Terug naar de Motorpagina


(nieuw) Jaar ontmoeting van de CX-club in Almere


Het clubhuis van de motorvereniging Almere is al vaker het toneel geweest van de nieuwjaar bijeenkomst van de Dutch Honda CX-Vtwin club. En 2024 werd geen uitzondering. De vraag bleef natuurlijk: ga ik met de motor, of ga ik met de auto? De handvat verwarming deed het, dus erg koude handen zou ik niet krijgen. De vooruitzichten spraken niet van regen of vorst, en dat was ook goed. Dus: gewoon doen, met de motor naar Almere. Met Brinkcx en JiMi werden afspraken gemaakt, en vlak voor de 28ste waren er ook twee nieuwe banden geplaatst. De Deauville en ik waren er klaar voor.


Frans was wat eerder, en kreeg een kop koffie om even bij te warmen. Marko was iets later als de afgesproken 12:00 uur, maar ook dat maakte weinig uit. Zo rond 12:15 vertrokken we. Het was een beetje fris, dat wel, maar het dikke pak en de thermo kleding hielden de ergste kou tegen, en ook de handvatverwarming deed het goed. Het werd een erg rustige en ontspannen reis over de A30, de N301 en de N305. Het grootste gedeelte kende ik wel uit mijn hoofd, maar voor de laatste kilometers was de TomTom toch wel een goede ondersteuning. Zonder noemenswaardige gebeurtenissen kwamen we aan op de Meerveldstraat, waar de motoren naast de al aanwezige motorfietsen werden gezet.


... motoren ...

... motoren ...

Binnen was het warm, was er koffie, met lekkere koek, en waren er CX-ers die ons begroeten. Veel Dutch CX-ers waren er nog niet, maar in de loop van de middag werden het er toch steeds meer. Niet iedereen was met de motor naar Almere afgereisd, de meesten waren toch met de auto gekomen. Het was dan ook best wel koud, zonder windscherm, zonder handvat verwarming.


Naast de reeds vermelde koffie, die gretig aftrek vond, was er ook soep. Gewoonlijk was dat een erwtensoep, maar dit jaar hhad het bestuur gekozen voor een tomaten soep. En ook die ging er best wel in, warm is warm tenslotte.


Naast het gemoedelijk samenzijn was er zoals gebruikelijk ook de mogelijkheid om donateur te blijven, of te worden. En donateurs kregen een presentje, en dit jaar was dat een kleine bidon met opdruk. Waar je die nou moest laten op een CX was de vraag die druk besproken werd onder de aanwezigen. En, zoals wel vaker, waren de zotte oplossingen ( aan je helm, een elastiekje om je pols, etc. ) in overvloed aanwezig. Simpele oplossingen als rugtas of tanktas werden niet geopperd, want dat is niet leuk.....


... gemoedelijk samenzijn ...

... gemoedelijk samenzijn ...

Serieuze en vooral minder serieuze gesprekken werden even opgeschort door een praatje van de voorzitter. Ja, we hadden het gemerkt, vele veranderingen het afgelopen jaar, niet alleen de soep, maar ook het jaarlijks treffen was niet aan de verandering ontkomen. Het had er, zo zei Coen, even naar uitgezien dat de club ook dit jaar wer een andere locatie zou moeten zoeken, maar door hulp aan te bieden bij de vrijwilligers van de “Gasschoeve” en de datum een ietsjes te verschuiven, was het toch mogelijk gebleken om het treffen op die locatie te behouden. Wel zou het jaarlijkse treffen van de Dutch CX club dit jaar niet rond het derde weekend van augustus plaats vinden, maar een week later, rond het vierde weekend, dus van 23-24-25 augustus.


... praatje door de vooorzitter ...

... praatje door de voorzitter ...

Een ander nieuwtje was dat de locatie voor de onderdelendag niet meer beschikbaar was. Na een aantal jaren onder de kapschuur bij ‘Buds' de plek van de Veluwse stamtafel, was dit niet niet meer mogelijk. En, zo zei Coen, als er iemand is die iets weet..... dan graag even melden.


De oproep was zo'n beetje het einde van het officiële gedeelte. Er werd nog wat rondgekeken naar de motoren waarmee een paar ‘winterharde’ CX-ers waren gekomen, en het verhaal van Jottums Silverwing werd nogmaals verteld. Maar deze oude liefde roestte toch wel een klein beetje. Maar dat deze motor, en ook de “Groene Draak” van Lieke, toch weer bij hun oude baasje waren teruggekeerd, gaf mij een heel klein beetje hoop op een hereniging met de soms zo weerbarstige “Rode Rakker”


Langzaam werd het tijd om de thuisreis aan te vangen. Niet op een CX, maar op de zeer betrouwbare Deauville. Frans en Marko werden opgetrommeld, afscheid van de verzamelde menigte (nou ja, menigte?) werd genomen en daar gingen we dan.


Na een klein stukje Almere, en een kleine kilometer oprit/afrit kwamen we op de N305. Daar merkte ik dat er, volgens de TomTom, een flink aantal kilometers voor ons uit een kleine file met een minuut of acht vertraging was. Ik schatte dat het in de buurt van Nijkerk moest zijn. Wat te doen? Andere route kiezen, of de confrontatie met de file en/of opstopping aangaan? Of er op vertrouwen dat het allemaal vanzelf opgelost zou zijn als we bij de plaats van de opstopping aankwamen.....


Nadat we de N305 hadden verruild voor de N301 in de richting Nijkerk vertelde de TomTom dat de vertraging nog maar drie minuten was. En even later, vlak voor Nijkerk, was de hele opstopping en vertraging van het schermpje verdwenen. Ook in werkelijkheid was er geen spoor van een probleem te zien. Wel was de zon te zien, die het eerste stuk door Nijkerk precies recht van voren kwam. Met één hand aan het stuur, en de andere als zonneklep voor de ogen was het nog te doen, maar ik was wel blij dat de rondweg Nijkerk op een gegeven moment net iets anders draaide, weg van die verblindende zon.


Bij Barneveld gingen we de snelweg weer op, de A30. En dat was al weer erg dicht in de buurt van Ede. JiMi nam de afslag naar de A12, richting Veenendaal, Frans en ik reden iets verder, tot waar de A30 overging in de A12. Daar op de A12 bleef ik de op de invoeg/uitvoeg strook, terwijl Frans de hoofdrijbaan koos, hij moest toch nog een kleine drie kwartier verder.


Afslag, het viaduct over, en niet veel later zette ik de motor op het vaste vertrouwde plekje achter het huis. En dat was dat.


Later die avond ging ik nog even berichtjes kijken op de computer. Daar zag ik dat ik “gespot” was door een lid van de HDC, de Honda Deauville Club, ook wel Heel Diverse Club, genoemd. Rond 16:30, op het viaduct de Poortwachter, een rode 650. Ja, dat moest ik wel zijn geweest. Druk met dingen als gas geven, lijntjes op de weg zoeken en op tijd remmen had ik hem niet gezien.....



Terug naar de Motorpagina