Vorig - Regenpauze -
Volgende - Invasie stranden -
De rit naar Bernieres-sur-Mer | |
|
Het lijkt erop dat het weer eindelijk gaat opklaren. De regen is minder, en
soms is het zelfs helemaal droog, ongelofelijk. Ook kleding en motorpakken
zijn, met wat hulp van de droogautomaat van de camping, droog. Mijn laarzen,
ja, die zijn nat aan de binnenkant. Maar daar is een oplossing voor in de vorm
van diepvrieszakken. Droge en warme voet in het diepvrieszakje, het geheel in
de vochtige laars, en klaar.
| |
|
Er wordt brood gehaald bij de kampwinkel, en ook, als ik merk dat ze op zijn,
een doosje met 100 koffiefilters, wel veel, maar een pakje van 10 bestaat
niet. Dan nemen we er honderd mee, moet kunnen. Zo hebben we weer een goed
ontbijt, met lekkere koffie, waarna de afwas en het grote inpakken en
schoonmaken begint. Zo rond 9:30 zijn we klaar met alles, is het huis
bezemschoon, en zijn we best tevreden over onszelf. Maar de juf van de
receptie is minder tevreden: of we maken alles helemaal schoon, dat wil zeggen
dweilen en boenen totdat zij tevreden is, of we betalen 30 euro extra aan
schoonmaak kosten. Alle vier staan we versteld. Niet schoon? Waar heeft dat
mens het over? Maar ze krijgt haar 30 euro, want anders kunnen we niet weg.
Maar we zijn het er over eens: afzetterij, dat is het.
| |
|
Tanken en inkopen is het volgende punt. Dat gebeurt meteen maar in Saint
Jean-de-Monts. En daarna gaan we op weg, maar is er wegens wegwerkzaamheden
een omleiding. Het duurt even voordat we goed op weg zijn dus. Een miezer
regen volgt ons gedurende het eerste gedeelte van de dag. Bij Nantes steken we,
via een 'normale' brug, de rivier de Loire over. En daarna gaat het gas erop,
want het is de N137, oftewel de E3. Maar toch, een twintig kilometer van
Nantes vandaan wordt er gestopt: rookpauze.
| |
|
Daarna wordt er weer stevig doorgereden tot aan Rennes. Daar wordt weer halt
gehouden, en behalve het nicotinepeil wordt nu ook het oliepeil gecontroleerd,
en zowel bij de GL als bij de CX wordt er een flinke scheut olie toegevoegd.
In een voorstad van Rennes wordt getankt, waarna Nick's TomTom toch wat moeite
heeft om de juiste weg weer te vinden. Misschien komt dat omdat we niet naar
de voor vandaag geplande camping rijden, maar een flink eind verder, naar
Bernieres-sur-Mer, je weet maar nooit met zo'n TomTom. Hoe het ook zij, eerst
vijf kilometer in de verkeerde richting, dan een rotonde, en dan weer die vijf
kilometer terug. Zo kom je wel aan je kilometers.
| |
 ... halt gehouden ... | |
|
De N137, die we nog steeds volgen, is hier een normale tweebaans weg. Niet al
te druk, en Nick, die voorop rijd, kan eenvoudig inhalen. Voor mij is het wat
minder eenvoudig, want ik zie graag wat ik ga doen, en het Franse land golft
en glooit hier toch wel in hoge mate. Maar in Frankrijk gaan de vrachtauto's
en tractoren aan de kant, en zetten hun rechter-knipperlicht aan als je er
langs kunt, en dat, samen met Nick's armgebaren van 'het kan wel, schiet nou
toch op' helpt toch wel wat. Alleen, als het linker knipperlicht aangaat, dan
gaat zo'n tractor ook echt wel naar links.......
| |
|
We bereiken Avranches, een stad met een ingewikkeld stratenplan. Bijna alle
routes door de stad komen langs het centrale plein, waar Patton's eigen tank
geparkeerd staat. Nou ja, zijn eigen tank, zou het echt zo zijn? In elk geval
een stukje historie, waar foto's van gemaakt worden tijdens een rookpauze,
waarbij de motoren op de stoep voor hotel 'Patton' staan.
| |
 ... Patton's eigen tank ... | |
|
We keren Patton en zijn tank de rug toe, en rijden verder, naar
Bernieres-sur-Mer en de invasie stranden. Maar zo gemakkelijk gaat dat niet,
en ergens raakt Nick's TomTom hopeloos verstrikt ik de smalle straatjes van
Avranches. Scherpe bocht zus, draai zo, en dan ineens sta je, na alle ervaring
opgedaan in de Pyreneeën en de bergen van Leon, in zo'n stom Frans stadje, en
dan is de weg naar beneden zo steil, dat het toch bijna fout gaat. Bijna, niet
helemaal, en met een zucht van oplichting kom ik beneden aan.
| |
|
Avranches uit, en de weg op, ditmaal de D975. Deze weg herken ik, want in 2010
reed ik hier ook, en vanaf ongeveer deze plaats kon ik.... Goed opletten, en
ja, daar, heel ver weg, 10 of 15 kilometer, zijn heel even de contouren van de
Mont Saint Michel te zien. Het duurt maar even, en als je het niet weet is het
zo gemist.
| |
|
Courseulles-sur-Mer, en dan het laatste stukje naar Bernieres-sur-Mer, waar
een goede camping is. Luc vraagt of er een huisje beschikbaar is, en dat is
er. Dat is mooi, dan kunnen de spullen wat drogen, en staat morgen, als we
zonder de bagage rijden, de bagage achter slot.
| |
|
Zodra we bij het toegewezen huisje zijn wordt alles afgeladen, en worden de
tenten, die in het regenachtige Blaye zijn ingepakt, losjes opgezet om te
drogen. Ja, drogen, want inmiddels is er zon, is de temperatuur opgelopen en is
het heerlijk weer geworden. Het ziet er naar uit dat we morgen
invasie-stranden gaan bezoeken.
| |
 ... opgezet om te drogen ... | |
|
Die avond is er ravioli uit blik, gevolgd door een kopje koffie en nog even
een avond wandelingetje. Als de zon weg is, merken we, dan is het toch nog
vrij snel koud. Terwijl Luc, Ron en Nick aan een spelletje Hartenjagen
beginnen dat tot vrij laat zal duren, begin ik vast aan mijn slaap..........
| |
|
|
Volgende - Invasie stranden -