Terug naar de Motorpagina

SJK - Zaterdag Sint Jansklooster 2007
Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog
Zaterdag werd ik, na hoogstens drie uur slapen, veels te vroeg wakker. Gammel van voor en achter. Wat te doen ? Hoe knapt een mens weer op ? Ik besloot om te gaan douchen, maar ook dat leverde niet de verwachte verfrissing op. Een beetje geradbraakt liep ik tussen de motoren door, koud en moe. Ik was niet de enige die daar liep, want Floris liep er ook. Hij was officiëel motoren aan het tellen. Het bleek dat er 79 Cx-en en aanverwanten waren, en 11 anderen. Dus 90 motoren bij een totaal van 105 inschrijvingen. Ondertussen was het acht uur geweest, tijd voor het ontbijt. Dat zag ik wel zitten. Natuurlijk had ik mijn 'bon voor ontbijt' in de tent laten liggen, maar Werner, die bonnetjes corvee had, ach, die kent me. Nou, dat hielp wel een beetje. Wat broodjes, een eitjes, koffie, en nog eens koffie. Nu kon ik er wel even tegen. De vraag was nu, wat doe ik de rest van de dag ? Er was genoeg keuze : Een rondrit langs het IJsselmeer, de Oldtimerdag in Ruinerwold, of een ANWB tourrit door de kop van Overijssel. Wat zou ik doen ?. Ik besloot uiteindelijk om gewoon, rustig en kalm, op het campingterrein te blijven. Ik was er moe genoeg voor, en dan moet ik ook niet een toertocht gaan maken. Ongeveer om tien uur vertrokken de deelnemers aan de IJsselmeer toertocht. En vlak daarna vertrokken groepjes motorrijders naar de Olttimerdag, Giethoorn, en de verdere bezienswaardigheden van de streek.
... IJsselmeer toertocht ...	... IJsselmeer toertocht ...
... IJsselmeer toertocht ...	... IJsselmeer toertocht ...
... IJsselmeer toertocht ...	... IJsselmeer toertocht ...
En zo liep ik over de camping. Maakte een praatje hier, dronk wat koffie daar, zat gezellig bij de een, en tot vervelends toe bij een ander. Werner vertrok met Peter, om in Genemuiden naar een zijspan te gaan kijken, en kwam even later stralend van genoegen terug : hij was een zijspan rijker. Nu moet dat zijspan nog een keertje opgehaald worden, maar het staat al voor hem klaar. Rustig vergleed de ochtend. Er werd aandacht aan de CX van Henk gegeven, er werd aandacht aan de hond gegeven, en er werd koffie gedronken. Ik at tussen de middag een broodje bij Grietje en Werner, en besloot dat het tijd was om een tukje te doen. Pas twee uur later werd ik weer wakker, ik had het duidelijk nodig gehad.
... aandacht aan de CX ...	... aandacht aan de hond ...
Toen kreeg ik het in mijn bol om iets nuttigs te gaan doen, en de CX van Grietje stond daar zo uitnodigend met een defecte knipperlicht-automaat. Wat kon er nu aan zo'n ding stuk ? Ik haalde het apparaat eens uit elkaar. Het is de electrische eenvoud zelve. Als er een spanning door loopt, of het nu voor het linker of het rechterknipperlicht is, wordt een condensator opgeladen, het relais trekt aan en verbreekt het contact. Vervolgens geeft de condensator, via een weerstand, zijn spanning langzaam weer af, en als de spanning weer laag is, en het relais daardoor weer afvalt, wordt de stroomkring weer gesloten en begint het hele verhaal opnieuw. Het kan eigenlijk maar 1 dingetje zijn : slechte contacten waardoor het schakelpunt niet breekt. Ik maakte het schakelpunt schoon, en dat is dat. Maar er was een tweede probleem : een aansluitlip was door het vele gebruik afgebroken, en de lip hing nog maar aan 1 kant vast. Dit moest gesoldeert worden. Maar wie heeft er een soldeerbout bij zich? Beussie misschien ? Helaas, ook Beussie had geen soldeerbout. Maar na veel gepraat bleek Henk nog een knipperlichtautomaat te hebben. Die werdt er bij Grietje's CX ingezet, en ik nam de automaat mee naar huis om die rustig te repareren. Dan, ineens, zag ik iemand die ik helemaal niet had verwacht. Theo J. uit Bennekom. Hij en een vriend gingen hun GL en CX uitproberen op deze zonnige zaterdag, en ja, dan rij je natuurlijk even naar Sint Jansklooster. Het kostte even wat moeite om alles uit te leggen, want Grietje hoort niet bij de tent waar we zitten, de kinderen wel, en de ene hond wel, maar de andere weer niet. Theo is vlug weer weg, want Ede is ver weg. Langzaam aan komen de toer en Ruinerwold rijders weer op de camping aan. Op de IJsselmeerrijders moeten we nog een tijdje wachten, kennelijk duurde die rit langer als gepland. Om vier uur stond de wedstrijd 'langzaam rijden' gepland, en hoewel de organisatie soepel is, werd er om bijna half vijf toch begonnen. Het langzaam rijden, dat was iets waar ik graag aan mee wilde doen, gewoon, leuk om mee te maken. Aan het langzaam rijden deden in eerste instantie een stuk of twaalf motoren mee. Later kwamen er nog wat bij. Het was spannend om te zien, en het ondanks de lage snelheid is het spektakel niet minder dan bij een Grand Prix. Sommigen raakten al in de eerste meters met hun voet de grond, anderen pas een halve meter voor de finish. Zelf lukte het me om de test-run, en de twee echte runs foutloos te rijden, en ik eindigde, zoals ik later hoorde, op de vijfde plaats. Deze wedstrijd stond niet alleen open voor de CX-en, maar het was uiteindelijk wel een CX-rijder die won.
... langzaam rijden ...	... niet alleen open voor CX ...
Na de spanning van het langzaam rijden was het weer tijd voor ontspanning. Een biertje, een cola, en een gezellig praatje hier en daar. Dat ging zo door totdat het tijd was voor de barbeque. Praten, lachen en gezelligheid alom.
... ontspanning ...
... de barbeque ...	... gezelligheid alom ...
Helaas werd ik, door moeheid en andere oorzaken, even niet lekker. Maar Grietje en Theo hielpen me er aardig doorheen, en, nadat ik na het eten even was gaan slapen, kon ik me om negen uur weer bij de feestvreugde voegen, voor de prijsuitreikingen. Coen, voorzitter van de club nam een megafoon en het woord. Hij liet ons niet lang in spanning, en na een korte inleiding ging hij over op het bekendmaken van de prijzen. Waar een ieder natuurlijk in spanning op zat te wachtten was de naam van de duizenste inschijving op het Forum. Dat was Norbert Blockhuis uit Glane die een uniek CX horloge als aandenken mee kreeg. De prijs voor de gladste achterband ging naar 'Ouwe' Jan van Lammeren. Dat mijn "Blauwe Engel" die prijs niet zou winnen stond al vast, want dan had ik de originele achterband moeten laten zitten. Maar dat Ouwe Jan die prijs won, met slechts 0,5 mm profiel op zijn bandjes, was wel een beetje een verrassing voor me. De winnaar van het langzaam rijden was Cosmar Gommers, die als allerlaatste deelnemer toch nog even 1 keertje mee wou doen, gewoon voor de lol. Hij legde het parcoer af in 39.56 seconden, en daarmee eindigde hij, mede tot zijn eigen verrassing, op de eerste plaats En, zoals al vaker op SJK ging de prijs voor de deelnemer die het verste weg kwam naar Anne Kirby uit Engeland. Anne had 1140km afgelegd om op het treffen te komen De laatste prijs die werd uitgereikt was voor de mooiste originele CX. Dit keer was het de rode CX 500 van Frans Brink. Helaas had de CX wel een verborgen gebrek, in de vorm van een electrisch probleem, maar dat mocht de pret niet drukken. Het bleek dat aan één tafel wel drie prijswinnaars zaten. Toeval? Vast wel! Maar de eer van de prijsdragers straalde toch een beetje af op....ach, op ons allemaal eigenlijk. Na Coen nam Shuggy het woord. Hij maakte melding van het feit dat Wouter, een belangrijk figuur in het Engelse clubgebeuren, binnenkort naar Nederland zou terugkeren, samen met zijn Pauline. Als dank voor bewezen diensten kreeg Wouter van de engelse club een 'lifetime free membership' aangeboden. De rest van de avond werd gezellig met een drankje en een praatje gevuld. Om twaalf uur vond ik het welletjes, en hoewel de feestvreugde nog lang aanhield, dook ik toch maar mijn slaapzak in, en viel prompt als een blok in slaap.
Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Terug naar de Motorpagina