Evenals de voorgaande keer, in 2021, was er de mogelijkheid voor de vrijwilligers van het festijn wat zo simpelweg als SJK te boek staat, om een dag eerder naar Sint Jansklooster af te reizen. Maar er zijn ook andere dingen, en hoewel de motor bepakt en afgetankt klaar stond, was er een heel klein meisje wat even bij opa en oma kwam. En mijn kleindochter heeft een grotere prioriteit als het hele SJK bij elkaar. En dus werd het ruim 13:30 voordat de Deauville door de poort werd gereden, voor de laatste keer naar SJK.

Omdat men allerlei dingen op de A50 aan het doen was besloot ik om die opstoppingen en vertragingen te vermijden, en via de N304 naar Apeldoorn te rijden. En de lucht was blauw, de bomen groen, de temperatuur maar een fractie hoger als aangenaam, het leven op de motor was goed. Voordat ik bij Apeldoorn de A1 opreed moest ik wel even kijken waarom die navigatie dingen het nu weer niet deden. Het gebeurt om een onnaspeurbare reden vaker dat ik geen geluid in de headset hoor, terwijl dat er wel zou moeten zijn. Zo ook deze keer. Maar na wat gepruts met knopjes en instellingen leek het erop dat de digitale stem van de ingeblikte juffrouw weer hoorbaar zou zijn. Dus: verder maar weer, de A1 op, richting Deventer, en dan over op de A50, die later de N50 zou worden.

Op de A50 was er een verrassing. Plotseling begon het zachtjes te regenen. Heel even dacht ik eraan om toch maar te stoppen om de regenjas aan te doen, maar het was niet koud, eigenlijk wel verfrissend. Dat het water eenvoudig door de doorwaaijas liep was ook geen probleem. Twee kort durende buitjes , en dat was alles. Voordat ik tien kilometer verder was was alles al weer opgedroogd.

TomTom en de eerder genoemde ingeblikte juffrouw vonden eigenlijk dat ik ter hoogte van de A28 in de richting van Zwolle moest afbuigen. Maar ik vond dat geen goed idee, en reed gewoon rechtdoor, in de richting van Kampen. Dan heb je een TomTom, en dan nog domweg je eigen mening vasthouden....

Bij de eilandbrug moest ik even wachten. En tegelijk kreeg ik een oefening langzaam rijden. Want de auto voor me reed langzaam, heel langzaam verder, terwijl ik daarachter, met maar twee wielen tot mijn beschikking, daar echt wel wat moeite mee had. Het duurde even, maar toen moest ook die auto stoppen, vanwege de openstaande brug.

Nadat de brug weer gesloten was voor de scheepvaart, kon ik de weg vervolgen. Verder maar weer , tot aan de afslag Ens. Rotonde, volgende rotonde, en dan door Ens heen, een 30km zone. Kraggenburg was het volgende plaatsje, en daarna ging het over de Kadoelerweg verder. Langzaam kwam ik in de buurt, en langzaam vond ik ook wel dat het tijd werd.

Bij het treffen terrein aangekomen bleek dat er iemand de moeite had genomen om het lange gras te maaien, zodat er voldoende ruimte zou zijn voor het SJK gebeuren van de CX club. Ook was het duidelijk dat er door de aanwezigen al heel veel werk was verzet. De bekende partytenten stonden al, en de bijbehorende verlichting hing ook al. Ik was weer mooi op tijd, het zware werk was al gedaan.....

Naast de auto van Beussie, die naast de vouwwagen van Beussie stond, werd een plekje gevonden voor mijn tentje. Ja, deze keer geen slaapplaats in een trekkerhut of caravan voor mij. Nu de camping verkocht was, was een dergelijke luxe niet meer beschikbaar. Maar in Vechta had ik het ook met de tent gered, dus waarom hier niet? Het duurde niet lang of de tent was afgeladen en opgezet, en alles wat ik bij me had aan tassen en koffers was erin gesmeten. Zo, mijn tijdelijke huis, mijn "domus pro temp" was klaar.

De motor was afgeladen, de buren links en rechts (Beus en Erik ) werden begroet, en wat gaat er verder gebeuren? Verder was in de eerste plaats het uitladen van de aanhanger met banken en tafels. Nu er van "Het Kamper Erve" niet veel meer dan dit grasveld over was, moesten ook de tafels en banken elders gehaald worden. Ook de koelwagen arriveerde, en werd op zijn plaats gezet. Een extra partytent werd opgezet, en een begin werd gemaakt met het opzetten van de bar. Het leek al heel wat te worden.

Maar zo langzaamaan werd het tijd om eens aan mezelf te gaan denken. Op vrijdag zou Rembrand met zijn hamburgers wel zorgen voor een stevige avondmaaltijd, en op zaterdag was de onovertroffen Dutch CX V Barbecue de plaats om te gaan eten, maar nu ik een dag eerder was gekomen moest er ook voor deze dag iets te eten geregeld worden. En voor ontbijt op vrijdag moest er ook nog wat komen.

Nu is Vollenhove niet direct een wereldstad, maar het beschikt wel over een chinees afhaal restaurant. En omdat ook in Vollenhove de supermarkten lang open zijn, was er misschien ook nog wel wat te halen wat als ontbijt kon dienen, de volgende morgen. Voor Beus, die in zijn bus / vouwwagen van alles had, mocht ik een halfje wit meenemen, en zodoende was mijn boodschappenlijstje klaar.

De motor werd gestart, en daar ging ik, op weg naar Vollenhove. Ik was daar al eens eerder bij een supermarkt geweest, bier halen voor de dorstige menigte op een eerder SJK, dus ik wist ongeveer waar ik moest zijn. De Deauville kon op een schaduwplekje geparkeerd worden, wat best pretig was, want ondanks de zomer-motor-kleding had ik het warm zat. Het lukte om brood voor mij, en voor Beus te vinden. Wat kaas, en twee flesje chocomel maakten de inkopen compleet.

Het chinees restaurant was niet heel eenvoudig te vinden. De route erheen was op de computer uitgedacht, maar nu kwam ik van een heel andere kant. Na twee of drie keer een verkeerde straat ingereden te zijn besloot ik om het anders aan te pakken: Terugrijden naar een punt vanwaar ik de weg wist. Dat lukte natuurlijk zonder problemen, waarna het volgende punt was: waar laat je nou zo'n motorfiets?

Bij de kerk was een fietsen stalling, en daar paste de Deauville nog makkelijk bij. En toen ik een kwartiertje later met twee bakken chinees eten naar buiten kwam kon ik dat meteen in een zijkoffer laden, en vertrekken, terug naar "Het Kamper Erve"

In een rustig hoekje van een van de party tenten werd een begin gemaakt met het verminderen van de toch wel enorme hoeveelheden die ik mee genomen had. En hoewel de eetlust meestal ook formidabel is, was het na ongeveer een derde van de hoeveelheid al van: oef, ik kan niet meer. Gelukkig had Erik nog wel plaats in zijn koelbox in de camper, zodat ik de volgende dag eventueel nog een portie kon nemen.

De avond voordat SJK officieel van start zou gaan werd doorgebracht bij Beus, met een cola en wat, soms diepere, gesprekken. Maar om 11 uur was het, ondanks de goede sfeer, toch tijd om de slaapzak op te zoeken. Het was een drukke dag geweest, met veel indrukken. Hoog tijd om te gaan slapen. Dat slapen lukte pas nadat ik toch nog een half uur wakker had gelegen, denkend aan de drukke dag, met een kleindochter in de ochtend tot de avond op SJK. Een drukke dag.......