Het was wel veel te vroeg, die vrijdag ochtend, toen ik wakker werd. Even omdraaien lukte ook al niet, want na twee keer draaien lag ik alweer naar het lichtgroene dakje van mijn tent te staren. Dat schoot ook niet echt op. Misschien was het al tijd om op te staan, en eens te kijken hoe de wereld er deze dag uit zou zien.

Welnu, de wereld was bezig te ontwaken, en vroege zonnestralen over het treffen terrein van de Dutch CX-V club verrieden al dat het wel weer een zonnige en warme dag zou worden. En omdat een goed begin meestal het halve werk is, besloot ik om te kijken hoe ver ik met de koffieketel zou komen. Met een beetje geduld zou het allemaal wel in orde komen.

Oude koffie eruit, schoonmaken, nieuwe koffie erin, water, schakelaar aan, en dat zou moeten werken. En ondertussen kon ik mooi een boterhammetje met kaas pakken, mijn ontbijt deze ochtend. Maar waarom schoot het nou niet op met die koffieketel?

Een ernstige zaak, want ook al heb je zoveel geduld, helemaal zonder koffie kan natuurlijk niet op een SJK. Na een kort, maar grondig onderzoek bleek dat de hoofdschakelaar van het verdeelblok op UIT stond. En ja, dat had ik moeten weten, want dat had ik zelf gedaan, de vorige avond. Een "Oops" momentje.....

Na dit koffie debacle moest ik wat anders vinden om mijn zozeer beschadigde ego op te krikken. En het bleek dat de parkeerplankjes nog niet waren neergelegd. Samen met Carlo en Werner werd deze taak ter hand genomen. Drie rijen van 10 plankjes, voor CX en aanverwante motoren, gevolgd door drie rijen van 10 plankjes voor 'overigen'. Verschil moet er wezen, het is tenslotte een CX treffen. En als de parkeerwachters hun werk goed zouden doen zouden de eerste rijen straks vol staan met CX-en en GL's . Mijn Deauville werd nu ook naar de juiste plek gereden, de vierde rij, maar wel het eerste plekje.......

Er was nog een vlag te plaatsen, en Coen en Werner gingen zich daarmee bezighouden. Met een grondboor werd een gat gemaakt, en daar ging de vlaggenpaal in. Wat aarde erbij, en klaar. Met wat water erbij zou het geheel goed blijven staan. Maar het was wel een apart gezicht, toen Werner de vlaggemast water ging geven.......

Af en toe was er al een motorrijder het terrein opgekomen. Of een camper, die waren er ook. Maar na 15:00 begonnen er meer en meer bezoekers naar binnen te rijden, en werd de parkeerplek voller en voller. Door onoplettendheid van de parkeerwachter, of eigenwijzigheid van de bezoekers, werden niet alle CX achtigen op de eerste rijen gezet. Daar tegenover stond dat niet alle motoren op de eerste drie rijen CX-achtigen waren. Maar ze waren er, de Honda's, Yamaha's, BMW's en andere merken, allemaal samen gekomen voor deze laatste SJK.

Na het fotograferen werden de motoren naar de juiste plaats verwezen, en in de loop van de middag werd de aangekomen motorrijder/ster ingeschreven. Overnachting, bonnetje, alles werd genoteerd en gecontroleerd. Over het algemeen had de inschrijvingsploeg het redelijk rustig, al hoewel er ook momenten waren dat er een hele groep tegelijk aankwam.

Maar ik had een klein probleempje. De rest van de gisteren gekochte chinese maaltijd stond bij Erik in de koeling. Erik was nu bezig met de ontvangst van de gasten, en als hij daar klaar mee was, dan was het mijn beurt om de aankomenden te fotograferen. Dat liep net na elkaar, waardoor ik geen mogelijkheid zag om eventjes rustig te gaan eten. Maar Erik wist de oplossing: hij zou wat opwarmen voor mij, en hij zou even de fotografie uitvoeren als ik zat te eten. Weer een probleem opgelost. Gelukkig.

De bestelde muziek arriveerde, en hun auto's werden naast de feesttent geparkeerd. Het duurde eventjes voordat alle geluidsdingen uitgeladen, aangesloten en afgestemd waren. Nog even wachten en dan zou het feestgeweld losbarsten.

In de tussentijd begon de lucht een beetje te betrekken. Zou het gaan regenen? Terwijl de dalende zon onder de wolken door scheen leek het er wel op, maar het bleef droog, en het enige opmerkelijke was een fraai spel van licht en kleur op de bomen en het veld met de motoren.

De band begon te spelen, en het geluid overstemde de gesprekken, waarvan natuurlijk het volume ook omhoog ging. Hoogstwaarschijnlijk was het een goede band voor deze gelegenheid, ik zou het niet weten. Wat ik wel wist was dat het niet helemaal, of eigenlijk helemaal niet mijn type muziek was.

Wat vroeger dan anders zocht ik de tent op. Met de e-reader gleed de tijd rustigjes voorbij, alleen gestoord door alweer een nieuw nummer van de band-bende. Maar och, het hoort erbij. Het lukte me om in slaap te vallen, hoewel ik na anderhalf uur toch weer wakker werd. Nee, het was nog steeds niet stil.

Ik geloof dat ik het half drie heb zien worden, voordat het feestgedruis zover afgedruist was dat ik eindelijk aan de veel te korte nacht kon beginnen...........