SJK - Zondag Sint Jansklooster 2008 | |
|
| |
|
Het begon al een gewoonte te worden: vroeg wakker worden op een
doodstille camping. En gewoonte getrouw begon ik de dag met een douche,
waarna ik nog even op de slaapzak ging liggen. Maar niet voordat ik op
de PDA een wek-signaal had ingesteld. Vandaag was het mijn beurt om
ontbijtcorvee te doen, samen met Jan. En zoals wel vaker viel ik in
slaap, totdat mijn 'innerlijke klok' me wakker maakte, twee minuten
voordat het wekkertje van de PDA afliep.
| |
|
Om de een of andere reden voelde ik me bijzonder prettig. Kwam
dat door de prettige zaterdagavond, of omdat ik toch best goed had
geslapen,. Hoe het ook zij, ik kon er tegen aan, voorlopig.
En voorlopig betekende alles klaarzetten voor het ontbijt. Schalen met vleeswaren, manden met brood, gekookte eieren, kaas, koffie en sinaasappelsap, alles in grote hoeveelheden, werd klaar gezet voor de hongerige CX-rijders. En een duidelijk cultuurverschil tussen Duitsland en Nederland viel weer op. Nederlanders namen één hard broodje, en verder veel bruin brood, terwijl we de Duitse gasten moesten manen om slechts één hard broodje te nemen, omdat er niet op gerekend was dat ze alleen maar harde broodjes zouden nemen. Maar ja, dan komen ze gewoon een tweede of derde keer terug..... Terwijl de laatste ontbijtgangers nog aan het eten waren, waren een aantal vrijwilligers al bezig om de tenten af te bouwen. Verlichting werd verwijderd, de banken uit de tent gehaald, en de tenten zelf gedeeltelijk losgemaakt. | |
 ... laatste ontbijtgangers ... |
 ... verlichting werd verwijderd ... |
|
Terwijl de gasten hun eigen tent inpakten, en alleen of in kleine
groepjes huiswaarts trokken, werkten de vrijwilligers samen op de boel
een beetje op te ruimen. Maar af en toe was het enthousiasme meer dan
goed was, bijvoorbeeld bij het afbouwen van de tenten. Degenen die de
grote tenten afbouwden waren niet degenen die ze hadden opgebouwd,
waardoor er rare situaties ontstonden. Want degene die de tenten
hadden opgebouwd wisten hoe de afbouw-volgorde was. In plaats daarvan
werd het tentdoek werd van het
buizenframe afgetrokken, voordat de staanders waren verwijderd.....
Uiteindelijk kwam het, na heel veel heen en weer gepraat toch vrijwel overal goed, alleen bij de laatste tent was er even het gevaar dat een aantal buizen zouden 'knakken' omdat ze in de verkeerde volgorde uit elkaar gehaald werden. En even leek het erop dat tent 2 twintig voetjes had, terwijl tent drie geen voetjes had. Dat gebeurt, als je drie tenten vrijwel tegelijk en door elkaar heen afbouwt. Tussen het opruimen door werd er afscheid genomen van diverse bekenden. Ook Shuggy en Trevor begonnen aan hun terug reis, en het veld begon al aardig leeg te raken. Één van de weinige tenten die er nog stond was die van mij, en ik vond het hoog tijd om daar eens wat aan te doen. | |
 ... Shuggy en Trevor ... | |
|
Het blijft verbazingwekkend om te zien hoe zo'n kamp, waar een kleine
100 man een heel weekend in tenten heeft doorgebracht, in een
paar uur weer terug veranderd in een
vrijwel leeg grasveld. Tegen de tijd dat ik de laatste spullen in mijn
tanktas propte, was het grootste gedeelte van SJK-2008 al weer verdwenen,
en werden de laatste zaken ingepakt en in de aanhanger en aanwezige
auto's geladen. Een paar motoren, een aanhanger en wat auto's was
al wat reste van een kampement waar een weekend lang motorrijders uit
binnen en buitenland een vrolijk treffen hadden gehad.
| |
 ... laatste zaken ingepakt ... |
 ... vrijwel leeg grasveld ... |
|
Samen met Henk en Lieke zouden wij, Michael, Maria en ik, terugrijden naar
Apeldoorn, en dan naar Ede, langs dezelfde route als de heenweg.
Bij Zalkerbroek, het tankstation aan de N50, wilden Lieke en ik even de
motor aftanken. Daar kwam ik erachter dat ALLE betaalpasjes die ik in
mijn tanktas had, onbruikbaar waren. Gelukkig wilde één van mijn
mederijders het bedrag even voorschieten, anders had ik echt een
probleem gehad. Maar kennelijk haddden de magneten van de tanktas de
passen ge(de)magnetiseerd, zodat nu alles vervangen moest worden.
Bij Apeldoorn namen we afscheid van Henk, en even later reden we via de N304 in de richting van Ede. Na een kopje koffie bij Michael reed ik het allerlaatste stukje naar huis, waar ik na een prachtig weekend de CX weer op zijn vertrouwde plaatsje parkeerde. | |
|
| |