Vertrek van de 500 Euro Challenge 2019 |
|
Zoek een motor van meer dan 20 jaar oud, die minder dan 500 euro kost, knap
deze op, en rij dan veertien dagen door Europa, over snelwegen, binnendoor
wegen en bergpassen. Dat is in het kort de 500 euro challenge.
| |
|
In januari 2018 gaf Borisz het startsein, en nu, bijna anderhalf jaar later was
het dan eindelijk zo ver. De 500EC editie 2019 kon beginnen. Diverse projecten
waren begonnen, en verschillende overstappen waren gemaakt, van de ene motor
naar een andere naar een derde, om toch maar een betrouwbare motor te
produceren voor dit avontuur. Ik had om diverse redenen het wel en wee van de
diverse reparateurs en bouwers en de daarop volgende commentaren op een
redelijke afstand gevolgd. Gewoon, uit nieuwsgierigheid.
| |
|
Nu begon de Challenge aan de reis, en het beginpunt lag in Nettental, net over
de grens bij Venlo. Een uurtje rijden bij Ede vandaan. Zal ik? Of toch maar
niet? Maar de zon scheen, de CX had een nieuwe Ignitech ontsteking, het was
droog, en ik moest nog ervaring opdoen met de nieuwe, en zeer eigenwijze,
TomTom Rider 550. Redenen genoeg om de 500EC te gaan uitzwaaien.
| |
|
Rond 10:15 werd het pak aangetrokken, de helm gepakt, oordopjes in en al die
verdere voorbereidingen die een mens vandaag de dag moet doen om een stukje te
gaan motorrijden. De bestemming was al in-geprogrammeerd en zo vertrok ik om
de mannen en vrouwen van de 500EC te gaan uitzwaaien. En eigenlijk was het
gewoon een stukje ontspannen rijden, over de A12, de A50 en de A73. En op de
A73 was het rustig, rustig genoeg om eens even wat te proberen.
| |
|
Met de snelheid van de CX, die rond de 115km/u best lekker liep, was niets
mis. Maar, zo vroeg ik me af, kon het ook anders. De A73 heeft een maximale
snelheid van 130km/u toegestaan en hoe zou mijn CX-je dat vinden? Langzaam
klom de snelheidsmeter van de TomTom omhoog, ook de meter van de CX ging
omhoog, maar ik had toch net iets meer oog voor de snelheid die de TomTom
aangaf. Het werd 122, 125, 127 en nog was de weg leeg, en het gas niet
helemaal open. Hoger werd het getal, 129, 132, 135 km/u gaf het display weer.
Later bleek uit de rit statistieken van de TomTom dat ik de 137 had aangetikt.
| |
|
Maar het was hoog tijd om de snelheid te minderen. Ver voor me zag ik het
verkeer opstropen, er gingen remlichten aan, en het werd ineens heel erg veel
drukker ver voor me. Tijd om te remmen. Dat remmen moest wel met enige zorg
gebeuren, merkte ik, hard in de remhandel knijpen leverde een gevoel van heen
en weer slaan van het voorwiel op. Dan maar ietsjes minder, want ruimte was er
nog genoeg, hoewel ik al wel uitkeek of de rijstrook naast me vrij was, mocht
ik remweg tekort komen.
| |
|
Ruim op tijd was de snelheid eruit, met nog zeer vele meters over. Ik sloot aan in de rij auto's.
Volgens de TomTom reed ik nu 60km/u en dat was heel wat minder als de 135km/u
waar ik vandaan gekomen was. Leuk dat de CX het nog kon, en goed om te weten,
maar de rest van de reis werd afgelegd met snelheden die rond de 110 km/u
lagen.
| |
|
TomTom had van mij nauwkeurige instructies gekregen waar ik heen wilde, en de
gewenste Aral-pomp was dan ook snel gevonden. In de lange rij met auto's
waren de motoren van de 500EC deelnemers makkelijk te vinden. Ik plaatste de
CX aan de zijkant van het terrein waar de overigen zich al snel bij me
voegden, maar pas nadat ze getankt hadden voor de eerste etappe van de
Challenge.
| |
|
Tijdens het wachten op de overige deelnemers nam ik een broodje, praatte wat
met bekenden en kennissen en bekeek ik de deelnemende motoren. Niet iedereen
was er in geslaagd om de Challenge-motor op tijd betrouwbaar rijdend te
krijgen, en daarom waren er ook relatief veel support-rijders in het
deelnemersveld opgedoken. Borisz, die mijn tweede CX overgenomen had,
verscheen op een andere motor, omdat de CX tegenwerkte. Iets met de ontsteking,
zei hij, maar wat, daar zou pas na de Challenge naar gekeken worden.
| |
 ... bekenden en kennissen ... | |
|
Rond 13:00 maakte de eerste groep zich klaar om te vertrekken. En net op dat
moment kwamen de twee laatste deelnemers, Coen en Stephany, aan op hun CX500c.
Beide tankten de motor af, en terwijl ze stonden bij te komen van de rit
vertrok de eerste groep naar het afgesproken einddoel van de eerste dag. Een
kwartier later vertrokken ook de overige deelnemers, een groepje van vijf
motoren, uitgezwaaid door ondergetekende.
| |
 ... vertrok de eerste groep ... |
 ... de overige deelnemers ... |
|
En toen was het tijd om naar huis te gaan. TomTom wist wel hoe ik thuis moest
komen, maar ik had even helemaal geen zin in de voorgestelde route, met als
gevolg dat ik aan het zwerven sloeg door het mooie Limburgse land. Langs wegen
en weggetjes, langs punten en routes die ik nog herkende van de vakantie in
het afgelopen jaar. Bekende plekjes, die met een heldere lentezon er toch heel
anders uitzagen dan eerst, toen de zon zijn beste kracht al kwijt was, en de
herfst begon in te zetten, in het naseizoen van 2018.
| |
|
Maar de tijd schoof onverbiddelijk verder, en ik wilde toch wel naar huis. Dus
nu werd wel de door de TomTom voorgestelde snelste route gevolgd, en werd ik
naar de snelweg geleid. En dat was de afrit Horst, amper vijf of zes kilometer
verder dan waar ik de snelweg had verlaten …...
| |
|
Zonder problemen, toestanden of avonturen reed ik terug naar huis. Op een goed
moment merkte ik dat het inhalen, wat een paar weken geleden helemaal niet
lukte omdat de CX geen vermogen meer had, nu wel weer gewoon ging. Positie,
knippers, gas, en erlangs.
| |
|
Precies zoals het hoorde......
| |
|
| |