Een Najaarsritje |
|
Tijdens de nieuwjaars receptie in Almere had Lieke me zo tussen de bedrijven
door gevraagd of ik mee wilde helpen als er een toertochtje uitgezet moest
worden. En eind september, begin oktober was het zover: er moest een
Najaarsrit komen, en het zou mooi zijn als de start in Otterlo kon
plaatsvinden, waar Coen en Lieke op een camping stonden. Een bijkomend
voordeel zou zijn dat CX-ers van verre ook op die camping een plaatsje konden
vinden. En Hans, jij kan dat zo goed, jij wilt vast wel de route uitzetten, he?
| |
|
Nou ja, een route uitzetten... Dat is niet alleen het plaatsen van een paar
puntjes op een kaart. Nee, ook het proefrijden, en het bijwerken, en het
nogmaals proefrijden komt erbij, En als dan in de uitgezette route bij een
eerste test ritje plotseling overal bordjes opduiken met 'weg afgesloten
tussen .. ' dan moet er een nieuwe straat gevonden worden als de weg tijdelijk
weg is. Gelukkig kunnen de test ritjes in stukjes gereden worden, en het hoeft
ook niet altijd per motor te gaan. Zo ging een proefritje met een auto
gedeeltelijk langs de route (handig zo'n hoofd wat een route op een kaart kan
herinneren), en werd er in twee of drie keer de weg verkend. Een aanpassing
langs een industrie terrein in Leusden werd opgenomen, en twee omwegen werden
toegevoegd. Tyre gaf me problemen bij een weg tussen Achterveld en De Glind,
en dat moest nog wel even bekeken worden.
| |
 ... weg afgesloten ... | |
|
Met Coen en Lieke werd een eerste versie proef-gereden. En daarbij bleek dat
de gekozen weg van Achterveld naar De Glind een 'eigen weg' was. Verkeer werd
duidelijk geweerd, door middel van betonnen richels dwars over de weg, levens
gevaarlijk voor motorrijders vond ik. Een stop-plekje voor de lunch werd
uitgeprobeerd. De koffie was goed, er was voldoende ruimte op het
parkeerterrein, en de zaak was netjes. Lieke besloot dat één stop voldoende
was, en dat dat hier, bij Restaurant "Schimmel" zou worden. Ook was de
betonnen-richelweg niet prettig, en die werd uit de route gehaald. Dat
betekende wel dat we een ander stuk twee keer zouden rijden, een keer heen, en
een keer terug. Maar omdat je de weg dan van een andere kant bekijkt, is het
toch anders....
| |
|
Zodoende was de route klaar. De dag van de najaarsrit werd vastgesteld op 15
oktober, en een aankondiging werd op de site van de Dutch Honde CX-V club
geplaatst, en nu maar kijken wie er mee zou komen rijden.
| |
|
Twee dagen voor de rit, op donderdag, keek ik op een internet informatie
pagina met de naam 'bereikbaargelderland' van de provincie Gelderland. Hierop
staan de afsluitingen en geplande werkzaamheden binnen, en soms ook buiten, de
provincie vermeld. Vluchtig werd de route gevolgd, totdat ineens … "Oh Shit",
dacht ik. Volgens die site was de Dronkelaarsweg, een klein weggetje langs
het spoor, tussen Terschuur en Barneveld, nu helemaal afgesloten. Hoe dat op te lossen?
Misschien zou de aangegeven omleiding wel goed mogelijk zijn. En hoe zat het
met de Postweg, die ook rond die tijd gedeeltelijk afgesloten zou zijn? Er was
maar één goede manier om dat op te helderen....
| |
 ... aangegeven omleiding ... | |
|
Vrijdagmiddag werd de auto genomen om juist die twee stukjes weg nog eens te
controleren. De Postweg bleek nog berijdbaar, pas na het weekeinde zou de weg
worden afgesloten. De Dronkelaarsweg was heel erg afgesloten, maar een
omleiding was aangegeven, via de Kallenbroekerweg. En na die weg te zijn
afgereden bleek dat het best een goede weg voor het tochtje van de volgende
dag zou zijn. Via de website van de club werd de voorgenomen route wijziging
aangekondigd, en zo was alles gedaan om de route van Lieke's Najaarsrit goed
te laten verlopen. Het enige wat niemand kon regelen was het weer, maar ook
daar lagen opklaringen in het vooruitzicht voor zaterdag.
| |
|
Om een uur of tien begon ik met het bij elkaar zoeken van de motorspullen, en
het bij elkaar zoeken van alles wat een modern mens tegenwoordig bij zich moet
hebben. De TomTom was ook klaar, en voorzien van de juiste kaarten en de juiste route,
inclusief de omleiding via de Kallenbroekerweg. Tijd om te vertrekken. Het
miezerde nog een heel klein beetje op weg naar Otterlo, maar eenmaal
aangekomen bij “De Waldhoorn” was het vrijwel droog. Op het terras, maar wel
onder de overkapping, zaten Coen, Lieke, Werner en Chantal al aan de koffie.
| |
|
Voor de vertrektijd van 11:00 uur kwamen Peter, Marcel, Michael en diens
passagier Maria, Henk en Frans ook aan in Otterlo. Uiteindelijk waren we met
tien motoren, gezien de mindere weersomstandigheden toch een redelijke
opkomst. Tegen een uur of elf werd er, na het betalen van de rekening wat Coen
voor zijn rekening nam, vertrokken. Als uitzetter van de route kreeg ik de
eervolle taak om 'op kop' te rijden. Niet alleen wist ik waar we ongeveer
langs zouden komen, ook waren op mijn TomTom in elk geval de laatste
aanpassingen op de route bijgewerkt.
| |
|
Het vertrek verliep vlot, en bij de eerste rotonde, vlak buiten Otterlo, kon
ik snel even achterom kijken. Ja, alles volgde keurig netjes. Mooi zo. Al snel
waren we op weg naar Wekerom, via de Otterloseweg, die nog niet zolang geleden
voorzien was van een nieuwe laag goed rijdend asfalt. En daar was Wekerom,
waar we weer een rotonde driekwart deden, en nog geen honderd meter verderop
in de file stonden. In de file, op zaterdag, in een klein dorpje. Wat is er
aan de hand. Heel an de verte zag ik het, en nee, daar had niemand rekening
mee kunnen houden. Een begrafenisstoet liep langzaam achter de rouwwagen aan
naar het plaatselijke kerkhof.
| |
 ... het vertrek ... | |
|
Nou ja, dan wachten we even, en als het kan rijden we stapvoets verder, en dan
wachten we weer even. Tijdens dat wachten zagen de voorsten, Frans, Lieke,
Coen en ik, wel een eekhoorntje vlug-vlug de weg oversteken en in de tuin van
een huis verdwijnen. Dat zie je dan ook in een dorp als Wekerom.
| |
|
Nadat de begrafenisstoet de afslag naar het kerkhof had genomen ging het weer
rustigjes verder, via de Hessenweg naar de Goorsteeg, waar een wat lastige
oversteek over de Edeseweg zat. Frans en ik wisten over te steken, de rest
moest toch echt even wachten voor ze de rit konden vervolgen. Een minuutje
later ging het weer verder. Een blik in de spiegel overtuigde me ervan dat
iedereen weer volgde. Net over het viaduct over de A30 ging het scherp
rechtsaf via de Lunterse Kade naar Ederveen. Rechts, weer rechts en we reden
al in de richting van Achterveld. Maar niet direct, want ik had een leuk
slingerweggetje gevonden, en dat moest natuurlijk ook gereden worden.
| |
|
Het slingerweggetje kwam uit op de Barneveldsestraat. Twee, drie motoren
konden invoegen, de rest kwam helaas achter een tractor terecht. Ik besloot om
de tractor voor te laten gaan, om zodoende de groep bij elkaar te houden. Dat
lukte prima, maar wat nu? Inhalen? Alleen rijdend had ik het waarschijnlijk
wel gedaan, maar nu, met een groep achter me, vond ik het geen goed idee. En
och, die tractor zou hier of daar ook wel een zijweg nemen. En ja, de tractor
verdween naar links, en bij ons kon het gas er weer een beetje bij, niet te
snel, want ik had geen haast.
| |
|
Op de Helweg naar Achterveld viel het me op dat er zo veel zicht was, met name
in de bochten. De eerdere keren dat ik hier met de motor had gereden waren
sommige bochten erg onoverzichtelijk, wegens de hoge begroeiing op de velden.
Maar de oogst was binnengehaald, en er was nu voldoende zicht om met een
beetje veiliger gevoel door de bocht te gaan. Je kon tenminste zien of er wat
aankwam......
| |
|
In Achterveld een klein probleempje tussen mij en de TomTom. Als ik precies
deed wat die navigatie van me wilde, dan zou ik hier een zijstraat in moeten
rijden, keren, en weer verder gaan. Toch een routepuntje wat net in een
zijstraat terecht was gekomen. Het lastige puntje werd gemarkeerd als
'bezocht' en er werd naar het volgende punt gereden.
| |
|
De Schoonderbeekse weg, de 'eigen weg', naar De Glind lieten we letterlijk en
figuurlijk links liggen. Linksaf, via de Koningin Julianaweg en de Postweg
werd toch De Glind bereikt, waar we net 15 seconden of zo bleven, want toen
was het bordje 'einde bebouwde kom' al weer gepasseerd. Links en rechts van de
weg bomen, en een enkele keer een tegenligger. De weg slingerde in de rustig
tempo tussen de bomen en het boerenland, en zelfs een keer over een boeren erf.
| |
|
Weer een Goorsteeg, deze keer bij Renswoude, en een moeilijke en
onoverzichtelijke bocht naar rechts. De weggetjes waren niet breed, maar wel
leuk om te rijden. Dan ineens een kleine kilometer N802, waar iets harder
gereden kon worden, direct weer gevolgd door een kronkelweggetje langs het
landgoed Ruwinkel.
| |
|
Via de N224 reden we om Renswoude heen, naar Woudenberg, waar in Restaurant
Schimmel de lunch gehouden zou worden. Rond half een kwamen we er aan. Plaats
genoeg om te parkeren, zag ik, maar waren we er allemaal? Snel even tellen, en
kijken, ja, iedereen was er. Mooi dan kon ik de motor neerzetten, netjes
achteruit op de parkeerplaats. Zijstandaard, uit, neerzetten en afstappen, en
vervolgens op de middenbok. Zo, die hoefde voorlopig niet meer weg. Dacht ik.
| |
|
Hij moest wel weg, Lieke wees me erop dat ik dom genoeg de CX op een invalide
parkeerplaats had neergezet. Een minder handige actie, ik had beter op moeten
letten. Dus werd de "Rode Rakker" weer gestart, en tein meter verderop op een
vrij plekje geplaatst. Maar toen was er niets meer wat me tegenhield om naar
binnen te gaan, waar een lange tafel voor ons in gereedheid gebracht was. Een
goede plaats werd gezocht, een beter plekje gevonden, en toen was het tijd
voor een kopje koffie, en kon de lunch besteld worden.
| |
|
En net waren de bestellingen opgenomen of Erik liep langs. Hij had deze
ochtend andere bezigheden gehad, en was, onze planning kennende, hierheen
gereden om het tweede deel van de rit mee te maken. Terwijl Erik ook wat te
eten bestelde kwamen her en der de eerste verhalen los. Over de rit, over
motortochten, over motortreffens en nog veel meer.
| |
|
Het had best lang door kunnen gaan, maar de gesprekken werden onderbroken door
de aankomst van de uitsmijters. Het bleek dat iedereen een uitsmijter in de
een of nadere vorm had besteld. En het zag er allemaal erg lekker uit. En het
was ook lekker !
| |
 ... iedereen een uitsmijter ... |
 ... het was ook lekker ... |
|
De ober van het restaurant werd gevraagd een groepsfoto te maken. Maar omdat
er nog iemand heel erg druk met zijn motor bezig was duurde het even, en de
goede man begon al tekenen van ongeduld te vertonen toen iedereen eindelijk
bij elkaar stond. Vier of vijf foto's werden vlug achter elkaar gemaakt,
waarna hij snel terug liep naar het restaurant. Wij begonnen aan het tweede
deel van de rit. Net voorbij de rotonde bleef ik weer ven wachten totdat
iedereen aangesloten was, en toen ging het verder, achterlangs naar Woudenberg,
en via Ekris naar de N226, waar we weer iets sneller mochten en konden
doorgaan in de richting Leusden. Rechtsaf werd de 'verboden doorgang behalve
op zaterdag' weg gevonden, die ons via de Langesteeg naar de Laaperseweg
bracht. Een bordje met 'Museum bunker' langs de kant van de weg trok mijn
aandacht. Sinds een jaar of twee is bij Leusden een oude bunker als museum
ingericht. De bunker maakte deel uit van de Duitse Pantherstellung, een
opvolging van de Nederlandse Grebbelinie.
| |
 ... groepsfoto ... | |
|
De Aschatterweg bracht ons terug naar de Koningin Julianaweg, en langs daar
naar Achterveld. Op de Hessenweg, in de richting Amersfoort ging het me toch
net wat te langzaam. De weg was over een lang stuk goed te overzien, en leeg,
dus gas, en inhalen. De hele groep kon makkelijk meekomen, dus geen probleem.
| |
|
Wel een probleem was er na Musschendorp, waar op de Emelaarseweg een Volvo
moeite had om te keren. Ik vroeg me wel af waarom, want de naast de uitrit was
er voldoende ruimte om daar te keren. En waarom er dan zo moeilijk gedaan
moest worden snapte ik niet. Na de Volvo werd er gewoon doorgereden, langs een
heel Hollandse molen, en langs een omleiding over de Kallenbroekerweg. En
daar rijdend vond ik het helemaal geen erge omleiding, misschien wel mooier
dan de originele route over de nu afgesloten Dronkelaarseweg.
| |
 ... Hollandse molen ... | |
|
Langs Barneveld, waar ik eventjes moest wachten omdat verkeerslichten en een
rotonde onze groep in kleine stukjes had gehakt, ging het over een stukje
industrieterrein in de richting Voorthuizen. Vandaar naar Zeumeren, maar om op
die weg te komen moesten we de N303 oversteken, en dat was wel een uitdaging,
met het drukke verkeer op die weg. Maar volgens mij waren we er weer allemaal,
en ik ging weer verder, nog wel zenuwachtig in de spiegel turend of ik de
laatsten, Werner en Michael, wel zag. Kennelijk was het allemaal gelukt, een
eind verderop zag ik die twee op hun vaste plekje achteraan de rij rijden.
| |
|
We reden nu op de Garderbroekerweg, over de A1 heen. Hoewel we dit stuk
gedurende een flink aantal kilometers zouden volgen was het niet een saaie
rechte weg, maar voldoende voorzien van min of meer kronkelingen en, niet
minder belangrijk, prettige vergezichten. Het oversteken van de N800 was weer
lastig, maar ook dat lukte met het nodige beleid.
| |
|
Over de Valkemeensedijk, dicht langs de vlindertuinen van de Passiflorahoeve,
ging het verder naar de Westenengseweg, die bij een schilderachtig
boerderijtje plotseling, net na een bocht naar rechts, een heel scherpe bocht
naar links maakt. De Edeseweg werd overgestoken, en vii de Westenengerdijk
kwamen we weer op de N801, en vervolgens op de N304 uit. Bij De Waldhoorn
werden, kort na drie uur, de motoren neergezet.
| |
 ... de motoren neergezet ... | |
|
Geen spatje regen gehad, dat was heel mooi, en ook nergens een opstopping, of
onverhoopte wegafsluiting. Al met als was Lieke's najaarsrit goed verlopen.
Zelf de zon had zich af en toe laten zien, al was het nu dan toch weer wat
grijs weer aan het zijn.
| |
|
Ik nam afscheid van de mederijders, en een flink aantal tot ziens en nog meer
bedankt later stapte ik op, op weg naar huis. Tegen half vier werd de CX
achter het huis gestald, na misschien wel de laatste lange rit van 2016.
| |
|
Alhoewel.......
| |
|
| |