Terug naar de Motorpagina

Nieuwjaarsreceptie 2014

Vergeleken met het winterse geweld van januari 2013 stelde het weer in januari 2014 niet zoveel voor. De winter had tot nu toe weinig van zich laten merken, de temperatuur bleef hangen op enkele graden boven het vriespunt, en de gevreesde sneeuw en ijzel bleven uit. Daarnaast was er amper regen te bekennen, en dus was het een mooie dag om ter Nieuwjaarsreceptie van de Dutch Honda CX-V club te gaan, natuurlijk per Honda CX-V.

Ik had JiMi en TheoJ een mail gestuurd of die samen met mij wilden rijden naar Almere, waar, evenals het vorige jaar, de nieuwjaarsreceptie gehouden zou worden. En omdat de route langs Nijkerk ging, werden Brinkcx en Erik1 uitgenodigd om zich in Nijkerk bij ons aan te sluiten. Al dat uitnodigen en meerijden leverde wel een strakke planning op, maar met wat hulp van Tyre lukte het toch aardig.

Een paar minuten voor half één melde TheoJ zich al bij mij. Hij was iets vroeger als ik had gedacht, maar dat maakte niets uit. Motorpak aan, helm opzoeken, handschoenen mee, en dat is dat. De "Rode Rakker" startte direct, en zo reden we mooi op tijd weg naar de N224, waar we met JiMi hadden afgesproken. Ede door, en de N224 op, en kijk, daar, een eindje voor ons reed een motor net het plekje op waar we op elkaar zouden wachten. Inderdaad, JiMi was er vrijwel tegelijk met ons.

Er werd besloten om nog even te wachten, want de kans bestond dat er nog iemand zou komen. Dat gaf mij mooi de gelegenheid om de handschoenen te wisselen. Naast de gewone handschoenen, zomermodel, had ik ook een extra set wat warmere handschoenen meegenomen. Weliswaar waren die ietsjes te klein, maar dan wel warm. Dus werden de koele handschoenen gewisseld voor de warme. Maar terwijl we nog wat aan het wachten waren, kreeg ik al de kriebels van die handschoenen, en werden toch weer de iets koelere, maar veel beter passende zomerhandschoenen aangetrokken.

Na een minuut of tien was het hoog tijd om weer verder te rijden. Helm op, en, omdat we de snelweg op zouden gaan, ging het kinstuk van de systeemhelm naar beneden. Maar toen het kinstuk vastklikte, leek er iets in de helm een fractie te verbuigen, waardoor mijn rechteroor plotseling klem zat. Het inplak speakertje van de helmset was kennelijk iets gezakt, en het zat helemaal verkeerd. Ik gebaarde aan Theo en JiMi dat ik nog niet klaar was om te vertrekken, en was een paar minuten druk bezig met helm af, speakertje verplaatsen, helm op en weer proberen. Het duurde wel eventjes, maar daarna 'pastte' mijn hoofd weer in de helm, kinstuk open of dicht maakte niets meer uit.

Nu gingen we dan ook op weg. De A30 is meestal een vrij rustige snelweg, en ook nu was dat het geval. Bij Barneveld werd de linksaf geslagen, naar Nijkerk toe. Ik zag al dat we wat later zullen zijn als er afgesproken was, maar daar kon ik nu niets meer aan doen. Inderdaad, bij het afgesproken punt, een Shell station in Nijkerk, stonden er geen CX-ers op ons te wachten. Dus reden we door. Het was een heerlijke dag om motor te rijden.

Over het Nijkerkernauw, door de polder over de N301 en de N305, onder de A27 door, en dan een heel klein stukje A6 waarna we Almere inreden. Bochtje zus, afslag zo, en toen waren we er al. Meer mensen hadden het goede idee gehad om per motor naar Almere te gaan, wat te zien was aan de rij met motoren bij het clubhuis van de Motor Vereniging Almere. Silverwing, Custom, “gewone” CX-en, ze stonden er. Een stuk of veertien motorrijders en een aantal passagiers hadden de tocht aangedurft. Met kuip en beenschilden, zoals JiMi, Theo en ik hadden, was het natuurlijk wel wat anders als op zo'n kleine, kuiploze Honda Rebel. Een kuip maakt een groot verschil in gevoels temperatuur.

... rij met motoren bij het clubhuis ...

De begroetingen over en weer waren weer allerhartelijkst. Voor de meesten was het, op stamtafels na, weer de eerste keer na lange tijd dat zij elkaar ontmoeten. Binnen was de koffie gratis, en was het lekker warm. Ook waren daar nog meer bekenden, oude en jonge door elkaar. Maar één van de eerste dingen die ik deed, was het meegenomen kofferrek aan Beus overhandigen, dan kon ik dat niet meer vergeten.

... transformatoren ...

In de werkplaats van het clubhuis had Idsart een CX op een motor-brug gezet. En daar was wat vreemds mee. Want op de plaats waar normaliter de accu zit, was een samenstel van drie transformator gemonteerd, en links-achter was een bakje voor een accu gemonteerd. Van het meeste geknutsel aan deze CX, met wat relaistjes en schakelaars kon ik wel herleiden tot hun functie, maar wat die drie trafo's daar deden? Kennelijk had het iets te maken met de drie-fasen van de dynamo, en met de gelijkrichter, maar wat, daar kon ik zo niet achterkomen. Maar ik had nog geen koffie gehad, en dat was ook een belangrijk punt om af te handelen. En zo belande ik aan een tafeltje met Beus, Ouwe Jan en Theo vD, waar een gezellig gesprek ontspon over motoren, Vechta, internet, de club-site enzovoorts, enzovoorts. En toen bleek dat de erwtensoep gratis was, ja toen moest er natuurlijk ook even een kopje soep gegeten worden......

... een kopje soep ...

Als voorzitter van de Stichting nam Coen het woord, na, en dat koste wat moeite, de aanwezigen tot stilte gemaand te hebben. Een korte terugblik op het afgelopen jaar, en kleine vooruitblik naar het komende jaar, en een paar woorden over de toch weer opgelegde belastingen. En daarna werd het woord aan Idsart gegeven, want hij had wat uit te leggen over zijn CX.

... nam Coen het woord ...

En het was een hele uitleg, over de CX met de transformatoren. Het werd heel snel heel erg technisch, maar in het kort kwam het er op neer dat, bij een bepaald soort storing aan de dynamo, men dat kom opvangen door de drie fase-draden van de dynamo op een bepaalde manier te verbinden met de transformatoren, waardoor het opladen van de accu weer 'normaal' werkte. Het ging veel van de aanwezigen ver boven de technische pet, en ik had er moeite mee om alles te volgen.

... het was een hele uitleg ...

Na deze zeer technische lezing was het weer tijd om minder technisch bezig te zijn, met koffie of de gratis erwtensoep. En ook werd het presentje voor de donateurs uitgereikt, een opvouwbaar multitool dingetje, met een tangetje, een schroevendraaier en nog wat zaken zie je zo maar nodig kan hebben onderweg. Een praatje hier, wat overleg daar, de tijd vloog voorbij.

Het was mijn bedoeling geweest om zo rond 16:00 weer weg te rijden vanuit Almere, zodat ik rond 17:00 weer thuis zou zijn. Die planning werd enigszins onderuit gehaald door Theo, die nog wat af te handelen had, en Michael, die ook mee wilde rijden met Theo, JiMi en mij. En toen we wel bijna klaar stonden om te vertrekken werd gevraagd of de Linschoters ook konden aansluiten.

Euh, ja, hoe meer zielen hoe meer vreugd natuurlijk, maar moesten zij niet een heel andere kant uit? Coen verklaarde dat ze de eerste oprit van de A27 zouden nemen, waarop ik zei dat we langs de 2de oprit van de A27 zouden komen, en dat ze daar makkelijker die snelweg op zouden konden draaien. Aldus werd besloten.

Achteraf gezien denk ik dat hier wat spraakverwarring is opgetreden. Voor mij is de eerste oprit van de A27, de afslag vanaf de A6, bij het knooppunt Almere, waar de stenen olifanten staan. De tweede oprit was die waar de N305 onder de A27 doorgaat. Maar het bleek zo dat voor Coen juist die afslag bij de N305 zijn 1ste oprit was. Een spraakverwarring die de Linschoters op ruim 60 kilometer omweg kwam te staan, naar later bleek.

Met de ondergaande zon in de rug, die bomen, struiken en windmolens in een roodgekleurde gloed zette, was de rit terug een aparte belevenis. Bij de onderdoorgang van de A27 verwachtte ik dat de Linschoters zouden afslaan, de A27 en dus de de kortste weg naar huis, maar alle motoren bleven achter me aan rijden. Waren ze dan al weg? Het licht van de roodkleurende zon in mijn spiegel liet niet toe dat ik nauwkeurig de motoren achter me kon onderscheiden.

Waar we de N301 op moesten draaien, in de richting Nijkerk, kregen we de ondergaande zon in al haar pracht rechts van ons. Toch wel op de weg letten, was de boodschap, want al is zo'n zonsondergang met vlammende kleuren rood en oranje best mooi, opletten blijft de boodschap.

Net over de brug over het Nijkerkernauw was links van de weg een weiland waar honderden vogels zaten, en juist op het moment dat ik daar langs reed besloten die vogels op te vliegen, en de weg over te steken. En dat allemaal tegelijk. Met als gevolg dat ik, en waarschijnlijk een aantal motoren achter mij, plotseling omgeven werd door vogels, vogels en nog meer vogels, laag over de weg en dus ook over de motor vliegend. Ik wist even niet of ik moest genieten van de gebeurtenis, want dat maak je ook niet elke dag mee, of dat ik moest schrikken van al die vogels die zo dicht langs me vlogen.

Het eerst-volgende verkeerslicht sprong net op 'oranje' toen ik passeerde. De motor achter me kon er niet meer door, en dus wachtte ik eventjes bij de eerst volgende gelegenheid. Sneller dan ik verwachtte was de eerste motor al weer langs het snel wisselende verkeerslicht gereden, en stond weer naast me. Ik verwachtte Erik op zijn rode Silverwing te zien, en was eventjes van mijn stuk toen het Lieke bleek te zijn, met haar zilveren Silverwing. Die was toch al bij de A27 afgeslagen? Of eerder nog, bij de A6 doorgereden naar de A27? Ik was er een beetje van in de war. Had ik iets niet goed uitgelegd?

Bij Nijkerk namen we afscheid van Erik, die nog een kleine tweehonderd meter te rijden had, en dan thuis was. Wij mochten nog de fraaie-bochten-weg naar Barneveld rijden. Maximaal 60, dat wel. Maar het rijd wel lekker. Zo kwamen we dan bij Barneveld uit, waar ik heel erg duidelijk aangaf dat de Linschoters toch echt beter via de A28 konden rijden, om weer thuis te komen. Doch Lieke riep me toe dat ze over de A30 zouden rijden, tot Ede toe.

Ook goed, als ze dat willen, maar 't is wel om. En dus, mede vanwege de Rebel 250, werd er ook op de A30 niet veel harder dan 95km/u gereden. Een goede snelheid, want iedereen kan meekomen, en 't is voor niemand te hard. Ik dacht dat óf Coen, óf Michael wel achter zouden rijden, en beiden hadden ruime ervaring met achterop komend verkeer. Ikzelf bleef voor, links op mijn weghelft rijden, zodat iedereen duidelijk kon zien waar de 'kop' was.

Bij de afslag Ede-Noord verlieten één of twee motoren de stoet. Het gebeurde zover achter me en het was inmiddels zo donker geworden, dat ik het niet helemaal kon zien, maar ik dacht dat het JiMi en Michael zouden kunnen zijn. Bij de afslag naar de A12, richting Veenendaal/Utrecht was het de beurt aan Lieke, Stephany en Coen.

Samen met Theo reed ik de A12 in de richting Arnhem op, meteen de uitrit aanhoudend. En bij de verkeerslichten ging hij na een wederzijdse armzwaai linksaf, naar Bennekom, en ik rechtsaf, naar Ede. En even later parkeerde ik de "Rode Rakker", met een klopje op de benzinetank voor de trouwe diensten, weer achter het huis.

Ik was wel wat later thuis als mijn planning had aangegeven, maar het was een fijne middag geweest, en een mooie rit.

Terug naar de Motorpagina