Nu de dagen zich lengden, en de temperatuur toch steeds een ietsiepietsje hoger uit kwam, kwam ook de drang om er met de motor op uit te trekken. De einder lokt, op weg, de verre verten tegemoet. Althans, in mijn zeer levendige verbeelding. En misschien gebeurt dat ook, maar dan is er een kleine uitdaging. Op mijn vorige motor, de onvolprezen "Rode Rakker" had ik een complete Krauser kofferset, heel erg handig bij treffens of langere toerritten. De Deauville had alleen zijkoffers, die ook nog eens veel kleiner waren, en miste de luxe van een ruime topkoffer. Maar toen bood Coen me zijn overbodige topkoffer aan, zo van: 'Heb jij daar wat aan?' En ja, daar had ik wat aan, want ik had al in de gaten dat de ingebouwde kofferset van de Deauville toch veel minder ruimte bood dan de vertrouwde Krauser set.

Op 29 februari werd de koffer afgeleverd, compleet met een bijbehorend rek. Het was een joekel van een topkoffer, met een inhoud van wel 45 liter, wat toch weer een aantal liters meer was dan ik van de Krauser gewend was. Wel knoopte ik goed in mijn oren dat er ergens wat afstandsbussen misten, die hadden er ook nooit bijgezeten. Nou ja, dat zou wel los lopen, was mijn mening. Tijd om te monteren had ik op dat moment niet, dat moest even wachten. Pas de volgende morgen zou ik tijd hebben om alles rondom te bewonderen en te inspecteren, en wie weet al wat te monteren.

De volgende dag werd de nieuwe aanwinst eens rustig bekeken. Sleutels en koffer zagen er goed uit, hoewel de gebruikelijke gebruikssporen er opzaten. Prima. Nu werd het rek bekeken. En ook dat zag er op het eerste gezicht goed uit. Maar hoe moest dat geheel nu op een Deauville geschroefd worden vroeg ik me af. Het rek werd meegenomen naar de motor, en daar bleek al snel dat de bouten waarmee de handgrepen vastzaten aan de motor op dezelfde afstanden zaten als de gaten in het rek. Dat zou dus op elkaar moeten passen. Maar hoe? Een avond speuren en zoeken op internet bracht me tot de conclusie dat er afstandsbussen nodig waren. Maar ook was de minder fijne ontdekking dat nergens de maat van de afstandsbussen genoteerd was. Wel wist ik na veel zoeken de maat van de originele bouten te vinden, maar die afstandsbusjes?

In de schuur wist ik een stuk dikwandige pijp van 16mm te vinden, en met min of meer grof geweld werden er vier busjes van 10mm af gesneden. Een eerste poging liet zien dat 10mm toch echt wel een beetje aan de korte kant was. 14 of misschien wel 20mm zou al beter passen.

Eerst was er een andere uitdaging. Want bij het loshalen van de eerste plaatjes en moeren en bouten bleek dat er een flinke scheur over een van de bevestigings stroken liep, en wel over bijna driekwart van de breedte. Het laatste kwart hield alles nog stevig bij elkaar, maar ik vond het toch wel een beter idee om het te laten repareren. Via zowel het forum van de Deauville club, als ook het forum van de CX club werd een oproepje gedaan. Wie heeft er een idee?

Al snel kon ik kiezen uit drie of vier oplossingen, allemaal mensen die wel even zo'n scheurtje wilden lassen. De gekozen oplossing kwam van Frans die een kleine garage adviseerde. En omdat mijn auto-garage niet zo heel groot is, ging ik eens langs bij Kroon in Ede. Lekker dichtbij ook. Daar keken ze er naar, en ja, dat kon wel. De vraag wat het ging kosten werd met een handgebaar weggewuifd. Kom morgen maar terug.....

In de tussentijd ging ik aan het meten. Want nergens was er een aanwijzing te vinden hoe hoog en breed de afstandsbusjes moesten zijn. Met de schuifmaat werd vastgesteld dat de diepte van het gat waar de inbusbout in zat ongeveer 20mm was. Het leek me in eerste instantie best wel veel voor een afstandsbusje. Toch zou het misschien wel passen, als ik er maar aan eentje of beter gezegd vier, kon komen. Een rondgang langs diverse bouwmarkten en ijzerwaren handelaars leverde niets op, dergelijke afstandsbusjes waren er wel, maar dan in een verpakking van honderd! stuks. Dat was net iets teveel. Maar terug van de vruchteloze zoektocht naar afstand dingen was er een mailtje van MAST die ze wel wilde maken, als ik de maat even kon doorgeven?

Euh, ja, dat kon nou net niet. Het was echt een testprojectje, die afstandsbusjes. Maar vooruit, laten we eens proberen met een lengte van 20mm. De binnendiameter moest natuurlijk 8mm zijn, zodat de M8 er weer doorheen kon, en de buitendiameter, nou, laten we dat op iets in de buurt 15mm houden. Maar in elk geval wel minimaal dezelfde maat als de kop van de door Honda gebruikte M8 inbusbout.

Heel snel waren de afstandsbusjes klaar, en werden aan de post toevertrouwd. En de daarop volgende middag keek ik steeds maar uit het raam, wachtend op de post, met achter in mijn hoofd steeds het riedeltje: 'busje komt zo...busje komt zo, eventjes geduld nog want het busje komt zo'. Toen eindelijk de busjes met een dof plofje op de mat vielen, was het buiten juist hevig aan het regenen. Nee, ik moest nog eventjes geduld hebben voordat ik de busjes kon passen. Even kijken kon wel, en het bleek dat MAST een set van 20mm en een set van 14mm had gemaakt. En ze zagen er wel mooi uit. Ik kon haast niet wachten totdat de regen over was.

In de tussen tijd had ik het kofferrek netjes uit elkaar gehaald. Want zo wist ik beter wat ik nu had, en wat ik eigenlijk miste om de boel helemaal netjes op de NT te schroeven. Op internet was er een fotootje te vinden waarop keurig netjes alle onderdelen naast elkaar waren neergelegd. Met dat als voorbeeld begon ik het rek uit elkaar te halen. Als er wat los ging, werd netjes op de overeenkomstige plaats neergelegd. Schroeven, moeren, ringen, buisjes en bouten kwamen net als bij een puzzel op de juiste plaats. En toen snapte ik het even niet, want er lagen wel busjes op de vloer, op dezelfde plek als op de voorbeeld foto.

Terug naar de computer dus, en op zoek naar het kofferrek van een Deauville. En daar kwam ik er na een tijdje achter dat ik het in het begin fout had gezien, en dat de gezochte afstandsbusjes en de bijbehorende bouten, waarmee het rek aan de motor vast gemaakt zou worden, niet bij het rek, noch bij het subframe van het rek aanwezig waren. Maar goed, alles, of in elk geval bijna alles was er nu. De langere bouten die ik nodig had konden bij de bouwmarkt aangeschaft worden.

De daarop volgende ochtend, vrijdag, was het dan de beurt aan het grote opbouwen. Als eerste werden de messing afstandsbussen geplaatst. En die waren voor het mooi net een beetje te breed. Gelukkig was er nog een oude, maar goed werkende slijpschijf in de schuur waarmee aan het einde van elk busje een schuin randje werd geslepen, zodat het uiteinde iets taps toeliep. En toen paste het al een stuk beter. Nu de busjes op hun plaats zaten was het tijd om het sub-frame te plaatsen, maar wacht eens....

Bij het passen en meten had ik gezien dat het kofferrek, en ook dus de koffer, vrij ver naar achteren uitkwam als ik alles zo zou monteren als het zou moeten. Dat wil zeggen, de twee bevestigingsplaten op de Deauville, en daarop de uiteindelijke kofferdrager. Maar was dat, zeker voor mij, wel nodig? Het kofferrek, juist de vorige avond weer in elkaar gezet, werd weer uit elkaar genomen, en over de te plaatsen busjes gelegd. Ja, zo zou het ook passen, en dan hoefde ik ook niet aan de slag met twee of meer tussen ringen omdat de hoogte van de messing afstandsbusjes toch net een millimeter of twee tot vijf te weinig was.

Behalve het feit dat hierdoor een eventuele passagier wat minder ruimte zou hebben kon ik geen reden vinden om de koffer niet wat meer direct op de motor te monteren. De zo netjes gelaste bevestigingsstrip werd opzij gelegd, en de grondplaat van het rek werd op de busjes geplaatst. En ja, zo paste het ook..... als ik niet de verkeerde maat bouten had gehaald. Maar na een kort ritje heen en terug naar de bouwmarkt had ik wel de juiste lengte, en kon de grondplaat vastgezet worden. Het paste allemaal precies. Ook het kofferrek zelf werd nu vastgezet. Een beetje afstellen, wat los draaien en weer vastdraaien en dat was dat.

De koffer werd op het rek gezet, en ik maakte een foto om dit heuglijke moment vast te leggen. Het zag er erg imposant uit, motor met koffer. Ik vroeg me alleen af wat het zou doen met de toch al hoge wind-gevoeligheid van de Deauville, zo met die bezaansmast aan de achterkant. Want dat het een flinke windvanger zou zijn, daarvan was ik overtuigd.....