SJK 2010 - Dag 1 Sint Jansklooster 2010 |
|
|
|
De zon schijnt op deze fraaie en mooie vrijdag ochtend, en terwijl
ik naar buiten kijk bedenk ik wat een prachtig SJK weekend dit kan gaan worden.
De laatste vooruitzichten voor het weer zijn goed, de motor staat klaar,
en eigenlijk kan niets een geweldige belevenis meer in de weg staan.
| |
|
Eerst naar Michael. Maria moet nog werken, dus die komt later. Wel een
kopje koffie, wat al bijna een traditie is geworden, en dan oppakken en
wegwezen. De route is bekend, en nu het niet zo hard meer waait is de gewone
weg die we meestal rijden prima begaanbaar.
Uit Ede komen is geen probleem, en de weg naar Apeldoorn is ook
zon-overgoten, tenminste op de stukken waar de zonnestralen zich niet
vermengen met de nog steeds frisse groene kleur van de altijd prachtige
Veluwse bossen. Otterlo, Hoenderloo, en we naderen Apeldoorn. Iets gas
bijgeven, denk ik en dan.....
| |
|
Dan gebeurt er iets wat niet in mijn planning was opgenomen. In plaats
van dat de "Rode Rakker" gewillig vooruit schiet, vaart meerderend in
gehoorzaamheid aan het draaien van de gashendel, klinkt er een plof, gaat er
een schok door de motor en is er een tweede plof. Het ploffen blijft terwijl
de snelheid duidelijk afneemt, en het vermogen van de oude CX op raadselachtige
wijze is verdwenen. Ik gebaar met de duim naar beneden naar Michael,
dat er duidelijk iets fout is, en breng de CX tot stilstand op een
parkeerplekje, aan de rand van de prachtige heide, waar ik op dat moment
echt even geen aandacht aan schenk.
| |
|
We zijn er samen al snel achter dat er iets fundamenteels fout is aan
de "Rode Rakker". Naar mijn idee, wat Michael ook niet vreemd in de
oren klinkt, moeten het de carburateurs zijn. Het zou ook aan de stator
kunnen liggen, maar die is pas twee jaar oud, en moet nog jaren mee kunnen.
Carburateurs zijn de eerste verdachten, ook al omdat het verbruik
ondertussen op 1:14, en bij de laatste tankbeurt zelfs bij 1:13 uitkomt.
Eerste zorg is: waar staan we veilig, en waar kunnen we heen met een
weigerachtige motor. Een eindje verderop is een Shell-station, welliswaar
aan de andere kant van de weg, maar we besluiten dat ik probeer daar te komen.
Met ploffen, hikken en af en toe een knal, meestal pruttelend, en kruipend
met slechts een kilometer of 5 per uur, kom ik na
een benauwd kwartiertje tegenover het tankstation. Zo kom ik met geen
mogelijkheid in Sint Jansklooster, zoveel is glashelder.
| |
|
Waar vind ik andere
carburateurs, is de vraag, en zijn die zo ter plekke om te zetten.
Ik bel Theo J. uit Bennekom. Hij heeft wel een andere set liggen, status
onbekend, en die mag ik hebben. Michael heeft ondertussen Coen geïnformeerd
over de stand van zaken, en dat er dus tijdelijk even twee man te
kort komen bij de opbouw. Daarna slagen we erin om de motor, op eigen kracht, aan
de andere kant van de weg te krijgen, door de middenberm heen, bij het
tankstation. Een veel veiliger plaats.
Terwijl ik achterblijf, met een kopje koffie van het aardige meisje
aan het tankstation, gaat Michael op weg om vervoer voor de CX te regelen,
die naar Bennekom zal moeten. En wat doe ik in de tussentijd, vraagt
ik mezelf af. Misschien kan ik ....
| |
|
Met het spaarzame gereedschap uit mijn koffers, wat gelukkig een complete set
steeksleutels 6-17 bevat, begin ik met het demonteren van de carburateurs.
Zadel eraf, gas- en choke kabels los. Het loshalen van de spruitstukken
lukt niet en na een korte aarzeling maak ik de verbindingsrubbers vanaf
het luchtfilterhuis los. Later, als er genoeg ruimte is, kunnen we
die er wel weer in zetten.
En zo ligt na een twintig minuten rustig doorwerken de carburateurset netjes
achterop de motor. 't Is wel even uitkijken, want er drupt aan alle kanten
benzine uit. Ik laat het geheel zo goed en zo kwaad als kan liggen
en ga verder zitten
afwachten tot Mike terug is met een aanhanger.
| |
 ...carburateurs op het zadel... | |
|
Tot mijn grote verrassing is daar plots de auto van Roes Sr., en dat
had ik niet verwacht. Of hij er een gewoonte van maakt om mij te redden
(zie Santiago: De Reis) vraag ik. Nee, dat niet, maar als het nog een
keer gebeurt, .......
| |
|
We brengen de nu duidelijk kreupele "Rode Rakker" naar de aanhanger, en
knopen hem stevig vast. Een bedankje in het tankstation, voor de koffie
en goede zorgen, dan weg, naar Bennekom, waar andere carburateurs wachtten.
In Bennekom worden we opgewacht door Theo J. De CX wordt weer afgeladen, en de garage/werkplaats ingeduwd. Michael wil eigenlijk blijven, om straks samen weer naar SJK te rijden. Maar ik denk dat Coen langzaam ernstig onthand moet zitten, met twee opbouwers tekort. Michael laat zich overtuigen, en met een "succes" en een "tot ziens in SJK" nemen we afscheid. | |
|
Omdat de carburateurs al zijn verwijderd is het niet zo'n hele grote opgave
om de nieuwe te plaatsen. Wel gaat het linker spruitstuk eraf, om wat
ruimte te maken. De luchtinlaat rubbers worden weer gemonteerd, en de
nieuwe set carburateurs komt erop. Omdat dit een iets ander type is, waarbij
de benzine aanvoer in het midden zit, past het benzine slangetje niet.
Theo heeft nog een stuk, maar bij mijn poging om het benzine filter
er weer tussen te krijgen, duw ik het plastic van het filter kapot.
Haastige spoed..... Dan maar zonder filter, want er zit al een filter in
de tank zelf, voor het kraantje. De test zal zijn, of de motor loopt. En
jawel, geen probleem, de CX start met een vertrouwd geronk. Mooi.
Probleem opgelost? Vast wel.
| |
 ... probleem opgelost ... | |
|
Een kopje koffie later rij ik naar huis.
Maar ik ben Bennekom nog niet uit, of het geplof en gesputter begint
weer. Wel kan ik thuis, in Ede halen, maar ik zie het even niet zitten
om naar SJK te rijden. Wat te doen?
Niet gaan? Langzaamaan lijkt dat de enige oplossing. Maar als ik Theo bel, omdat ik mijn pasjes daar heb laten liggen zegt deze: "Ik kom eraan" En inderdaad, een kwartier later staat Theo achter het huis. Ook hij heeft geen oplossing, tenzij.... Sinds enige dagen heb ik een tweede CX, een reserve. Kaal, wel net voorzien van een klein scherm, maar geen kofferrek. Als we nu eens.... | |
 ... een tweede CX ... | |
|
Met steeds groter enthousiasme beginnen we aan de ombouw. Van de
"Rode Rakker" wordt het kofferrek verwijderd, en naar de reserve CX omgebouwd.
Daarvan weten we in elk geval dat 'ie loopt. Kort voor vijfen zijn we klaar,
is het gereedschap min of meer weer opgeruimd, de koffers aan de CX
gehangen, de pakken met tent en slaapspullen op de tweede
CX geladen, en kunnen we vertrekken.
Theo heeft zijn grote CX650 zijspan combinatie bij zich, makkelijk met alle bagage, en wil liever via rustige binnendoor weggetjes gaan rijden naar SJK. Ik weet nog een binnendoor-route, en daar gaan we dan. Harskamp, Garderen, Elspeet, Nunspeet. In Doornspijk heb ik er even genoeg van, en een stevige trek heb ik ondertussen ook wel. Ook Theo lust wel wat, en een uitsmijter per persoon later kunnen we weer even verder. In Elspeet heeft de "Bah'kup", zoals deze reserve verder door zijn motorleven zal gaan, al een volle tank gehad, bij Elburg is het de beurt aan Theo's span. Dan de laatste stukken, over de dijk, dan terug richting Kampen, de Eilandbrug, Ramspolbrug, en nog een tien kilometer 60km/u weg. Dan rechts, met de bocht mee, brugje over, weer rechts, direct links, en "SJK", het CX treffen. We zijn er. | |
|
Een ware heldenontvangst valt ons ten deel. Van alle kanten: "Goed dat
jullie er zijn" en "Ik had het bijna niet meer verwacht". Veel tijd om
me in al deze hartelijkheid te koesteren is er niet, want we zijn zo
laat, dat het 'kleppendekselracen' al bijna gaat beginnen.
Ik weet mijn beide racers, de "Intertia" en de "Quick and Dirty", die met Maria met de auto zijn meegekomen, te vinden. Maar Erik, de wedstrijdleider, is onverbiddelijk. Omdat er anders geen even aantal is, kan er van mijn twee racers slechts één meedoen. Dus de "Inertia" die het vorige jaar zulke bewondering had geoogst door al tollend over de baan te gaan, blijft deze keer aan de kant. | |
|
De Duitse deelnemers hebben zich ook 'gründlich' voorbereid. Maar bij de
keuring is er een probleem, want Frans heeft een mooie racer, maar
het is duidelijk dat deze veel te zwaar is, duidelijk meer als de
toegestane 4,5kg. Maar geen van de aanwezigen maakt bezwaar, dus wordt
het zware geval toegelaten op de kleppendekselracebaan. De lengte en vorm
van de "Quick en Dirty" levert stof tot commentaar, maar omdat ik met
69,5 cm binnen de toegestane lengte blijf, is er, totdat het apparaat op
de baan staat, weinig op aan te merken.
Maar als ik het race geval op de baan zet, blijven de commentaren niet uit. Ik blijf erbij dat er niets onreglementairs mee is, dat er niets staat over de lengte die de racer voor de startlijn mag uitsteken. Het helpt niet, ter plekken besluit de race-commissie dat het punt waar de racer mee start, ook het punt is wat telt als de racer over de finisch lijn komt. Weg is mijn voordeel. Toch wint het geval de eerste race. Het is spannend, zeker als twee Duitse wagentjes drie maal over moeten omdat een echte foto finisch moet bepalen wie er gewonnen heeft. De tweede race is voor mijn racer het einde, maar wie weet volgend jaar...... | |
 ... kleppendeksel race ... |
 ... driemaal over ... |
|
Na de opwinding die het kleppendekselracen heeft teweeg gebracht is het
tijd om even tot rust te komen, en dus komt het goed uit dat de organisatie
van SJK het initiatief heeft genomen om een friet-bakkerij te organiseren.
Een frietje, of voor sommigen een broodje hamburger of nog andere frituurbare
smakelijkheden worden met zorg in de olie gemikt, en even later door de
tevreden klanten van 'friture-CX' met smaak opgegeten. Ik zou haast vergeten dat.....
Snel zet ik mijn tentje op, voordat het helemaal donker is. Snel, binnen twee minuten staat het geval in een hoekje van het veld. Ik hoop dat ik een plekje heb bemachtigd op het snurk-vrije gedeelte van CX-camping SJK, maar dat zal de komende nacht moeten uitwijzen. Voor de medewerkers heeft de organisatie dit jaar wat bijzonders. Een knalgeel t-shirt met daarop in grote en duidelijke letters dat de dragers dezes een CX-Vrijwilliger is bij het clubweekend 2010. Duidelijk een collectors-item. Ook ik krijg een shirt uitgereikt, maatje XL, en dat past gelukkig nog. | |
 ... knalgeel t-shirt ... | |
|
De avond valt traag over de bossen en velden, en over de verzamelde CX-en
en andere motoren, terwijl de bestuurders van al dat moois verzameld in
de feesttent kennismakingen hernieuwen, nieuwkomers verwelkomen,
herinneringen ophalen en verhalen uitwisselen. De stemming zit er al
goed in.
| |
|
Het is toch een mooie dag
geweest, ondanks alle tegenslag met de "Rakker" ben ik toch met een CX op SJK.
Nu slapen, want morgenochtend vroeg ontbijt-corvee.....
| |
 ... de avond valt traag ... | |
|
Ondanks de doorstane emoties van de dag, die vele hoogte en dieptepunten
kende, kan ik de slaap niet vatten. De slaaploze minuten rijgen zich
aaneen tot kwartieren, tot uren, totdat ik het om half vier eigenlijk compleet zat ben.
Zaklamp, wat spullen bij elkaar zoeken, en op naar de douches. Een ruim
kwartier later loop ik, fris als een lentezonnetje, over het maanverlichtte
gras terug naar de tent, schuif weer de slaapzak in. Misschien dat ik nu
kan slapen. En voordat die gedachte goed en wel ten einde is slaap ik al,
met de innerlijke wekker op 07:30 gezet........
| |
|
| |
|
|