remcontrole

Controle en vernieuwen van het Remsysteem

Al geruime tijd piepten de voorremmen van de Rode Rakker een heel klein beetje. Lichtjes, maar toch wel zo dat ik me er niet lekker bij voelde. Wanneer het remsysteem met de zuigertjes en de remblokken uit elkaar was geweest wist ik niet, maar zeker niet in de afgelopen negen jaren dat ik de motor in mijn bezig had. En dan is het toch echt wel hoog tijd om er iets aan te doen.
Het uit elkaar halen van zo'n remsysteem is natuurlijk één ding, het weer netjes en vooral goed in elkaar zetten is een heel ander verhaal. Een aantal jaren geleden had ik bij Theo een keer een rem gereviseerd, waarbij hij het ene deel, en ik het andere deel schoonmaakte en weer opknapte. Maar dat was al weer wat jaren geleden. Een mailtje naar MAST gaf uitkomst, want hij wilde me wel helpen met het schoonmaken en nakijken van de remmen van de “Rode Rakker” Een afspraak werd gemaakt, en dat was dat.
Maandagmorgen, zo rond tien uur, ik was net klaar met het vervangen van de passagier-voetsteuntjes, stond Marcel daar. Een koffertje met gereedschap en twee plastic tassen met extra onderdelen werden aangedragen en toen de koffie op was, was de vraag: waar zullen we eens gaan beginnen?
Het beste begin was gewoon bij het losmaken van de remklauwen. Er werd een potje voor het opvangen van de oude remolie gezocht en gevonden, er werd met gereedschap heen en weer gedragen, alles werd klaargezet om aan de grote operatie te gaan beginnen. En toen was, voordat ik er erg in had, de eerste remklauw al los. De remblokjes werden opzij gelegd, en de klemring rond de rubber manchet werd losgemaakt. Om de boel een beetje uit elkaar te houden werd er voor elke remklauw een bakje gebruikt, netjes gemerkt met L en R zodat we niet in de war konden komen met giswerk over welk onderdeel waar vandaan gekomen was.
... alles werd klaargezet ...	... klemring rond de manchet ...
Het koste moeite om de remzuigertjes uit de klauwen te halen. Gelukkig had Marcel een compressor meegenomen, die uit de auto werd gehaald. Perslucht is de beste manier om zo'n vastzittende remzuiger los te krijgen. De compressor werd aan gezet, en een flinke stoot samengeperste lucht werd door de opening van de remleiding in de remklauw geblazen. Met een luide 'PLOP' schoot het zuigertje los, knalde tegen de muur, tegen een fiets, rolde nog wat door totdat het uiteindelijk in een hoekje tot stilstand kwam. Die was los, dat was duidelijk.
Nu we de eerste zuiger los hadden konden we ook een eerste inspectie houden. Het zuigertje zag er vrij smerig uit, en na het verwijderen van de vuiligheid bleven er roestige plekjes zichtbaar, niet alleen in de rand waar de rubber manchet in valt, maar ook op de buitenwand van de zuiger. Het zag er niet zo heel best uit, vond ik.
De tweede remklauw was aan de beurt. Ook daar koste het moeite om het zuigertje los te krijgen, en ook daar werd de perslucht-methode toegepast. Met de ervaring van de vorige keer werd er iets voorzichtiger gehandeld, en met wat lappen en een houtje wisten we het rondvliegen van de zuiger te voorkomen.
De binnenkant van de klauwen, en de toestand van de beide zuigertjes waren nou niet bepaald iets om blij van te worden. Ook de remblokjes zelf bleken, na een eerste controle, al veel verder afgesleten als ik had verwacht. Wat te doen ?
... toestand van beide zuigertjes ...	... veel verder afgesleten...
Van Frans was er een tasje met reserve delen meegekomen. Helaas, daarvan kregen we de remklauwen niet uit elkaar, dus dat zat nog veel vaster als de remklauwen van mijn Rode Rakker. Dat ging niet lukken. Wel waren er remblokjes, die er toch nog heel wat beter uitzagen als de blokjes die bij mijn motor hoorden.
Ik moest er even over nadenken. Maar uiteindelijk was er natuurlijk maar één goede oplossing. Er moesten nieuwe spullen komen. Er werd een telefoontje gedaan naar Kommer, in Garderen, de enige motorzaak in de omgeving die op maandag open was. Nee, zei Kommer op mijn vraag, remzuigers en remblokjes voor een CX500 had hij niet liggen. Jammer, maar het was het proberen waard. Dan moesten ze ergens anders vandaan komen.
Terwijl ik stond te overwegen waar en wat ik zou bestellen, begon Marcel zijn spullen al vast in te pakken. Totdat de nieuwe onderdelen er waren konden we toch niet verder gaan. Gereedschap en reserve delen werden bij elkaar gepakt, de plastic tasjes klaargezet, de compressor afgekoppeld en toen was het 'waar zijn mijn sleutels?'
Alles werd doorzocht, tassen, jassen, schuur en keuken, alle plekken waar hij was geweest. Maar geen sleutels. Waar konden die dingen liggen? Nogmaals werd alles nagekeken, ook de bak met poetslappen, en de bakjes met remdelen, die zo netjes weggezet waren in de schuur. Maar niets, noppes, nada, wat ook maar op autosleutels leek. De laatste keer dat hij zijn sleutels had gebruikt was toen hij de compressor uit de auto had gehaald. Het zou toch niet ......
De ANWB werd gebeld, en die zou binnen een uur langskomen. Het duurde niet lang, of daar stopte een grote gele auto op de oprit. Het probleem werd aan de ANWB-er uitgelegd. Geen sleutels, en de enige plaats waar we niet hebben kunnen kijken, was in de auto, waarvan de achterklep automatisch afsluit.
De ANWB-ers had het probleem kennelijk eerder bij de hand gehad. Met twee luchtzakjes en een heel lange ijzeren pen wist hij binnen vijf minuten de deur aan de passagiers kant open te krijgen. Daarna werd de achterklep geopend en daar, tussen/onder de deken lagen de verloren sleutels. Opluchting alom. De ANWB-er werd bedankt, en vertrok naar zijn volgende klus.
... werd de achterklep geopend ...
Marcel vertrok ook, met de toezegging dat hij terug zou komen om de rem-revisie met mij af te maken. En ik vertrok naar de computer, om bij de webshop van Roukema nieuwe remzuigertjes en remblokjes voor de CX te bestellen.
De volgende dag, dinsdag, kwamen de remleidingen van MLM binnen. Mooie rode remleidingen, met nieuwe banjo-bouten, en nieuwe koperen ringen. Een dag later was er weer een pakje bij de post, deze keer met de remzuigers en remblokjes vanaf Roukema. Nieuwsgierig als ik ben wilde ik toch even kijken hoe al dat moois eruit zag.
Het waren mooie remblokjes, helemaal nieuw, met een vorm precies gelijk aan de oude, erg versleten blokjes die van de Rakker afkwamen. Prima. En de remzuigertjes zagen er ook zo netjes uit, helemaal glimmend en met nieuwe rubberen ringen, voor zowel de buitenkant als de binnenkant van de remklauw. Maar …......
... al dat moois ...	... helemaal glimmend, maar ...
De schrik sloeg me om het hart. Bij één van de zuigers miste de rubber afdichtring, die binnenin de remklauw geplaatst moet worden. Direct werd Roukema gebeld, en na een paar minuten heen- en weer gepraat werd diezelfde dag nog een afdichtring in een envelopje gedaan, en opgestuurd. Goede service van Roukema, want de volgende dag, donderdag, kwam het missende ringetje met de post mee. Gelukkig, want de dag daarop was het de dag dat Marcel en ik de remmen weer in elkaar wilden zetten.
Die vrijdag ochtend was ik al vroeg bezig om met een Dremel en een nylon borsteltje het meeste vuil uit en van de uit elkaar gehaalde remklauwen te halen. Ook het gaatje van de ontluchting werd niet vergeten. De ontluchting-nippel werd losgehaald, en het gat daaronder werd met een wattenstaafje schoongemaakt. Natuurlijk bleef de top van het wattenstaafje achter in het gat, en moest er met een pincet weer uitgehaald worden, maar met wat meer aandacht voor waar ik mee bezig was werd het allemaal netjes schoon. Een heel verschil met de oude toestand.
... de oude toestand ...	... allemaal netjes schoon ...
Net wilde ik aan de tweede klauw beginnen, of daar stond Marcel ook al weer. De aangekomen pakketjes met de mooie nieuwe spullen werden erbij gehaald, en terwijl ik doorging met het schoonmaken, begon Marcel met het plaatsen van de nieuwe ringen en zuigers. Hij deed de eerste, met de afdichtring, zuiger en stofring, en even later deed ik de tweede. Het plaatsen van de stofringen kosten wat moeite, maar ik nam er even de tijd voor om het netjes, aan de tafel in de woonkamer, te doen. En toen was het een kwestie van even opletten, veer-ring erom. En klaar.
Terwijl Marcel begon met het plaatsen van de remklauwen op de motor, ging ik alvast voortvarend te werk met het verwijderen van de oude remslangen. Het makkelijkste was om ook het verdeelstuk onder het balhoofd los te maken, dan kon dat ook schoongemaakt worden. En dat lukte niet echt. Verse olie, remmenreiniger, en het openen van het extra gaatje, van alles werd geprobeerd, maar het lukte maar niet om de kanaaltjes van dat verdeelstuk schoon te krijgen. Wat nu?
In de loop der jaren had ik heel veel CX gerelateerde spullen verzameld, onder het motto van, misschien komt het ooit nog eens van pas. En als ik het goed had dan...... Een duik in de bak met losse dingen leverde inderdaad nog een verdeelstuk op. Terwijl Marcel het originele verdeelstuk probeerde schoon te krijgen, deed ik hetzelfde met het reserve deel. Na vijf minuten verwoed schoonmaken werd vergeleken, en werd het verdeelstuk wat er aan de binnenkant het schoonst uitzag geselecteerd.
Marcel ging aan het werk om de tweede remklauw te monteren, en ik begon de nieuwe remslangen aan het verdeelstuk vast te maken. Maar ergens deed ik het helemaal fout, want het paste voor geen meter! Draaien, slangen weer loshalen, anders erop zetten, wat deed ik fout? Want passen, dat deed het niet. Uiteindelijk werd het Grote Boek van Peters erbij gehaald, en werd er naar de plaatjes van het remsysteem gekeken. En wat bleek? Ik was vergeten om te kijken hoe het verdeelstuk georiënteerd was, en wilde het nu achterstevoren monteren. En dan past het niet.
Nu kon het verdeelstuk wel vastgezet worden, en konden de remslangen gemonteerd worden. En daarna was het tijd om de verse remolie in het systeem te doen. Bijna klaar, want als laatste moest het hele systeem natuurlijk wel weer ontlucht worden. En dat betekende pompen, ontluchten, pompen, ontluchten, en nog eens en nog eens en nog eens. Totdat er eindelijk weer druk op de remmen kwam, en de remhandel weer stevig en vast aanvoelde op het moment dat er in geknepen werd.
... ontluchten ...
En toen was het natuurlijk tijd voor een proefritje. Als ik tenminste mijn sleutels kon vinden. En die was ik weer eens kwijt. Gelukkig wist ik wel waar de reserve sleutels waren, en zo, met de reservesleutel in het contact, werd de motor naar de straat gereden, gestart, en voorzichtig remmend werd er een paar honderd meter gereden. Rijden, remmen, rijden, remmen, omkeren en nogmaals. Het werkte uitstekend.
Marcel maakte ook een proefrondje. Erg ver ging het niet, want om bij de remleidingen te kunnen komen was de kuip eraf gehaald, en dan mis je op zo'n CX als de mijne de koplamp en de voorste knipperlichten, en dus werken de achterste knipperlichten ook niet.
... maakte ook een proefrondje ...
Marcel vertrok weer, na uitvoerig bedankt te zijn, naar huis, en ik begon de boel maar weer eens op te ruimen. Gereedschap, een potje met olie, oude onderdelen. En nu ik toch bezig was werd ook het linker inlaatstuk vervangen door een scheurvrij exemplaar. Daarbij kwam ik het olielek weer tegen. Maar dat moest wachten tot een andere keer. Een rondje rijden zat er toch nog niet in, want eerst moest de kuip, die eraf gehaald was, weer geplaatst worden.
Maar dat kon wel wachten tot de volgende dag......

Terug naar de Motorpagina