Terug naar de Motorpagina


SJK - Zaterdag

SJK 2008

Sint Jansklooster 2008


Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog


De ochtend begint koud, in vlagen grijze nevel die de motoren en tenten in een grijze, koude mist hult. Een paar vroege vogels zijn wakker, net als ik min of meer. De beste remedie tegen zo'n desolate ochtendstemming is een lekkere warme douche. Zo gedacht, zo gedaan. Toch brengt die douche niet helemaal de verfrissing waar ik op had durven hopen, want ook op "het Kamper Erve" heeft de milieu-besparing toegeslagen, en zijn de douchekoppen van het water-besparende soort. Je wordt wel nat, maar de kletterende stralen warm water, die alle moeheid uit je botten spoelen zijn nu slechts een zacht lente-buitje wat rustig over je hoofd sprenkeld, in een duf makend tempo.


... grijze nevel ...

In de tent ga ik nog even liggen wakker worden, en val prompt in slaap tot half acht. Als ik nou blijf liggen dan mis ik het ontbijt zometeen, dus de tent uit, en eens kijken wat er te doen is. Bij de grote tent wordt alles klaar gezet voor het ontbijt. Ik let goed op, om de kunst af te kijken, want morgen mag ik alles klaarzetten. Broodjes, brood, beleg, eitjes, koffie en sinaasappelsap worden aangevoerd en uitgestald. En om acht uur mag de eerste beginnen. Ik ben de tweede, dus er is volop keus. En ik laat het me goed smaken. Op één van de banken, lekker in het zonnetje, wordt het ontbijtje naar binnen gewerkt. Kopje koffie erbij, en dan nog eentje. Nu kan ik er weer even tegenaan.


... ontbijtje ...

Ik maak een praatje links en recht, zet de stator tester weer op, die netjes in een auto was gezet gedurende de nacht, en drink wat koffie. Ik duik nog even de tent in, om alles op te ruimen, en ga even liggen om na te denken wat ik de verdere dag ga doen. Dat was dus niet zo'n heel goed idee, want pas om elf uur wordt ik weer wakker. Toch te weinig geslapen vannacht.

Rondkijkend over het veld zie ik dat de meeste mensen weg zijn. Nog maar handjevol motoren staan op het veld. Één daarvan is van Pjotter, die ijverig bezig is aan zijn CX.

Het blijkt dat de choke muur- en muurvast zit, en om dat geval weer los te krijgen is Pjotter aan het werk om de carburateurs er tussenuit te halen. Dat is even een flink karweitje, maar links en rechts wordt gereedschap geleend en aangeboden, en na een flink halfuurtje doorwerken ligt de zaak dan ook los. De as van de choke-kleppen wordt met een waterpomptang terug geduwdt, en met behulp van WD-40 wordt de klep-as weer draaiend gemaakt. Dat is één. Het tweede is wat lastiger te maken. Van een veertje dat de choke-kleppen terug moet duwen is het haakje gebroken. Het lukt ons om een nieuw haakje aan de veer te buigen, zodat Pjotter weer met de CX op weg kan. Met een vast zittende choke kom je niet echt ver.....


... Pjotter aan het werk ...


... nieuw haakje aan de veer ...

Het was verder een rustige, warme middag. Twee Goldwing rijders kwamen langs, met hun uitermate fraai uitgevoerde motoren. En verder gebeurde er niets. Ik zocht wat schaduw op, onder de inrit-tent bij de ingang, en genoot van de rust.

Langzaamaan keerden de bezoekers vanuit Ruinerwold terug, en ook de toerrit-rijders kwamen weer op SJK aan. En toen was het tijd voor DE gebeurtenis, het spektakel waaraan zowel toeschouwers als deelnemers veel plezier beleven, het langzaamrijden. Een man of tien, waaronder ikzelf, hadden zich opgegeven. De winnaar van het vorige jaar, Cosmar, deed ook weer mee, en Erik, met zijn zijspan ook. Maar het zijspan reed het hele parcour op twee wielen!!.


... langzaam rijden ...


... zijspan op twee wielen ...

In de oefenronde kwam ik al vrij snel met een pootje aan de grond, maar, als tweede in de rij, zette ik wel de eerste echte tijd neer, omdat de eerste deelnemer direct al gediskwalificeert werd wegens grondcontact. Helaas, mijn tweede poging strandde in het zicht van de finisch. Als ik de keus heb tussen omvallen of niet, dan maar niet. De laatste deelnemer was Niek, een CX-rijder die net een dag tevoren zijn rijbewijs had mogen ophalen, en daarna een motor had gekocht, een CX. Op internet zag hij dat er een CX-treffen was, en dus kwam hij even langs.
Maar het was Cosmar die de show stal, toen hij in zijn laatste ritje, vlak voor de finisch, zijn CX perfect in balans, een aantal seconden helemaal stilstond.

Om 18:00 stond het eten klaar. De organisatie had besloten dat het Chinese rijsttafel zou zijn, en ik was het met dat idee helemaal eens. Alles werd neergezet, en al snel had zich een rij gevormd. Er werd danig opgeschept, en een aantal gingen voor de tweede, of zelfs derde maal langs de schalen.


... chinese rijsttafel ...

Om 18:30 had ik, samen met Pjotter, bardienst. En tijdens het eten kan het dan best even druk worden, en dat werd het dan ook. Maar liever zo, dan dat je je de hele tijd staat te vervelen, omdat er niemand langskomt.

Na het eten, en nadat de tent weer helemaal was opgeruimd, en nadat Pjotter en ik onze bardienst hadden overgedragen, was er even rust totdat het toespraakje van de voorzitter begon.
Het koste even moeite, met de prachtige avond die we hadden, om de meeste aanwezigen in de feesttent te krijgen, maar uiteindelijk was het grootste gedeelte van de CX-ers in de tent bij elkaar.
  • De prijs voor langste afstand krukas werpen ging naar Duitsland, maar de winnaar was niet aanwezig, dus dat moest even wachten.

  • Pjotter kreeg de prijs voor de "Gladste achterband". Niet echt verrassend voor hem, want, zo vertelde hij me, hij had erop gewerkt om dat voor elkaar te krijgen.

  • Cosmar kreeg, evenals vorig jaar, de prijs bij het "Langzaam rijden". Maar, zo zei Coen, als hij volgend jaar weer zou winnen zou hij van verdere deelname uitgesloten worden.

  • De langste afstand had Shuggy gereden, wat ook niet helemaal een verrassing was.

  • Wat wel een verrassing was, was dat de prijs voor de "Meest origineel zijnde CX" naar Theo J. ging. Theo, voor het eerst op SJK was duidelijk blij met deze prijs.


... Cosmar ...


... Pjotter ...


... meest originele CX ...

Ook werd Niek, de jongste CX-rijder, even naar voren gehaald, om zijn verhaal te doen. Daarna was het officiele gedeelte van de avond voorbij. Coen had nog wel een aantal afdruk-bouten voor stator en fan voor belangstellenden, en ik wist een setje te bemachtigen. Je weet maar nooit wanneer het blok weer uit elkaar moet, en beter meeverlegen, als om verlegen.
Als laatste wist Coen te vertellen dat juist deze avond een gedeeltelijke maansverduistering zou plaats vinden, en dat het hoogtepunt daarvan ergens rond half twaalf zou liggen.

En daarna werd het avond, en stond ik op een gegeven moment aan het kampvuur. Er werden banken gehaald en terwijl de (gedeeltelijke) maansverduistering plaatsvond had ik een uitgebreid en plezierig gesprek met Renata. Maar aan alle goede dingen komt een einde, en zo ook aan deze avond. Het was ruim twaalf uur geweest, en na een uitgebreid "welterusten" dook ik de tent en mijn slaapzak in.


... maan ...


Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog