13-2 De Vesting Bourtange |
|
Op zaterdag 28 mei was het Vechta treffen, en zat ik, met een deel van de
harde kern van de Dutch CX V-Twin club in Duitsland. Ik had er eventjes
behoefte aan om lekker een eindje te rijden, gewoon ontspannen. En aangezien
de oude vesting Bourtange, een puntje op mijn lijstje van
dertien-in-het-dozijn, vanaf Vechta slechts 106 km ver weg was, tegenover een
afstand van 212 km vanuit huis, was de keuze snel gemaakt. Een eindje rijden,
naar puntje 13-2, Bourtange.
| |
|
Bourtange werd ingetoetst als bestemming op de TomTom. Nu heeft die TomTom een
heel aardige elektronische dame, die netjes zegt of ik links of rechtsaf moet,
moet doorrijden of wat dan ook. Maar meestal druk ik die stem aan mijn hoofd
gewoon weg, en let ik op het verkeer en het landschap om me heen. Zo ook deze
keer.
| |
|
Over de B69 ging het noordwaarts. De weg zag eruit alsof er regen had gevallen,
en de bossen en landerijen roken ook naar natte velden en natte bomen. Een
kleine wegopbreking was er, en daarna weer verder. Het zag er hier heel aardig
uit, en dit stuk van de B213 kende ik nog niet. Verderop zou het aansluiten
bij het stuk van de B2213 wat ik wel kende maar zover wilde ik het niet laten
komen.
| |
|
Een geel bord met informatie, maar las ik dat nu goed? Ik concentreerde me op
het volgende bord en daar kon ik het lezen: 'Talsperre' en dat is zoveel als
een stuwdam. Ik snapte er weinig van, want hier was ik in NederSaksen,
laagland met moeras en veen. Stuwdammen vind men meestal niet in dergelijk
gebied. Zo bedenkend wat er aan de hand kon zijn en wat er dan was, lette ik
niet op de TomTom, die probeerde aan te geven dat ik toch echt heel dringend
naar rechts moest.
| |
|
Te laat merkte ik de zijweg op. Nou ja, jammer, er komt nog wel een weg.
Omdraaien bij het volgende kruispunt zou niet een heel goed plan zijn, zag ik
aan de overkant, waar een lange file met auto's stond. Dan maar doorrijden, we
komen best wel ergens en haast heb ik toch niet. En zo begon een avontuurlijke
en helemaal niet verkeerde tocht door het noorden van Duitsland.
| |
|
Uiteindelijk kwam ik, nadat ik de dame van TomTom haar stem had teruggegeven,
langs een kanaal. Een lange rechte weg waar ik lekker door kon rijden. Het
kanaal werd overgestoken, en ook de daar op volgende rivier, de Ems. En die,
zo herinnerde ik me, was ik op de heenreis ook al een tegengekomen, bij
Lingen. Maar TomTom gaf aan de Bourtange niet zo heel ver weg meer was.
| |
|
Om ongeveer 12:00 uur reed ik Nederland weer in. Het laatste stukje tot aan
Bourtange was niet prettig rijden. De N365 was opnieuw voorzien van een
toplaag, en dat was allemaal van die, voor motorrijders verschrikkelijke,
split-steentjes. Maar volgens de TomTom en de route bordjes was het de juiste
weg om bij de vesting te komen. Dus reed ik ruim 4 kilometer over de weg,
vastbesloten om voor de terugweg iets anders uit te zoeken.
| |
 ... reed ik Nederland weer in ... | |
|
En zo kwam ik dan in Bourtange. De bewegwijzering volgend reed ik over smalle
bruggetjes en over klinkerkopjes steeds verder naar de oude vesting toe. Een
molen werd zichtbaar boven de dijk, en een brug leidde me, voorzichtig rijdens
vanwege de aanwezige voetgangers, naar het marktplein in het centrum.
| |
|
Druk was het hier wel. Het pleintje zat vol met dagjesmensen die de aanwezige
terrasjes geheel bezetten. Rechts zag ik een parkeer terreintje, en daar zou
misschien wel een beetje ruimte zijn voor mijn motortje. Erg veel ruimte was
er niet, en de ruimte die er wel was werd ingenomen door auto's motoren en
fietsen. Jammer dan, geen ruimte om mijn motortje neer te zetten. Dan niet, en
terwijl de CX midden op de weg bleef staan maakte ik een 'selfie', met als
achtergrond het pleintje en een tweede, tegen de vestingwallen. En nu weg hier.
| |
 ... als achtergrond het pleintje ... | |
|
Vlak bij Bourtange ligt Onstwedde, en daar wonen kennissen. Misschien zouden
die thuis zijn, en zo ja, dan was er misschien ook wel koffie. Helaas, na wat
draaien en zoeken had ik het juiste adres, maar Jan en Greetje waren niet
thuis. Kan gebeuren. Wat nu?
| |
|
Min of meer op de gok reed ik Onstwedde weer uit. De bedoeling was om een stuk
naar het zuiden te gaan, en daarna weer Duitsland in. Maar nee hoor, op de een
of andere manier had ik zoveel links en rechts gedraaid dat ik weer in
Bourtange uitkwam. De TomTom gaf ook weinig uitsluitsel over een alternatieve
route, en dus …..
| |
|
Over hetzelfde rottige weggetje reed ik weer om Bourtange heen. En een paar
tellen later reed ik Duitsland alweer in. TomTom gaf me nu een route naar
Vechta, en ik besloot die maar te volgen. Omdat ik op de heenreis een afslag
had gemist zou de terugreis grotendeels over andere wegen gaan, was mijn
veronderstelling.
| |
|
Dat klopte in grote lijnen. Weer over de Ems, en dan verder. Maar ondertussen
begon ik wel uit te kijken naar een tankstation, en liefst eentje waar ook een
broodje te halen was. Zowel de CX als ik zelf begonnen een beetje verzorging
nodig te hebben. Vlak bij het dorp Heede was een tankstation. Kennelijk was
het er nog niet zo heel erg lang, want TomTom kende het niet. Ik draaide de
Rakker naar de pomp toe, en begon met tanken. Zo, die had weer voldoende.
Binnen bleek de bijbehorende cafetaria niet in gebruik, maar een broodje was
er wel te krijgen. Alles werd buiten in de tanktas gepropt, en naast het
tankstation, op het niet in gebruik zijnde terras vond ik een plekje waar een
en ander in alle rust naar binnen gewerkt kon worden.
| |
|
Na deze korte maaltijd werd de motor weer naar de voorkant gereden. Ik moest
nog even naar een zekere plaats, en met al mijn geld en papieren in de tanktas
en de binnenzak van de jas vond ik het raadzamer om de motor goed in het zicht
van de tankstation bediende te zetten. Het kon ik elk geval geen kwaad.
Net kom ik daar aan, of een grote matzwarte twee cilinder motor komt
aanrijden. De berijder stapte af, keek eens naar dat bescheiden CX-je en zei
(in t' Duits) 'dat is nog een echte motor, daar kun je nog wat mee'. Natuurlijk
was ik het helemaal met hem eens.
| |
 ... echte motor ... |
 ... matzwarte tweecilinder ... |
|
Toen ik even later wegreed kreeg ik nog een zwaai van deze motorrijder,
voordat ik mijn weg vervolgde naar Vechta. Het ging weer over de B401, en weer
langs het kanaal. Maar nu wel veel verder langs dat kanaal, en kijk, daar was
weer een brug. Aan de overkant zou de weg verdergaan, dus laat ik die weg maar
gewoon volgen. Er werd snelheid geminderd, en toen gebeurde er iets engs....
| |
|
Het leek alsof de motor de bocht niet meer om wilde gaan. Voor een bocht naar
links ga je met de motor eerst iets naar rechts. Dat eerste stukje, naar
rechts, dat lukte prima, maar hij wilde daarna niet de bocht in naar links,
alsof er ergens wat vast zat. Met meer dan 70km/u stoof ik op het einde van
een weg af. Remmen, nog meer remmen, en daar ging de CX toch door de bocht
naar links. Aan de overkant een bocht naar rechts, en dat leek wel goed te
gaan, alhoewel ik met het angstzweet op het hoofd aan het stuur zat.
| |
|
Een kilometer of wat verder zette ik ze motor aan de kant, en meteen maar ook
op de middenbok. Wat was er aan de hand geweest? Waarom ging mijn CX-je ineens
zo beroerd door de bocht? Voorvork en achtervork werden, voor zover mogelijk
stevig aan de tand gevoeld. Geen speling, geen scheuren, geen lekke band, niet
te ontdekken. Wat nu?
| |
|
Ik besloot om maar weer op te stappen, en verder te rijden naar Vechta. Als er
wat fout zat, dan zouden daar zeker mensen zijn die kennis hadden van een
CX500 en de problemen die daar bij kunnen optreden. Vanaf de B401 werd ik de
B72 opgestuurd,een fraai overschaduwde weg door uitgestrekt bosgebied. En weer
was daar dat bord 'Talsperre'.
| |
|
Thuis werd het opgezocht. De bedoelde stuwmuur is voor een wateropslagbekken,
om het overstromen van grote stukken land tegen te gaan. In de loop der tijd
is er een recreatie gebied ontstaan, en er komen nu zeldzame en soms zelfs
bedreigde dieren en planten voor in het gebied.
| |
|
Zonder verdere wederwaardigheden bereikte ik Vechta, en de Moorkamp. Onderweg
had ik al gezien dat een eventueel langsrijden bij de Dummersee, en vandaar
met alle motoren terug naar Vechta, er tijdsgewijs niet inzat.
| |
|
Je kunt niet alles hebben. Wat ik wel had, was een streepje door Bourtange,
een tweede afgestreept puntje op mijn 'dertien-in-het-dozijn' lijstje.
| |
|
De CX werd twee dagen later, thuis, op de middenbok gehesen. Met een krik
eronder, zodat het voorwiel vrij kwam, werd gecontroleerd of het balhoofd
soepel draaide. Dat bleek het geval te zijn. Er was nergens iets te voelen van
een deukje of een knik of een zwaar punt. Maar ook merkte ik dat de gas en
koppelingskabels niet helemaal juist gelegd waren, en dat deze kabels het
draaien van het stuur soms tegen hielden. Dat kan het natuurlijk geweest zijn
…............
| |
|
| |