, op een zaterdag.......

Wat te doen? Er bestond het idee om bij Eersel de A67 te verlaten, en binnendoor langs Postel naar Balen te rijden, een mooi stuk wel, door de bossen, over de bekende Baileybrug heen. Maar dan moet ik deze afrit nemen, en langs de file heen kijkend, zie ik dat de file juist ook deze afslag neemt. Niet doen dus. Als er een gaatje is ga ik op de linker baan, en passeer de file. Wat nu? Iets verder is een andere afslag, en daar zou ik eraf kunnen, maar voordat ik heb kunnen bedenken of dat een goed idee is, ben ik er al weer voorbij. Nog een paar kilometer verder is de grens, en vlak daarvoor een tankstation. Met de gedachte aan mijn minder goede ervaringen met Belgische tankstations besluit ik hier de motor af te tanken. Ik schat dat ik, met toertocht en alles erbij, verder niet meer hoef te tanken in België.

Tanken, en verder, België in. Het wegdek, en dat had ik al verwacht, is van mindere kwaliteit als dat in Nederland. De motor wiebelt meer, en elke zijdelingse verplaatsing is een avontuur. Maar gelukkig is de afslag Retie er al snel, en kan ik van deze weg af.

Als ik in de richting Retie draai herken ik ineens de weg. Hier stopten we, op de eerste dag van de Santiago reis, om regenkleding aan te doen, want België onthaalde ons met een flinke bui. Nu is het droog, en heel erg warm, een heel verschil.

Ik volg de TomTom, maar ook hier zijn weg omleidingen en afsluitingen. De weg naar Balen is bezaait met hindernissen, lijkt het. Maar er zijn ook minder problematische momenten, als, net buiten Retie, de kilometerteller van de “Rode Rakker” de 50.000 kilometer passeert. Tijd voor een foto-tje. Natuurlijk weet ik niet of dit klopt, of dat er, voordat ik de motor kocht, er een andere teller op is gekomen, maar in elk geval staat het wel goed. Nog een kleine 5000 kilometer, en ik heb zelf weer 50.000 kilometer motor gereden.

... 50.000 kilometer ...

Via een heel andere weg dan gebruikelijk kom ik in Balen aan, waar een CX-blok op een zuil aangeeft waar de tijdelijke CX camping is. Ik ben niet de eerste die hier een hartelijk welkom krijgt van Wilma en Jan, maar zeker ook niet de laatste. De motor wordt netjes geparkeerd, en dat is dat.

... ik ben niet de eerste ...

Tent opzetten, kennissen begroeten, en een kopje koffie, het hoort allemaal bij het aankomen op een treffen, groot of klein. Er zijn al een aantal Nederlanders, en als de tenten worden opgezet, blijkt dat de Nederlanders aan de ene kant staan, en de Belgen aan de andere kant. 't Gaat vanzelf.....

Jan is van de vroege avond al bezig geweest met het warm stoken van de pizza oven. Daar gaat een hoop tijd inzitten, en de oven wordt met zorg opgewarmd voor het Pizza gebeuren. Meer en meer CX-rijders komen aan, en rond een uur of vijf zijn de meesten aanwezig. Mij wordt het iets te druk, en ik ga heel even een tukje doen in de tent, waar het, op deze eerste septemberdag, best wel warm is.

... warm stoken van de Pizza oven ...

Een klein uurtje later doe ik weer mijn best om me onder de aanwezigen te mengen. Koffie , praatje, maar op de een of andere manier wil het niet echt vlotten. Dus is het even afwachten, want later voel ik me vast wel weer beter.

Tegen zevenen begint het hoogtepunt van de avond, het pizzabakken. Onder algemene belangstelling wordt er door Wilma de eerste pizza gemaakt, een demonstratie model waarbij voorgedaan wordt hoe het allemaal moet en gaat. Er wordt gevraagd wie er mee wil werken, en al snel staan er een aantal ijverig deeg te kneden, en pizza bodempjes te maken. Het is een hele drukte, en mij wordt het iets te druk......

... een hele drukte ...

Ik zoek, aan de zijkant van het huis, een rustig plekje op. Even uit de drukte en de gesprekken om me heen. Jammer genoeg werkt het rustige plekje niet, en schiet ik in de stress, zoals vaker. Opstaan gaat niet meer, door de spanning, dus blijf ik maar zitten. Wilma, Henk en Joost komen langs, geven me een deken, een pizza en een cola, en langzaamaan kom ik weer een beetje bij. Maar ik ben wel verbaasd dat er meer dan een uur voorbij is gegaan......

Als ik me weer onder de anderen begeef is het al na negenen. En koud dat ik het heb, ongelofelijk. De dikke motorjas helpt amper, het extra dekentje ook al niet. Om tien uur kruip ik de tent maar eens in, misschien dat het in de slaapzak beter gaat. Thermohemd aan, en proberen warm te worden, in de slaapzak, met de extra deken er bovenop.

Het wordt een onrustige en koude nacht voor me. Van slaap komt er niet veel, dus blijf ik maar rustig liggen, val af en toe in slaap, en lig soms een half uur of meer wakker.......

Als ik de volgende morgen, na het zoveelste korte stukje slaap weer wakker wordt is er buiten de tent al het een en ander te horen. Kennelijk zijn er een aantal CX-ers al een stuk wakkerder dan ikzelf. Ik blijf nog even liggen, nu ik het eindelijk weer warm heb, maar slapen, nee, dat gaat niet meer. Dan maar opstaan en eens kijken wat de dag gaat brengen.

Een vruchtensapje uit de koelkast, en even later een warme koffie, door de een of ander alvast gezet. Ik wordt er ietsje wakkerder van, maar ik blijf me nogal gammel voelen. Dan verschijnen Jan en Wilma, en die blijven maar lopen en lopen met broodjes, eitjes, kaas en ham, totdat de tafel zo vol staat dat er echt helemaal niets meer bij kan. Ontbijt in Belgische stijl. En als dan het zonnetje, z'n best begint te doen, over het dak van de garage heen, dan zoek ik snel een tafel en een stoel op, om in de zon mijn ontbijtje op te eten. Misschien wordt het toch nog wel wat, vandaag.......

... broodjes, eitjes, kaas en ham ...

Na het ontbijt is het voor mij tijd om de motor weer op te laden. Koffers, slaapzak en tent, alles verdwijnt in vrij korte tijd weer op de CX, die al helemaal klaar staat om de toerrit te rijden. Dat deze of gene wat vreemd kijkt naar dat rare figuur die alles nu al op de motor laadt, ach, dat interesseert me niets.

Rond een uur of tien is het tijd om met de toertocht te beginnen. De een na de ander start de motor, en rijd deze naar de straat. Henk wil wel even demonstreren hoe dat gaat met zo'n Turbo-CX, en geeft even flink gas. Dat resulteert in een prachtige spurt, met een veel minder prachtige donkere rookwolk achter de Turbo.

Maar nu begint de toerrit dan ook. Eerst een tankbeurt, voor al degenen die dat nodig hebben. De rondrit zal een 150 kilometer zijn, best wel veel, maar mijn “Rode Rakker” is pas af getankt, en kan dat zonder moeite halen. We rijden links en rechts door België. Langs bossen en kastelen, langs molens en restaurants, langs velden en over wegen gaat de tocht. Gedurende bijna twee uur leid Jan ons langs de bezienswaardigheden van de "Kempen", met de bochtige landwegen en de talloze Abdijen.

... tankbeurt ...

Maar dan is het ook tijd voor een rustpauze, bij cafe "de Graef" vlakbij Postel. De motoren worden neergezet, en het is tijd om even een koffie of iets dergelijks te nemen, en een beetje bij te komen. Nu merk ik hoe moe ik ben. Ik heb last van de korte stukjes slaap van de afgelopen nacht, en de emoties van de vorige dag. Als ik nog een uur moet doorrijden, en dan terug en dan …. nee, het is beter, gezien de spanning van gisteren en de matige nachtrust die daarop volgde, om nu te vertrekken, en rustig op huis aan te gaan. Dus neem ik afscheid van Jan, van Wilma, en van de rest. Zij maken straks de toertocht nog af, maar voor mij zit het erop.

Pak aan, helm op, en weg. Een eerste afslag mis ik, wat meteen een bewijs is hoe moe ik ben. Dus verder goed uitkijken. Al snel ben ik door Retie heen, en komt de A67 in zicht, die hier de A21 heet. Niet dat dat uitmaakt, want het asfalt is er niet beter van. Maar zodra ik in Nederland ben is het wegdek weer een stuk beter. En ik mag hier 130km/u, lees ik op de borden. Heel even wordt dat ook gehaald, maar het is met 120 mooi genoeg vindt ik, zeker als ik er rekening mee hou hoe moe ik ben.

Wel moet ik ergens nog wel gaan tanken, want een halve toerrit, en dan naar huis rijden, nee, dat gaat niet. Dus wordt er gestopt bij "De Gagel" langs de A50. En niet alleen de CX krijgt wat, want ik zelf lust ook wel een hapje. Maar daarna gaat het gewoon weer verder, rustigjes aan, want hier is het weer een maximum van 120km/u. Toch rij ik hard genoeg om met enige regelmaat ergens te mogen inhalen. Meestal helemaal geen probleem, totdat ergens.......

Spiegel kijken, en er is ruimte zat, knippers aan naar links, spiegels, geen bezwaren en opzij dan maar. De auto die ik wil inhalen gaat, zo lijkt het wel, iets sneller rijden, maar dan doe ik gewoon een paar seconden extra over deze inhaal beweging. Er zit toch niemand.... verdorie! Vlak achter me, en naar mijn mening veel te dicht bij mijn koffersetje, zit een grote auto, open dak, zwart en knipperend met de lampen. Hij heeft kennelijk haast, en hoewel ik, snel kijkend, zie dat ik meer dan 120 rij volgend de TomTom, dus eigenlijk al iets te hard, wil hij er langs, en wel nu. Jammer, maar ik geef met mijn linkerhand aan dat het iets rustiger mag, en maak gewoon de inhaal manoeuvre af. Knipper naar rechts, en rustig schuift de CX de andere rijbaan weer op. De man in de auto geeft een geweldige hoeveelheid gas, en als hij naast me zit maakt hij een gebaar van: je moet beter uitkijken. Dan is de auto me al weer met een flinke snelheid voorbij. Op dit stuk weg geld toch echt 120.........

Bij de afrit Wageningen/Oosterbeek ga ik van de A50 af. Het is wel weer genoeg geweest, en hoog tijd om het wat kalmer aan te gaan doen. En een twintig minuten later parkeer ik de CX op zijn eigenste plekje achter het huis. Mezelf parkeer ik zo snel mogelijk op een plaats waar ik even een uiltje of twee kan knappen, een tukje doen of in elk geval even kan slapen. Het is weer mooi geweest........

En dat was dan mijn tweede Vlaamse toertocht. Niet helemaal zoals ik gehoopt had, en met wat veel last van mijn hoofd. Misschien een andere keer beter, of misschien geen Vlaamse toeren meer doen. We zien het wel.........

Terug naar de Motorpagina