Terug naar de Motor-pagina

SJK 2018 - Zaterdag Sint Jansklooster 2018

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Om nou te zeggen dat ik een heerlijke ongestoorde nachtrust had, nee, dat was het niet. Om de een of andere reden was ik elke twee uur even wakker, om dan een half uur of nog langer te liggen draaien om weer in slaap te komen. De kou kon het niet zijn, daar tegen hielp het kleine elektrische dekentje, maar echt stevig doorslapen kwam er niet van. Ondanks het feit dat er van een stevige, goede nachtrust niet veel terecht kwam, werd het toch ochtend. En na het zoveelste korte slaapje was het kwart voor acht, en vond ik het tijd om eens te gaan kijken of er al koffie was. Misschien dat ik daar nog wat van kon opknappen.
De koffie was er al, gelukkig. Achter de bar waren Marko, Werner en vooral Rembrand druk bezig met het in elkaar zetten van het ontbijt. De standaard zaken als koffie en thee, verse broodjes uit de oven, en het broodbeleg stonden al klaar, alleen de 'scambled eggs' met spek moest nog gemaakt worden. Om voor de grote groep hongerige motorrijders voldoende eieren te klutsen kostte wel even tijd. Vandaar dat het ontbijt wat later als acht uur een aanvang nam.
... scrambled eggs ...	... het ontbijt ...
Ook ik liep netjes met een bordje langs de uitgestalde lekkernijen. Broodje, ei, kaas, nog een broodje en een tweede ronde koffie werden meegenomen naar een rustig plekje aan een van de tafels, en het daarop volgende kwartier was mijn aandacht daar even op gericht.
En ineens was er plotseling een probleem. Geen stroom meer. Dat betekende geen 'scambled eggs' met spek, dat betekende geen vers afgebakken broodjes, geen thee, maar ook geen koffie! De zekeringen werden gecontroleerd, maar waren allemaal goed. De aardlekschakelaars stonden uit, maar er was nergens iets geks te bekennen. Alles werkte gewoon, en toch was het ineens afgelopen. Inschakelen en kijken wat er gebeurt. Maar bij het aanzetten van de laatste schakelaar klapten alle aardlekschakelaars er weer uit. Ergens in de keten vanaf de hoofd-schakelkast, langs de twee zwerfkasten tot aan de eindverbruikers bij de bar, was er iets fout. Maar wat? Bij de bar werden alle verbruikers losgekoppeld, maar geen succes. Waar zat de fout? Terwijl we verder zochten werden de thee en koffie productie verplaatst naar de keuken van 'Het Kamper Erve'. Koffie was er binnenkort wel weer te krijgen, en als de broodjes op waren moest men maar even wachten.
... was er iets fout ...
Elke aansluiting werd gecontroleerd, en wat niet direct nodig is werd losgekoppeld. Maar steeds weer was het 'klik', en alles weg. Om dol van te worden. Maar uiteindelijk, na het verwijderen van een defecte verdeeldoos, een warm aanvoelend verlengsnoer, het isoleren van een groep en het loskoppelen van alle apparaten, was er weer stroom. En kon er heel voorzichtig, apparaat voor apparaat, weer opgebouwd worden. De meest noodzakelijke apparatuur zoals oven en koffiezet apparaat werden aangesloten, en vanaf dat moment was het: stop. Nu kwam er, tot na het ontbijt, geen enkel apparaat of aansluiting meer bij. Het werkte, dus niet meer aankomen en straks kijken we wel verder.
De laatste broodjes konden nu afgebakken worden, de koffieketel werd bijgevuld, en de aanwezigen die nog trek hadden storten zich op wat er nog over was. Na een argwanend oog op de stroomvoorziening te hebben gehouden besloot ik dat het wel zou lukken. Het was ondertussen na elf uur, en tijd om even bij te komen en te besluiten wat ik de rest van de dag ging doen. Bij de caravan werd een kopje koffie gefabriceerd, en een rustig plekje in de zon gezocht, en de e-reader ter hand genomen. Even bijkomen.
Na een ruim half uur vond ik dat het tijd was om er eens op uit te gaan. Er was een toerrit georganiseerd door Sieds, maar deze was al lang onderweg, en tevens toch niet helemaal mijn idee van een rustig tochtje. Nee, ik besloot om zelf maar eens een stukje te gaan rijden. Om een uur of twaalf vertrok ik, op weg naar Diever, waar een Hunebed staat.
Op de dijk naar Zwartsluis was het wel wat winderig, maar eenmaal daar voorbij was het lekker rijden. De doorwaaijas, in combinatie met de Polaris kuip maakte het rijden op de motor gewoon erg lekker. De gewone dikke jas zou toch heel wat warmer zijn. Langs Meppel ging het, en onder de A32 door, langs de Drentse Hoofdvaart, naar Havelte. Langs een groot deel van deze route die ik reed stonden verkeersregelaars of agenten, waarschijnlijk om het verkeer van de Oldtimerdag te Ruinerwold in goede banen te leiden, of om sluipverkeer die kant op te ontmoedigen. Ik had er geen last van, en reed rustig door.
Al vaker was ik motorrijders tegengekomen, en steeds was het even zwaaien, en weer verder. Maar de motor die me nu tegemoet kwam, die kende ik, die was van Bas, die ik ook in Vechta al had gezien. Het moest hem wel zijn, want die kleuren combinatie op zo'n motor, dat was wel vrij uniek. Later, terug op SJK, stond de GL inderdaad op het veld. Bas had mij gezien, en had het vermoeden dat ik het was. Er zijn tenslotte niet zoveel CX-en met een rode Polaris kuip.
In Diever aangekomen was er even een probleem. Ik wist ongeveer waar dat Hunebed moest zijn, maar wist niet helemaal waar ikzelf nu was. TomTom wist dat te vertellen, en na wat zoeken naar de juiste weg kwam ik toch aan bij het Hunebed. Zo. Foto tijd.
... hunebed ...
Niet ver bij Diever vandaan ligt Wateren, waar een paar weken terug een flinke heidebrand had gewoed. Misschien kon ik daar wat van terugzien, bedacht ik me. Dat lukte niet, want de Bosweg naar Wateren voerde door een prachtig stukje natuur, maar nergens was er een zwart geblakerd veld te zien. Misschien ook maar beter.....
De volgende tussenstop, Kuinre, werd aan de TomTom opgegeven. Het was niet helemaal de lange route die ik thuis met behulp van MyRouteApp in elkaar had gedraaid, want dat was een rit van bijna drie uur. Nee, dit was wel wat korter. Maar ook deze route was leuk om te rijden, met kleine weggetjes, kronkelige wegen door het bos, en lange, stille lanen.
... lange, stille lanen ...	... de brug omhoog ging ...
Zo kwam ik bij Ossenzijl, waar ik wel even moest wachten omdat de brug omhoog ging. Daarna ging het verder, langs de rand van de Weerribben, totdat ik in Kuinre aankwam. En wat nu? Lunch houden, of doorrijden?
Het werd doorrijden, door de polder, over stille wegen waar de wind aankwam waaien over de bijna eindeloze landerijen. En plotseling werden de wegen wat breder, was de maximum snelheid niet meer 60km/u maar 80km/u en werd het verkeer ook wat drukker. Het bord gaf aan dat ik Vollenhove naderde. Door Vollenhove heen stond Sint Jansklooster al weer aangegeven, maar was dat wel wat ik wilde?
Nee dus, want ik wilde voordat ik het SJK terrein zou oprijden nog tanken. Zodoende werd er omgedraaid om te gaan tanken in Vollenhove. En amper was ik omgedraaid, om in de richting van het tankstation te rijden of daar kwam een hele stoet motoren aan. De CX-toertocht, want die was het, was bijna afgelopen, en de rijders waren aan de allerlaatste kilometers bezig. Ik ging echter nog even de andere kant uit, naar het Shell tankstation, een paar kilometer terug. Toen de CX was afgetankt besloot ik om, omdat het toch wel een beetje warm is, een ijsje te nemen. De motor werd bij de pomp weggehaald, en op een ander plekje neergezet, daar stond 'ie rustig, totdat ik het ijsje op had. Goed plan, slechte uitvoering, want terwijl ik druk bezig was met het ijsje begon ik een steeds sterkere benzine lucht te ruiken. De vol getankte CX stond kennelijk iets schuiner op dit plekje als een paar minuten terug, bij de pomp waar ik hem netjes had afgetankt. En dan druppelt de benzine heel langzaam uit en over de tank. De rest van het ijsje werd dus verorbert terwijl ik, zittend op het zadel, de CX netjes rechtop hield.
Nadat ik de laatste kilometers naar 'Het Kamper Erve' had afgelegd kwam ik aan terwijl het kleppendeksel racen nog in volle gang was. Nou ja, volle gang, slechts drie deelnemers waren er. Ik had ook geen kleppendekselding gemaakt, en reed door naar de caravan. Motor neerzetten, laarzen uit, even een klein tukje doen.
... kleppendeksel racen ...	... waterdragen ...
Een tijdje later was ik terug op het SJK veld, waar net een aanvang werd gemaakt met het waterdragen. Een aantal buizen, bekertjes water en een team van vier personen moesten proberen zoveel mogelijk water van emmer A naar emmer B te krijgen. Het leverde veel gespetter op, en een hoop gelach.
Niet lang daarna werd de barbecue gebracht. Stapels vlees, grote pannen, brood en salades werden uitgeladen, en de bakploeg begon met de voorbereidingen. Het was niet allemaal binnen een paar minuten klaar, maar toen het eenmaal gebakken en geroosterd was, begonnen de rijen met hongerige CX-ers zich te vormen. Het BBQ geheel duurde een hele tijd.
... de voorbereidingen ...	... hongerige CX-ers ...
Voor afwas en opruimen was ik samen met Chantal ingeroosterd. Maar het opruimen ging vrijwel vanzelf, nu er wergwerp-bestek en borden waren gebruikt. Dus tegen de tijd dat ik er over dacht om eens wat te gaan doen kwam Chantal al zeggen dat er niets te doen was. Ook goed, kon ik rustigjes blijven zitten.
Om negen uur, invallend bij de bar, keek ik eens in de koelwagen. Weer werd er een biertje besteld, en weer was er weer een kratje leeg. Het volgende kratje werd naar voren geschoven. Geen probleem, zou je denken. Maar de achterwand van de koelwagen kwam al aardig in het zicht te zitten, en ik twijfelde of de aanwezige voorraad bier wel voldoende zou zijn. Overleg met Kaithlyn en vervolgens met Coen resulteerde in de conclusie dat het niet voldoende zou zijn. De resterende voorraad bier zou het nog een uurtje uithouden en dan was het domweg op. Wat te doen? Meer halen natuurlijk, maar waar? Het was ondertussen al negen uur geweest en de meeste winkels waren dicht. Via internet werd er in Emmeloord een supermarkt gevonden die pas om tien uur de deuren sloot. Dat konden we nog halen. Wel was er het kleine probleem van wie rijd er? De meeste aanwezigen hadden meer of minder alcohol op. En dan kun je beter maar niet rijden.
Zodoende zat ik even later in Coen's Volvo, met Kaithlyn naast me voor de navigatie en het ondersteunende tilwerk. Bovendien had zij de pinpas bij zich. De navigatie bleek niet het moeilijkste stuurwerk ooit te vergen. Eenmaal Vollenhove voorbij was het 'bij de volgende rotonde rechtdoor', en dat werd een keer of tien herhaald. Toen was de gezochte Albert Hein gevonden, en konden we, nog ruim op tijd, de biervoorraad van SJK aanvullen. Vlak voor tien uur waren we terug, nog voordat het laatste biertje uit de koelwagen was verdwenen.
Coen hield het afsluitende praatje met opmerkingen en prijsuitreikingen. Er waren, zo vertelde hij, in het weekend twee problemen geweest. Het eerste was de stroomuitval op zaterdagmorgen, het tweede was een dreigend biertekort. Dat laatste was opgelost door twee vrijwilligers, die dan ook een applaus van de verzamelde bierdrinkers in ontvangst mochten nemen. De volgende dag vertelde Coen me dat er nog ongeveer een half kratje bier overgebleven was.
Prijzen en awards werden uitgereikt aan de winnaar van het kleppendeksel racen, het team wat het wedstrijdje waterdragen had gewonnen, en diverse andere verdienstelijke CX-ers. Ook was er een prijs voor de enige persoon die met een zijspan verschenen was op het treffen. Gewoonte getrouw kreeg de voorzitter van de Duitse CX/GL Freundeskreis Weser-Ems-Elbe het laaste woord. Deze club organiseert elk jaar het grote CX-treffen in het noord-duitse Vechta. Dit keer had hij niet een enkele kruik bij zich, maar werden alle medewerkers van SJK uitgenodigd om een glaasje mee te drinken.
... prijzen en awards ...
Na deze toespraakjes was de band weer aan de beurt. De muziek was mijn stijl, helemaal de jaren '70 en dergelijke. Maar toch, al was de muziek goed en de sfeer gemoedelijk, ik begon steeds meer en meer te gapen. Op de een of andere manier was het toch een vermoeiende dag geweest. De caravan werd opgezocht en ik viel in een onrustige slaap, waar ik een aantal keren uit wakker werd, en dan moet moeite weer in slaap viel......

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Terug naar de Motorpagina