"Ping!". Een binnenkomend Appje vraagt om aandacht. Onze jongste zoon nodigt ons uit voor koffie en gebak, om zijn verjaardag te vieren. En wel op 13 april.

Meestal is mijn agenda tegenwoordig erg leeg, dus waarschijnlijk kan het wel. Maar dan zie ik dat het ook de dag van de bekende Grubbenvorster Motorzegening is. Iets waar ik wel naar toe wil. Keuzes...

Maar de motorzegening, zag ik, is pas na 13:00 uur, en de uitnodiging voor koffie met gebak was om ongeveer 10:00 uur. En als ik de reistijd naar Grubbenvorst meerekende, dan had ik aan alle kanten genoeg ruimte en tijd om beide gebeurtenissen mee te maken. Het sloot allemaal mooi op elkaar aan.

Dus die zondag 13 april, na de felicitaties en de koffie, vertrok ik met de Deauville naar Grubbenvorst. Echt heel koud was het niet, en de reis verliep ook rustig en vrij voorspoedig. Alleen de TomTom, ingesteld op het Pastoor Vullinghsplein, kon de eindbestemming niet vinden. Logisch, want de wegen in het centrum van Grubbenvorst waren afgesloten, juist vanwege de motorzegening.

TomTom of niet, in Grubbenvorst wist ik een plekje te vinden voor de motor. Niet te ver weg van alles, en redelijk op de route die straks naar de uiteindelijke zegening moest leiden. Contact af, ik was er. De tas werd uit de zijkoffer gehaald, maar waar laat je nou een helm? Vastknopen aan het voorwiel? Of toch gewoon op de motor laten liggen? Er was natuurlijk altijd een kans dat iemand het zo'n geweldig mooie helm vond dat hij werd meegenomen, maar gezien de honderden helmen die hier op honderden motoren lagen leek me die kans heel erg klein.

... een plekje voor de motor ...

Al vrij snel zag ik een paar leden van de CX-club. Lieke, Maria, Michael en Coen waren er ook, evenals een CX-lid uit Friesland. Helaas was het wel zo, dat de gekuipte CX 500 van Coen de enige CX was, tussen al het Harley, Suzuki, en Goldwing geweld in. Maar ja, wie was ik om daar over te klagen, gezien dat ikzelf ook met een Deauville was gekomen.

... leden van de CX club ...

Rond 13:00 begon de pastoor aan zijn verhaaltje. Het leek erop dat hij zich het afgelopen jaar wat beter had ingeleefd in wat een motorrijder beweegt, maar toch miste ik de vroegere pastoor, die, wat mij betrof, beter het hart van de motorrijder wist te bereiken.

... de pastoor ...

Hierna begon de zegening. Ik had me met de Deauville redelijk vroeg in de opstelling gewaagt, maar er zaten nogal wat obstakels in de weg. Er moest iemand uit een rolstoel in een zijspan gezet worden, en het zijspan was neergezet vooraan de straat waar een groot gedeelte van de duizend motoren doorheen moest. Het verplaatsen van rolstoel naar zijspan kostte vrij veel tijd, waar iedereen dan (on)geduldig bij staat te wachten.

... van rolstoel naar zijspan ...

Minder geslaagd vond ik de plek van drie motoren, die ook aan het begin van de straat geparkeerd waren, op zo'n manier dat de halve straat geblokkeerd was. Het zorgde voor wat chaos op dat punt, totdat, na een tiental minuten, de berijders van die motoren aankwamen. Als je vooraan wil gaan staan, sta er dan ook als iedereen zich in beweging zet, dacht ik.

Vlak voordat ik langs de pastoor reed, had de man juist zijn kwast even ververst, zodat ik rijkelijk gezegend mijn weg kon vervolgen. Deze keer had ik besloten om direct weer op huis aan te rijden. En natuurlijk wist ik dat de Truck-Run uit Horst ook bezig was, met als gevolg dat er een aantal straten afgesloten zouden zijn.

Nadat de TomTom had aangegeven dat er geen route gevonden kon worden besloot ik om over te schakelen op mijn eigen, minder nauwkeurige, maar veel flexibeler route bepaling in mijn hoofd. Een paar jaar geleden was ik in de buurt op vakantie geweest, en grote delen van de wegen wist ik nog terug te vinden. Het ging vrijwel helemaal goed, slechts op één punt kwam ik toch weer de Truck-Run tegen. Terugrijden, en een andere afslag nemen was de oplossing.

Als gevolg van de omzeiling van de Truck-Run kwam ik langs veel rustige 60 km wegen, met uitzicht op de Maas, bloesembomen die in volle bloei stonden, en overschaduwde wegen. Pas na ruim twintig kilometer koerste ik weer op de A73 aan, richting Nijmegen.

De A73 heeft bij knooppunt Neerbosch een wijde bocht. Met gepaste snelheid werd er door de bocht heen gereden. Aan het einde vand e bocht, waar de A73 in de richting knooppunt Ewijk gaat, was er iest wat op een kleine opstopping leek. Geen probleem, maar, was het wel een opstopping of...

Een sportwagen met Duits kenteken vond het nodig om, zonder veel ruimte over te laten, van links naar rechts, de vluchtstrook op te rijden, Kan. Maar die handgebaren uit het open dak, wat was dat? Het bleken aanwijzingen te zijn voor een tweede dure auto, die ook op de vluchtstrook stopte,. Beide wagens hadden een witte strik om de spiegels geknoopt. Een trouwerij misschien? Met in Duitsland gehuurde luxe auto's ? Een derde auto met strik haalde me in over de vluchtstrook waarna de drie auto's met een flinke vaart verder reden. Even later gevolgd door nog een auto, die over de vluchtstrook heen eventjes iedereen inhaalde. De enorme stofwolk achter die auto herinnerde me eraan dat zo'n vluchtstrook niet het meest schone weggedeelte is.

Bij de afslag Wageningen / Doorwerth verliet ik de A50, om het laatste stuk naar huis rustig over de binnenwegen te rijden. Bij Ede werd de nieuwe Parklaan gekozen om naar huis te rijden, net even wat anders als de gebruikelijke route.

De motor werd geparkeerd, en ik liep de laatste meters naar huis. Ik had weer een goede motordag gehad....