Het was 5 december. Sinterklaasavond. Nou, nog niet helemaal, want het
was middag. Zoals gewoonlijk op 5 december maakte Sinterklaas zich op om
die avond door heel Nederland cadeautjes te brengen, daarbij geholpen
door een klein legertje zwarte Pieten.
|
De afgelopen weken waren er lijsten met cadeautjes doorgelopen, en
herhaaldelijk was Sinterklaas gevraagd of Jantje, of Carolien, of Silvie
wel zoet was geweest. En elke keer keek Sint in zijn grote boek, glimlachte,
en knikte. Een enkele keer keek hij op, met een bedroefde blik in zijn
ogen, en dan schudde hij langzaam zijn hoofd. Dan wisten de Pieten wat
ze moesten doen. Want Sint was daarna de rest van die dag niet meer zo
vrolijk. Maar toch, dat waren uitzonderingen. Meestal waren de kinderen
zoet geweest, en kon er een mooie pop, een auto-tje, of zelfs een
goocheldoos ingepakt worden, en klaar worden gezet voor die ene belangrijke
avond : 5 december.
|
Ook het paard van Sinterklaas werd voorbereid op die avond. Oefentochtjes
over de daken, samen met twee, drie of soms nog wel meer Pieten. Het paard,
wat in het verleden ooit eens een keertje van het dak gegleden was,
hield zich goed. Ook de Pieten waren in topvorm. In het verre Spanje
hadden ze twee maanden intensief geoefend, en onderweg, op de stoomboot
naar Nederland toe, hadden ze in het ruim van de pakjesboot nog de laatste
conditie training gedaan. Het paard had daar ook aan meegedaan, en wist
zich zelfs in de zwaarste storm, op zee, bovenop de reling van het schip,
met de Sint op zijn rug, in evenwicht te houden. Niets zou deze 5
december-avond nog kunnen bederven.
|
Sinterklaas nam de bedrijvigheid in ogenschouw. Ja, zo zou het wel
lukken. Al die Pieten die zo hard werkten, het paard wat nu al ongeduldig
stond te trappelen, en het weer wat ook niet echt tegenzat. Geen
sneeuwstormen, geen hagel, maar een zachte decemberavond, waarbij de
maan door de bomen scheen. Maar toch? Wat was dat ? Op het voorplein van
het kasteel waar de Sint verbleef wankelde een Piet heen en weer. Zelfs
vanaf deze afstand kon de Sint zien dat dat niet in orde was. Hij wenkte
de hoofdPiet, en wees naar beneden. Piet snapte niet helemaal wat de
Sint bedoelde, maar Sint legde uit: "Piet, die Piet is ziek!"
|
Vlug werd Piet naar binnen gehaald, en een dokter werd erbij gehaald.
De dokter keek bezorgt naar Piet, keek toen Sinterklaas aan, en zei
"Sint, deze Piet is overwerkt, hij heeft rust, veel rust nodig.
Minstens een slaapkuur van twee dagen."Sint knikte. Piet kon hij nog wel
missen. Maar Piet veerde op. "Nee Sint, pakjes doen, schoorstenen vullen,
schoentjes....!" Sint schudde zijn hoofd. "Nee Piet,"zei hij, "slapen
moet je" Hij keek de dokter aan. "Heeft u niet een slaapmiddeltje voor
Piet, dokter ?" "Tja," zei de dokter, "Slaapmiddeltjes, daar ben ik geen
voorstander van, Sinterklaas." Maar de blik van Sinterklaas op Piet in bed
maakte een hoop duidelijk voor de dokter. "Ik schrijf een receptje uit,
en dan komt het vast wel in orde." Sint bedankte de dokter, en gaf de
hoofdPiet een wenk. Deze gaf de dokter een grote zak met pepernootjes,
en bracht hem naar de uitgang. En Piet ging zelf het slaapmiddeltje voor
die arme overwerkte Piet halen.
|
Een paar uur later was het zover. De Pieten waren op hun post, het paard
had zijn maaltje gehad, en stond klaar, en Sinterklaas was klaar. Daar
ging het, zoals zoveel 5 December avonden tevoren. Pakjes schoten in
schoorstenen, Pieten luisterden naar liedjes, en de Sint op zijn paard
was overal tegelijk. Maar in de loop van de avond merkte de Sint dat er
wat fout ging. Het paard slipte een keertje, miste even later bijna een
dak, en leek gewoon te lopen suffen. Voorzichtigheidshalve stopte Sint
even op de hoek van de straat. En dat was maar goed ook, want het paard
viel prompt in slaap. Wat onze brave Sint ook probeerde, het lukte hem
niet om het paard wakker te krijgen. Sinterklaas snapte er geen snars
van. Totdat hij eens rondkeek, naar zijn Pieten. En daar, een beetje
achteraf, achter Piet en Piet verscholen stond Piet, de zieke Piet die
moest slapen.
|
Sint wenkte Piet naar voren. Eerst kwam Piet, maar Sint wenkte hem opzij,
en toen kwam de zieke Piet naar voren. "Piet," vroeg de Sint een beetje
bars, "Wat doe jij hier?" Piet antwoordde zachtjes, zo zacht dat de Sint
het bijna niet hoorde. "Pakjes, Sinterklaas, zoveel pakjes en schoorstenen
en ik wilde het niet missen en toen en toen ......." Piet barste in
snikken uit. "En het slaapmiddeltje dan? Wat heb je daarmee gedaan ?"
vroeg Sinterklaas. "Door het slaapkamerraam gegooid, Sint," snikte de
arme Piet zachtjes, "gewoon weggegooid." "Maar Piet," zuchtte de Sint,
"achter je slaapkamerraam staat de voerbak van mijn trouwe paardje, en nu
heeft hij alle slaapmiddel opgegeten !!!"
|
Sinterklaas zuchtte. Een paar minuten geleden had hij Piet onder
begeleiding van Piet, Piet en Piet naar huis, terug naar het kasteel
gestuurd. Het paard sliep nog steeds. De pakjes lagen over straat
verspreid. Hij had vervoer nodig, besliste de Sint, vervangend vervoer
voor het paard. Maar waar vind je tegenwoordig nog een paard?. Alle
aanwezige Pieten werden erop uit gestuurd, met de opdracht "vind een
paard voor Sinterklaas." De tijd drong, want Sinterklaas avond was al
bijna afgelopen. Eén voor één kwamen de Pieten terug, spijtig met hun
hoofd schuddend, met lege handen. Alleen de technische Piet was nog
weg.
|
In de verte klonk het geronk van een machine, luider en luider werd het,
en daar, aan het einde van de straat, verscheen een koplamp, een licht
wat razendsnel dichterbij kwam. Met piepende remmen stopte een motorfiets
naast Sinterklaas, die verschrikt een stapje achteruit deed, en daarbij
bovenop de tenen van de hoofdPiet ging staan. Breed grijnzend zat daar
de technische Piet, boven op een Honda motorfiets, een witte CX650 met
zijspan. "Een ijzeren paard, Sint" verklaarde de Piet trots. "Hij stond
onder een afdakje, en ik mocht hem zomaar lenen, toen ik zei dat het
voor Sinterklaas was."
|
Bezorgt keek de Sint naar het geval. "Is dat wel, euh, betrouwbaar?
Piet?" De technische Piet lachte naar de Sint. "Ach, Sinterklaas als
de stator het doet, en de olie wordt bijgehouden en de knipperlichten..."
begon hij. Maar Sint legde hem met een enkel gebaar het zwijgen op.
Voldoende laadvermogen, overwoog hij, misschien zou dit ijzeren paard......
Sint wisselde zijn dunne witte handschoenen voor een stel dikgevoerde
die Piet altijd voor hem bij zich droeg, voor erg koude avonden. Hij
zette zijn mijter af, en haalde, tot de verbazing van alle Pieten een
rode motorhelm uit de zak met cadeautjes. Piet werd naar de duozit
verwezen, en de Sint nam met een lenige zwaai, die niemand van de Pieten
verwacht had, plaats achter het stuur. De zak met cadeautjes werd in de
zijspan geladen. Sint keek nog even om zich heen, naar al die bezorgd
kijkende Pieten, en lachte even, onder zijn helm. "Volgende adres,
Pieten" riep de Sint vrolijk. En met een vlotte beweging draaide de Sint
het gas open, en stuurde de motor naar boven, het dak op.
|
Twee dagen later liep Sint, met het ondertussen helemaal weer wakker
geworden paard, door de lege ruimen van de stoomboot, die weer onderweg
was naar Spanje, terug naar huis. Het paard was wat triest, dat hij nu
deze keer de Sint in de steek had gelaten, maar Sint had het paard
verzekerd dat hij de volgende keer weer te paard over de daken zou
rijden. Ook de overwerkte Piet was weer opgeknapt, en alles was weer
bij het oude. Sint moest heimelijk glimlachen, als hij terug dacht
aan die rit over de daken op die geleende motorfiets. Maar toch, het
was geen paard, zo'n motorfiets. En een Sinterklaas hoort toch op een
paard.......
|
Maar in een hoekje van het ruim, onder een dekzeiltje, stond, via
een advertentie op Internet gekocht, een oude motorfiets, een
CX500...............
|