13-5 Langs de haarspeldbocht van de Posbank |
|
Met al die ritten naar die veraf gelegen bestemmingen zoals Baarle en
Boertange zou ik bijna vergeten dat er, nog geen dertig kilometer hiervandaan,
ook nog een puntje is wat op mijn lijstje staat. De Posbank, met een echte
haarspeldbocht, uniek in Nederland. Dertig kilometer is niet ver, en nu de zon
schijnt, en het droog blijft, en ik een ochtendje niets te doen heb lijkt het
me een goed idee om dat puntje ook te te strepen.
| |
|
De spullen werden bij elkaar gezocht: helm, jas, motorlaarzen en meer van dat
spul. En als ik mijn sleutels niet vergat had ik kunnen vertrekken. Nadat de
sleutels er ook weer waren werd de “Rode Rakker” naar de straat gereden, en
daar gestart. En zoal verwacht, ging dat in één keer goed. TomTom was al
ingesteld op de Beekhuizenseweg nummer 1, het adres van restaurant boven op de
Posbank. En deze keer had het totaal geen zin om de snelweg te nemen,
bovendien was de weg over de Ginkelse heide veel kleurrijker, nu de heide in
bloei stond.
| |
|
Ik reed langs schitterende heidevelden, en over door bomen overschaduwde wegen
naar Arnhem toe. Daar werd de Schelmseweg gekozen, een soort van randweg langs
Arnhem, en het duurde niet lang voordat ik Roosendaal bereikte, waar één van
de toeritten naar de Posbank is. Meestal ga ik via De Steeg, maar deze keer
had ik voor Roosendaal gekozen. De snelheid hier is officieel maximaal 60km/u
maar dat werd door mij bij lange na niet gehaald, vanwege de vele bochten in
dit zo niet-hollands aandoende landschap.
| |
 ... niet-hollands landschap ... | |
|
Wanneer men vanaf deze kant de Posbank oprijd, komt men al vrij snel de
haarspeldbochten tegen. Ik wist dat die hier ergens moesten liggen maar dat
het zo snel al zou zijn was toch min of meer een verrassing, al had ik de
TomTom aanstaan, die me op het scherm de komende bochten liet zien.
| |
|
De meeste auto-tjes vonden het erg spannend , zo'n haarspeld verhaal op een
Nederlandse weg, en namen dan ook uitgebreid de tijd om de bochten te nemen.
Bij het parkeerterrein aan de Bovenallee nam ik de verkeerde bocht, wat me
vaker overkomt. Het gaf me wel even de tijd om mijn helm af- en weer op te
zetten, om een speakertje van de TomTom iets te verschuiven.
| |
|
Verder werd er gereden naar boven toe, langs zon- en schaduw plekken, over een
omhoogkronkelende weg die tussen de bomen door uitzicht gaf op het lager
liggende land, waar in de verte Arnhem zichtbaar was tussen de bomen door.
Verderop, voorbij het hoogste punt van de Zijperberg, kreeg ik een fantastisch
uitzicht over de Posbank, waar de heide de heuvels kleurde met paarse tinten
tussen het groen van de bomen en struiken.
| |
|
Een paar honderd meter verder was de driesprong, waar de Beekhuizenseweg een
aftakking heeft naar de Schietbergweg, die in Rheden uitkomt. Hier is sinds
jaar en dag een uitkijkpunt, en hier stond ook de wegwijzer waar ik een
fotootje wilde maken. Zonder 'selfie-stick' en zonder statief was dat wat
lastig, maar als ik het nou eens vriendelijk vraag aan een voorbijganger...
| |
 ... de wegwijzer ... | |
|
De voorbijganger in kwestie had er geen probleem mee om eventjes een foto te
maken van mij, mijn motor en het wegwijsbord tezamen, voor het uitzichtpunt
van de Posbank. Dat was dat. Weer een puntje op het lijstje om af te strepen.
Nadat ik de camera terug had teruggekregen maakte ik nog een foto van een heel
apart voertuig: de achterkant van een heel oude auto ( een Citroën ? ) omgebouwd
tot een wagentje wat getrokken werd door een paard. Als kenteken had de
eigenaar iets aparts bedacht: CH-EV-AL , wat natuurlijk heel erg toepasselijk
was, met deze 1 PK aandrijving.
| |
 ... CH-EV-AL ... | |
|
Ik koos er voor om via de Schietbergweg naar Rheden te rijden, en vandaar
terug naar huis. Het reed lekker rustig en eenmaal weer op de Schelmseweg
bedacht ik me dat er nog een mooie weg terug naar huis was. Daarom werd er
rechtsaf gegaan, de Kempenbergerweg op, een 80km weg die van Arnhem naar
Schaarsbergen gaat, een door bossen omgeven weg over een zacht golvend
landschap. Op de N311 ging het naar links, en even had ik het idee om via het
park 'De Hoge Veluwe' naar Otterlo te rijden. Een blik op de klok, en op de
dagteller deden me van dat plan afzien.
| |
|
De dagteller gaf aan dat er bijna getankt moest worden, en dat werd gedaan bij
de Shell aan de N224. Geen probleem. Tanken, en daarna afrekenen. De TomTom
werd veiligheids halve in de jaszak gestopt. Maar terug bij de motor hoorde ik
wat, een zacht geluid uit mijn helm, alsof er iemand sprak. Toen ik de de helm
oppakte en bij mijn hoofd hield hoorde ik nog net: "... zo spoedig mogelijk
geholpen...." . Controle van de TomTom liet zien dat ik kennelijk met
mijn vingers op het aanraakscherm had gezeten, en daar stom toevallig de optie 'Bel politie'
had geselecteerd. Snel haalde ik de telefoon uit mijn broekzak, en schakelde
het ding uit. Stel je voor dat de politie plots op het tankstation verscheen:
"U heeft gebeld, meneer, wat is er aan de hand? … "
| |
|
Via dezelfde weg door bos en hei als op de heenreis reed ik naar huis terug.
Een puntje op de lijst afgestreept, een mooie rit gehad, en een verhaal om te
vertellen.
| |
|
En dat allemaal vlak bij huis.......
| |
|
|