Ombouwen van het zijdeksel |
|
Zo af en toe komt er wel eens een idee langs. Soms is het een goed idee, maar
ook kan het gewoon een slecht idee zijn. Of is het gewoon een leuk idee. Tot
de laatste categorie ideeën behoorde het idee om eens wat anders te doen met
de CX, iets kleins......
| |
|
Veel, heel veel mensen passen hun CX aan, dat kan gaan van een wijziging in de
hoogte van het stuur of het aanbrengen van valbeugels tot, hoe vreselijk het
ook klinkt, het compleet verbouwen, met slijpschijf en lasapparaat, van een
nette CX tot cafe-racer. Maar zo ver wilde ik echt niet gaan. Er zijn andere
manieren en ook zonder ingrijpende maatregelen is er voldoende ruimte tot
verbetering of verfraaing.
| |
|
Waar wat ruimte is, is achter het rechter zijkapje. Links is de beschikbare
ruimte volgestopt met noodzakelijke dingen als een accu, gelijkrichter, en het
startrelais, rechts is er, tussen de zijkant van het luchtfilter en de
binnnenkant van het zijkapje, helemaal niets.
| |
|
Al vaak had ik gedacht om daar wat te maken, iets elektrisch of zo, ruimte
genoeg voor een schakeling, micro-computertje of zo. Maar nog nooit was het er
van gekomen. En toen was opeens dat idee, en dat zou best leuk zijn. Maar wat
had ik daarvoor nodig?
| |
|
Het meest had ik al, maar wat er niet was , was een zijkapje. Ik ga echt niet
iets proberen, met zaag en boor werkzaamheden aan mijn eigenste steeds fraaier
wordende “Rode Rakker”. Nee. Via de site van de Honda Dutch V-twin club werd
er naar een zijkapje gezocht. Liefst gratis, en de kleur maakte me ook niets
uit. Wel moesten de ophang-ogen en het bevestigingspunt in goede staat zijn.
| |
|
Drie of vier reacties kwamen er, en wat de doorslag gaf was de opmerking van
Werner: ik breng het wel even langs. Werner kwam toch bijna langs Ede,
onderweg naar de Elfstedentocht voor motoren in Leeuwarden, en vond het niet
erg om eventjes om te rijden. Zodoende kon ik op een vrijdagmiddag al beginnen
met de eerste opmetingen.
| |
|
Want dat er wat ruimte achter het rechter deksel is, dat wist ik. Maar
hoeveel? Met de schuifmaat werd vastgesteld dat het tussen de 6,5 en 5,8
centimeter was, en dat was voldoende. Er werd een zo groot mogelijk gebied op
het kapje afgetekend, waarna het slijpschijfje op de imitatie Dremel werd
gezet, en een flink stuk uit het kapje werd gehaald. Een stukje resthout werd
gepakt, en op de juiste maat gezaagd. Twee gaatjes om de zaak vast te zetten,
en het eerste proefmodelletje was klaar. Nu eerst eens even passen, en kijken
hoe het er uit ziet.
| |
 ... en kijken hoe het er uit ziet ... | |
|
En hoe grof en snel het ook gedaan was, het geheel gaf een goede indruk van
wat het moest worden. Nu kon ik verder gaan, met zoeken naar een achtergrond,
en het maken van het spandoek. Dat spandoek deed ik nog bijna fout, met een
verkeerde datum erop. Maar ach, de losse elementen stonden in de computer, en
dan gaat een aanpassing een stuk sneller.
| |
|
Wel vond ik dat er een stel goede ophangrubbers moesten komen. Bij Marco B
werden die besteld. Niet alleen voor dit projectje, maar ook voor de origineel
zijkapjes, waarvan de ophangrubbers al erg aan het verouderen waren. Als ik
het dan toch moet doen, dan liever meteen goed.
| |
|
Voor de achtergrond wilde ik iets wat een beetje overeenkwam met het origineel,
en dan liefst alsof het een zonnige dag was. Foto's genoeg, maar allemaal met
een motor er op, en nergens een 'blanco' achtergrond. Logisch natuurlijk. Dus
werd er tussen de eigen foto's gezocht totdat ik eindelijk een foto-tje had
wat de juiste zonnig-vrolijke boom kleuren had. De foto werd afgedrukt,
gelamineerd, en op maat geknipt. Met twee punaises werd deze achtergrond
voorlopig vastgezet. Juist. Dat zag er heel goed uit. Niets meer aan doen. Nou
ja, niets aan doen, er bleven nog genoeg kleine klusjes over voordat het
projectje klaar was.
| |
|
Uit een stukje draadstang werden twee steuntjes voor het spandoek gemaakt. In
de grondplaat, dicht tegen de achterzijde aan werden twee gaatje geboord, en
de steuntje werden op hun plaats gezet. Hoog tijd vond ik, om het half-product
weer eens te gaan passen. Gelukkig, het paste allemaal net. Er mag dan een
hoop ruimte zijn, maar het is ook zo vol gebouwd, daar achter dat zijkapje.
| |
|
Om het wat beter uit te laten komen maakte ik, met hulp van een op maat
geknipt kartonnen malletje, een voor en achter schotje. Die werden met zwart
tape beplakt, zodat het er netjes uitzag. Vervolgens werd het gat in het
zijkapje met Dremel, vijl en schuurpapier netjes gemaakt, want de eerste
zaagbeurt had toch een wat bochtige lijn gevolgd. Hoog tijd om dat eens bij te
werken, want het volgende klusje was al aan de beurt.
| |
 ... het is ook zo vol gebouwd ... | |
|
Dat volgende klusje was het spuiten van het zijkapje in de juiste kleur. Dat
gaf ook nog wat problemen, want ondanks een eerste schuurbeurt, waarbij op
sommige plekje het zwart helemaal verdween, bleek bij het spuiten dat de verf
op sommige plaatsen vreemd en rimpelig opdroogde. De oplossing was natuurlijk
om alle verf, en daarmee ook alle nog aanwezige vuiligheid weg te schuren. Een
geduld werkje, maar wel nodig. En de daarop volgende laagjes verf droogden een
stuk beter op, zonder rare rimpels.
| |
|
Bij de plaatselijke modelbouwzaak werden een paar plastic profieltjes gehaald,
met een tubetje twee-componentenlijm. Dat zou de lijst van het venster zijn.
De bouwmarkt zorgde voor schuurpapier 400, waar ik de 'straat', waar het
motortje op reed, van zou maken. En een stukje stevig plastic moest het
vensterglas worden.
| |
|
Een dagje met knippen, meten, lijmen en plakken later stond het motortje op de
straat, en was het spandoek klaar. Het enige waar ik me wat aan stoorde was
dat het geheel wat donker was. Maar ook daar wist ik wel wat op te vinden. Bij
de elektronica handel werden een LED-je, een weerstandje, en een batterij
gehaald. Met de nodige zorg werd er een gaatje geboord aan de rechterzijde,
net achter het venstertje, en een tweede gaatje in de bovenrand van het
zijkapje. Hier werd een schakelaar in gemonteerd. Wat draad, en een elastiekje
om de batterij op z'n plaats te houden, en dat was dat. Nu was er ook nog
verlichting in het zijkapje aanwezig. En die kon de gehele nacht aan blijven
staan.
| |
|
Met de nieuwe rubbers in de ophangogen werd het geheel op de motor gehangen,
en het zag er heel goed uit. Een kleine correctie met betrekking tot de
ophangogen en de achtergrondfoto was nodig, maar dat was dan ook alles. Een
knipje net de schaar loste dat ook weer op.
| |
|
Dit zou het mooiste, of in elk geval het leukste en origineelste zijdeksel van
Vechta 2016 worden !
| |
 ... origineelste zijdeksel ... | |
|
|