onderdelendag2017

Nieuwe lokatie, oude onderdelen

De onderdelendag van 2017 zou nu eens niet in Veghel, maar in Wichmond worden gehouden. Er was al vaker het verzoek gedaan om het evenement eens wat 'noordelijker' te laten plaats vinden. Nu is Wichmond, vlakbij Zutphen, wel heel wat noordelijker gelegen dan Veghel, maar de afstand vanaf bijvoorbeeld Amsterdam maakt niet zo heel veel uit. Vanuit Ede was het verschil ongeveer een kwartier in snelweg-reistijd, maar als ik nou eens gewoon binnendoor zou gaan.....
Want het was een echte waaidag, deze 30ste april.Windkracht 3 tot 5 vanuit ongeveer het zuid-oosten. En toen ik de voorspelde windrichting naast de voorgenomen route had gelegd, was het duidelijk: heftige zijwind. Nu is dat op de binnendoor wegen niet zo heel erg merkbaar. Ja, de motor gaat af en toe een beetje opzij, als er weer een vlaag over een weiland of heide veld aan komt zetten, maar dat is niets vergelijken bij diezelfde vlagen die ik op de snelweg te verduren zou krijgen. Met 110-120 km/u rijdend komt zo'n vlaag toch wel twee of driemaal zo hard aan.
Ik besloot dat het zou beginnen met de binnendoor weg. Dat zou wel een twintig minuten of zo langer zijn dan de snelweg route, maar wel rustiger. Het was tegen half tien dat ik het pak aan trok, de nodige spullen die mee genomen moesten worden in de topkoffer propte en even later de poort uitreed. Ede uit, wast altijd een probleem is, en via de Ginkelse heide naar Arnhem reed. Na een kilometer of tien werd er wel getankt, uit voorzorg, want de CX stond nog lang niet op reserve, maar toch. Zo had ik voldoende benzine om de CX naar Wichmond en weer terug te rijden.
Een binnendoor route gaat, de naam zegt het al, binnendoor. En dat betekend vaak ook door dorpen en steden. Dat is even wel leuk, maar als het wat langer duurt, en als het erop lijkt dat de verkeerslichten fabriek uitverkoop heeft gehouden en alle rode lichten net op mijn route terecht zijn gekomen, tja, dan gaat de lol er wel af, op den duur.
Ik was in Velp, en al een heel eind op weg daar doorheen, toen de lol er af was. Ik zou natuurlijk, overlegde ik bij mezelf, eens kunnen gaan kijken hoe het met de wind stond, daar op de A348. Viel het mee, schoot ik op, viel het tegen schoot ik er bij de eerste afrit weer af.
De adviezen van TomTom, die me weer terug op de gewone wegen wilde hebben, negerend reed ik op de A348 toe. En na de eerste kilometer was het al duidelijk: er stond wind, maar als ik niet al te fanatiek door zou rijden was het allemaal best te doen. Het uitzicht over de glinsterende rivier was een goede compensatie voor het gesjor en geduw van de windvlagen. Ook al kwam ik, voorzichtig rijdend, niet ver boven de 100km/u uit, het ging toch een stuk sneller als de binnendoor weg. Twee afritten werden, tot ongenoegen van TomTom, gepasseerd, waarna de A348 op was, en overging in een N-weg, de N318. Langs Doesburg ging het, en daar de binnenlanden in.
De route die TomTom voor me uitgekozen had liep langs een 60km weg, rustigjes rijdend tussen de landerijen door, met hier en daar een dorpje of gehucht, waar de snelheid door de dorpskern, zo ongeveer de enige straat, niet boven de 30km/u uit mocht komen. Via de N317 kwam ik steeds dichter in de buurt van Wichmond, en de laatste kilometers voerden over een kleine weg, nog dieper de binnenlanden in. Ruisende bomen, een hartelijke zon, motorrijden kan heel leuk zijn. En toen was daar Wichmond, en een bocht verder was het café 'D'n Olde Kriet'
'D'n Olde Kriet', afgekort D.O.K. is een gezellig dorpscafe in, hoe kan het ook anders, de Dorpsstraat van Wichmond. En daar stond een bekend figuur naast een eveneens bekende blauwe CX. Arnold was net aangekomen, en evenals de vorige week zette ik mijn motor naast die van hem neer. Het koste eventjes wat moeite om de “Rode Rakker” goed op de standaard te krijgen, want de stoep was hier niet echt vlak. Maar het lukte, en dat was dat. Wel uitkijken, want ik stond met de motor vlak naast een rioolputje, en voor je het weet valt er wat op de grond, je sleutels of zo, en plons-weg in het putje.
Er waren al verschillende bekenden op het terreintje tegenover het café aanwezig. En een aantal was met de auto gekomen om de overdaad aan oud en nieuw spul te verkopen. Behalve een motorhoes voor Lieke, die ik aan Coen overhandigde, had ik niets meegenomen. De schuur was al tamelijk leeg en wat er lag moest nog eens goed nagekeken worden. Maar zij die met de auto gekomen waren hadden hun waren breed uitgestald. Henk presteerde het om met een CX volgeladen met koffers te arriveren. De koffers waren voor Frans, om uit te proberen in plaats van Frans' grotere koffers. Maar ook had Henk een camera-statief-balhoofd-moer bij zich, waar ik een plan mee had.
... overdaad aan oud en nieuw spul ...	... hadden hun waren breed uitgestald ...
De meesten kwamen niet alleen kopen en verkopen, maar ook voor een gezellig en/of informatief praatje. In de loop van de morgen sprak ik met Willen, Jaap, Werner, Coen en nog een aantal van de aanwezige clubleden. En natuurlijk was er ook gelegenheid om elkaars CX/GL te bekijken. Toch, op een gegeven moment was het tijd voor een kopje koffie, en samen met Frans werd naar het café gelopen. Met de koffie zetten we ons aan een tafeltje, waar we al snel gezelschap kregen van Jaap en even later Henk. En net als ik even naar buiten kijk valt er bijna, gelukkig niet helemaal, een CX om, waarvan de berijdster niet verdacht was op de nogal oneffen stoep. Maar 't ging gelukkig net goed.....
Na de koffie werd er weer verder gelopen. Ik had nog steeds niets gezien wat ik nou echt wilde hebben, maar Jaap had een mooi spatbord gevonden. Maar, zo vroeg Henk, is dat niet voor een Custom? De snelste manier om daar achter te komen was kijken bij een 'gewone' CX of het gelijk was. Toch makkelijk als er zo veel motoren staan.....
... of het gelijk was ...
Ook reparaties en instructies werden ter plekken uitgevoerd. Een CX500 Euro bezitter kreeg uitleg over het afstellen van de koplamp, en een ander kreeg uitvoerig verhaald waarom deze carburateur wel, en een andere niet zou passen. En dat allemaal onder een stralende zon.
De aan- en verkoop zakte een beetje in, maar de gezelligheid leed er niet onder. In plaats van spullen te verkopen werden verhalen verteld, en laat komende vrienden en bekenden begroet. Tot der laatsten behoorde ook Maria, Lieke, Michael en Beussie. En terwijl ik dat zo allemaal eens zat te bekijken raakte ik met Jaap aan de praat. En Jaap zocht nog een laag stuur van een CX. Euh.... ja, dat heb ik wel, maar thuis, en het is niet helemaal recht meer. Het maakte Jaap niets uit, want een beetje bij- of terugbuigen moet nog wel kunnen.
... verhalen verteld ...
En zo werd, na wat heen en weer gepraat, besloten om naar huis terug te keren. Er werd een snel afscheid rondje langs de meesten gemaakt, en ik zal er best een stel overgeslagen hebben, en toen ging het pak aan, en werd de terugries aangevangen.
De terugreis was uitermate winderig. Tussen de bomen ging het allemaal redelijk, de wind werd daar aardig tegengehouden. Maar in het open veld bleek dat de wind er echt nog wel was, en dat de voorspelde windkracht vijf ook echt wel gehaald zou worden. Eerst maar eens kijken wat ik allemaal aan winderigheden op de snelweg te verwerken zou krijgen.
Op het eerste stuk snelweg, de A348, viel het over het algemeen wel mee. Een paar vlagen waren er, maar het was toch redelijk te rijden. De rookpluim van de vuilverbranding gaf een indicatie van de windrichting op de A12. En die A12 was in elk geval een deel in snelheid beperkt, en flink beschut met geluidschermen. Het tweede deel, dat was afwachten.
Het tweede deel, vanaf Velp naar Ede, was winderig, en hoewel de wind toch meestal van achteren kwam, zaten er ook een paar gemene vlagen tussen die me aardig opzij zetten. De snelheid werd in dergelijk gevallen aangepast, en zo bereikten we Ede
Jaap en Willen waren achter me aan gereden. Via de A12 was maar iets langer als via de A16, en zo kon Jaap het stuurtje meteen meenemen. Ik was nog even bang dat ik in een opwelling van opruimijver het stuurtje al weggegooid zou hebben, maar het lag gelukkig precies waar ik het had verwacht. Met een stuurtje meer vertrokken beiden naar huis.
Het was, ondanks de wind, een mooie dag geweest. De locatie was goed, de zon had goed zijn best gedaan, en de CX had prima gewerkt. Tijd om eventjes bij te komen........

Terug naar de Motorpagina