Het schijnt een thema te worden, dit motorjaar. Eerst een lekke uitlaatbocht,
dan een lekke uitlaat links, daarna ook een lekke uitlaat rechts. Dan de
carburateur die lekt, en tot slot een lekke band. Zo blijft een mens wel bezig.
Het proefritje met de nieuwe vlotternaald moet daarom even op zich moeten laten
wachten, want rijden met een lekke band, dat is echt vragen om
problemen........
|
Dus wordt er, na ruim 15.000 kilometer trouwe dienst, een nieuwe band besteld.
En als een week later de motor bij de plaatselijke Suzuki Dealer Jan Dokter
Motors" vakkundig is voorzien van die nieuwe Bridgestone BT45 achterband, is
het tijd voor de proefrit met de nieuwe vlotternaald. Het is prachtig weer en
het kan best een flink proefritje worden.
Maar het proefritje eindigt abrupt, als ik, rijdend in de richting Arnhem, net
over de A12, de motor even neerzet op parkeerplaats Planken Wambuis, langs de N224. Ik stop
om te controleren of er benzine lekt, en dat doet het niet. Reden tot
tevredenheid. Maar die band, die nieuw erom gelegde band....
|
Plat, en totaal geen lucht erin. Net nieuw en nog geen tien kilometer gereden,
en nu al weer leeg. Om gek van te worden. Dan maar verder rijden, met lege
band en al, naar het Shell station aan de overkant. Daar aangekomen wordt de
band met enige moeite weer opgepompt tot 2.4 Bar. Zo, weer klaar, nu het dopje
erop en zo snel mogelijk naar huis. Als er echt wat is kan ik beter daar staan,
dan bij een tank-station, hoe aardig ze hier ook zijn. Nog even controleren,
door zachtjes tegen de band te duwen, en ...... Het lijkt wel of de band weer
leeg loopt. Binnen de kortste keren is de bandenspanning gedaald van 2.4 naar
2.2, en zakt nog verder, naar 2.0.
|
Ik besluit om de band op te pompen tot 2.8 Bar en dan bij het ANWB station
Planken Wambuis de ANWB er naar te laten kijken. Dat is slechts een kleine
kilometer verder, maar als ik daar aankom, en de motor op de zij-standaard zet,
dan lijkt het als of de band al weer leeg is.
De ANWB-ers ontdekken een heel klein lekje naast het ventiel. "Maar" zo zeggen
ze, "daar kun je wel mee thuis komen". De achterband wordt opgepompt tot een
geweldige 3.5 Bar, en ik mag terug naar huis.
|
Het is niet veel, tien kilometer, maar met een band waarvan ik niet weet of
'ie het wel uithoudt, is het een heel eind. Maar zonder grote avonturen en
uitdagingen kom ik thuis, waar ik de motor meteen op de middenbok zet, want
ik merk wel dat de band weer heel erg zacht is geworden.
|
In een maltje laat ik "Dokter" weten dat de band weer leeg is, en op dinsdag
middag wordt de motor weer opgehaald. En de volgende ochtend is er al een
telefoontje: het is voor elkaar, ik mag weer langskomen om de motor op te
halen. Zo sta ik dan die middag weer bij "Jan Dokter Motors" in de winkel. In
de werkplaats krijg ik te horen wat er fout was. Men had de band er weer
afgehaald, een nieuw ventiel geplaatst, de band er weer omgedaan, opgepompt en
het ventiel dopje er netjes opgedaan. Maar bij het plaatsen van het wiel viel
het de monteur op dat er een heel zacht 'sissen' klonk. Het bleek bij het
ventieldopje vandaan te komen, en als het dopje werd losgedraait, was het
geluid verdwenen.
|
Binnen in het dopje zit een klein stukje rubberachtig materiaal. En dat stukje
rubber zat niet meer recht in het dopje. Doordat het iets naast het midden was
komen te zitten drukte het rubber afdekplaatje tegen de middenpen van het
ventiel, en duwde de pen net ver genoeg weg om de lucht uit de band te
laten ontsnappen. En dat was het probleem.....
|
... niet meer recht in het dopje ...
|
Een nieuw ventieldopje rijker reed ik naar huis. De volgende dag werd, voordat
ik met de motor naar het werk ging, eerst de bandenspanning gecontroleerd,
maar die was gelukkig in orde. Ook het carburateur-lekje, waar zoveel om te
doen was geweest, was helemaal over. Zou ik nu aan het einde van deze
pechreeks zijn? Of zou er nog meer komen......?
|
We wachten het maar af. Voorlopig rijdt de "Rode Rakker" weer.
|
Het verhaal van het vertieldopje bereikt nauurlijk ook het forum van de
The Dutch Honda CX-V twin club . En daar wordt
toch met enige bezorgdhiied gereageerd op het feit dat ik nu met een band
rondrij die een flink aantal kilometers lang 'leeg' is bereden. Dus ga ik
nakijken wat er verder over te vinden is. En het blijkt dat het heel
ongezond kan zijn, omdat de interne structuur van de band nu onbekend is, en
zelfs op die paar kilometer al helemaal kapot gereden kan zijn. Met deze
zorgen in het hoofd stap ik weer naar Jan Dokter toe. Veiligheids halve gaat
er weer een nieuwe achterband op..........
|
|