Vorig - Tussenstop in Deba -
Volgende - Naar Blaye -
Weer in Frankrijk, naar Pyla-sur-Mer | |
|
Wanneer alles in Deba is opgeladen, de motoren zijn gestart en we via de
steile helling allemaal boven gekomen zijn, worden we uitgeleide gedaan door
de beheerder. Het is al bijna 10:15, dus wat mij betreft de hoogste tijd om
eens wat kilometers te gaan maken. Na Luc rij ik de weg op en amper honderd
meter verder krijg ik een zwieper van de wind, waar ik toch echt even moeite
mee heb. Harde wind is niet mijn favoriete omstandigheid om in te rijden.
| |
|
Gelukkig komen we in de beschutting van bergen en bossen, terwijl we rijden
langs de N634. De campingman had gezegd dat de eerste vier dorpen heel erg
leuk om te zien zijn. Dat kan best waar wezen, maar er is ook opstopping. Dat
geeft Luc natuurlijk wel weer de kans om de video camera,die hij achter op
zijn koffer heeft geplakt met supersterk tape, aan te zetten.
| |
 ... een opstopping ... | |
|
We rijden langs de zee, soms laag, dan weer hoog door dorpjes en stadjes, door
bossen en heuvels, steeds maar verder. De laatste 80 kilometer naar Frankrijk.
Op de route liggen de laatste steden die we in Spanje te zien zullen krijgen.
Donostia-San Sebastian, en de grensplaats Irun. Er komt eerst nog een laatste
tankstop in Spanje, benzine en tabak zijn hier goedkoper, en dan gaan we weer,
Maar de GI636 is vrij intensief geweest, en het rondjes draaien door en langs
deze stad was nou ook niet bepaald balsem voor de geest. Ik ben heel erg moe,
en moet even gaan zitten, rug tegen een muurtje, en de oogjes dicht. Het
geluid kan ik niet uitzetten, helaas, maar het beeld wel. Even bijkomen.
| |
|
Het duurt even voor ik weer opkrabbel. Kunnen we weer? Ja, het zal wel gaan.
Eerst dieper de stad in, en dan via een rotonde weer terug naar de GI636.
Prima, en daar staat een bord 'Frankrijk 1 km', we komen er al dichterbij. Het
moment dat we de grens overgaan mis ik, veel te druk met andere dingen zoals
motorrijden en zo. Maar ineens zijn de namen Frans, de kentekens van de auto's
Frans, we zijn de grens over. Het is iets na twaalf uur.
| |
|
Later hoor ik van Luc dat het de overgang bij de Av. de Iparralde (Irun) en de
D912 (Hendaye) is geweest. En ik weet vanaf internet dat daar een Santiago
wegwijzer staat, zo ongeveer de eerste in Spanje. Toch jammer dat ik die
gemist heb.
| |
|
Maar we rijden nu in Frankrijk. Mooi land, er wonen alleen zoveel Fransen. Dat
het mooi is zien we vrijwel direct, op de kustweg, de eerder genoemde D912 in
de richting Biarritz, voor St. Jean de Luz bij Socoa. We stoppen even voor wat foto's en
een sigaret momentje. Dan, ineens, staat er een man met een racefiets naast
me en begint een heel verhaal te houden. Ik wil eigenlijk direct zeggen dat ik
geen Spaans versta, maar het is geen Spaans. Frans dan, nee, zo klikt het ook
niet. Uiteindelijk blijkt het dat de man Duits spreekt, dat hij de omgeving
prachtig vind, dat iedereen hier zo kan komen wonen etc. Een mooi verhaal,
maar wij zijn onderweg naar Nederland....
| |
 ... foto momentje bij Socoa ... | |
|
Voorbij de rijke-mensen-plaatsen St.Jean de Lutz, Socoa en natuurlijk Biarritz
gaat het verder in de richting Dax. Maar ruim voordat we daar aankomen is er
de N10, die ons met een redelijke snelheid ruim 80km ver zal brengen. Maar na
20km is er al een pauze, en een aantal kilometers later een tweede, voor eten
en drinken. Dan gaat het weer verder, totdat de N10 een tolweg gaat worden, en
wij er af gaan. Over kleine weggetjes gaat het nu verder naar Pyla-sur-Mer.
Maar er is heel veel open en vooral vlak land rond deze weggetjes, waar de
wind vrij spel heeft, en waar we af en toe een flinke zet van de wind krijgen.
Luc en ik vinden het maar niks. Nick en Ron kan het niet zoveel schelen.
| |
|
In Sanguinet wordt even gestopt. Hier moet ergens een tankstation zijn, maar
we kunnen het niet vinden. Een geld-automaat is er wel, dus we kunnen in elk
geval even contanten tanken voor de portemonnee. Mijn TomTom geeft aan dat het
tankstation 400 meter verder op de route is, maar als we opgestapt zijn: geen
tankstation. Dan maar verder rijden naar Pyla-sur-Mer.
| |
|
Later, thuis, toch even nagekeken: Het tankstation was op 400 meter, dat wel,
maar precies de andere kant uit, volgens Google Earth.
| |
|
Vlak bij La-Teste-de-Buch is er een file. Kennelijk is er het een of andere
evenement geweest op deze vrije dag en nu gaat iedereen tegelijk naar huis,
met de voorspelbare resultaten: file. Wij moeten er ook doorheen, en dat duurt
wel even. Een omweg durf ik niet te nemen, want het is maar de vraag of je er
weer tussen komt. Dan bereiken we de juiste afslag, en rijden naar de camping
toe. Het is de vierde op de rij: 'Pyla Camping'. De motoren worden neergezet,
en Luc en ik gaan kijken of er nog een plek is. Dat is er, en we mogen zelf
bepalen waar we gaan staan. Binnen is dat nog een beetje een probleem, want
het zijn wel vrij kleine plekjes voor vier tenten en vier motoren. Dat laatste
probleempje wordt opgelost door de motoren op de tegenover liggende plaats
neer te zetten, een plek eigenlijk bedoeld voor campers. Mooie vaste
ondergrond, een betonplaat, prima om motoren neer te zetten. En als het niet
goed is dan horen we dat vast wel.
| |
 ... vrij kleine plekjes ... | |
|
Het avondeten wordt ditmaal gehouden in het restaurant van de camping. Ik
bestel een soort pizza, en die komt dubbelgevouwen op mijn bord aan. Geen idee,
het zal wel zo horen. Een flinke tijd later zijn we klaar, en na het dessert
gaan we maar eens verder kijken op deze camping. Wat is er nog meer te zien?
Oh ja, een duintje.....
| |
|
Dat moet natuurlijk even beklommen worden. Het is een amper honderd meter hoge
berg zand. Maar wat voor zand. Dun en poeder-achtig, en met elke stap omhoog
die je doet zak je bijna even hard weer terug. De helling van dit duin is ook
even wat anders dan dat we in Nederland van een duintje gewend zijn. Tegen de
veertig graden, en dat is best stijl. Uiteindelijk klim ik op handen en knieën
naar boven. Wat een klim, maar ook, wat een uitzicht. Vlak achter me kijk ik
over de bomen van de camping heen, en kan nog net tussen de bomen door onze
tenten onderscheiden. Voor me is een zandvlakte, en daarachter de zee, met een
vlammend vurige zonsondergang. Een paar late para-gliders proberen nog een
restant van de wind op te vangen, maar de meeste wind is al gaan liggen. Zand,
zand en nog eens zand. Geen wonder dat dit het grootste duin van Europa is.
Naar beneden is ook niet moeilijk, maar ik doe het toch liever achteruit.
Hoogtes en dieptes, het zit er bij mij diep in. We drinken nog wat en
bespreken de plannen voor de volgende dag.
| |
 ... honderd meter hoge berg zand ... |
 ... vlammend vurige zonsondergang ... |
|
Onze volgende stop zal Blaye zijn, waarvan Ben, Mike's zoon, had gezegd: "dat
moet je gaan zien". Blaye ligt aan de oever van de Gironde, die daar al een
respectabele breedte van drie kilometer heeft. Maar, zo zie ik op de kaart, er
is een verbinding tussen Blaye en Lamarque. Een dun lijntje verbind de beide
plaatsen op de kaart, en er staat een vierkantje met de letter 'B' , van Bac,
oftewel veerpont. Besloten wordt om de Bac te nemen, omdat we anders een heel
lange weg om Bordeaux heen moeten nemen, en dat gaat een flinke tijd duren.
Ook wordt er besloten om na Blaye ergens een camping te vinden, omdat de
geplande camping in Les Eglisottes-et-Chalaures weer een 60 kilometer 'terug'
is. Dat is de planning voor de volgende dag. Laten we morgen maar eens zien
waar we uitkomen. Nu eerst slapen. Dat duin beklimmen was een hele klus.
| |
|
| |
Volgende - Naar Blaye -