Nu de corona maatregelen voor het grootste gedeelte waren vervallen, was het na twee jaar weer mogelijk om een onderdelen-dag te organiseren. Want ja, ook een CX500/650 of een GL500/650 heeft af en toe wat nieuws nodig. Of misschien juist iets ouds, waar de ene blij mee is, en de ander blij mee is dat het verkocht wordt. Onderdelen dag dus.

Buds, lokatie van de Stamtafel Veluwe, was ook dit jaar weer onze gastheer. En hoewel de voorraad onderdelen van een CX- achtige in mijn schuur zeer beperkt was, te weten 1 cardan rubber, en 1 rem-reactie stang, besloot ik om wat spulllen op te laden op de Deauville, en naar Nieuw-Millingen te rijden. Zo gedacht, zo gedaan. Om een uur of elf stond de Deauville klaar, had ik het zomer-motor-tenue aan, en vertrok. Buiten de poortdeur werd de motor gestart. Althans, dat probeerde ik. Maar er gebeurde helemaal niets. Huh? Nog eens dan. Eerst controleren: noodstop schakelaar, check. Zijpootje ingeklapt: check. Vrijstand lampje groen: check. Hij zou het eigenlijk moeten doen. Maar waarom deed 'ie het dan niet?

Geen tijd om dat helemaal uit te zoeken. De motor werd terug geduwd naar het parkeerplekje, de accu lader aangesloten, en de spullen achterin de auto gegooid. Motorkleding uit, gewone-mensen kleding aan, en dan maar met de auto naar de CX-club toe. Terwijl ik de straat uit reed bleef het aan me knagen: waarom deed dat ding het nou niet. En amper vierhonderd meter verder, bij het eerste verkeerslicht, wist ik het ineens. De gebruikte sleutel was de reserve sleutel, voor de koffers en dergelijke, en die sleutel bevatte geen transponder. Dat moest het zijn.

Onderweg, A12/A30/A1 rijdend naar Nieuw-Milligen zat ik mezelf af en toe flink de eigen huid vol te schelden. Ja, ik had het een keer eerder gehad. Ja, het waren de reserve sleutels. Ja, ik had beter op moeten letten. Maar dat alles nam niet weg dat ik nu per auto onderweg was. Er moest een extra sleutel-met-transponder komen, dat was duidelijk.

Bij Bud's aangekomen parkeerde ik de auto bij de zij/achteringang, zodat het niet al te ver was naar het terras en de kapschuur, waar de meegebrachte onderdelen neergezet konden worden, zodat het samengestroomde publiek zich daaraan kon vergapen. Maar het viel wel een beetje tegen met het samengestroomde publiek. Een dozijntje CX-clubbers waren aanwezig bij Bud's, en de kapschuur lag half vol met onderdelen en onderdeeltjes, samengebracht door zes of zeven aanbieders. Op een klein vrij plekje legde ik mijn overtollige motorkleding neer, en wie het hebben wilden mocht het meenemen. Het was gezellig, daar op het terras. Met een kopje koffie, aangeboden door de club, en een praatje met deze of gene, en de nieuwste verhalen en plannen voor het komende motorseizoen vloog de tijd om. Rembrand bracht mij ook nog het donateurs kadootje van 2022, en ik mocht kiezen, een zwart vlaggetje CX500 club, of een wit vlaggetje CX500 club. Niet lang daarna meldde mijn innerlijke klok zich, met de boodschap dat het toch echt wel lunchtijd was.

Gelukkig maken ze bij Bud's nog steeds heel erg lekker eten, en een uitsmijter was snel besteld. En toen die er was was hij ook snel weer weg, een leeg bord en een volle buik achterlatend. Wat nu verder?
Verder was het nog even kijken wat er allemaal lag aan spullen die ik niet, of misschien ook wel nodig zou kunnen hebben. Want niet alles was helemaal alleen op de CX500 an aanverwante motoren van toepassing. En een CX had ik niet meer. Maar nee, niets wat ik een meer dan oppervlakkige blik waard vond. Enigszins jaloers keek ik naar al die CX spullen, maar nee, ik moest het accepteren, mijn CX tijd was over.

Na nog een uitlaatvraagje bij Marco (want hoe zat het ook al weer met de verschillen in de uitlaat van een CX500c) vond ik het tijd om weer terug te gaan. De spulletjes werden weer achterin de auto gemikt, en dat was dat. Er werd afscheid genomen, en aan iedereen verzekerd dat ik toch echt wel naar Vechta wilde komen, en toen was het tijd om te vertrekken. Dat vertrekken daar had ik nog even geduld voor nodig, want er kwam veel, heel veel verkeer vanuit de richting Harderwijk, en dat had voorrang op mijn autootje, wat uit een uitrit kwam.

Eenmaal thuis was er nog een kopje thee, maar ook was er een klein klusje wat even gedaan moest worden. Met de juiste sleutel werd geprobeerd de Deauville te starten, en ja, dat lukte zonder moeite.

Zo snel mogelijk een echte reserve sleutel halen dus......