nieuwjaarsreceptie cx club

De Nieuwjaarsbijeenkomst van 2016

De winter van 2015-2016 was niet echt eentje waarbij de schaatsen uit het vet gehaald moesten worden, en de schaatskoorts heel Nederland wekenlang in zijn greep hield. Nee, wat winters aan gaat was dit maar een zwak exemplaar. En omdat ik, zoals eerder verteld, de CX niet in de overgangs regeling had gedaan, kon ik wanneer de omstandigheden, en vooral het weer, het toeliet met mijn jong-klassieke motor blijven rijden.
Elk jaar houd de Dutch Honda CX-V twin club een nieuwjaarsreceptie, bedoeld om de hoogtepunten van het afgelopen jaar nog even aan te stippen, de vooruitzichten voor het nieuwe jaar toe te lichten, en gewoon gezellig bij elkaar te zitten en te praten over CX-en, motoren, toerritten, GL-en, onderdelen en wat er verder aan belangwekkends ter tafel komt. Ook is er dan gelegenheid om een donatie te doen, voor zover dat nog niet per overschrijving is gedaan. Voor donateurs is er een presentje, soms klein, soms wat minder klein, wat direct meegenomen kan worden.
Door de omstandigheden kon de eerste datum van 17 januari niet doorgaan, en de eerstvolgende mogelijkheid was pas drie weken later, op 7 februari, lang nadat alle nieuwjaars-gedachten al weer vervlogen zijn. Maar tegen die tijd zou het weer vast ook beter zijn, zodat verschillende mensen toch per motor naar deze verlate nieuwjaarsreceptie konden komen.
... nieuwjaarsreceptie ...
De vooruitzichten op een motorritje waren niet al te best. Regen stond niet in de voorspelling, de aangekondigde temperatuur viel erg mee, maar mensenlief, er stond wel een flinke bult wind. Nu kwam de wind wel vanuit het zuiden, maar zelfs vanuit het zuiden is een windkracht van 5Bf, op de motor voldoende om vreemde schuivers te maken, zelfs als die wind ongeveer recht van voren, of van achteren komt.
Uiteindelijk kwamen de laatste voorspellingen, op zaterdag, uit op een windkracht 4 of 5, met windstoten tot aan 8bf. Gaan of niet gaan was niet de vraag, de vraag was; motor of auto ?
Maar het motorbloed kriebelde, en er stond een motor achter het huis, en het was droog. Alleen die wind, dat kon misschien een probleem worden. Toch, het dikke pak werd aangetrokken, de tas gepakt, en zo vertrok ik naar Almere, waar, bijna al een traditie, de Nieuwjaarsreceptie van de Dutch Honda CX V- twin club gehouden zou worden in het clubhuis van de motorvereniging Almere.
Voordat ik aan de winderige gedeelten van de reis kon beginnen moest er eerst getankt worden. Ook had ik het idee dat de banden wel een ietsepietsje lucht konden gebruiken, en dat bleek juist te zijn. Maar toen, met voldoende lucht, en voldoende benzine, werd de reis aangevangen.
De A30 loopt redelijk noord-zuid, of is het zuid-noord? In elk geval had ik de wind grotendeels in de rug. Het was helemaal niet nodig om een afrit op te schieten, om langzamer binnendoor verder te rijden. Nee, het windje in de rug, en een redelijk rustige weg, dat alles maakte dat ik vol goede moed aan het tweede deel begon, de A1 van Barneveld naar Hilversum.
En gelukkig ligt het eerste stuk van die weg toch nog redelijk beschut, Ik had wel wat last van windstoten, maar het was goed te doen. Vanaf Amersfoort echter, was het een heel ander verhaal. Veel wind, en weinig beschutting. De snelheid lag dan ook eerder op 85km/u dan op 95km/u. Bij Baarn kwamen er een paar flinke windstoten, die me zachtjes aan bijna op de vluchtstrook duwden. En hoewel het meestal een bron van ergernis is, was ik deze keer best blij met de matrixborden boven de weg, die voor dit stuk weg een maximum snelheid van 70km/u aangaven. Een lagere snelheid gaf meer controle over de CX, die met de Polariskuip een aardige windvanger was.
Wat was verstandig? Bij Muiderberg over de brug, of eerder, bij Huizen? Een windvlaag duwde me naar de afslag Huizen, en dus was de keuze eenvoudig. Hier op de A27 had ik de windweer in de rug, maar over het water draaide de weg, en ging bij mij de snelheid weer omlaag. Vier kilometer later was er de A6, en daar ging het vrijwel tegen de wind in, en dat reed een stuk makkelijker.
Om 14:00 kwam ik aan bij het clubhuis van de Motor Vereniging Almere. En ondanks het toch wel heftige briesje waren er meer op de motor gekomen. Helaas, vanwege de door de belasting verplicht gestelde 'ophokplicht' voor semi-klassieke motorfietsen, waren erg weinig clubleden op hun CX of aanverwante motor gekomen.
Wat er wel stond was een rijtje van een stuk of tien motoren. Verschillende Honda's waaronder een Goldwing, een Africa Twin, en een PC800, maar ook een BMW en een Triumph, stonden daar gebroederlijk naast elkaar. Amper had ik de Cx netjes neergezet, of daar waren de eerste begroetingen al. Beussie, Michael, Lieke, Coen, Cosmar, alle bekende en ook minder bekende van de Dutch CX V-Twin club waren er. Ook nieuwere gezichten, zoals Gerard, die me meteen de geleende carburateurs terug gaf, want anders zou hij het misschien vergeten.
... gebroederlijk naast elkaar ...
Er waren vele CX-ers die van heinde en ver gekomen waren om elkaar weer eens te zien, en om te horen wat er dit jaar allemaal te gebeuren stond. Daar hoefden we niet lang op te wachten, want net zat ik met een kopje koffie of Coen, de voorzitter nam het woord, en verwelkomde een ieder die de tocht naar Almere, hetzij per auto, hetzij per motor, had ondernomen. Er werd kort gememoreerd aan het afgelopen jaar, en een zo mogelijk nog kortere vooruitblik gegeven op het lopende jaar, waarin de vaste onderdelen zaten zoals het 20ste treffen in Vechta, en het eigen treffen te Sint Jansklooster, kortweg SJK genoemd. Ook werd er nogmaals op gewezen dat de club de vrijwillige donatie zeer waardeert en dat de penningmeester al klaar zat om de donatie in ontvangst, en het geschenk, een paraplu met club-logo, uit te delen.
Daarna was het woord aan Gerard. Gerard had een CX gekocht, zonder sleutel, zonder te weten of het blok het nog deed en met grote plannen. Deze CX zou omgebouwd moeten worden tot een zogenaamde 'cafe-racer' een motorfiets met een hoop eigen wijzigingen, en dus een uniek exemplaar. Niet helemaal mijn stijl, maar wel interessant om te zien hoe dat in zijn werk gaat.
... Gerard ...
Er waren opmerkelijk wijzigingen. Zo was het tellerhuis vervangen door een eigen gebouwd tellerhuis, met als basis twee conservenblikken, waarbij, zo vertelde Gerard, het grootste probleem was om de juiste maat conservenblik te vinden. Het zadel was vervangen, en alle elektra was onder het zadel, waar normaal het luchtfilter zit, weggewerkt. Een rij schakelaartjes vervingen de gewone schakelaars die normaal op een CX zitten. Al met al een heel gedoe om een CX om te bouwen tot een..... euh... CX.
... twee conservenblikken ...
Nu is het natuurlijk leuk om te horen hoe zoiets gemaakt is, maar nog leuker is het om dat apparaat dan ook te zien. Gerard had daarom zijn CX cafe-racer op een aanhanger meegenomen naar Almere, waar we het geheel in de werkplaats konden bekijken.
Terwijl een deel van de aanwezigen naar de werkplaats liep om het geval te aanschouwen besloot ik om eerst maar eens zo'n paraplu te bemachtigen. Er waren meer mensen die dat dachten, en ter plekke werd ook een aantal donaties gedaan, wat de clubkas ten goede kwam.
... donaties ...
Daarna was het tijd om toch even naar die motor van Gerard te kijken. Er stonden een aantal CX-ers omheen, met goede raad, omdat Gerard nogal vaak startproblemen ondervond. En zo gaat dat in de CX-club: heb je een probleem, dan wil iedereen helpen, of in elk geval een opmerking er over maken. Toen het machien uiteindelijk liep, met wat aandrang van een pufje remmenreiniger zag ik wel een aantal bekende druppels langs het blok naar beneden vallen op de uitlaat. Gerard's volgende klusje had zich al aangediend: de waterpompkeerring......
En toen kwam plotseling Dirk 'Gompie' binnen, een oude bekende die zich noodgedwongen wat minder vaak bij de club liet zien. Ook daar werd een kort praatje mee gemaakt, evenals met de bezitter van alweer zo'n CX die geen CX meer was.
Zo vergleed de tijd in een beste stemming, maar toch werd het langzaamaan het tijd om de weg naar huis weer eens op te zoeken. En het was binnen niet echt koud, maar buiten toch wat meer, en dus was ik blij dat mijn motorpak boven de verwarming had gehangen. Best lekker, zo'n voorverwarmd motorpak.
Ik besloot om op deze terugreis de snelwegen over te slaan, Binnendoor zou de snelheid toch wat lager liggen, en de wind was nog steeds niet minder geworden. Dus werd de TomTom ingesteld op 'naar huis' en op 'snelwegen vermijden' De route zou nu over de N305 gaan, tot bij Nijkerk waar ik via de N301 naar Barneveld zou rijden. Maar eerst maar die N305 zien te vinden.
De ingestelde optie 'snelwegen vermijden' leverde me een hele lange rit door Almere op. Bochten, links, bochten rechts, binnen de kortste keren was ik kwijt waar ik was, en waar ik naar toe ging. Tot eindelijk het viaduct met de A6 voor me lag, en ik op de N305 zat. Als ik twee of drie kilometer snelweg had gedaan, met de wind in de rug, had ik me meer dan vijftien minuten door Almere bespaard. Goed gedaan van de TomTom, maar niet handig.
Op de N305 ging het met een rustig vaartje van 70km/u in de richting Nijkerk. Vaak was er een soort van bos langs de weg, maar er waren ook stukken waar de wind weer vrij spel had, en waar het opletten en hard werken was om de motor daar te laten rijden waar ik wilde. Het lukte redelijk om op de eigen weghelft te blijven, en ook om een snelheid van 75km/u te handhaven. Soms was 100 toegestaan, op gedeelten van deze N305, maar ik vond het al lang best. De Polaris kuip was een grote windvanger, een soort van zeil. Ik kan motorrijden, en ik kan zeilen, maar beiden tegelijk dat ging toch echt niet
Maar eenmaal voorbij Nijkerk ging het weer stukken beter. Tot aan Barneveld liep de weg tussen bossages en bosjes door, en had de wind amper vat op mij en mijn zeil-motor. En bij Barneveld dacht ik: laat ik de A30 eens proberen. Omdat de wind hier meer van voren kwam was er eigenlijk niet al te veel aan de hand. Maar oppassen bleef de boodschap, want daar waar de wind vrij spel had, speelde de wind het spel ook vrij hard. Ik hoefde in elk geval minder hard te werken om de motor daar te houden, waar hij moest zijn, ongeveer op het midden van mijn rijbaan.
Om kwart over vijf was ik weer thuis, en plaatste de CX op zijn eigen plekje achter het huis. Het was niet de allereerste rit dit jaar, maar het was wel een waaierige rit. De van Gerard teruggekregen carburateurs werden opgeborgen, de koffers leeggehaald, en de hoes weer over de motor gedaan.
Ondanks de wind had ik toch een fijn stukje gereden. Nu alleen afwachten tot de wind gaat liggen, want dat rijd toch net een beetje meer ontspannen.......

Terug naar de Motorpagina