Terug naar de Motor-pagina
Vorig - Weer in Frankrijk, naar Pyla-sur-Mer -
Volgende - Door de regen naar Saint Jean-de-Monts -

Naar Blaye
Vrijdag 18 Mei
Zand, zand en nog eens zand, tot in mijn slaapzak toe, Het fijne stuifzand van Pyla-sur-Mer dringt overal in door. Het is zelfs in mijn camera gekomen. Normaal zou de lens moeten uitschuiven als ik de camera op 'on' zet, maar nu komt er alleen een krakend geluid, en de melding 'lensfout'. Einde camera dus.
Ook de anderen hebben last van het zand. Maar gelukkig slaagt Nick erin om koffie zonder zand te maken, en zo begint de dag toch weer redelijk goed. Afbouwen, opladen, en paspoort ophalen bij de receptie, en dan weer op weg.
Weer komen we dezelfde file tegen. Deze weg heeft er kennelijk erg veel last van. In La Teste-de-Buch vinden we, naast een tankstation ook de mogelijkheid om inkopen te doen. Wel is het bijzonder druk bij deze supermarkt. Ron wordt bijna van de sokken gereden als een busje precies voor de ingang gaat parkeren om wat af te geven.
Ik probeer de uit Agen meegenomen regenbroek aan te doen. Vanwege het weer vanmorgen heb ik er vanaf gezien om onder het motorpak een spijkerbroek aan te trekken. De hoop is, dat de regenbroek net iets meer wind en kou tegenhoud, zodat ik in elk geval geen koude benen krijg. Het weer lijkt toch niet zo mooi te worden als de vooruitzichten in de vroege morgen ons voorspiegelden. Maar op de een of andere manier krijg ik de regenbroek, maat L, niet aan. Volgens Nick en Ron moet het kunnen, volgens mij niet. Ik krijg de regenbroek van Nick, en daarmee lukt het wel.
Als de inkopen en wij weer ingepakt zijn, gaat het op weg naar die 'Bac' in Lamarque. Een tochtje van toch zeker wel bijna twee uur. Het weer houd zich redelijk, dreigend met regen, maar op de grens van het regent wel/het regent niet. Maar als we tegen half twee eindelijk in Lamarque aankomen: geen boot. De parkeerplaats voor de pont is akelig leeg, en even krijg ik het benauwd. Geen pont? Hoe kan dat, en wat nu dan? Het raadsel is snel opgelost als we het bord met de vertrek tijden vinden, en weten te ontcijferen dat de volgende boot pas om half vier de afvaart heeft. Over twee uur dus. Wat te doen.
... parkeerplaats voor de pont is akelig leeg ...
De kaart en de TomTom worden erbij gehaald. Als we volgens de TomTom om Bordeaux heen gaan rijden, dan zijn we meer dan twee uur onderweg, snelwegen vermijdend. Wachten we op de boot, dan duurt dat ook, inclusief de overvaart, ruim twee uur. We besluiten te wachten, en de tijd zo goed mogelijk te besteden, om te beginnen met een uitgebreide lunch op het terras van het helaas gesloten restaurantje langs de rivier. En daarna? Daarna ben ik moe, erg moe, en als ik een bankje ontdek dan weet ik wat ik even ga doen. Niergordel onder het hoofd, ogen dicht, even rusten.
Heb ik geslapen? Ik weet het echt niet, maar in elk geval voel ik me weer iets beter. Het is ondertussen drie uur geweest, en de boot zou zo langzamerhand toch eens moeten komen. Een tien minuten later is er op het water inderdaad een soort van veerboot te onderscheiden. Ik ben benieuwd naar wat voor een Bac dit is. Zoals op de voormalige lijnen van de Oosterschelde? Of de schepen van de Teso? Het kan ook een gewoon rivierveer zijn....
De boot is er. Wij, vooraan, mogen als eersten de boot op. Deze pont is een zij-lader, waarbij aan de stuurboord-zijde (rechterkant) voor- en achter uitrijopeningen zijn. De oprij-platen bestaan uit losse platen, een soort van vingers, die op de aflopende kademuur vallen. Dat heeft als gevolg dat het oprijden van de boot even nadenken vereist met onze tweewielers. Maar het lukt, en onze motoren worden naar een hoekje gedirigeerd, en dat is dat. Het inladen van de overige voertuigen duurt een hele tijd. Er kan best veel op deze boot. Eindelijk is het zover, en de boot vertrekt naar de overkant, naar Blaye. De overtocht duurt een minuut of twintig, en de TomTom heeft er wat problemen mee. Fransen zijn rare jongens. Op dit veer betaal je per motor of auto, en daarboven ook nog eens per bestuurder. Alsof een motor of auto vanzelf de boot opgaat, zonder iemand achter het stuur.......
... kan best veel op ...	... TomTom ...
Aan de overkant zijn wij, met de motoren, zo'n beetje de laatsten de de boot verlaten. Mijn TomTom heeft de camping 'municipal de Blaye' al ingeprogrammeerd gekregen, en dus is het: volg de TomTom. Ik snap er niets van als we, netjes de TomTom volgend recht op een soort van oud fort afrijden. Kan dit wel? Zit ik niet hartstikke fout? In Nederland zijn al dit soort monumenten verboden voor auto's, maar hier.... Ver voor me rijdt een auto. Als hij mag, zal ik ook wel mogen. Over de houten brug rijden we het fort in, dan verder over het plein onder de grote poort door. Daar is inderdaad de camping, zo staat er aangegeven. We zien geen receptie of zo, en rijden door. Nick gaat een eindje vooruit en geeft even later met armgebaren te kennen dat wij ook moeten komen.
Een mooi plekje, voor tenten en motoren. Kamp wordt opgezet, en dat is dat voorlopig. Maar even later komt er een vrouw langs, die in vlot Frans een paar vragen en/of opmerkingen maakt. Luc weet er uit op te maken dat we ons toch moeten aanmelden, en wel 'gauge, droit' vanaf de ingang van de camping. Na de aanmelding lopen Luc en ik nog even door het fort, de 'citadel de Blaye'. In het verleden moet dit een geweldige vesting zijn geweest. De brokstukken van het verleden liggen hier gewoon voor het grijpen.........
... plekje voor tenten en motoren ...	... citadel de Blaye ...
Als ik die avond, tegen een uur of tien, mijn logboekje van de dag zit bij te werken, word ik geroepen.”Zeg Hans,” vraagt Luc, “jij weet toch wel dat ik paranormaal ben?”. Luc haalt negen sigaretten uit een pakje, legt deze voor me neer, en nodigt mij uit om er eentje aan te raken, als hij zich heeft omgedraaid. Ah! Die truuk ken ik. Toen ik zat te schrijven voor mijn tentje had ik al een en ander van het gefluister opgevangen, maar er niet echt over nagedacht.
Ik pak mijn CX petje, leg deze over de sigaretten heen, plaats mijn hand onder het petje, en raak een sigaret aan. Als Luc zich weer omdraait zitten Nick en Ron uitgebreid te grinniken. “Ja,” merkt Nick op, “hij heeft misschien Asperger, maar hij is niet doof!!” De zogenaamde paranormale heeft de hulp van een handlanger nodig op te bepalen welke sigaret er is aangeraakt. Maar als die handlanger het ook niet kan zien, omdat de sigaretten onder een petje verborgen liggen, tja, dan werkt het niet. Maar wat wel werkte was dat mijn ietwat sombere bui als bij toverslag verdwenen was. Iets paranormaals misschien?

Vorig - Weer in Frankrijk, naar Pyla-sur-Mer -
Volgende - Door de regen naar Saint Jean-de-Monts -