dertien_drie

13-3 De Molens van Kinderdijk

Het weer in Nederland is niet altijd van het zonnigste soort. Ja, op dagen dat een groot deel van de bevolking mag werken, dan schijnt de zon, maar zodra het weekend is en de massa naar buiten wil, trekken de regenbuien over het land. Een Hollandse zomer.......
Toch zijn er ook perioden met zon, en op Zondag de 3de Juni lijkt het erop dat er een droge periode aan zit te komen. En als er dan een motor staat, en er ook nog puntjes op een lijstje zijn die afgestreept mogen worden, ja, dan is het natuurlijk hoog tijd om een stukje te gaan rijden. De regenrader wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Er is waarschijnlijk nog een klein buitje wat over ons huis trek, maar daarna komt er een hele tijd geen regen.
... de regenradar ...
De hoes wordt van de motor gehaald, het pak opgezocht, en de helm klaargezet. In de TomTom is de route al opgeslagen. Eerst naar Kinderdijk, en daarna zie ik wel weer verder. En tot Kinderdijk is het best een aardig eind, dus wordt het eerste stuk van de rit over de snelweg afgelegd. Voor het stuk daarna is er een binnendoor route gevonden, als de tijd het toelaat.
Oordopjes in, helm op en weer af, want de bril zit niet lekker onder de helm, Een tweede poging gaat beter. Het is droog als ik de motor start, en weg rij. En droog weer is al heel wat. De dagteller van de 'Rode Rakker' geeft iets van 80 kilometer aan, die verreden zijn sinds de laatste tankbeurt, dus ik kan er eventjes tegenaan. Rustigjes aan wordt de A12 opgereden. Van vreemd gedrag bij het bochtenwerk merk ik niets. Waarschijnlijk is het sjorren en trekken en verleggen van de kabels voldoende geweest om het gedrag van de motor te verbeteren. Maar het is toch iets om in de gaten te houden, rare zwieperts als dat ik in Duitsland meemaakte kan ik missen als kiespijn.
De verbrede A12 rijd prima op deze dag. Op grote delen mag al 130km/u gereden worden, en hoewel ik dat niet haal, schiet ik toch wel lekker op. Bij Ouderijn verlaat ik de A12, en via een grote bocht kom ik op de A27 terecht. Niet ver voor de afslag Noordeloos zie ik op de andere rijbaan twee motorrijders staan. Zeker een pechgeval, denk ik. Maar even verderop op die baan staan er motoren en auto's wat scheef op de weg. Nee, dat ziet er niet goed uit. En daar weer achter staat een lange file. Terwijl ik er langs rij, rijd er een ambulance, voorzien van zwaailicht en sirene, naar de plek toe. Een ongeluk zit in een klein hoekje.
De afslag Noordeloos komt eraan. Hier stopte ik in 2010 om mijn regenpak aan te trekken, tijdens mijn eerste poging om op de motor Santiago de Compostella te bereiken. Maar nu ben ik onderweg naar Kinderdijk, en over deze weg, de N214, gaat het heel goed. En ja, het is een 80km weg, en dus heb ik helemaal geen zin om (veel) sneller te rijden. Niet iedereen is het met me eens, en zowel auto's als motoren rijden me voorbij. Geeft niet, denk ik, ik heb geen haast. Wel heb ik een mooi uitzicht, links zowel als rechts, rijdend door het Hollandse landschap.
Bij een rotonde is het rechtsaf, en gaat het in noordelijke richting. Langs een vreemde 'bult' in het landschap. Geen idee wat dat voor een bult is, maar vreemd is het wel. Dan kom ik Nieuw Lekkerland binnen, en daar is de weg weg. Opgebroken, verboden in te rijden en dergelijke. Iets verderop kan ik wel de Lekdijk op, en dat is, met mooi weer en uitzicht over de rivier helemaal geen straf. Wel is het uitkijken, met veel zand en gruis op de weg, en een snelheid beperking en zoekende auto's die ook ergens naar toe willen maar, net als ik, niet helemaal weten waar ze moeten rijden. Aan de overkant zie ik ineens een bekende plaats. Dat daar moet haast wel de ingang van de jachthaven van WV de Lek zijn. In 2002 maakte ik een driedaagse zeiltocht, en deze jachthaven was de eerste overnachtingsplaats. Het silhouet van de haveningang is vanaf hier gezien in mijn herinnering vrijwel gelijk gebleven. Veertien jaar geleden......
... deze jachthaven ...
Meer en meer molens staan er in de polder. En dan is er het plaatsnaambordje met 'Kinderdijk'. Mooi zo, nu nog die molens zoeken. Dat is geen probleem, want er staat een heel groepje molens rustigjes langs het water. Volgens TomTom moet ik hier ergens linksaf om bij het fotopunt te komen. Maar dat gaat zo maar niet. Ik wordt teruggestuurd door een verkeersregelaar: nee, geen doorgaand verkeer. Ook goed, er is vast wel een andere plek voor een foto-tje.
Een jongedame die met een dure camera op statief een heel mooi plaatje probeert te maken ( ze is een heel tijd bezig met instellen en dergelijke ) vind het niet erg om met mijn iPhone een heel simpele foto van een motorrijder bij een bord te maken. Ziezo, denk ik, ik ben in elk geval hier geweest. Maar wat nu verder?
... molens in de polder ...	... foto van een motorrijder ...
De oorspronkelijke gedachte was, om na Kinderdijk verder te rijden en ook nog 'eventjes' Baarle Nassau/Hertog aan te gaan. Maar een blik op de klok leert dat tijd en ruimte niet in voldoende mate aanwezig zijn om dat ook nog te gaan doen. Ik zit er niet zo mee, want er zijn nog veel motordagen in het jaar, en Baarle loopt heus niet weg. Ik besluit om maar eens op huis aan te gaan. Niet omdraaien en dezelfde weg terug, maar verder rijden, en kijken wat er van komt.
Wat komt is een groot aantal herkennings punten van de al eerder genoemde driedaagse zeiltocht. Nu niet vanaf het woelige water van de Noord, maar vanaf de dijk. Markante gebouwen, en in de verte de brug over de Noord. In Alblasserdam rij ik vlak langs de jachthaven waar we toen, lang geleden, tijdelijk aanlegden om benzine te halen. Het is al heel lang geleden, maar sommige dingen staan me nog duidelijk bij........
Maar goed, ik ben nu aan het motorrijden, en het is een mooie dag, en ik ben een beetje op zoek naar een weg in de richting Ede. TomTom, die nog steeds op Baarle gericht is, wordt omgeschakeld om een weg naar huis te vinden. Maar voordat de juiste route berekend is, heb ik al een afslag gevonden die naar de snelweg gaat, in de richting Utrecht en Gorichem. En dat gaat mijn kant op.
Snel gaat het ook. In vroeger tijden kwam ik nogal eens met de auto hierlangs, op weg naar een klant, of op familie-bezoek. Behalve dat de eeuwige verbouwingen uit die verleden tijd nu verleden tijd zijn geworden, is de weg op deze dag rustig en goed te berijden. Niet te snel, lekker doortuffen. Maar dat doortuffen heeft wel een beperking, in de vorm van de inhoud van de benzine tank. Tijd voor een tankstation.
Tankstation 'Steenenhoek' is er nog steeds, en ook hier heeft de verbetering toegeslagen. Het ziet er allemaal veel netter en verzorgder uit als vroeger. Het enige wat bijna misgaat is dat ik mijn CX-je bij de dieselpomp neerzet. Gelukkig heb ik het nog op tijd in de gaten, en nadat ik de motor wat naar achteren heb verplaatst kan ik tanken.
... tanken ...
Ik besluit om de dunne trui die ik toch maar uit te doen. Dat had ik al veel eerder moeten doen, want het is best wel lekker warm aan het worden. Zodoende ben ik druk in de weer met trui, helm, handschoenen en mijn tas, zo druk, dat ik, als ik net weer op de snelweg zit, me niet meer kan herinneren of ik mijn tas nu los achterop de motor heb laten staan, of netjes in de zijkoffer heb opgeborgen. Ik maak me daar wel eventjes zorgen over, wat al mijn geld, pasjes, en andere zaken zitten in die ene tas. Pas tien kilometer verder is er een parkeerplekje. Daar stop ik, even controleren of de tas er is. Gelukkig zit de tas gewoon netjes in de zijkoffer. Na een blik over de omgeving, een waarderend klopje op de tank van de CX en een partijtje hoofdschudden naar mezelf over dit soort gebeurtenissen stap ik weer op. 't Is langzaam tijd om serieus naar huis te gaan rijden.
Zo rij ik rustig de A15 weer op, en geniet van de weg, de omgeving en de afwezigheid van grote hoeveelheid auto's. Pas voorbij Tiel is het merkbaar drukker, en voor de afslag Kesteren moet ik even hard denken waar de beste positie op de weg is, om die afslag netjes te nemen. De motor gaat gewillig de bocht in, maar dan lijkt het alsof de motor zich wil oprichten, terwijl de bocht nog een eind doorgaat. Verd !!! . Daar gaat 'ie weer, denk ik. Met een wat lagere snelheid is het probleem ook weer verdwenen. Toch een balhoofd probleem ? Of is het meer een kwestie van bochten techniek? Ik weet het niet.
Langs Veenendaal rij ik via de N233 naar de A12 toe. Een heel kort stukje snelweg, weer een afrit bocht, waar ik nu niets merk van rare gedragingen van de motor, en dan ben ik alweer bijna thuis. De motor wordt neergezet op het eigen plekje achter het huis, en ik krijg een kopje thee, en kan weer wat verhalen vertellen.
Maar dat bochtenprobleem blijft me bezighouden........

Terug naar de Motorpagina