Motorzegening in Grubbenvorst |
|
Op deze zondag de 17de April werd in Grubbenvorst voor de dertigste keer op
rij weer de jaarlijkse motorzegening gehouden. Elk jaar trekken honderden
motorrijders naar het Limburgse plaatsje, om op het Pastoor Vullingsplein
elkaar te ontmoeten. Sommigen gaan voor de Mis, andere gaan voor de
gezelligheid. Het is een bon palet van motoren, in rood, blauw groen, geel,
omlijst door ongezond hoge decibellen van uitlaten, die natuurlijk wel met
enige onregelmaat ten gehore gebracht moeten worden, anders zou je niet weten
dat deze of gene er ook nog is.
| |
|
Het was redelijk weer toen ik vertrok. Voor de zekerheid had ik, naast de
dikke winterhandschoenen, ook de veel dunnere zomerhandschoenen meegenomen. En
die dikkere en warmere handschoenen had ik echt wel nodig, want het was nog
best fris , zo vroeg in de ochtend op de snelweg. Ja, alweer op de snelweg. Al
is Nederland een klein land, naar Grubbenvorst was het toch nog een 100
kilometer. Maar de zon scheen, de motor ronkte rustig onder me, en het
ingebouwde zonne-vizier hield een gedeelte van de stralen van de laagstaande
zon tegen. Rustig doorgaan, dan komen er geen problemen.
| |
|
Zo reed ik via de A12 naar de A50, over de nieuwe Waal-brug en over de A73. En
daar is het vrij rustig, en is de maximum snelheid 130km/u. Toch maar even
iets meer doen dan het heel rustige 100-110, want het gaat zo lekker. Langzaam
schoof de naald van de teller omhoog, tot ergens boven de 130, wat op de
TomTom ongeveer 128 was. Ik vond het al weer mooi geweest, had nog tijd genoeg,
en ging weer wat rustiger verder. Dat moest ook wel, want een gedeelte van de
A73 was afgezet wegens wegwerkzaamheden. Al het verkeer werd over de
vluchtstrook geleid, waar een maximum van 70 was toegestaan. Nou ja, we gaan
nog steeds de goede kant uit, het is droog en het komt wel in orde......
| |
|
Ongeveer tien kilometer verder was de afsluiting te einde, en kon er weer
gebruik gemaakt worden van alle rijstroken. Beetje gas erbij, en daar zat de
snelheid al weer op de 110. Mooi genoeg, lekker rustig.
| |
|
TomTom gaf de afslag Horst aan, maar ik vond, eigenwijs als dat ik ben, dat de
afslag Grubbenvorst ook wel zou kunnen. Dat ging ook wel, maar om de de
afgesproken camping te komen duurde wel net een minuutje langer. Op de camping
was het even goed kijken waar Coen, Lieke, Michael en Maria waren
neergestreken. Coen zag me en wenkte me naar de juiste tent en caravan toe. De
motor werd neergezet, en het was koffietijd.
| |
 ... juiste tent en caravan ... | |
|
Zo tegen een uur of elf werd er vertrokken naar Grubbenvorst. Coen en Michael
waren per motor, en namen Lieke en Maria achterop mee. Vanaf de camping was
het maar een klein stukje naar Grubbenvorst, en daar was het een klein stukje
naar het Pastoor Vullingsplein, waar de zegening zou plaatsvinden. Evenals
vorig jaar hadden Werner en Chantal een plekje vrijgehouden voor het
restaurant 'De Oosterse Zwaan'. Makkelijk te vinden, en als het erg druk wordt
voor mijn hoofd, kan ik er zo weg.
| |
|
Behalve door Werner en Chantal werden we ook begroet door Arnold en Frans.
Deze laatste was op een CB250 vanaf Nijkerk gekomen, en had hele stukken
binnendoor gereden omdat zo'n 250 machien niet echt geschikt is voor de
snelweg. Arnold was wel op zijn CX, evenals Chantal. Maar Werner had deze keer
zijn beruchte 'Ratbike' thuisgelaten, en was op het 'Slagschip' gekomen, een
witte Goldwing. Zo stond de CX-club, met wat andere motoren er tussenin, bij
elkaar in Grubbenvorst.
| |
 ... bij elkaar in Grubbenvorst ... | |
|
Ik liep al dat fraais te bewonderen, en liep langs een broodjeskraam. Het
klonk wel lekker, een broodje worst, en ach, zo erg kan het niet zijn. Dus ik
bestelde een broodje, betaalde en kreeg het wisselgeld terug van de vrouw
achter de kassa. En dat klopte niet, het zag er op het eerste gezicht wel wel
goed uit, maar de twee euromunt daar keek ik nog eens extra naar, voordat ik
die in mijn portemonnee stopte. En het was helemaal geen twee euromunt, het
was iets heel anders. Ik riep de vrouw er even bij: 'Euh … mevrouw... dit
klopt niet'. Het leek alsof ze aarzelde, maar bij nadere inspectie moest ze
toegeven dat het geen twee euromunt was maar een vreemde. Ik kreeg een echte
twee euro terug, kreeg ook een broodje, en dat was dat. Het was anders een erg
duur broodje geweest.
| |
 ... broodjeskraam ... | |
|
Lopend langs al dat moois, met schitteringen van chroom, en de
regenboog-achtige kleuren pracht van honderden motoren kwam ik ineens Harald
tegen, een Grubbenvorster EHBO-er, die me een aantal keren al uit een paniek
had weten te halen. Harald was deze keer niet in functie, maar liep als gewoon
burger tussen de mensenmassa rond. Er werden een paar woorden gewisseld, en
toen ging het weer verder langs de motoren.
| |
|
Ik vond het wel erg druk worden, wat een gevolg zou kunnen zijn dat het deze
maal de 30ste motorzegening in Grubbenvorst was. En ook het weer, wel wat koud
maar gelukkig wel droog, speelde waarschijnlijk een grote rol. Even werd,
helemaal aan het begin bij de afzettingen een rustig plekje gezocht, maar dat
was ook niet alles. Dan toch maar naar de eigen motor lopen, en daar de
gebeurtenissen afwachten.
| |
 ... erg druk ... | |
|
Of mijn klok klopte niet, of de pastoor was aan de late kant. In elk geval
duurde de 'bikermuziek' een kwartier langer dan stond aangegeven. Dit was, zo
werd vermeld door de organisatie, een nieuwe pastoor, omdat pastoor Peeters
met emeritaat gegaan was. De nieuwe pastoor, Verheggen, was zo te horen niet
gewend aan het opdragen van een Mis voor zovelen, waarbij er ook nog een groot
aantal waren die het nodig vonden om toch even de motor te laten brullen,
voordat de pastoor klaar was met zijn Mis. Op de een of andere manier sprak
deze man me niet aan, en dat was in voorgaande jaren wel eens anders geweest.
Wat ook niet hielp was een aantal bezoekers die het maar wat lang vonden duren,
wat die pastoor aan het doen was, en die dus zelf maar 'amen' begonnen te
roepen. Gelukkig stoorde de pastoor zich daar niet zo aan, of hij hoorde het
niet, wat waarschijnlijker is.
| |
 ... de nieuwe pastoor ... | |
|
Na de Mis was het tijd voor de zegening. Met Coen werd afgesproken dat,
mochten we elkaar kwijtraken, we elkaar op de camping weer zouden ontmoeten.
Maar het ging weer als van het spreekwoordelijke leien dakje, alhoewel deze
pastoor toch nog flink moest oefenen volgens mij. Waar Peeters elke motor met
voldoende wijwater wist te raken, een precisie verkregen door jaren zegenen,
leek deze pastoor zich wel geïntimideerd te voelen door al dat motorgeweld wat
zo op hem af kwam stormen, en zijn zegenende water bereikte me amper. Maar
juist bij deze gelegenheid telt het gebaar, en hij had nog vele motoren om te
oefenen.
| |
|
De TomTom was voordat de tocht langs de pastoor begon al op de camping gericht,
en loodste ons door Grubbenvorst heen. Het was vreemd te bedenken dat de
plekken waar we langs kwamen amper een uur tevoren nog vol hadden gestaan met
motoren in soorten en maten, waar nu alleen een paar verlaten dranghekken
herinnerden aan de drukte van zo kort geleden.
| |
|
Zonder problemen werd de camping weer bereikt, en werden de motoren op hun
plek geparkeerd. Het volgende punt was een kopje koffie, en even napraten over
al wat er gezien en gehoord was. Maar ook werd er af en toe een wat zorgelijke
blik op de lucht geworpen, gevolgd door een kijkje op de buienrader-app. Die
app vertelde me dat het zou gaan regeneen, de lucht vertelde me dat het wel
zou meevallen. Alles bij elkaar vond ik dat het tijd weer om maar weer een op
huis aan te gaan.
| |
|
Juist toen ik op het punt stond te vertrekken kwamen Werner en Chantal met
Cosmar aan op de camping. Jammer, maar het werd 'hallo en tot ziens' in één
zin. Tijd om te gaan, want tot Ede is het toch wel een kleine 100 kilometer.
Ik reed de camping af in de richting Horst. Toch ging het niet in één keer
door naar de A73, want tijdens de rit naar Grubbenvorst en terug had ik de
winterhandschoenen verwisseld voor de meegenomen zomerhandschoenen. En dat was
best een beetje aan de frisse kant. Dus op de zelfde plek waar ik het vorige
jaar het regenpak had aan getrokken wisselde ik nu van handschoenen.
| |
|
Op de A73 dacht ik nog aan de terugrit van het vorige jaar. Toen hield de CX
er af en toe mee op, en de opgeroepen ANWB-er wist het niet te vinden. Het
bleek later een vervuild luchtfilter te zijn. Dit jaar niets van dat alles,
want luchtfilter en olie waren twee weken tevoren vernieuwd. Ook was er amper
regen deze keer, en de paar minuutjes dat het wel regende waren snel vergeten.
Na korte tijd ging de A73 over in de A590, en bij de afslag Wageningen ging ik
het laatste stukje binnendoor, een rustige weg naar huis. Na een half uurtje
was ik weer in Ede, waar ik de 'Rode Rakker' op z'n eigen plekje neerzette.
Toen ik de TomTom controleerde bleek dat ik toch wel een beetje moet uitkijken,
want de hoogst gehaalde snelheid lag op de 132km/u.
| |
|
Best een beetje erg snel vond ik zelf.......
| |
|
|