Er werd die ochtend een flink gat in de ruime voorraad van de koelkast geslagen. Brood, kaas, eitje sinaasappelsap, totdat ik mezelf ernstig toesprak. Doorgaan met al dat lekkere eten zou de weegschaal thuis niet leuk vinden. Maar koffie, dat kon nog wel, en het ontbijt bij de Gasschoeve had vast wel koffie over. Dus vertrok ik naar de Slagenweg. Mijn Deauville was de vorige avond onder de carport bij het B&B gezet, niet binnen, wel droog, en startte zoals een Honda moet starten, zonder problemen. Vijf minuten later was ik al weer op het treffen terrein. Motor neerzetten, eigen mok mee, en een kopje koffie halen. Zo, nu kon ik er weer tegen.

... onder de carport ...

Het ontbijt bij de Gasschoeve was helemaal niet slecht, en de aanwezige treffengangers lieten het zich dan ook goed smaken. Ook hier brood, kaas, ham, en gebakken ei met spek, allemaal zelfbediening. Ik had al ruim voldoende gehad, en ging met mijn kopje koffie op een plekje in de zon zitten, de gebeurtenissen bekijkend.

... ontbijt bij de Gasschoeve ...

Mijn plan was om deze dag een tourritje te maken, wat thuis achter de PC in elkaar was gezet. Het was niet proef-gereden, en dus eigenlijk een verrassingsrit. Een aantal CX-ers wilden wel meerijden, en ik had er geen bezwaar tegen. Rond 10:30 vertrok ik, met zeven meerijders.

De rit zou in totaal ongeveer 135 km zijn, verdeelt in drie delen. Het eerst deel zou van Collendoorn naar nieuw-Weerdingen gaan, waar Motorhuis Bakker naar verluid in een ruime kelder een grote verzameling oudere motoren had. Deel twee ging van Nieuw-Weerdingen naar Erm, naar het eet-cafe waar we twee jaar eerder ook al met een treffen-toerrit waren geweest. En het derde deel zou ons weer naar De Gasschoeve brengen, ruim op tijd voor wat er dan ook nog meer op het programma zou staan.

Nog geen tien kilometer ver, waar ik even moest wachten tot iedereen achter me een kruising was overgestoken, komt een mederijder naast me staan. Zijn CX Custom begon een beetje dorst te krijgen, en of ik langs een tankstation kan rijden. Nu was er net een kilometer terug een tankstation geweest, maar, zo verzekerde de man me, er zat nog wel voor een 40 kilometer benzine in. Een blik op de TomTom leerde me dat 20 kilometer verder de route vlak langs een pomp zou gaan. Welnu, dan moest het maar zo zijn. Maar het was fijner geweest als hij dat iets eerder had gezegd.

De op de computer uitgezette route was helemaal niet gek, landschapjes, smalle, maar gelukkig wel verharde wegen. Prima te rijden. Wel maakte ik me een klein beetje zorgen over het weer. In de verte, in de richting waar ik heen dacht te gaan, waren regenvlagen te zien, en ietwat dreigende luchten. Net na het plaatsje Oosterhesselen begon het heel zachtjes een klein beetje te regenen. Net voldoende om er over na te denken. Maar lang niet voldoende om te stoppen voor regenpakken en dergelijke.

Hier raakte ik ook twee meerijders kwijt, die de regen toch niet zo zagen zitten. Tot verbazing van Frans, die achter reed, gingen die twee een heel andere kant uit als de rest. Vooraan had ik dat helemaal niet in de gaten, ik was in de veronderstelling dat ze mee zouden rijden tot het einde van het eerste deel. Maar de regen was hen toch te dreigend, en weg waren ze.

De regen veranderde na een minuutje in een miezer, en niet veel later was er van regen nauwelijks sprake. In Sleen was er dan eindelijk, iets naast de route, de gewenste benzinepomp. Wel was de prijs daar net iets hoger dan de prijzen bij andere tankstations langs de route, maar dat had ik niet geweten. Nou ja, zo heel erg groot is het aantal liters wat in de tank van een 'C' gaat ook weer niet.

... gewenste benzinepomp ...

Verder maar weer. Een punt waar ik me thuis een beetje zorgen over had gemaakt was waar de route over de N381 zou gaan. Maar er was geen probleem, wel opletten dat ik de juiste afslag nam. Verderop, bij Valthe, reden we langs de opgegraven resten van de historische Valtherschans, een verdedigingswerk wat terug gaat tot 1621. En een aantal kilometers verder was Nieuw-Weerdingen, en het eerste stoppunt, Motorhuis Bakker. Ik had me laten vertellen dat er oude en klassieke motoren te zien waren....

... motorhuis Bakker ...

Het was even zoeken, tussen al die modernere motoren, naar het 'oude' spul. Maar beneden, achteraan, een halve verdieping onder de kelder, was waar we voor gekomen waren. Het eerste wat ik zag was een CX custom. Maar er was meer, veel meer te zien. Niet alleen een originele Honda Dream, maar ook een CX500 Turbo stond er mooi te wezen, en dat is niet bepaald een alledaagse machine. Toegegeven, ook ander merken waren vertegenwoordigd. Met aparte en speiale uitvoeringen. Daar was bijvoorbeeld ook een Suzuki ER5 met wankelmotor, een aantal Yamaha's, gewoon te veel om op te noemen. Een Honda CB550K3 was er ook, evenals een CB400F, beide modellen die ik lang, heel lang geleden ooit had.

Op de eerste kelder verdieping stonden motoren die toch nog wat nieuwer waren, zoals een stel Goldwings, een Deauville 700 en de nodige Kawasaki's. Allemaal leuk om te zien, maar langzaamaan werd het tijd voor koffie, wat helaas eventjes duurde omdat de koffie automaat in storing stond. Toen dat door een vriendelijke medewerkster was opgelost, keek ik eens op de klok. Ja, over niet al te lange tijd moesten we maar weer eens gaan, voor het tweede deel van de tocht.

Oordopjes in, helm op en de TomTom aan, wat zou het tweede deel van de rit ons brengen? Het eerste wat het tweede deel van de rit ons bracht was een 50 km/u zone. Rustig reden we verder, want het zou toch wel ergens weer over zijn. Dat was het ook, om niet veel verder opnieuw een bebouwde kom binnen te rijden, en dit keer was het niet zomaar over. Dat is het nadeel van plannen achter de computer, het is dan helemaal niet eenvoudig om 30 of 50 km/u zone's te vermijden, omdat snelheden niet op een kaart worden aangegeven. En deze keer duurde het meer dan 10 kilometer voordat we weer iets snelle mochten. Een optie zou zijn om de route op de TomTom te laten afspelen, maar dat had ik niet gedaan...

Niet lang nadat we Emmer-Compascum hadden verlaten kwamen we in Emmen. Ook daar was het langzaam rijden met 50 km/u hoewel de weg door een bos ging, waardoor ik het gevoel kreeg dat het toch best wel sneller zou mogen. Niet dus. Maar na Emmen konden we weer een beetje doorrijden. Over de Slenerweg, en na een paar leuke slingers over kleine weggetjes kwamen we bij het lunchpunt, het Eetcafe de Holtenploeg. Op de parkeerplaats achter het eetcafe werden de motoren neergezet, en dat was dat.

... de Holtenploeg ...

Totdat Erik opmerkte dat de motor van Henk een waterlek had. Dat was niet goed. Voorzichtig probeerde Henk te voelen of er misschien een klemband los zat, maar met de gloeiende uitlaatbocht daar vlak bij was het een riskante zaak. Nee, eerst lunch, en dan, als de motor voldoende is afgekoeld, kijken wat er aan de hand was. Gereedschap zou geen probleem zijn, want zowel Marcel als ik beschikten over de standaard set boordgereedschappen van Honda. Dus: even wachten, komt wel goed.

Op het terras van de Holterploeg werden twee tafeltjes naast elkaar gezet, en werden helmen en dikke jassen rondo neergestrooid. Het was duidelijk: hier zit een groepje motorrijders. Er was verder niemand op het terras, dus we zaten ook niet in de weg.

... groepje motorrijders ...

De eerste belevenissen over dit tweede deel, en ook over het eerste deel van de rit werden uitgewisseld. Nadat het eten was gebracht werd het eventjes rustig, waarna het geklets weer begon. Maar we hadden ook nog een derde deel van de tiocht te rijden, en een CX te repareren. Marcel haalde zijn CX boordgereedschap te voorschijn, en Henk begon, nu de uitlaatbochten van zijn CX waren afgekoeld, de slagklemmen aan te draaien. Al met al duurde het niet lang voordat we aan het derde en laatste deel van deze toertocht konden beginnen.

Het derde deel zou via Nieuw Amsterdam, door een stukje Duittsland gaan. Geen probleem, ware het niet dat de verbinding tussen headset en TomTom soms wegviel. En net in Duitsland, waar de snelheid 100 km/u was was de verbinding met de headset alweer weg. Ik reed op dat moment ongeveer 90 km/u, in een redelijk overzichtelijke bocht, toen ik op het kaartje van de TomTom zag dat er een weg naar rechts was, die ik in wilde. Maar geen voorwaarschuwing van de headset of TomTom.

Heel snel kijken in de spiegel vertelde me dat Frans niet zo heel ver achter me zat, en de rest daar wel weer redelijk achter was. Rechts aangeven, maar wel nog links aanhouden, remmen, Frans in de gaten houden (die wel dichtbij kwam) en eigenlijk net voorbij de zijweg, toch de weg naar rechts indraaien. Niet heel mooi gedaan, wel geslaagd. Hoewel ik denk dat Frans wel een paar minder nette woorden heeft gedacht....

Na deze Aatalstrasse kwamen we door een paar kleine dorpjes heen, totdat we plotseling weer in Nederland reden. Bij de Haandrik werd het kanaal overgestoken. En toen was daar iets verderop een wegafsluiting (later hoorde ik dat er een wielertocht was), met verkeersregelaars die iedereen tegenhielden. Gelukkig was mijn route ook de omleidingsroute die iedereen moest nemen, dus geen probleem. Een eindje verderop was er wel een probleem, toen TomTom aangaf dat de route naar rechts ging. Euh... nou ja, misschien wel... Eind van de weg weer rechts, en dan weer rechts en dan...? Ik had iets te veel vertrouwd op de voor-waarschuwingen van de headset / TomTom, en had een afslag naar links gemist. En omdat de 'track' alle route puntjes wilde volgen, moesten we even omdraaien, rechts, rechts, rechts, rechts en dan links.

De laatste kilometers gingen door het buurtschap Collendoorn, waarna we iets verderop op de Slagenweg uitkwamen. En kijk, een honderd meter voor me zag ik een aantal motorrijders, ook op weg naar het treffen terrein. Het waren de deelnemers aan een andere tocht, die ook ook dit moment aankwamen. Op het treffen terrein werd de motor op een plekje neergezet waar ik ook weer makkelijk kon wegrijden. Frans, Ton, Henk, Marcel en Erik vonden het een geslaagde rit, en ik was het daar helemaal mee eens, jammer alleen van dat laatste rechts-af rondje....

Ik vond het, na deze rit, wel tijd voor een welverdiende power-nap, dus werd de Deauville weer gestart, en reed ik naar het B&B. Even een kort slaapje doen... en pas om 17:15 werd ik weer wakker....

Terug bij de Gasschoeve bleek dat de BBQ al bezig was. Ik kon direct aanschuiven voor een (vegetarisch) worstje, broodjes en salades, en dat liet ik me goed smaken. Een tweede ronde lukte ook nog wel, maar toen iemand aankwam met: Ja deze zijn ook nog voor jou! Was de grens echt wel bereikt. Zo veel, en nog lekker ook, maar vol was vol.

... de BBQ ...

... broodjes en salades ...

Een praatje hier, een verhaaltje daar, kijken naar de CX-en en overige motoren, de dag liep langzaam ten einde. Wel moest er door het bestuur, voor de laatste keer, de mooiste CX van 2025 gekozen worden. En dat zou de licht verbouwde CX van Ton zijn. Hoewel ik geen voorstander ben van ombouwen van een CX, vond ik dit toch wel een redelijk geslaagde verbouwing.

... de mooiste CX 2025...

De muziek voor deze avond zou verzorgt worden door Peter Raadsen, die een lijstje kwam rondbrengen waarop verzoeknummers aangetekend konden worden. Leuk idee, maar het was voor mij tijd om de Deauville te pakken, en het rustige plekje van het B&B op te zoeken. Even de dag afsluiten, morgen weer verder.....