Vorig - Het begin van de weg terug -
Volgende - Een tussenstop in Deba -
Langs de kust naar El Helguero | |
|
Vandaag gaan we niet de bergen in, naar de beroemde 'Picos de Europa'. In
plaats daarvan blijven we de N634 langs de kust volgen, zo is het plan. Maar
eerst de nu al bijna traditionele koffie uit de mini percolatortjes. Zwart met
een zoetje, daar wordt een mens heel erg wakker van. En er is een uitgebreid
ontbijt, met spek, witte bonen, ei en een stuk stokbrood. Als de koffie niet
genoeg was om flink wakker te worden, dan dit ontbijt wel. Dan volgt het
opbreken van het kamp, het zoveelste deze reis. En alles weer opladen voor
deze dag, en vertrekken voor een volgende etappe.
| |
|
Eerst tanken, want de CX en GL beginnen alweer dorst te krijgen. TomTom weet
een tankstation vlakbij, en brengt ons dan ook keurig bij het tankstation
voor de deur. Als ik stop komt er een vrouw naar buiten die me in rad Spaans
een heleboel vertelt, waar ik uit opmaak dat het tankstation geen benzine
heeft, en dat we het een paar kilometer verder, voor ons dus terug, maar eens
moeten proberen.
| |
|
Dus terug, en inderdaad, een paar kilometer terug is er een tankstation. Nou
ja, zolang er benzine is.... Dus tanken, sigaret, opstappen en laten we eens
kijken hoever we vandaag komen in de richting van Deba, of misschien zelfs wel
Bidart.
| |
|
De N634 ligt hier niet, hier rijden we de N632, een minstens even mooie weg
langs de kust van Asturias. Tevens een gedeelte van de 'Camino Norte', de
noordelijke route naar Santiago de Compostela. We rijden door de buitenwijken
van de havenplaats Gijon, blijven op de N632 de grote tolweg A8 volgen, en
rijden langs deze weg vol met schitterende vergezichten en fraaie bochten. Een
uur en drie kwartier later is er onze volgende stop. Een restaurant, en het
ziet er niet alleen open uit, het is open. De motoren krijgen rust op de
parkeerplaats, wij nemen een tafel op het terras, en even later zitten we aan
een grote koffie, 'un kaffee grande' zoals dat heet. Het uitzicht vanaf
restaurant 'Sampedro' is geweldig, en we blijven hier dan ook bijna een uur
zitten. Koffie, kletsen, en foto's maken.
| |
 ... uitzicht vanaf restaurant Sampedro ... | |
|
Onze weg voert ons langs en door de randen van de 'Picos'. De weg slingert
zich om de voet van hoge bergen, langs ruige rotsen, en door adembenemende
ravijnen, waar links en rechts de rotspunten hoog oprijzen. Rechts van ons
zien we hoe de toppen van de bergen verdwijnen in de wolken. Als we de route
over de 'Picos' hadden genomen hadden we daar nu waarschijnlijk ingereden.
Hier, aan de voet van de bergen is er soms nog zon, en de beleving is, zeker
voor ons vlaklanderige hollanders, er eentje van ontzag en verbazing.
| |
|
Bij Ruiloba is Luc's TomTom de weg even kwijt. Ik neem de kop over en weet de
camping te vinden, El Helguero. Bij het inchecken, voor vier tenten en vier
motoren, maakt het meisje bij de receptie de opmerking dat een huisje dan
goedkoper is. Luc kijkt mij aan, ik kijk Luc aan, en zodoende komen we in een
keurig nette 'cabana' terecht, met vijf echte slaapplaatsen, een terras voor
de deur, en een elektrische kachel. Motoren worden op het gras voor het huisje
geplaatst, en ziezo, we zijn er.
| |
|
De camping beschikt naast huisjes ook over een redelijke bar met restaurant en
een spelletjeshal. Enthousiast wordt het poolbiljart uitgeprobeerd, en daar,
als Luc de witte bal zo overhoud dat ik er vrijwel niks mee kan, en er een
duidelijk en niet mis te verstaan commentaar oplever, ontlok ik Nick de
opmerking “het heeft even geduurd, maar hij heeft zich aangepast”. Tja....
| |
 ... het poolbiljart ... | |
|
Eten gebeurt in het restaurant, waar ook vrijwel de rest van de avond wordt
doorgebracht. Kaarten bestuderen, wat doen we morgen, hoe ver is het, wat zijn
de mogelijkheden. Nick speelt een paar spelletjes 'darten' tegen de
plaatselijke bevolking, maar het lijkt wel of ze verschillende regels volgen,
want ik snap er niets van. Ook een toelichting in driehonderd woorden Spaans
en vijf woorden Engels van de 'locals' slaagt er niet in om opheldering te
geven. Maar gezellig is het wel. Om kwart over tien vind ik dat de dag mooi en
lang genoeg is geweest. Ik wens de overige heren welterusten, en schuif de
slaapzak in. Ik wordt een tijdje later nog even wakker als een stel onverlaten
en lawaaischoppers het huisje binnenkomt, maar niet al te veel later zijn ook
die heren rustig, en wordt er geslapen.
| |
|
|
Volgende - Een tussenstop in Deba -