Vechta 2017 - Dag 3 - Zaterdag |
|
|
|
Veels te vroeg werd ik weer wakker na een half doorwaakte nacht. De
paracetamol had toch wel gewerkt, want ik had wel een beetje geslapen. Maar
het was nu net half zes geworden, en dat is geen tijd om op te staan en te
gaan inpakken. Wel zou het tijd kunnen zijn om een vroege douche te pakken. Zo
gedacht, zo gedaan, en een ruim kwartier later kwam ik, aanmerkelijk opgefrist,
weer bij de tent terug. Toch maar even gaan liggen, je kon nooit weten of …..
….
| |
|
En toen ik een ruime drie kwartier later mijn ogen weer open deed was het al
warm aan het worden, stond het zonnetje al flink te schijnen en waren er
buiten de tent al tekenen van leven, ook al was het niet veel later als half
zeven. Ik bleef nog even liggen maar besloot dan toch om een en ander al te
gaan inpakken, zo zachtjes mogelijk. Niet iedereen kan er namelijk goed tegen
om vroeg op te staan. Het was niet veel wat er ingepakt moest worden, maar het
lag toch wel weer door de hele tent verspreid. In welke koffer moest dit, en
waar had ik dat ook al weer bedacht? Gereedschap rechts, dat was duidelijk, en
het matrasje, als het leeg gelopen was, links, dat wees zich bijna vanzelf. De
overige spullen werden een paar keer in de ene, en dan weer in de andere
koffer geplaatst, totdat het in grote lijnen weer voor elkaar was. De laatste
spullen moesten nog even wachten tot na het ontbijt. Het was net acht uur
geweest, en het ontbijt zou wel eens begonnen kunnen zijn.
| |
|
Het ontbijt was ook begonnen, en voor de tweede keer stond ik in de rij voor
een broodje, eitje, koffie en verdere zaken die algemeen tot 'ontbijt'
gerekend worden. En ook nu vond ik het niet de moeite waard om eerst te kijken
of er nog plaats overgehouden was door onze Duitse gastheren, maar liep ik
direct naar de banken bij het kampvuur. Dat kampvuur had zo te zien de hele
nacht flink gebrand, en nog was niet al het hout opgestookt. Wel was er een
grote berg as over, waarvan door een onbestendige wind de as nu eens die, dan
weer deze kant uit geblazen werd.
| |
|
Ik zocht een plekje op een bankje en begon rustigjes aan aan het ontbijt. En
terwijl ik daar zo zat kwamen Kaithlyn en Stephanie aanlopen, namen twee banken
en stelden die op zodat er een tafeltje in het midden ontstond, waarna beiden
plaatsnamen. Voor mij was het nu na de eerste ronde tijd voor een tweede ronde
langs de tafels met lekkernijen. Toen ik terug kwam hadden Coen en Lieke zich
bij hun dochters gevoegd, en werd ter plekke vaderdag gehouden. En dat deed me
er aan denken dat voor mij vaderdag een week verschoven was, alternatieve
vaderdag dus.
| |
 ... Kaithlyn en Stephanie ... | |
|
Lieke deelde mede dat er om tien uur de groepsfoto van de Nederlanders zou zijn,
onder het spandoek, en dat iedereen op de foto moest. Dat betekende dat ik,
nadat ik de motor bij de tent gereden had, nog ruim een half uur moest wachten
voordat ik kon vertrekken.
| |
|
De koffers werden aan de motor gehangen, en de tent werd, na een grondige
controle of ik er niets in had laten liggen, opgevouwen. Tent, grondzeil en
nog wat spul ging in de nieuwe tenttas, en vervolgens achterop de motor. Met
twee spanbandjes werd het hele gebeuren vastgezet. Maar voordat ik het laatste
stukje band strak kon trekken was daar de oproep van Lieke, dat er nu de
groepsfoto gemaakt zou worden, en of ik maar wilde komen.Toch duurde het een
hele tijd voordat iedereen ter plekke was, maar uiteindelijk was iedereen, of
in elk geval bijna iedereen, aanwezig. Even lachen. Klaar!
| |
 ... de groepsfoto ... | |
|
Het was nu al veel warmer dan ik had gehoopt. Naar huis rijden zou een warm
klusje worden. De kleding werd zo goed mogelijk aangepast, en ook het gele
Dutch CX fluo vestje werd opgeborgen, om de matige ventilatie van mijn
motorpak niet nog meer te blokkeren. Een afscheidsrondje volgde: tot ziens,
tot de volgende keer, en misschien tot SJK......
| |
|
TomTom was geladen met een route naar huis, via de '213'. En dat begon heel
rustig met dorpjes en mooie wegen door het golvende land. De zon scheen, de
motor deed rustig zijn werk, eigenlijk was het best goed te doen, zeker als
een overdrijvend wolkje even voor wat schaduw wilde zorgen.
| |
|
In Ankum was er iets, het verkeer werd stilgezet, en een processie trok langs.
Het was sacraments-zondag, en in sommige delen van Duitsland werd dat
uitgebreid gevierd. Nadat de laatste deelnemer gepasseerd was mocht het gewone
verkeer ook weer verder, en verder ging het, in de richting van Nordhorn. Een
paar kilometers voorbij Ankum sprong te teller van de 'Rode Rakker' op 80.000.
En van die 80.000 had ik er toch zeker 75.000 zelf gereden, sind ik elf jaar
geleden als her-opstapper weer begon met motorrijden.
| |
 ... een processie ... | |
|
Niet dat ik lang had om over die 75.000 kilometers na te denken, want een
aantal nieuwe kilometers lagen nog voor me. En die waren nieuwer dan ik had
uitgezet, want vlak voor Freren stond een wegomleiding aangegeven voor het
verkeer richting Nordhorn, en dat viel ik toch wel onder. Het was een lange,
erg lange omweg, maar bordjes volgend kwam ik toch steeds dichter bij Nordhorn
uit. Ergens was de lange omleiding afgelopen, maar toen kwam er een andere
probleem. Ik had TomTom zo ingesteld dat hij me langs een aantal routepunten
naar huis zou rijden, en dat klopte nu niet meer. Op een gegeven moment ging
de weg naar Nordhorn rechtdoor, maar gaf TomTom aan dat ik, voor mijn volgende
routepunt, beter linksaf kon gaan.
| |
|
Ik koos ervoor om eens te kijken waar ik uit zou komen. De kleine weg naar
links werd ingeslagen, een nog kleinere weg naar rechts volgde. Toch een leuk
weggetje, maar waar zou dit uitkomen. En terwijl ik zou verder reed sprong er,
een honderd meter voor me, ineens een hert over de weg. Had ik de bordjes
netjes gevolgd, dan had ik dat niet gezien. Iets verderop kwam ik weer op de
bekende weg naar Nordhorn uit.
| |
|
Deze weg had nog een verrassing voor me. Plotseling waren de wegmarkeringen
verdwenen en een eindje verder was er een rijbaan afgesloten. En het
verkeerslicht was rood. Daar sta je dan, in de brandende zon, te wachten op
wat komen zou. Het duurde een hele tijd voordat er wat kwam, en wat er kwam
waren de auto's uit de tegenovergestelde richting. Ik keek ondertussen naar de
temperatuurmeter van de CX, en besloot om het machien maar even uit te zetten.
Toen er geen auto's meer kwamen werd er gestart, en even later was het groen
licht voor de richting die ik uit wilde. Eindelijk weer rijden, eindelijk een
beetje verkoeling.
| |
|
Voorbij Oldenzaal werd het weer snelweg rijden. De snelheid ging omhoog naar
ongeveer 110km/u, en dat schoot lekker op. Wat ook opschoot was het getal op
de dagteller. Meestal is het zo rond de 220 kilometers tussen twee tankbeurten,
nu stond de teller al boven de 250, en nog reed ik niet met de benzine kraan
op de reserve-stand. Maar dat zou niet lang meer duren, dus het tankstation
bij Holten was een welkome gelegenheid om even te stoppen.
| |
|
Mens en machine werden verzorgd. De machine kreeg 12.3 liter benzine, ik ging
voor een blikje chocomel. En daarna was het weer: in het zadel, want tot Ede
is het nog ver. Nog geen kilometer verder zag ik voor me een motorrijder gaan.
Deze ging langzamer als ik, want de “Rode Rakker” werd eventjes aangespoord.
Maar het leek wel of de motor een aanhanger had, en verdraaid, het zou me niet
verbazen als.......
| |
|
Het was Werner, met de CX-rat en de aanhanger. Rustigjes schoof de motor met
de berg accessoires over de A1, in de richting Deventer. Even zwaaien, en dan
er langs. Werner mocht dan vanwege de aanhanger niet zo heel snel rijden, ik
had die beperking niet.
| |
 ... en dan er langs ... foto door Werner | |
|
Vanaf Apeldoorn nam ik de binnendoor weg naar Ede, met de bedoeling om rustig
op huis aan te rijden. Het werd, met dank aan de automobilist voor me, die ook
naar Ede moest, wel een erg rustig ritje. Maar ach, de zon scheen, de motor
draaide rustig zijn rondjes, en ik voelde me goed. Toch was 70 me net iets te
langzaam om lekker te rijden. Inhalen ging ook niet echt, dus bleef ik waar ik
was.
| |
|
Zo kwam ik weer in Ede, waar de motor op z'n eigen plekje gezet werd, en ik,
na een uitgebreide douchebeurt, nog kon aanschuiven voor de lunch....... | |
|
|
|
|