De 500EC 2015
Rustdag in de 500EC |
| Proloog | 30-06-2015 | De 500EC is onderweg |
| Dinsdag | 30-06-2015 | Vertrek naar de 500EC |
| Woensdag | 01-07-2015 | Ontmoeting met de 500EC |
| Donderdag | 02-07-2015 | Met de 500EC naar 'La Mouche' |
| Vrijdag | 03-07-2015 | Rustdag in de 500EC |
| Zaterdag | 04-07-2015 | De 500EC gaat naar Luxemburg |
| Zondag | 05-07-2015 | Het einde van de 500EC |
| Epiloog | 12-07-2015 | Een Epiloog voor de 500EC |
|
Er werd, toen ik de volgende ochtend wakker werd, nog heftig gesnurkt op het
tentenveldje bij de Challengers. Daar waren kennelijk nog mensen in een diepe
slaap verzonken. Ik was dat niet meer, en probeerde de toestand van de dag op
een rijtje te krijgen. Het was me allang duidelijk dat ik deze dag helemaal
niet een rondritje in de omgeving moest gaan maken, startende CX of geen
startende CX. Eerst maar eens proberen er als een mens uit te gaan zien. En
zodra de buitenkant in orde was, moest ik maar eens gaan bedenken hoe ik de
binnenkant weer op orde kon krijgen. Je zal maar zo'n hoofd hebben.
| |
|
Terugkomend van de wastafels zag ik dat er al leven was bij de Challengers. En
ik ging ook maar eens die kant uit. Ik wilde wel eens van die lekkere koffie
proberen, die volgens de verhalen gebrouwen kon worden. Het was nog een hele
tijd voordat het ontbijt kon beginnen, en een kopje koffie gaat er dan best
in. Er leek zich een soort van centraal punt te vormen bij Jottum, die met
zijn 'italiaanse tweezitter' hier al twee dagen geleden als eerste was
aangekomen. Tentje, tarp, tafeltje en stoelen, een leuk plekje. Terwijl de
koffie gefabriceerd werd kwamen er meer Challengers terug uit dromenland, en
schoven aan. Soms rustig, maar vaak ook met een luid gemopper omdat een lijn
van de tarp net in het looppad de tentharing heeft zitten, juist iets boven de
grond. En niet iedereen lukte het om daar omheen te lopen.
| |
|
Plots klonk er een heftig en vooral kwaad gezoem uit één van de tenten. Er
bleek een groot vliegbeest in te zitten, tussen binnen en buitentent, wat er
nu erg graag uit wilde. Met grote voorzichtigheid stonden er al snel drie of
vier mensen omheen om dat grote enge monster uit de tent te lokken. Terwijl
dat op de achtergrond doorging, dronk ik de vrij sterke, maar toch lekkere
koffie. Prioriteiten stellen, heet dat.
| |
|
Bij La Mouche is het in de regel om half negen ontbijt. Tenminste, als het
verse brood op tijd is. Men is afhankelijk van de bakker, en als die later is,
is het ontbijt ook later. Zo ook vandaag. Om tien over half negen werden de
broden en broodjes aangeleverd, en niet veel later konden de eersten zich naar
het ontbijtbuffet begeven. Ik was niet de allereerste, maar stond toch wel
vrij vroeg al in de rij.
| |
 ... werden broden en broodjes aangeleverd ... | |
|
Nu merkte ik dat mijn stressniveau nog lang niet laag genoeg was, terwijl ik
in de rij stond en één van de laatste eitjes uit een schaal nam, er vanuit
gaande dat er meer zouden komen als deze schaal leeg was. Die kwamen ook, maar
de opmerkingen achter me deden me bijna besluiten om dat eitje maar snel terug
te leggen. Ook toen ik een stokbroodje wilde snijden voelde ik de druk van
degenen achter me, maakte haast en sneed prompt in mijn hand. Nee, er zat nog
veels te veel spanning in me. Terug bij de tafel zocht ik een plekje, en
merkte dat ik de koffie vergeten was.....
| |
|
Het ontbijt bij 'La Mouche' was uitgebreid en heel lekker. Een tweede, en zelfs
een derde koffie werd gehaald, en ik kwam langzaamaan een beetje bij. Maar ik
was er nog lang niet. Er waren nog een aantal dingen te doen, en ik wist even
niet goed waar te beginnen. Zo had ik het vaste plan om hier de meeste
kledingstukken even te wassen, of in elk geval flink op te frissen. Maar er
was geen wasmachine. Hoe moest dat dan? Gelukkig schoot Jottum te hulp, en hij
leerde me het trucje om zonder wasmachine toch de kleding weer fris te
krijgen. Zo leer je nog eens wat op je ouwe dag......
| |
 ... ontbijt bij 'La Mouche' ... | |
|
Nadat de kleding over waslijn en tent te drogen gelegd was, moest er naar mijn
CX gekeken worden, of beter gezegd naar de startmotor. De CX was ondertussen
al verdwenen van het plekje naast de tent, en het bleek dat Borisz zich daar
al mee bezig hield, gebruikmakend van een sleutelplekje van Jos, de
beheerder/eigenaar van La Mouche, tevens een enthousiast motorrijder. De
startmotor was er al onderuit, en Borisz was bezig de laatste restjes vuil van
het deksel te schrapen.
| |
 ... het sleutelplekje ... | |
|
Jottum ondertussen probeerde mij te overreden om het windscherm van de Polaris
kuip er af te laten halen. Want het koelvestje heeft een luchtstroom nodig om
te koelen, en de ruit houd vrijwel alle koellucht tegen. Daarnaast zou het
nuttig zijn om het fluor-hesje, wat ik standaard over mijn motorpak doe voor
betere zichtbaarheid, om dat ook niet te dragen. De enige twee ventilatie
sleuven in mijn pak werden door het hesje effectief geblokkeerd. Kennelijk was
mijn oververmoeidheid en stress van de vorige avond ook te danken aan
oververhitting, en misschien ook wel aan zoutgebrek.
| |
|
De startmotor werd weer onder de CX gefrommeld, en de ruit, ja, het koste me
moeite, maar het ruitje van de Polaris ging eraf, en zou met Jottum meerijden
in de auto naar Echternach. Enigszins aarzelend klom ik weer op de motor. En
het duurde even, maar ik startte het geval, en na een minuutje of zo wist ik
zonder kleerscheuren of andere brokken gemaakt te hebben de CX weer naast de
tent te krijgen. Nou ja, daar stond 'ie in elk geval niet in de weg.
| |
|
Een lang gesprek met Jottum volgde, en dat hielp ook al weer een stuk. En
daarna, het was toch al warm, werd het kleine zwembadje van 'La Mouche'
uitgeprobeerd. En het was in het water toch heel wat aangenamer dan erbuiten.
Met restanten brood uit Waldshut, en sla en kaas uit Jottum's voorraad werd er
lunch gehouden, en zo werd het middag, en bleef het warm.
| |
|
Tegen het einde van de dag kwamen de overige gasten van 'La Mouche' terug. De
meesten waren per motor de heuvels en bergen ingetrokken, anderen hadden
dorpen en steden in de buurt bezocht. Tijdens mijn tweede ronde in het zwembad
hoorde ik dat een paar Belgen al heel vroeg weg waren gegaan, om een paar uur
later terug te komen voor het ontbijt, en daarna weer op stap gingen. Dat zou
best wel een goed idee kunnen zijn.
| |
 ... in het zwembad ... foto door JiMi | |
|
Het idee van vroeg vertrekken sprak JiMi in eerste instantie niet zo aan, maar
even later, na een denkuurtje, leek het een steeds beter idee te worden. We
zouden dan vroeg vertrekken, voordat het echt warm zou zijn, en onderweg
ergens bij een tankstation ons ontbijt houden. Met wat geluk zouden we voordat
het heel erg warm zou zijn al in Echternach aan kunnen komen.
| |
|
Maar er moest nog wel wat gebeuren voordat JiMi en ik van de camping konden
vertrekken. Daar was nog steeds dat kleine en niet helemaal opgeloste probleem
van Hans en CX. Kon ik nog op de motor, en belangrijker, durfde ik nog op de
motor. Uiteindelijk was er maar één manier om daar achter te komen. Ik trok
mijn motorpak aan, plaatste de helm op mijn soms zo weerbarstige kop, en
startte de motor. Zo ver was ik al, nu nog de volgende stap. In de eerste
versnelling werd het kiezelpad bereikt, en reed ik langzaam naar de weg toe.
Juist, dat lukte in elk geval, al heel wat gewonnen. Tijd voor de volgende
stap. Linksaf, opschakelen, naar twee, drie, en de vierde versnelling. Zelfs
de vijfde versnelling werd bereikt. Het was een heel andere, maar niet
noodzakelijkerwijze onprettige ervaring, rijden zonder een ruit op de Polaris.
Een kleine vier kilometer was de rit, totdat ik omdraaide, en terug reed.
Eerlijk gezegd ging het allemaal goed, gedeeltelijk op de automatische piloot,
maar gedeeltelijk ook met de zekerheid: Het gaat wel goed, je kunt het nog,
geen zorgen maken
| |
|
Wat ook kon dat was het eten. Op vrijdagavond betekende dat bij 'La Mouche' een
barbecue, en het was al bijna acht uur, een beetje trek had ik zo
langzamerhand wel. Tot mijn verrassing lag er, tussen de geweldige stapels
vlees ook een klein bordje met het opschrift 'Vega'. Geen naam erbij, dus
voor iedereen, nam ik aan. Ik nam voorzichtigheidshalve één spiesje van de
schotel met vegetarisch, maar niemand begon te roepen dat het niet toegestaan
was, of dat ik het had moeten bestellen of zo. Boven het vuur werd het spiesje
op temperatuur gebracht, en samen met wat brood en salade smakelijk opgegeten.
Klaar voor de tweede ronde.
| |
 ... bij 'La Mouche' een barbeque ... | |
|
De overige spiesjes lagen er nog steeds, en keken mij aan, ik keek dapper
terug, keek eens om me heen en verhuisde de twee spiesjes naar mijn bord. Ook
deze werden op het rooster gelegd. En toen zag ik Mariël, de dochter van een
Belgische motorrijder, heel voorzichtig een in aluminiumfolie verpakt dingetje
op het rooster leggen. Wat was dat?
| |
|
Na wat heen en weer gepraat bleek dat Mariël een voedsel intolerantie had, en
absoluut geen vlees kon verdragen. En speciaal voor haar was er vergetarisch
besteld. Ik schrok wel even, want zat ik nu haar eten op te eten? Maar iemand
had gezien dat er een aparte bak was, waar haar naam op stond, en dat daar het
vegetarisch voor haar in zou moeten zitten. Mariël ging naar binnen, op zoek
naar haar eten, en ik volgde even later. Inderdaad, ik had niet aan haar eten
gezeten, een hele opluchting, want ik had me al wel erg schuldig zitten
voelen. Het eten werd besloten met een koud waterijsje. Een beetje te koud,
want de zon was al onder, en de temperatuur begon toch wel wat te dalen.
| |
|
Ik zocht de tent maar eens op, en viel na wat ronddraaien in de slaapzak toch
in een wat onrustige slaap.
| |
|
|
Terug naar de Motorpagina