Vorig - Weer op weg - Dag 3
Volgend - Weer op weg - Dag 5
| 27 augustus 2010 | |
Terug, naar dan anders | |
|
Als ik wakker wordt hoor ik het weer, hetzelfde geluid als waarmee ik in
slaap viel: regen. Het lijkt wel of het de hele nacht heeft geregend, en
da's niet goed. Nog maar even omdraaien dan, want ik heb geen haast.
Om half acht wordt ik weer wakker, en bedenk dat het nu wel erg stil
is, dat ik wat mis. Juist, geen geluid van regendruppels op de tent.
Dat is mooi, want dan kon het best eens een mooie dag worden.
| |
|
Vandaag begint de terugreis. Dat besluit is in alle rust en overleg
genomen. Nu kan ik nog zelf naar huis, en ik vind het nu ook welletjes.
Zo moe als ik gisteren was, dat is niet echt gezond. Al die indrukken
die ik moet verwerken, die vragen om aandacht. En er komen er nog
meer bij. Nee, het is even genoeg geweest.
| |
|
Een ontbijtje met brood, sinaasappelsap en dergelijke later ben ik al
weer bezig om de spullen in te pakken. Maar het blijkt dat de
regenbuien van de afgelopen nacht toch kans hebben gezien om wat
spullen in het voortentje nat te maken. Via het grondzeil is er water
bij de niergordel en één handschoen gekomen, en dat is best lastig.
Maar dat is alles, mijn Khyam tentje heeft het natte gedoe verder
prima doorstaan.
| |
|
Dan maar met een natte handschoen op pad. Na bestudering van de kaart
besluit ik om toch een stukje snelweg te doen, tot aan La Souteraine
en vandaar weer naar Guéret, La Chatre, dezelfde weg terug die ik
ook op de heenweg had genomen.
Even heb ik gedacht aan een alternatieve route, via Poitiers, Le Mans, Amiens en Lille, maar dat idee maakte me wat onzeker, dus dat gaat niet gebeuren. Nee, voor mij is dezelfde weg terug een goede weg terug. En zo gebeurt het. De snelweg doet net zo zee-ziek makend op- en neer als de N145, en ik ben blij als ik eindelijk, bij Guéret, weer een min of meer normale weg onder de banden heb. Het valt me weer op dat een terugweg niet hetzelfde is als de heenweg. Hoewel de weg langs dezelfde dorpen en stadjes gaat is de volgorde, en wat je ziet, toch nieuw. Natuurlijk heb ik dat dorpje al gezien, maar dit is toch de andere kant van de huizen. Natuurlijk is die rivier dezelfde als die ik gisteren overstak, maar nu rij ik de andere kant uit, en is de rivier ook anders. | |
|
Ik stop als ik Bourges bijna gepasseerd ben om te tanken en een
hapje te eten. Even van de motor af, even de benen strekken, en een
hapje eten uit de voorraad in de topkoffer. Even bijkomen.
Maar de N151 wacht, en daar gaat ik weer. Door het 'lege' land van Frankrijk, naar La Charité-sur-Loire, waar ik nu naar het silhouet van de kerktoren toerij, inplaats van dat de kerktoren steeds kleiner wordt in de spiegels. | |
 ... het 'lege' land ... | |
|
Voorbij la Charité-sur-Loire wordt
de hemel donkerder, en regen begint zachtjes te vallen. Onder een paar
bomen stop ik, en haal de regenjas uit de tanktas. Nu mis ik mijn
"Rode Rakker", met die geweldige Polariskuip. Daarmee heb je amper
last vand de regen. Maar met het schermpje op deze "Bah'Kup" is het
toch een ander verhaal.
Soms stopt de regen, soms stop ik. Weer komen al de dorpjes van de heenreis langs, maar nu in de omgekeerde volgorde. Ik rij door de stadjes Varcy en Clemency, en langs het tankstation wat me al de vorige dag ook al was opgevallen. Als ik me niet vergis...... | |
 ... Varcy, omgekeerde volgorde ... |
 ... Varcy ... |
|
De TomTom staat, nu ik met hulp van een kaart ongeveer weet waar
ik rij, vaker uit dan aan. Maar nu gaat 'ie toch even aan. Niet
dat het nodig is, want ik weet wel welke weg ik moet hebben,
maar meer als ondersteuning. TomTom en ik zijn het inderdaad
over de route eens, en we vinden allebei dat we hier maar rechtsaf
moeten gaan, naar Vincelles toe, over de D85. Deze weg biedt nog
een aantal fraaie uitzichten in de richting van de Vincelles en
Auxerre, totdat de weg hier daalt, en Vincelles recht voor me ligt.
| |
|
'Complet', en dat betekend vol, staat er op het bordje bij La Ceriselles. Maar dat waren ze
twee dagen geleden ook, en toen was er toch nog plaats te vinden.
En zo te zien is die plaats er nu nog steeds. Het kost even wat
woorden, gelukkig in het engels, om de jongedame achter de balie te
overtuigen, maar ik mag toch weer hetzelfde plekje nemen als de vorige
keer. De Nederlanders en de Engelsen zijn er ook nog steeds, en met
een 'Hee, ben je daar weer', wordt ik welkom geheten. Ik pak snel het
tentzeil, want een blik op de langzaamaan loodgrijze lucht doet me een
flinke bui verwachtten. Tentzeil, neerleggen. Tent erop, en terwijl
de eerste druppels al vallen weet ik de tent in een persoonlijke
recordtijd op te zetten. Net voordat de regen echt gaat vallen heb
ik de meeste spullen droog onder dak, inclusief mezelf.
| |
|
Van de Engelsman mag ik weer het verlengsnoer lenen, wat, zodra de
regen een beetje weg is, weer wordt uitgerold. Mijn eigen snoertje
daaraan, en dan kunnen de TomTom en de telefoon ook weer van nieuwe
energie worden voorzien. Klaar. Wat is het volgende punt. Koffie.
Ja, want de Engelsman bied me een kop koffie aan, en ik accepteer graag,
aangezien ik daar best wel aan toe ben... Zo zitten we, als de regen
voor een tweede keer langskomt, onder de luifel van een camper aan
de koffie.
| |
|
Dan breekt de zon de wolken open en eerst aarzelend, later met meer
overtuiging is er zonneschijn. De Nederlandse buren gaan boodschappen
doen, en de Engelsen trekken er toch nog even
opuit, naar de wijngrotten in de buurt, en ik leen een stoel van hen,
plaats deze voor mijn tent, en ga wat lezen vanaf de Iphone. Een kopje
oploskoffie erbij, met kunst en vliegwerk en een dompelaar gebrouwen,
en terwijl de zon langzaam mijn natte spullen droogt,
vind ik dat het best is uit te houden, hier op de camping.
| |
|
Als de Engelsen terugkomen van hun bezoekje aan de wijngrotten in de
omgeving, mag ik nog een koffie bij ze komen drinken. En omdat de
koffie best was, al was het oploskoffie, en ik verders toch niks te
doen heb, zit ik even later weer bij de camper. Uit de koffers neem
ik de mini-stroopwafeltjes mee, die Joke aan me heeft meegegeven, maar
die ik voor een speciale gelegenheid heb bewaard. Dit lijkt me een
aardige gelegenheid. Het wordt een gezellig uurtje of twee. We praten
over van alles en nog wat. Over het weer, de kinderen, de vakantie
en het werk. En over motoren, want hij heeft een oude Lambretta,
helemaal opgeknapt, maar rijdt er amper op.
| |
|
Dan komen de Nederlanders terug van de boodschappen. En dan is
er een probleem. Want de stroom van hun caravan is uitgevallen. Er
wordt op zoek gegaan naar de oorzaak van het probleem, want alleen
bij hen is er geen stroom meer. Als laatst aangekomene ben ik kennelijk
de verdachte bij uitstek, want er wordt een lijst met vragen aan
me gesteld. Welke stekker ik gebruikt heb, en wat ik aan apparaten
heb aangesloten, en welk stop contact ik gebruikt heb en meer van dat
soort vragen. Ik snap best dat hij wat zenuwachtig is, maar om nu te
vragen of ik wel betaald heb voor electriciteit gaat toch wel erg ver.
Als er iemand van de camping langs komt om de zekering weer om te
zetten, is alles weer snel opgelost, maar ik blijf het een beetje vreemd
vinden.
| |
|
Vreemd is ook het avondeten. Omdat op het entertainmant programma van
de camping voor deze avond een barbeque gepland staat, is er geen
mogelijkheid om een bordje frites of zo te bestellen. Ik kan wel met
de barbeque meedoen, en die begint, heel Frans, om negen uur. Ach, waarom niet.
Zo zit ik daar tot een uur of half elf aan lekkere salades, heerlijk
stokbrood en wat gebarbequede worsten en dergelijke. Het blijkt dat er
daarna ook nog een karaoke zangavond gehouden wordt, maar dat is niet
echt mijn soort entertainment, dus ik vertrek naar de tent. Als ik
wat later in de slaapzak lig is het feestgedruis duidelijk hoorbaar,
totdat het na middernacht is. Eindelijk stilte, eindelijk slapen.....
| |
Volgend - Weer op weg - Dag 5