op weg naar nergens

Op weg naar Nergens

Het is al een paar dagen rustig weer. Geen harde wind, geen regen. Mooi weer om een eindje te rijden op de motor. Maar met vochtige wegen, en een temperatuur die rond het vriespunt jojoot is het soms een beetje glad op de weg. Dan, op vrijdagmiddag, is het bijna 7 graden, schijnt de zon, is er amper wind en staat de 'Rode Rakker' achter het huis.
En de motor staat al weer bijna twee weken stil, in afwachting van beter weer, en tijd. En dat is er nu beiden. Misschien kan ik nu wel nuttiger dingen doen, maar dat boeit even niet. Het kriebelt, en er gaat een rondje gereden worden. Het kost een beetje moeite om mijn 'Rode Rakker' weer te starten. Buiten staan onder een hoes is niet het beste voor een motor, en de vochtige omstandigheden hebben kennelijk toch invloed op het starten. Met hulp van een paar pufjes uit een bus remmen reiniger komt er leven in het machien. Eerst aarzelend, maar het klinkt alsof 'ie het toch wil gaan doen. Als de eerste cilinder aanslaat is het nog even wachten, nog even proberen, maar dan komt de tweede ook bij. Nog even wacht ik, hand bij de startknop, tot de motor echt helemaal vanzelf blijft draaien. Dan is het tijd om het pak aan te doen, en een eindje te gaan rijden.
Waarheen? Voorlopig eerst een stukje op weg, Ede uit, en dan zie ik wel verder. De zon schijnt, en in het dikke pak is het bijna te warm. Beter te warm dan te koud, denk ik, terwijl ik met een rustig vaartje Otterlo nader. Wat nu? Want hier ergens was een stuk van mijn uitgezette route, die klaar ligt voor een voorjaars- zomer- of herfsttoerrit met de CX-club. De TomTom word bekeken, de route wordt geladen, en ja, als ik nu zo ga, om de rotonde heen naar links, die weg dan kom ik op de route van de tourtocht. En dus ga ik braaf om de rotonde heen naar links. Toch, het zint me niet. Nu ben ik weer bezig met iets wat ik nog 'moet' doen, en daar gaat dan mijn middag met 'ik hoef nu effe niks'. Na honderd meter draai ik om, wis de route uit de TomTom, en ga ik verder, in de richting Hoenderloo, op weg naar Nergens.
Tussen Hoenderloo en Apeldoorn ligt er nog sneeuw, en ik stop heel even voor een foto-tje. Dan weer verder. Rechtsaf? Dat is Beekbergen. Of toch linksaf, verderop, naar Kootwijk en Assel? Het wordt de snelweg, richting Deventer. Ik hoef niets, ik wil gewoon een stuk rijden, de kop leegmaken van alle verplichtingen.
... tussen Hoenderloo en Apeldoorn ...
Maar snelweg is ook niet alles, en bij de afrit Voorst ga ik eraf, naar de N348. Dit is grotendeels onbekend terrein voor mij en mijn motor. Het rijdt hier best wel lekker, en het ziet er ook mooi uit. Dan moet ik kiezen. Ga ik naar Deventer, of in de richting Zutphen? Het wordt Zutphen, en als eerste krijg ik een mooi uitzicht op het dorpje Voorst. Eenmaal daar doorheen, op weg naar de 'grote stad' geeft TomTom aan dat ik op de 'weg naar Voorst' rij. Voor mij is het de weg naar Zutphen......
Bij Zutphen raak ik al snel het overzicht kwijt. Dat krijg je als je niet een duidelijk reisdoel hebt. De keuze voor links of recht word genomen op basis van het idee: 'ik wil die brug over'. Die brug is de Oude IJsselbrug, een ijzeren brug, daterend uit 1865, en verschillende malen verbouwd, en herbouwd.
... Deventer of Zutphen ...
En zo kom ik in Zutphen terecht. En weer moet ik kiezen, links, rechts of rechtdoor. Het wordt links, en dat is het begin van een lange reis om Zutphen heen, zoals ik zie als ik later op de kaart terugkijk. Avontuurlijk, dat wel, is deze reis door en om Zutphen. Doorgaand verkeer volgend wordt ik links, recht, links, rechts gestuurd, totdat ik echt niet meer weet waar ik ben en welke kant ik uitga. Wel probeer ik de richting Arnhem aan te houden op de borden. maar weten waar ik ben doe ik niet. Dan maar anders, want waar heb ik ander die TomTom voor?
'Naar huis' is de opdracht aan de TomTom, want langzaamaan moet dat toch wel weer gebeuren. Draaiend door Zutphen, achter de adviezen van de TomTom aan, nader ik weer de IJssel, en over de Cortenoeversebrug bereik ik de andere kant weer. De weg naar huis loopt langs Brummen, waar ik langs 'The Gallery' rij, waar een verzameling oude auto's staat. Op Internet toch even nagezocht wat dat was, met al dat moois voor de deur:
Op internet vond ik dit: Bij The Gallery Brummen vindt u een steeds wisselende collectie van ruim 300 klassieke auto`s en sportwagens, al deze auto's zijn te koop! Daarnaast kunt u, met uitzicht op de klassieke auto's en de uiterwaarden van de IJssel, genieten van een heerlijke lunch in het Grand Café.
De website geeft een grote verzameling van 'Mooi spul', alhoewel voor sommige items de prijs aardig aan boven het budget van de gemiddelde CX-rijder zal komen. Naast prachtige auto's waaronder Ferrari, Masarati, Porsche, Rolls Royce en Mercedes Benz is er ook een afdeling voor klassieke motoren, zoals BSA, Norton en Ariel.
Verder, want tot huis is het nog ver. Een blik op de dagteller, teruggezet bij de laatste tankbeurt verteld me dat ik waarschijnlijk nog wel zal moeten tanken. En omdat ik al een beetje in de gaten krijg waar ik ongeveer ben, zoek ik in mijn hoofd naar bekende tankstations. Waarschijnlijk, zo denk ik, moet ik langs de A12 gaan tanken. Zover is het nog lang niet. Ik draai, de elektronische stem van de TomTom volgend de A348 op. Even het gas erop, en het gaat best lekker. Dan komt knooppunt Velperbroek in zicht. En daar heb ik eventjes moeite met het kiezen van de juiste rijstrook, want ga ik er hier af, naar het tankstation wat in de verte, in Velp, zichtbaar is, of niet. Nee, toch maar doorrijden, want ook al staat de dagteller ver boven de 220 afgelegde kilometers, het kraantje van de benzine tank staat nog niet op reserve.
Het is best wel een beetje druk op de A12, en de laagstaande zon helpt ook niet echt. Als de A50 zich bij de A12 voegt komt er nog meer verkeer bij. Met het verkeer meegaand is het knooppunt Grijsoord het volgende punt. Links aanhouden maar, en dus wel helemaal links. Iets verderop kan ik kiezen: over de hei terug, of toch maar de A12 blijven volgen...
De A12 krijgt op het stuk tussen Waterberg en Ede een 'make-over' in de vorm van een wegverbreding. Daarvoor moeten een aantal fietstunneltjes en een spoorweg onderdoorgang verlengd worden. Met de auto had ik hier al eens gereden, maar nu merk ik ineens dat alle verkeer op de linker baan zit, en dat de weghelft waar ik rij helemaal leeg is. Huh? In de spiegel zie ik wat ik naar voren kijkend, tegen de zon in, niet gezien heb. Ik rij op de vluchtstrook, al twee of drie kilometer lang ! Oeps! Niets aan de hand, er is ruimte genoeg op de rijbaan, en ik kan rustig daar invoegen waar ik behoor te rijden. En even later bereik ik de afslag Ede, en nog wat later, na een aantal verkeerslichten en bochten zet ik de CX weer neer op het eigen plekje achter het huis.
De dagteller geeft meer dan 250 aan, en nog staat het benzine kraantje niet op 'reserve'. Kennelijk is er heel erg rustig gereden......