Vechta 2019 - Dag 2 - Zaterdag |
|
Voor de zoveelste keer deze nacht werd ik wakker, maar er was wat anders. Het
was niet meer zo koud als de voorgaande keren. Een blik op de klok van de
iPhone leerde me dat het nu ongeveer vijf uur was, en dat zou kunnen betekenen
dat het al weer wat warmer aan het worden was. Wat te doen? Blijven liggen in
de hoop er nog een uurtje bij te slapen, of toch maar, in ieder geval aan de
buitenkant, het mens een beetje op te knappen onder de douche? In elk geval
kon ik die spullen wel even bij elkaar gaan graaien. Tassen en koffers werden
omgekeerd op zoek naar een handdoek en overige spullen. Toen ik alles gevonden
had bedacht ik me dat ik ook nu naar de douche kon lopen, en helemaal niet
hoefde te wachten totdat het zes uur was.
| |
... bij de resten van het kampvuur ... | |
Het was nog rustig op de CX-camping, behalve dat er bij de resten van het
kampvuur nog, of al, een aantal mensen zaten. De douches waren warm, en daar
knapte dit akelige hoopje mens een beetje van op. Terug bij de tent lukte het
me zo waar om toch nog een half uurtje te slapen, voordat ik weer wakker werd.
En nu, een wandelingetje over het BDKJ terrein volgde, waarbij ik min of meer
gewoonte getrouw de CX-achtige en andere motoren telde. Alles bij elkaar kwam
ik tot ongeveer 165 CX-achtigen en daarbij nog 68 andere motoren. Maar ik zal
er best wel wat gemist hebben, want er waren een hoop motoren die niet
centraal stonden, maar verspreid bij de diverse tenten en/of campers. Terug in
mijn tent ging ik toch nog even op het luchtbedje liggen, en viel prompt in
slaap.
| |
... CX-achtigen ... | |
Om 7:30 werd ik weer wakker. Een blik op de iPhone gaf nog steeds hetzelfde
resultaat: geen services, en dat was flink balen. Ik keek eens rond en vond
dat de paar vierkante meters van mijn tentje eruit zagen alsof een twee-jarige
kleuter met mama's wasmand aan het spelen was geweest. Kortweg, het was een
rommeltje. Tijd genoeg om even op te ruimen voor het ontbijt.
| |
Dit hoorde hier, dat moest daar en als ik nu dat zo pak en de inrit foto daar
doen dan ruimt het weer flink op. De sokken verdwenen in een koffer, de extra
spijkerbroek vond weer een net plekje en alles lag klaar om weer opgepakt te
worden op de motor, klaar om naar huis te gaan. Huh? Het was pas zaterdag.....
| |
... CX-camping ... | |
Een tikje in de war vertrok ik naar het ontbijt. Het vertrouwde schuifelen was
al begonnen, en ik sloot aan in de rij, nog steeds een beetje piekerend. Twee
broodjes, kaas, ham, een eitje en koffie, een typisch Vechta ontbijt. Nadat de
eerste ronde koffie op was ging ik nog even terug, voor een tweede ronde. Zo,
nu kon ik er weer even tegen.
| |
Maar wat nu? Blijven, of toch niet, beide gedachten draaiden een dansje in
mijn hoofd, maar uiteindelijk bleek 'naar huis' het te winnen van 'blijven' De
stop werd uit het luchtbed getrokken, en opgevouwen. Dat was het laatste wat
er nog moest gebeuren. Ik haalde de motor op, en begon deze op te laden. De
koffers werden aangehaakt en vastgezet, de tent werd opgevouwen en het
grondzeil opgeborgen. Alles verdween netjes op de motor, waar het werd
vastgezet. De Dutch CX-ers die zagen dat ik vertrok kwamen mij nog even een
goede reis wensen, en dat ik vooral voorzichtig moest doen. En zo vertrok ik,
toch weer een dag vroeger als gebruikelijk, op weg naar huis.
| |
Zonder de services van de telefoon was er ook geen verkeers informatie. Wel
was er de stem van de TomTom, maar die had ik uitgezet. Ik had al vele malen
geprobeerd om de weg via Diepholz en Lohne als terugweg te vinden, en was tot
nu toe steeds verkeerd uitgekomen. Maar nu lukte het. Niet omdat ik de TomTom
volgde, maar omdat ik de HansHans volgde. Hier, en dan zo, naar rechts, wat
verder naar links....
| |
En daar was dan de B214, de gezochte weg. Jaren geleden was ik vanaf een
andere kant min of meer per ongeluk ook op deze weg beland, maar toen was er
groot onderhoud aan de gang, en waren de weggedeelten van 70 km/u 50 km/u
geworden, en de gedeelten van 100 km/u waren 70 km/u geworden. Maar nu was
daar niets meer van te zien.
| |
Het was eenvoudig weg een heerlijk rustige rit door Duitsland, met slechts af
en toe een auto of motor die een ietsjes meer haast had als ikzelf. In de
buurt van Nederland kwam ik achter een Nederlandse auto, die duidelijk
ingesteld was op de Nederlandse snelheden. Deze auto reed vrijwel exact
tachtig km/h, terwijl er best iets sneller gereden mocht worden op deze B214.
En toen er voldoende ruimte en zicht was, ja, toen werd het gas van de CX
opengetrokken, en een paar tellen later reed ik voor, in plaats van achter die
auto.
| |
Ik reed nu al een flink aantal kilometers met de benzinekraan op de reserve
stand. Toch zag ik vrijwel geen benzinestations langs de weg. Pas in Nordhorn
was er een tankstation, maar Denekamp was niet zoveel verder. En daar zou ik
in elk geval in Nederland zijn, waar ook de iPhone weer normaal zou moeten
functioneren. Geen probleem dus.
| |
In Denekamp was er inderdaad een tankstation. Weliswaar aan de andere kant van
de weg, maar dat was ook niet moeilijk. De CX werd neergezet, de tankdop
geopend, en er werd afgetankt. En daarna werd er gecontroleerd of er weer
smart-phone services beschikbaar ware. Gelukkig, dat was er weer. En het
eerste wat ik las was een berichtje van Joke, die wilde weten of alles goed
was. Nu er geen verbinding was, was ze een beetje ongerust geworden.....
| |
Na een geruststellend app-je naar huis werd de reis vervolgd. En nu liep ik
weer tegen een onhebbelijkheidje van de nieuwe TomTom aan. Een eindpunt kiezen
gaat makkelijk, maar als je de ene keer langs de snelste weg wilt, en een
andere keer de snelwegen wilt vermijden, tja, dan zijn er wel een helehoop
extra handelingen nodig om dat voor elkaar te krijgen.
| |
Ik probeerde op de TomTom of de snelste, of de leukste weg naar huis te vinden,
wat meestal prima gaat, ondanks het voornoemde onhebbelijkheidje. Maar
wanneer de TomTom daar mee bezig is wordt er geen verkeersinformatie
doorgegeven. En zo reed ik dus pardoes een file in, en niet de minste ook. Nu
ik TomTom de kans gaf on mij te vertellen wat en waar en hoe, wist het
apparaat dat ik minstens 20 minuten vertraging op de route had. En dat in de
volle zon. Langzaam zag ik de thermometer in de kuip oplopen, 29, 33, 36
graden celcius. Toen het ding 41 graden aangaf, bijna twintig minuten later,
kon ik eindelijk de A1 op, en eindelijk weer snelheid maken, eindelijk weer
wat verkoeling.....
| |
Nu de TomTom de snelste weg naar huis toch al had berekend besloot ik om dat maar te
volgen, behalve dan dat ik bij Apeldoorn niet in de richting Arnhem ging, maar
de richting Amersfoort. TomTom vond dat ik dan ook maar via de A30 moest
rijden, maar eigenwijs als ik was vond ik dat geen goed idee. Bij Hoenderloo
werd de snelweg verlaten, en over de N304 reed ik rustigjes naar Ede toe, waar
ik ongeveer om twee uur aankwam.
Mooi op tijd, want het begon al weer heel erg warm te worden. | |
Naschrift: | |
|
|