Een laatste epiloog | |
|
Anderhalve week later is het nu.
| |
|
Dit derde en laatste deel Santiago-verslag is af, op wat losse punten en
komma's na. Drie keer ben ik vertrokken naar Santiago de Compostela. Na de
eerste keer kwam ik helemaal stuk en in de war terug, opgehaald door vrienden.
De tweede keer liep veel beter af, ondanks dat het doel bij lange na niet
gehaald werd, en nu is driemaal scheepsrecht gebleken. Het kan dus wel, met
een hoofd als het mijne op reis, drie weken lang, maar ik hebt er wel wat hulp
bij nodig.
| |
|
Drie jaar lang denken, plannen en bezig zijn. Het is een heel lange tijd, voor
één projectje, voor één doel. En net als de vorige keren is de vraag: was het
de moeite waard, de spanning, de kosten, de inspanning?
| |
|
Wat denk je zelf?
| |
|
Zou ik dit gemist willen hebben?
| |
|
Wat heeft het me opgeleverd? Ach,als je kijkt naar geld en goederen, nee, dan
is het een dure en kostbare onderneming geweest. Pure verspilling van tijd en
energie. Mijn 'global footprint' is door het gebruik van meer dan 250 liter
benzine aardig vergroot, en het saldo op mijn bankrekening is aardig
verminderd.
| |
|
De angstige momenten op bruggen en viaducten, misschien moet ik daar nog wat
mee. En ook zou een VRO misschien wel goed zijn, want Ron, de stepjes zijn nog
steeds niet aan de grond geweest. Ik rij nog steeds liever rechtop als schuin.
En Nick, binnen Nederland ging het rijden een stuk beter, zoals je zag.
Onbekende wegen, het is een probleem gebleken deze reis.
| |
|
Mijn ouwe CX-je, hij heeft alles zonder kermen doorstaan, heeft geen klapje
gemist. Meer dan 30 jaar oud, en nog steeds in staat tot een dergelijke grote
prestatie. Geweldige machine.
| |
|
Ik ben aan het einde van mijn wereld geweest, en daarbij heb ik grenzen
overschreden. Niet alleen de grenzen die landen scheiden, maar ook grenzen in
mijn eigen hoofd. En die zijn moeilijk te vinden, en nog moeilijker te
overschrijden, dat kan ik je verzekeren.
| |
|
De 'Camino', wat ik er van gezien heb, en er van meegemaakt heb, is een unieke
ervaring. Als motor-pelgrim zie je maar een fractie van wat de pelgrim, te
voet, meemaakt. Die fractie was indrukwekkend, groots, wonderlijk. Men zegt
dat, wie eenmaal de 'Camino' heeft gedaan, altijd weer terug komt. Wie
weet...........
| |
|
Santiago, de kathedraal, dat was een onvoorstelbare ervaring. Heel misschien
kom ik daar nog wel eens terug, misschien per auto, misschien zelfs wel te
voet. Je weet maar nooit hoe zoiets kan lopen. Finisterre, het einde van de
wereld, een rotspunt in de oneindigheid van de oceaan, een goede herinnering.
| |
|
Maar wat ik het meest waardeer van deze onderneming, over de afgelopen jaren
heen, het grootste leerpunt als ik dat zo mag noemen, is dat er mensen zijn
die zomaar anderen helpen. Mensen die zich zomaar belangeloos inzetten voor
anderen, en in dit speciale geval voor mij. Was het niet als hulp in nood, dan
toch zeker wel als steun in de rug.
| |
|
Veel mensen hielpen, op verschillende momenten, voor verschillende problemen,
allemaal om mij in Santiago te krijgen, en ook weer heelhuids terug. Ook zonen
en vrienden, CX-ers en anderen, bedankt voor het support, de goede raad, de
op- en aanmerkingen en steun.
| |
|
Van degenen die hun steun aan het project 'Help Hans naar Santiago' hebben
gegeven wil ik toch even twee namen noemen, Hankyu Hansin Express Nederland BV
en Profile Centre Abo. Soms komt steun uit onverwachte en onbekende hoek.
Bedankt.
| |
|
Mike, je bent uniek, fantastisch. Dat we zo maar langs mochten komen is tot
daar aan toe, maar de rest.... Ongelofelijk, echt waar. Bedankt voor de hulp
en gastvrijheid.
| |
|
En een speciaal bedankje voor Luc, Ron en Nick voor het mogelijk maken van
deze derde reis. Samen hebben jullie het mogelijk gemaakt dat ik, met een
hoofd vol 'andersheid', met angsten en fobieën, toch zover ben gekomen, naar
Santiago, en naar het einde van de wereld. Het zal niet altijd makkelijk zijn
geweest, optrekken met een Asperger.
| |
|
Ron, ik zal er zeker achter komen waarom het achterlicht van de CX minder fel
is als zou moeten. En ook bedankt, al liet ik dat niet merken, voor de
aanmerkingen, en verbeterpunten met betrekking tot mijn rijstijl.
| |
|
Nick, bedankt voor het lekkere koken. Je hebt ervoor gezorgd dat ik niet ben
afgevallen onderweg, integendeel. Het bochten rijden, ik blijf er aan werken.
| |
|
Luc, toen je met het idee kwam wist ik niet hoe ik het had. Toen we vertrokken
was ik zenuwachtig, toen we halverwege waren was ik gespannen. En dat was
alleen nog maar de heenreis....... Er zijn momenten geweest dat ik het wilde
opgeven, en er zijn momenten geweest dat je me domweg het zadel weer injoeg,
en verder geen tegenspraak. Dank je. Je hebt me over mijn grenzen geholpen,
verder geduwd dan ik zelf voor mogelijk hield.
| |
|
En bedankt Joke, voor alles.
| |
|
| |
|
Oh ja, de vraag die iedereen stelt: wat ga je nu doen? De Noordkaap of Gibraltar, Moskou of de punt van Schotland ? | |
|
Het antwoord is simpel: Ik weet het niet. Voorlopig heb ik even genoeg aan
deze reis, aan de indrukken die me zijn bijgebleven, de ervaringen en de
emoties. Het is voor nu wel even genoeg. Wat de toekomst brengen zal weet ik
ook niet, we zullen wel zien........
| |
|
| |
|
|