zevenvanbuds

Sieds' Herfst-Tinten-Toer-Tocht

De Zeven van Bud's

Woensdagavond 26 september was een stamtafelavond bij Bud's Hollandse restaurants in Nieuw Milligen waarop twee besluiten werden genomen. In de eerste plaats werd, op verzoek, de vaste avond verzet van woensdag naar donderdag. En in de tweede plaats maakte Sieds bekend dat hij een Stamtafel Toertocht had uitgezet en of we die gingen meerijden.
Nou, daar zit je dan, ineens even beslissen wat je gaat doen. Sieds gaf toe dat het een erg korte termijn was, want de beoogde Veluwse Stamtafel Toertocht zou al op 7 oktober verreden worden, anderhalve week na datum, maar we werden allemaal van harte en met nadruk uitgenodigd om deel te nemen.
Na het uitdelen van de omschrijving van de tocht kwam Sieds nog even op me af. Het ging erom dat hij met behulp van Tyre, de route planner software van Jan Boersma, de tocht had uitgezet, maar dat er toch wat onverharde wegen in voorkwamen, en hoe ik dat oploste als ik een rit in elkaar zette. Nou is dat heel eenvoudig, want een rit in elkaar zetten is één ding, zorgen dat 'ie soepel verloopt een tweede. Maar mijn eerste optie is altijd om mijn TomTom Rider de route te laten 'bekijken'. Dan krijg ik meestal wel een melding dat er óf een brug, óf een veerdienst, óf een onverharde weg in de route zit. Het tweede is, natuurlijk, om de route te rijden, echt rijden, met een notitieblok, of een goed geheugen, bij de hand. Maar de vraag van Sieds was: 'wil jij de route nog eens nakijken?' En veel te vlug antwoordde ik natuurlijk: 'ik zal eens kijken'.
Die zaterdag kreeg ik de .ITN bestanden voor Tyre en TomTom, met de mededeling dat de zandwegen eruit gehaald waren. Meteen maar eens kijken wat het ging worden, besloot ik. Zowel Tyre als ook het bekende Google Earth werd opgestart op de computer, en dan maar eens vergelijken. En dat is, geloof me maar, een intensief karweitje. Maar al gauw liep ik tegen wat problemen aan. Want bij het vierde of vijfde routepunt uit Tyre liet Google Earth een onverharde weg zien. Het koste aardig wat tijd en moeite om de eerste punten te vinden, en een aantal keren kwam ik op een zandpad uit. Ergens zat er wat fout, en veel tijd om het te herstellen was er niet. Wat te doen?
... de .ITN bestanden voor Tyre ...
Het was een mooi excuus om op de laatste dag van September de motor te pakken, en een eindje te gaan rijden. De TomTom Rider werd geladen met de te rijden route, het nieuwe motorpak werd aangetrokken, en zo werd de route verkenning gestart.
Zo'n route verkenning gaat natuurlijk vanaf het beginpunt, en daarom werd er naar de McDonalds in Barneveld gereden. Dan naar het eerste punt, dan het tweede, en dan, juist, het derde. En zo de hele route langs. Er waren in het eerste stukje toch nog wat verbeterpuntjes te vinden, en dat liet me denken dat Sieds me een oude route lijst had gestuurd. Maar het eerste stuk, plus de weg door Kootwijk werd gereden, en daarna was de tijd op. Hoog tijd om naar huis te gaan.
In de avond, en de volgende ochtend werd er druk met Tyre en Google Earth gezocht en gekeken hoe ik de route kon laten gaan, met vermijding van alle onverharde wegen, maar met instandhouding van zoveel mogelijk van Sieds' routepunten. En nou wist ik niet of Sieds verder nog een oefenrondje zou willen en kunnen doen, maar om hem daarvoor zoveel mogelijk in de gelegenheid te stellen werden op zondag-middag de gewijzigde punten aan hem doorgemaild.
Op de middag van zaterdag de 6de oktober was het mooi weer, en er stond een motor die best een ritje kon gebruiken om de accu op te laden, en dus werd er nog eventjes een kort stukje van het tweede deel van de te rijden route proefgereden. Maar deze keer kwam ik geen andere problemen dan een wat modderige weg tegen, en de kans was groot dat die nog wel zou opdrogen. Ik zou wel zien hoe het zou lopen, de volgende dag.
Zondag 7 oktober, HerfstTintenToerTocht dag. Verzamelen om 10:30, en beginnen rond 11:00. Nou, dat kon. De "Rode Rakker" stond klaar, camera, plastic betaalmiddelen en andere zaken in de tas, en de tas in de zijkoffer. Ongeveer kwart over tien vertrok ik naar Barneveld, waar bij de McDonalds het vertrekpunt zou zijn. En deze keer alweer niet binnendoor, maar rustigjes aan over de A30. En dan bedoel ik ook rustigjes, want 100-110 was een mooie snelheid, en vlot genoeg. Bij de afslag zag ik op het parkeerterrein van de McDonalds al heel veel motoren staan. En als die allemaal mee moesten rijden dan werd het een lange sliert, die achter Sieds aan kwam. Zo'n vaart liep het gelukkig, of moet ik zeggen helaas, niet. De meerderheid van de motoren bleek bij een andere club of misschien twee clubs te horen, en de CX-afdeling was een stuk kleiner. Nauwelijks was ik er, of ook Henk en Sieds arriveerden.
... de CX afdeling een stuk kleiner ...
Hartelijke begroetingen over en weer, en ik moest meteen mijn oude, en langzaamaan wat flets geworden Honda Dutch-CX club fluoriserende hesje uitdoen, en dat vervangen door een nieuwer exemplaar wat Henk uit zijn topkoffer haalde. Beetje klein, maat 'L' en over mijn motorjas moet toch echt een maat 'XL' maar het zat redelijk, en zag er in elk geval een stuk beter uit als het oude hesje.
Sieds vroeg me of ik in ieder geval het eerste stuk wilde voorrijden, juist omdat ik dat al eens had gereden. Nu is het best wel leuk om als eerste te rijden, en een bij eigen tocht zal ik ook altijd 'voorrijder' zijn, maar dit was Sieds' toertocht, en ik vond dat hij daarom de leiding mocht nemen. Ikzelf ging, met de complete route van de tocht in de TomTom, achteraan, bezemwagen spelen.
Zeven CX-ers waren gekomen. Naast ouwe getrouwen als Henk en Theo en Arnold waren er ook nieuwkomers als Edwin, die pas een half jaar zijn motor-rijbewijs had. De groep vormde zich min of meer vanzelf, met Sieds voor, ik achter, en de rest daar tussenin.
Vanaf het parkeerterrein ging het richting Nijkerk, op weg naar het eerste routepunt. Langs smalle weggetjes, omzoomd door bomen, en over boswegen, waar de kou waar de dag mee was begonnen nog niet geheel verdreven was door de herfstzon, die de hele wereld in een helder licht zette. Goed dat er een ingebouwd zonnevizier in mijn helm zat.......
Het eerste gerepareerde routepunt werd zonder moeite genomen, en ook de tweede reparatie, die een omweg door een bosrijke laan ten gevolge had, leverde geen problemen op. Maar bij de derde alternatieve route ging het toch fout. Waar ik, bij het proefrijden, nog de Huinerenkweg tot het einde toe had afgereden, omdat ik de overgang van verharde naar onverharde weg in de verte zag liggen, had de TomTom, getrouw aan zijn opdrachten, de kortste route naar het volgende punt berekend. En die ging over de Huinerweg. Dat leverde wel een ruime 400 meter op, waarin de bestrating verdween, en een zanderig zandweggetje onder de wielen van onze niet zo op off-road rijden toegespitste motoren kwam.
Maar daarna lag er weer een straat over onze weg, en de zes motoren voor me waren er nog allemaal. Gezevenen reden we verder, richting Putten, en daarna naar Garderen. Vlak voor Garderen werd er een, in mijn ogen, merkwaardiger slinger naar links gemaakt, over een smal en met takken en bladeren bezaaide bosweg, om, na een scherpe bocht naar rechts uiteindelijk weer op dezelfde weg uit te komen. Dit weggetje had ik met het proefrijden ook al opgemerkt, maar het was verhard, en het was Sieds' route, dus daar bleef ik vanaf.
Van Garderen naar Houtdorp, Speuld en dan naar Staverden, als je een motorroute in deze buurt probeert uit te zetten kun je die weg haast niet overslaan, een hoofdroute, en nog lekker te rijden ook. Ook het vervolg, over de Uddelermeerweg naar Uddel, en vandaar over de heide, de Aarhuisweg, naar de N344, mag en kan eigenlijk in geen enkele motortocht ontbreken. Want mooi is het.
Eerst reden we door Garderen, een toeristisch plaatsje, dan door het bos, wat plotseling plaats maakte voor boeren bedrijven aan de ene kant, en nog meer bos aan de andere kant. En waar het bos ophield was er een prachtige weg voor motoren. Een klein oponthoud bij een rotonde, en dan verder langs een stenen duiventil, en langs een oud landgoed, Kasteel Staverden, waar een volgend weggetje ons door het dichtbegroeide bos voerde naar een klein dorpje, Uddel. En daar rechtsaf, langs kleine huisjes, door bos en ineens over een nu bruin gekleurde heide die golvend om ons heen nog een vage indruk verspreide van de kleurenpracht die hier geweest moest zijn, amper een maand geleden. Een stuk bos tot besluit, en dan was daar al weer de N344, een lange vrijwel rechte weg tussen Apeldoorn en Amersfoort.
Aan die N344 staat al jaren Bud's, sinds enige tijd ook de vaste plek waar Veluwse CX-ers hun stamtafel hebben. Daar was de afslag naar het volgende prachtige en bijna verplichte weggetje door Kootwijk heen. Maar Kootwijk moest even wachten, want het was nu tijd voor de lunch. De zeven motoren werden op de parkeerplaats gezet, en wij mochten binnen plaatsnemen.
... binnen bij Bud's ...
Daar kwamen natuurlijk de verhalen en opmerkingen los, vooral over het per ongeluk toch aanwezige zandweggetje. Maar ik hield vol: het is niet mijn route, en je hebt twee andere modderpaadjes gemist. Misschien had ik toch voorop moeten rijden, dan was het zandweggetje niet gebeurt, maar dat is, zoals veel zaken, achteraf gepraat, en achteraf weet iedereen het beter.
Koffie, en lunch. Over camera's, over motoren, over TomTom's en over nog veel meer werd er gesproken. Maar er werd ook flink en vooral lekker gegeten. En aan het eind van die voortreffelijke maaltijd moest ik toch mededelen dat ik niet de hele rit zou uitrijden. Thuis, in Ede, wachtte nog een klusje op me, en daar moest ik toch echt even bij zijn. Maar, door Kootwijk heen zou ik nog mee rijden, en daarna was het tot ziens, en tot een volgende keer.
... voortreffelijke maaltijd ...
Bij Bud's voegde Erik zich bij ons, zodat bij vertrek voor het tweede deel van de rit er nu acht motoren waren. Weer reed ik achteraan, en zag de rij motoren voor me door de bocht gaan, over de prachtig mooie en mooi rijdende Heetweg. Maar daarna was het ook afgelopen, want het werk wachtte in Ede. Gas, langs alle motoren, en een zwaai. Goede reis, en tot ziens betekende dat.
Een klein half uurtje later was ik weer thuis, en stond de 'Rode Rakker' af te koelen op zijn eigen plekje. Ik zelf kreeg een kopje thee voordat ik weer aan de slag moest. Het was een leuke rit, jammer van dat ene zandweggetje, dat er toch nog tussen zat.
En misschien ga ik voor het volgende jaar, ergens september, toch mijn tweede Veluwe rit in elkaar zetten, en dat kon best eens minstens zo leuk worden als deze HerfstTintenToerTocht van de 'zeven van Buds'......

Terug naar de Motorpagina